Elke avond kregen we wat tijd om iets te eten, de stad te verkennen en eventueel een drankje te drinken. De eerste avond kregen we vrije tijd in Hackescher Markt vanaf 18u. Hier konden we in een restaurantje ons avondmaal eten en uitrusten na een lange en vermoeiende dag. Daarna was er nog genoeg tijd om met je vrienden iets te gaan drinken zoals een cocktail, een pintje of gewoon een cola.
Op de tweede dag van onze GPW bezochten we Topografie des Terrors. Een museum over de misdaden die de nazis hebben gepleegd. Een interessant museum met verschrikkelijke fotos. Zo herinner ik me vooral de foto van een zigeunerin. Ze moest plaats nemen op een stoel en ondertussen bekeken dokters haar gezicht. Ze vergeleken haar gezicht met dat van een Arisch persoon. Ze keken hoeveel ze afweek van het Arisch ras. Het ergste hieraan vind ik dat ze dit onderzoek zeer serieus namen. De vrouw keek ook starend voor zich uit, zonder enige emotie te vertonen.
Buiten was er een wand met krantenartikels over Hitler. Het was in de artikels duidelijk te zien dat Hitler hun levende god was. De titels waren erg groot geschreven met daarnaast steeds een grote foto van hun leider.
Het is geen toeval dat het museum net daar is. Vroeger waren daar de gruwelijkste nazi-instanties gevestigd. Na de tweede wereldoorlog werden ze neergehaald en in 2010 werd het gebouw geopend dat wij bezochten. Een boeiende ervaring.
Dinsdagochtend was
het zeer slecht weer, het stopte niet met regenen en het was ijskoud. Iedereen
zag er tegenop om te fietsen. Met veel geluk startten we de fietstocht pas om
13uur. Het was eindelijk gestopt met regenen. Onze gids had gelukkig
handschoenen en regenjassen voorzien voor heel de groep.
De handschoenen hadden we zeker nodig, maar de regenjassen
niet. Alhoewel het op een moment lichtjes begon te regenen, waardoor iedereen
de jassen had aangedaan. Op dat moment namen we een tussenstop bij een klein
museum aan de muur, daar hebben we een interessante film gezien van hoe de muur
ineen zat, waarvoor de kijktorens dienden, waarom er een No Mens Land was...
Na iets meer dan een
half uurtje gefietst te hebben namen we een kleine tussenstop bij een plek waar
vroeger de muur stond, tussen de Bernauer Straße en Ackerstraße. Daar waren
prachtige muurschilderingen van soldaten en de muur van het begin tot het einde.
Daar hebben we een tussenstop gehad omdat er een tunnel gegraven was van oost
naar west. We konden nog zien waar de tunnel was dankzij ijzeren plaatjes op de
grond.
Na nog enkele andere plaatsen te hebben bezocht en enkele
uren gefietst te hebben keerden we terug naar onze startplaats. Heel de klas
had zich geamuseerd. We hadden spijt dat het al gedaan
was.
De avond daarna stopten we in het Sony Center nadat we een
bezoekje hadden gebracht aan Unterwelten. Hier waren enkele cafés en winkels
gevestigd om een gezellige sfeer te creëren. In het midden van het center
stonden enkele spotlights die, wanneer het donker was, een verbluffende
lichtshow maakten. De meeste mensen hebben hier echter niets gegeten maar wel
in restaurantjes rondom het center omdat het veel te duur was.
Naast
de geschiedenis en de bezienswaardigheden zagen wij ook de andere kant van
Berlijn. Wij zagen namelijk de creatieve kant van deze stad. In de alternatieve
tour hebben wij het gehad over graffiti en street-art. Dit was absoluut de moeite waard! Om jullie
een ideetje te geven van wat we allemaal hebben gezien, zullen we een paar
werkjes bespreken.
Dit is een werkje van Mister Six. Deze
man houdt zich voornamelijk bezig met het tekenen van zessen en zevens. De gids
vroeg ons Waarom zou Mister Six dit doen?. Hier moesten we eventjes over
nadenken. Er kwamen mooie en creatieve antwoorden aan bod. Toen de gids ons het
echte antwoord zei, keken we wel even raar op. Blijkbaar tekent Mister Six zessen
en zevens, omdat hij zegt dat het kan, geen achterliggende reden dus.
In
dit werkstuk zie je een dansend meisje. Dit werk is van een man die gewoon naar
feestjes in Berlijn gaat. Ondertussen dat hij er feest neemt hij fotos van
dansende mensen. De mooiste hangt hij uit in Berlijn. Dus als je een foto van
jezelf al dansend tegenkomt, weet je hoe dit komt.
Hier
en daar zie je ook paddenstoelen verschijnen op de muren. De kunstenaar
schildert deze werkjes overal. De bedoeling hiervan is de natuur weer te geven
langs drukke straten. De kunstenaar vindt namelijk, dat mensen de
natuur een beetje vergeten en verwaarlozen.
Hoe
is dit nu mogelijk, zou je jezelf wel eens kunnen afvragen. Deze tag werd door
een groep jonge mensen geschilderd. Dit deden ze door aan een touw te hangen. Het
moeilijke aan deze opdracht is, dat je het gebouw moet binnen geraken om op het
dak te kunnen komen.
Een
kunstenaar die Just heet, schrijft zijn naam echt overal. Hoe gekker de plaats
hoe beter, je moet er alleen op letten dat je niet betrapt wordt. Just heeft
deze tag kunnen maken door verf met water te mengen in een brandweerslag.
Hier zie je een klein beeldje dat een
artiest op de straatnaamborden plaatst. Elk beeldje vormt een andere yoga-houding.
Dit zijn kleine maar mooie beeldjes.
Als afsluiter van de tour, hebben we Meneer Osman een
bezoekje gebracht. Deze man woont sinds de bouw van de Berlijnse muur en de val
ervan in een boomhutje. Osman is nu rond de 90 jaar oud en zit elke dag in een
stoeltje voor zijn huis. Als je hem voorbij wandelt zwaait hij en lacht hij
naar jou.
Dit was een klein overzicht van wat we
tijdens de alternatieve tour hebben gezien. Het was heel leuk en we raden dit aan
iedereen die van plan is ooit naar Berlijn te gaan aan.
Sachsenhausen
is een in 1936 opgericht concentratiekamp door de SS. Het ontwerp van kamp zou
voor de rest van de wereld een beeld moeten geven van de SS-architectuur, maar
voor de gevangenen moest het vooral een gevoel van onderwerping aan de absolute
macht van het naziregime geven. Het concentratiekamp is vooral bekend voor zijn
Dodenmars.
Tussen
de periode van 1936 en 1945 hebben er in totaal meer dan 200.000 mensen gevangen
gezeten. Velen stierven, vooral door te veel te werken, ziektes,
oververmoeidheid en koude. Natuurlijk werden er ook mensen vermoord. Een goed
voorbeeld hiervan zijn de 10.000 Russische oorlogsgevangenen die werden
vermoord.
Toen
het kamp bevrijd werd op 22 april 1945 door de russen waren er ongeveer 3000
overlevenden.
Woensdagavond was het tijd voor de verrassingsactiviteit. Na wat te eten en een wandeling kwamen we aan aan The Matrix, een stijlvolle nachtclub. Hier konden we enkele uurtjes dansen en genieten van een drankje. Om middernacht was het dan tijd om terug naar het hotel te gaan.
Als keuze onderwerp hebben wij samen gekozen voor het Jüdische
Museum. We keken ernaar uit om verhalen te horen over het leven van de joden
tijdens de Tweede Wereldoorlog. Wanneer we toekwamen vertelde de gids ons
echter dat de rondleiding zou gaan over de architectuur van het gebouw. Wat een
tegenslag! Met heel wat minder zin begonnen we dan toch aan de rondleiding
doorheen het gebouw. Het gebouw ziet eruit als een lijn die veel scherpe
bochten maakt. De lijn zou de levensloop van de joden moeten voorstellen. Elke
bocht stelt een moeilijke periode uit
hun leven voor. Vanbinnen liepen zowel de muren als de grond schuin en was het
zeer moeilijk om je te oriënteren. Dit kwam doordat alle gangen heel erg op
elkaar leken.
In het totaal kan men 3 verschillende gangen onderscheiden.
De eerste gang die we inliepen was de emigratiegang. Op de muren van deze gang
stonden de namen van een 100-tal verschillende landen geschreven. Naar elk van
deze landen, waren in de tijd van de oorlog, joden geëmigreerd. Aan het einde
van deze gang kon men de Garden of Exile terugvinden. In deze tuin stonden
betonnen blokken. De sfeer die in deze tuin werd gecreëerd, moest de gevoelens
van de geëmigreerde joden weergeven. Gedesoriënteerd en bang om niet
geaccepteerd te worden.
De tweede gang die we bezochten, was de deportatiegang. In
deze gang kon je verhalen van gedeporteerde joden lezen. Aan het einde van deze
gang bevond zich een donkere, kille ruimte waarin je claustrofobisch werd. De
muren waren zwart, het was er koud en het plafond was metershoog. De sfeer die
in deze ruimte werd opgewekt, moest de gevoelens van de gedeporteerde joden
weergeven.
De derde en laatste gang die we bezochten, was de
overlevingsgang. Deze gang was wit, omdat wit rustgevend is. aan het einde van
deze gang bevond zich een trap die eindeloos leek. De trap geeft het rechte pad
weer van alle joden die de wereldoorlog overleefd hebben.
Na de rondleiding mochten we vrij rondlopen in het museum.
De gids zei dat het zeker eens de moeite waard was de trap op te stappen. Boven
bevond zich namelijk een tentoonstelling over de Joodse cultuur. Na een 15-tal
minuutjes te hebben rondgewandeld op de tentoonstelling waren we allemaal moe
en uitgehongerd. Eens we verzameld hadden, vertrokken we naar de plaats waar we
ons middagmaal zouden benuttigen.
Om 9u10 vertrokken we
richting het metrostation, om enkele haltes later uit te stappen op het perron
'Naturkundemuseum'. Een kleine tien minuten stappen en we waren aangekomen bij
het museum. Nadat de leerkrachten ons enkele instructies en achtergrondinformatie
over het museum hadden gegeven, kregen we onze ingangskaarten. We mochten
zonder gids rondlopen in het museum van 10u tot 11u30.
Vanaf het eerste moment
kregen we iets zeer indrukwekkends te zien. In de eerste zaal bevond zich
namelijk dit opgezette skelet van een dinosaurus. We keken met grote ogen naar
dit enorme dier. Er waren ook tal van andere dino's te zien.
De tweede zaal die we
binnenliepen was ingericht naar het thema aarde. Hier hebben we naar een
korte video gekeken die ging over het heelal. Gelukkig konden we even zitten na
een vermoeiende week!
Na deze video zijn we
meteen doorgegaan naar een tijdelijke tentoonstelling en hier keken wij toch
wel het meest naar uit. De tentoonstelling ging over panda's. Je kon er een
heleboel opgezette panda's, baby panda's, de vacht van een panda en nog veel
meer zien.
Na de zaal met de
pandas gingen we door naar de zaal met een heleboel opgezette dieren. Je kon
er onder andere vissen, vogels, leeuwen, makis, ijsberen, zebra's en nog veel
meer zien.
Het meest indrukwekkende
aan deze zaal was wel de longvis. Hier hadden we, bij de uitleg van de
leerkrachten, ook informatie over gekregen. De leerkrachten deelden ons mee dat
het zeker eens de moeite waard was om deze vis te gaan bekijken.
Uiteindelijk kwamen we
in de laatste zaal en hier waren we toch even in shock. Een hele zaal met
dieren in bokalen. Dit was niet bepaald ons ding. We zijn er dan ook maar
enkele minuten binnen gebleven.
We vonden dit een zeer
mooi en interessant museum. We houden allebei erg veel van dieren en vonden het
dan toch eens interessant om ook dieren van verre landen of dieren die zelfs niet
meer bestaan eens van dichtbij te kunnen bekijken. We hebben er erg van genoten
en het is ook zeker een aanrader voor andere mensen om
dit eens te gaan doen.
Het Neues Museum was
een zeer leuk en interessant museum met veel bezienswaardigheden. De
geschiedenis is voelbaar in elke zaal. Je komt er ook veel te weten over de
Egyptische cultuur maar ook over de prehistorie en vroege geschiedenis.
Maar eerst een beetje geschiedenis van het
museum.
Dit museum werd gebouwd tussen 1843 en
1855. Door de 2de wereldoorlog werd het gebouw zwaar beschadigd.
Hierna moest het gebouw worden
opgeknapt. Hoe? Er werd een competitie gehouden onder verschillende architecten
en de winnaar mocht het gebouw opknappen. Chipperfield won de competitie.
Elke verdieping, elke
kamer had zijn eigen geschiedenis met zeer leuke bezienswaardigheden en
interessante informatie. Wat me ook opviel was dat er mooie muurschilderingen
aanwezig waren. Het enige negatieve punt aan het museum vond ik dat er zeer
veel potjes en oude vazen aanwezig waren, wat ik niet zo interessant vond.
Het hoogtepunt van het
museum vond ik de buste van de Egyptische koningin Nefertiti, de gouden hoed ,
de zeer oude verhalen (zelf het oudste verhaal dat we hebben kunnen
terugvinden) en de schat van Priamus.
Hamburger Bahnhof is een voormalig treinstation dat nu
gebruikt wordt als museum voor hedendaagse kunst. Het gebouw is gemaakt in
neoclassicistische stijl. Op het gebouw hebben ze neonverlichting gehangen om
het typische aan een museum te doorbreken. Wij zijn naar tentoonstellingen van
Joseph Beuys en Andy Warhol geweest.
Beuys is een kunstenaar die voor zeer moderne kunst gaat.
Veel mensen snappen de verhalen achter zijn werken niet onmiddellijk. Zo
stonden er allemaal vetblokken naast elkaar, er hing een maatpak in vilt,
allemaal bordplaten er was niet onmiddellijk een duidelijke lijn achter de
verhalen.
Bij Andy
Warhol waren er veel van zijn kleurrijke schilderijen te zien.
Het was zeker een leuke ervaring om eens kennis te maken
met moderne kunst. Het was ook helemaal anders dan we hadden verwacht, we
dachten dat het een museum ging zijn met allemaal kleine kunstwerken. We waren
echter aangenaam verrast door te merken dat dit niet het geval was.
We hadden een gids gekregen, maar deze was niet altijd
even duidelijk. We hadden tijdens het seminarie filosofie al wat uitleg
gekregen over Joseph Beuys en Andy Warhol en de achtergrond achter hun werken.
Ook typische dingen die in hun werken terug komen kwamen aan bod. Zonder deze extra uitleg zouden we de
kunstwerken niet zo goed begrepen hebben.
De kunstwerken zelf waren zeer leuk, en ze hadden allemaal
een speciale betekenis (wat we dankzij Mr. Geeraerts hebben begrepen) wat het
toch ook wel tof maakte.
In de
voormiddag van de vierde en laatste dag hebben we een bezoek gebracht aan
Schloss Charlottenburg. Een kasteel met een mooie franse tuin.
Eens aangekomen aan het kasteel moesten we een kaart gebruiken om de
verschillende leerkrachten ,die over het domein verspreid stonden, te vinden.
Bij elke leerkracht kregen we dan een beetje uitleg over een deel van het
domein.
Bij Meneer De Ceuster kregen we uitleg over de stijl waarin het kasteel gebouwd
is. Meneer Geeraerts gaf ons uitleg over de tuin en het Schinkel-paviljoen, een
soort vakantiehuisje dat naast het paleis staat. Mevrouw Bleys had het over de
belvedere (het vroegere theehuis) die achter in het domein staat. En tenslotte
gaf Mevrouw Weemaels nog uitleg bij het mausoleum, de begraafplaats van koningin
Louise haar man Frederik Willem III van Pruisen.
De laatste avond hadden we een paar uurtjes de tijd om op KuDamm
te shoppen en iets te eten. Daarna moesten we zelf de weg vinden naar de opera
waardoor veel mensen verloren waren gelopen. Toen iedereen eindelijk was
toegekomen, konden we naar binnen gaan,
onze plaatsen zoeken en om 19u30 begon de opera. De meesten begrepen het
verhaal niet echt omdat het in het Duits was. Daarbovenop was iedereen zo moe
van een lange gwp dat veel mensen, inclusief enkele leerkrachten, gewoon in
slaap waren gevallen. Daarna namen we de bus terug richting Halle.
Toen
de bussen arriveerden aan de zaal van de Opera was er een luid applaus te horen.
Om 22u30 was het tijd om terug naar België te vertrekken. De 1ste
uren van de busrit, was er veel muziek en gelach op de bovenverdieping, maar rond
2 uur s nachts begonnen de meeste oogjes geleidelijk aan dicht te vallen.
s avonds grote jan maar s ochtends kleine man ;)
