10-08-2010 om 21:45 geschreven door de Berekes  

‘Niet echt interessant’

Het zuiden van Noorwegen staat in alle reisgidsen beschreven als ‘niet echt interessant’.

Naar Noorse normen dan wel te verstaan. Tot zowat 3 kilometer voor het bereiken van Kristiansand, waar we de boot richting Denemarken zouden gaan nemen, blijft het oehs en aahs regenen aangezien woorden meestal hoe dan ook te kort schieten.

De laatste week in Noorwegen nog gerelaxed aan de kust van een fjord.

Spelevaren met een roeiboot op de fjord. (Bob, die middagjes Iepenburg hebben van Elke een verrassend vaardige roeister gemaakt)

De finale kijken van het WK in de bungalow van een Nederlands gezin. Rotmatch, maar gezellig, en tenslotte is tweede toch ook niet slecht …

Verder, lezen, lezen, spelen, spelen, …

En zo al eens een excursie, weliswaar met wisselend succes.

Een groot succes was ‘de wandeling door het sprookjesbos’.

Hoewel vooral ondernomen om Berre te plezieren, bleek dit een groot succes bij jong en oud. Nooit zo’n feeëriek bos gezien als dit. En intussen hebben we er toch al wat gezien.

Het mos leek wel van de bomen en rotsen te stromen. In sommige stukken leek je wel op wolkjes te lopen, en ergens was dat ook zo.

Het pad van het sprookjesbos slingerde zich langs een bergriviertje. Langs het pad stonden hier en daar figuren uit de Noorse mythologie en sprookjeswereld. Houtsnijwerk en creatief met mos en glazen pingpongballen. Soit, bekijk binnenkort de foto’s maar eens.

Voor ons in elk geval een topper mede door de dodelijke cocktail van vergane glorie en gepassioneerd amateurisme.

Eveneens amateurisme was Vikingland. OK, het boogschieten en slagbijlwerpen was nog wel fun, evenals het maken van een zwaard, de artisanale speeltuin en het steenbokken voeren. OK, het was ne schone snek om eens te zien, maar om het nu VikingLAND te noemen terwijl de gemiddelde speeltuin in Antwerpen groter is, was er wat over.

Een minder geslaagde excursie deed Elke met Berre naar het strand. Bij het afdalen van het rotstrapje een schuiver gemaakt die de gemiddelde schansspringer zou doen watertanden onderwijl Berre van zijn sokken schuivend, die er echter van af kwam met de schrik. Elke met de schrik, een kapotte slets, en een joekel van een blauwe plek om op te zitten tijdens de rit naar Denemarken.

De Lov boot

Maar eerst, den overzet.

Wat een schip. Restaurants, café, tax free, lounge rooms, gokzaal, shopping center, kindercinema, en wat nog meer op een zeven verdiepingen tellend zeemonster. En ondanks de schijnbaar rustige zee, danst dat schip over de golven. Niemand zeeziek, maar heel blij dat het geen ruw weer was.

In Denemarken volgt onmiddellijk de ontnuchtering. We zijn duidelijk uit Noorwegen, en dat is te merken aan vele dingen, maar vooral de natuur. In vergelijking  met Noorwegen lijkt Denemarken zowat het pajottenland van Scandinavië, en met alle respect voor het pajottenland, het is niet Noorwegen noch Zweden.

Ons achterhoofdplan om misschien nog wat te blijven hangen in Denemarken maakt al snel plaats voor een drieste tocht verder naar het zuiden.

En dit via de plek waar volgens sommige bronnen de tuin van Eden lag.

Verschillende verschillen

De tocht door Denemarken verliep voorspoedig en snel. Twee maal twee rijstroken, het was weer even geleden.

Ander opvallend verschil met Noorwegen en Zweden. Alle Alcohol verkrijgbaar 24 uur per dag, zelfs in tankstations naast de autosnelweg. Later in Duitsland zien we in een wegrestaurant zelfs een promotie voor halve literpinten. 3 voor slechts 5 euro!

Verleden week moesten we in de supermarkt onze 6 light-pintjes nog afgeven omdat het na 6 uur was, en dan mag alcohol niet verkocht worden. Europa is nog zeker geen eenheidsworst

Over worst gesproken. Duitsland vergastte ons op een traditionele Stau, en dit gedurende een drietal kruipende uren. Dankzij de ruim dertig graden voor ons nog niet zo onaangenaam. Effe bakken.

In Nederland werden we dan weer verwelkomd met een onweer om u tegen te zeggen. Met een proper buske konden we ons dus een weg banen naar de Belgische grens..

Bij het binnenrijden van België langs de E34 voel je hoe zuiders het land wel is.

Na de biljartlakens die voor wegen moeten doorgaan in de Noordelijke landen, lijk je in België overgeleverd aan de golven van een woelige zee. Onmiddellijk voel je, hier worden nog kasseiklassiekers gereden, hier wonen flandriens.

Onze schokdempers doen het echer nog en al snel hebben we onze tussentijdse eindbestemming in zicht …

Tournini, centrum van de wereld

Tournini staat dezer dagen beter bekend als Deurne. In de tijd van de Romeinen stond het bekend als Tournini, naar het Latijnse ‘bocht’. De Schelde liep toen nog waar de huidige ring ligt, en Antwerpen lag toen nog op Linkeroever. Tournini was een bloeiend handelscentrum.

Ook nu nog is Deurne een bruisend stadsgedeelte, hoewel de grote hoeveelheden uitlaatgassen en hondekak af en toe doet terugverlangen naar Scandinavische properheid. De oude heirbaan, die schijnbaar sinds de Romeinen alleen maar afgetakeld is verdient op zich een kasseiklassieker. Maar ja, je bent in het zuiden, en dat merk je.

Niet in het minst aan de temperatuur en de mensen.

We hebben onmiddellijk logement gevonden bij iemand die aan het housesitten was en zo vriendelijk was het huis met ons te delen. Verder werden we door de buren onmiddellijk uitgenodigd op een doldriest feestje, bleek het assortiment bieren van uitstekende kwaliteit en kon Berre tussentijds nog eens genieten van het spelen met vriendjes en neefjes. Intussen de bus wat upgraden, even genieten van de zomer van Antwerpen en verder naar het zuiden.

No(o)rmandië

Aangezien er vanuit Deurne net een karavaan tof volk richting zuiden reed, sloten wij ons aan bij deze bende en ging de tocht verder richting Normandië, meer bepaald naar Gatteville Phare. Op een wei achter een camping, naast een aantal oproestende caravans op een halve steenworp van het onderbevolkte strand, voelden we ons al snel thuis.

Links van ons een oude, half overgroeide bunker, die den Duits daar waarschijnlijk nog had achtergelaten na de historische landing van Normandië in 1944.

Voor ons een typische Normandische kerktoren, die elke avond mocht schitteren in de zonsondergang, en rechts van ons de vuurtoren op het uiterste puntje van het schiereiland. Met die vuurtoren waren we onmiddellijk terug in Noorwegen. Onze laatste stop daar was de vuurtoren van Lyndesness, het uiterste zuiden van het land. Boeiende wandeling over de rotsen en schone vuurtoren ook.

Soit,verder heel plezant van nog eens met nen hoop bekend volk op stap te zijn, ook voor Berre die zich eens goed kon uitleven met de vier vriendjes.

De ‘drukte’, hoe relaxt het ook allemaal was, was wel wennen, maar net zo goed deugddoend.

Net als ‘la douce France’. Du pain, du vin, du fromage et des fruits de mer, petanque, pastis, vol-au-vent, calvados, les amis et toujours service gentil. Aaaah, la douce France !

En plus, ne magnifieke gastronoom en een geboren kinderanimatrice in onze schoot geworpen gekregen. Spijtig dat ze terug naar ’t stad moesten, anders hadden we ze kunnen meenemen. Na het afscheid van de vrienden en Gatteville Phare werd het wel eens tijd om ons uit de wind te begeven. Het weer was in Normandië eigenlijk zeer goed, maar de bijna constante wind waaide ons verder naar het binnenland.

Maar eerst het obligate bezoek aan de stranden van de landing van Normandië. Of toch één ervan. Utah Beach en het bijbehorend museum. Oorlog suckt maar toch goe dat die gasten toen zo zot waren oder wir hatten vielleicht gans diesen blog in Deutscher Sprache lesen müssen.

Dan het binnenland in. GPS op ‘tolwegen vermijden’. Zodoende kom je op verassende plekken; Op één ervan blijven we even hangen. Falaise, geboorteplaats van Willem de veroveraar (voor wie zich nog iets herinnert van lessen geschiedenis: 1066, de slag bij Hastings). Een indrukwekkend kasteel, dat nog steeds gerestaureerd wordt, en waar een bizar soort historisch multimediaal museum is ingericht. Met ons zwaard in de aanslag ten aanval. Amusant. Het stadje heeft een charmante combinatie van shoonheid, verval en joie de vivre, en kan ons dus wel bekoren.

10-08-2010 om 21:44 geschreven door de Berekes  

Dienstmededeling

De blog geraakt niet altijd zo vlot bijgewerkt als we wel zouden willen, en zoals ge merkt is hij ook fotoloos. Dit is doordat het internet hier niet overal zo vlot beschikbaar is, en daarenboven redelijk duur. Wie dus foto’s van Noorwegen wil zien, moet maar eens gaan kijken op het groot internet. Wij smijten die van ons er wel eens op als we thuis zijn.

Tsjoeke Tsjoek op den toeristentrein

Een volgende tussenstop is Flam, een dorpje gelegen aan de wonderschone Naeroyfjord, een ware fuik als het aankomt op toeristen in allerlei soorten en maten.

We hebben ondertussen gemerkt dat we ergens een lek hebben in de gasleiding dus om het zekere voor het onzekere te pakken zijn we even aangewezen op campings tot we de oorzaak hebben gevonden. Onze ijskast werkt namelijk ook op elektriciteit maar de batterij is niet sterk genoeg om een volledige nacht de ijskast te trekken. 

Zeker in deze streek is dat een ietwat kostelijke grap (gemiddeld ben je 25€ kwijt voor een nachtje) gezien de massa’s toeristen die zich hier genoodzaakt zien te moeten passeren.

In Flam hebben we ervoor gekozen om een treintje den berg op te nemen naar Myrdal, een plek een duizend meter hogerop, waar de treinen vanuit Oslo en Bergen aankomen en waar de mensen op dit berggeittreintje moeten overstappen willen ze deze streek wat verkennen.

Aangezien dit ritje in zowat alle folders en reisgidsen wordt aangeprezen als absoluut niet te missen, waren we daar zeker niet alleen. Zoals eerder gezegd komen hier tijdens het hoogseizoen zo’n miltroen (dixit Berre) toeristen gepasseerd en dat merk je meteen. Bussen met veelal bejaarden worden hier bij bosjes op de trein gesmeten waardoor er tijdens de rit nauwelijks iets te zien is van het landschap gezien iedereen die zijn vakantie liever door de lens ziet passeren,  je zicht staat te blokkeren om waarschijnlijk wonderschone foto’s te trekken van de ettelijke watervallekes die van de berg af komen donderen en de prachtige uitzichten op de vallei.

Onderweg een onwaarschijnlijke tussenstop aan een enorme waterval. Iedereen van de trein op een plateauke. Foto, foto, foto en dan plots lieflijke Noorse volksmuziek waarop ergens halverwege de waterval een jonge deerne een halfslachtige moderne dans tentoonspreidt tot grote vreugde van vooral onze talrijke Aziatische vrienden. Na twee minuten foto, foto iedereen terug op de trein en rijden maar. Op de terugweg zijn we om even tot rust te komen dan maar een stuk te voet terug naar beneden gekomen tot aan de eerste tussenstop. Berre zijn beentjes zijn nog niet in topvorm dus daar maar terug de trein op.

Berre achteraf op de camping nog wat voetballessen gegeven aan een stel Duitsers, maar zoals jullie ondertussen al wel weten, heeft het niet mogen baten. Gedaan dus met al die in Mannschaft T-shirt rondlopende Duitsers die zich al Weltmeister wisten. Spijtig … voor hun dan toch.

Rijden, rijden, rijden, kijken, kijken, kijken

In tegenstelling tot de in de ‘spectaculaire’ treinrit, blijkt onze eigen bus ons nog steeds door de meest spectaculaire landschappen te loodsen, en niemand die ons zicht blokkeert. Soms wel een beetje spannend op de veeleer smalle bergwegen langs de fjorden, waar veelal onervaren chauffeurs zich met hun veel te grote gehuurde mobilhomes aan het landschap liggen vergapen. Maar we blijven het zeggen. Schoon!

Gelukkig is een zijstraat pakken dikwijls al genoeg om aan de massa te ontsnappen, en ook dan botst ge op wonderlijke dingen. Een paar prachtige staafkerkskes bezocht onderweg, met daar rond zeer idyllische kerkhoven, waarvoor Berre een bijzonder bizarre belangstelling blijkt te bezitten. Verder een charmant, rustig openluchtmuseum en landschappen om van te watertanden. Tenzij de talrijke tunnels even uw zicht belemmeren. Soms voor 100 meter, soms voor 11 kilometer, meestal lekker donker en niet veel breder dan strikt noodzakelijk. Met claustrofobie is het hier geen aanrader.

Hop Bok de Preekstoel op

Wat dan weer geen aanrader is met hoogtevrees is het obligate bezoek aan de Preikestoelen, dé toeristische trekpleister in deze streek. Een steile klip waarvan je van zo’n 600 meter de diepte in kan kijken naar de lieflijke Lysefjord. De twee uur durende klim wordt niet aangeraden voor kinderen onder de tien tenzij het echte berggeiten zijn. Berre toonde zich, gestimuleerd door een Duits vriendje, echter een waardig bokje, hoewel hij van het over de klip in de diepte staren niet echt fan was.

Nee papa niet doen! De beklimming zelf was ook zeer de moeite, hoewel het bijwijlen een beetje op het treintje leek op het vlak van tour touristique. Maar toeristenkijken is ook nog wel grappig.

Berre Blogt

Waar Berre in het begin van de reis nogal terughoudend was tegenover al die raar sprekende kindjes, maakt hij ondertussen al vlot contact op een manier die alleen kinderen kunnen. Hier eens petanquen met een Zweedje, daar wat ravotten met een Noreke, wat voetballen met Duitserkes, tikkerke met een Norinneke, piraat spelen met nog eens een Duitserke (ik begrijp die soms een beetje!) en helemaal uit de bol met een Nederlandse broer en zus (Hey, die spreken dezelfde taal!).

Als er geen andere kindjes in de buurt zijn amuseert hij zich ook best. Spelen met mama en papa, mee ‘werken’ in de bus, bloemen bewonderen en mussen voederen, foto’s maken van de onwaarschijnlijkste details, veel goeie en flauwe grapjes maken, rijmen en dichten, paarden en hondjes strelen en veel harten stelen.

Verder een ideale compagnon om musea mee te bezoeken. Of het nu glaskunst is, een volksmuseum of moderne kunst, Berre is altijd fan, en doet ons dingen zien die we anders niet zouden gezien hebben, of toch niet op die manier.

Het Zuiden zuigt

Intussen stilaan richting zuiden aan het rijden, maar echt warmer wordt het er niet op.

Niet dat we mogen klagen over het weer, want meestal droog en geregeld zon. ’

s Avonds koelt het echter snel af, en op de meeste plekken weten onze stekevriendjes ons nog wel te vinden.Voeg daarbij de snelheid waarmee de Noorse Kronen de uitgang van onze portefeuille vinden, en de drang naar het zuiden wordt er niet kleiner op.

Nog een paar dingen op ons programma hier in Noorwegen en dan de overzet naar Denemarken, maar daarover later meer.

We stellen het goed, en komen stillekes terug dichter.

10-07-2010 om 12:50 geschreven door de Berekes  

Valerie voor Sep van Berre.

06-07-2010 om 13:00 geschreven door de Berekes  

Overal langs Zweeds wegen …

Onze ruk noordwaarts langs de kust van Zweden, was op het anti-mugfront geen succes, en aangezien echt iedereen die we tegenkwamen zei dat het in het Noorden nog veel erger was, onze steven maar richting westen gewend.

Noorwegen, here we come.

Maar eerst nog efkes door een schoon stukske Zweden. Want schoon is het alleszins.

Overal langs Zweedse wegen komt men … tegen.

-         gigantische bossen vol mossen

-         oldtimers in alle vormen en maten, vooral Amerikaanders

-         muggen en knotsen (klein en gemeen, en vooral met veel)

-         meren, er zouden er zo’n half miljoen zijn in Zweden, en dat merkt ge.

-         Vlaggen, zowat om de drie huizen staat er wel ne vlaggemast die u er aan moet doen denken dat ge nog in Zweden zijt. Zouden ze bang zijn dat ze dat zelf vergeten?

-         Daarenboven is alles wat bij ons rood-wit is of geel-zwart (pijlen, borden, …) hier in geel-blauw. Ma Ria zou hier content zijn.

-         Veel veelkleurige veldbloemformaties

-         Een divers assortiment aan roadkill (voskes, wasberen en wat nog meer)

-         Golfterreinen bij de vleet

-         Vakantiehuisjes, vooral aan de kust, die het wildkamperen aan de kust behoorlijk bemoeilijken gezien dat 150 meter van bebouwing mag

Verder heel tof dat zowat alle Zweden onder de 65 vlot Engels spreken. Ons Zweeds is namelijk nog neut eum euver neur heus teu schreuven.

En wat ook geweldig is … het zogenaamde ‘allemansrecht’, het principe dat alles wat ni van iemand in het bijzonder is, en dat is in Zweden nog heel veel, eigenlijk van iedereen is. Vandaar geen probleem om wild te kamperen, eender waar te wandelen, bessen te plukken, te vissen, jagen, of wat dan ook.

Als de staat zelfs naast verlaten meertjes gratis toiletjes, kleedhokjes, kampvuurplekken met door gemeentepersoneel aangeleverd, op maat gezaagd brandhout voorziet, dan denkt ge wel eens meewarig aan het armoedig Belgisch zwembeleid. (Boekenberg, E10put, … waar ge al geluk hebt dat de politie u niet komt wegjagen, wij vragen ons soms af of ze hier wel politie hebben)

Maar nu dus effe rijden, met DJ Berre.

Als hij voldoende aangemoedigd wordt om af te wisselen, komt dat best goed.

Zijn top 10 die geregeld terugkomt ziet er als volgt uit:

Berre’s top 10

-         Sepultura

-         Reverend Horton Heat

-         Creature with the Atom Brain

-         Pixies

-         Foo Fighters

-         Hugo Matthijsen en de Bomen

-         O’hara’s

-         L’attirail

-         Jack Johnson

-         Porno for Pyros

Ozewieze ozewieze Oslo

Noorwegen dus… de overgang tussen Zweden en Noorwegen voelde weggewijs een beetje hetzelfde aan als den overgang tussen Duitsland en België. Petum petum petum…

Op ’t eerste zicht minstens even prachtig , misschien een beetje ruwer. Aan vlaggen hier ook geen gebrek, alleen staan er hier minder huizen dus kom je ze minder tegen.

Om ons anti-muggenbeleid even verder te zetten zijn we meteen terug de stad ingedoken namelijk Oslo. Onze eerste nacht Noorwegen hebben we doorgebracht in Nes, ergens op een schiereiland in de waanzinnig grote Oslofjord, zacht zeebriesje, prachtig uitzicht op de baai (hoeveel keer mag een mens eigenlijk prachtig of andere krachttermen gebruiken op een reis als deze???) Af en toe een camping ertussen doet een mens eens wat frisser ruiken, de was nog eens gedaan, Berre nog wat socializen met de lokale kindjes,….

Na het observeren van kwallen, stenen, mossels, meeuwen ,… richting centrum.

We hebben ons tegoed gedaan aan nog wat cultuur, deze keer de bootcultuur.

Eerst zijn we een heus Vikingschip uit de “goeien ouwen tijd” gaan bezichtigen, ’t was mooi maar niet zo indrukwekkend als het Kon Tiki Museum. Een museum volledig gewijd aan het levenswerk van Thor Heyerdahl, onwaarschijnlijk inspirerend. Deze man is er onder andere in geslaagd om op een vlot ter grote van ongeveer 4 op 10m van Peru naar Tahiti te varen. Enkel om te bewijzen dat de link tussen de verschillende culturen in de oudheid mogelijk was. De man en zijn bemanning hebben er 101 dagen over gedaan. Hij voer ook nog op een rieten boot van Marokko naar de Caraïben, ontsluierde de geheimen van de Paaseilanden en zette terloops de problematiek van de olievervuiling op de internationale agenda. Kleinzoon Olav doet momenteel hetzelfde met de plasticvervuiling met de Plastiki ,check the internet.

Verder werden we niet echt warm of koud van Oslo. Stad aan ’t water, veel water met zo’n 150 eilanden in de onmiddellijke buurt. Dus weer bootje varen. En nog altijd niemand zeeziek! Nog even het Noors kampioenschap Skateboarden meegepikt, dat we toevallig tegenkwamen, en weg waren we weer.

Met de Ford naar de Fjord

Go West! Het eerste stuk ten westen van Oslo was niet zo bijzonder boeiend (misschien raken we verwend) maar hoe verder van de stad, hoe boeiender, bergachtiger en ruwer het landschap. Na de dure camping in Oslo weer eens besparen met wildkamperen. Aan een pittoreske zijlagune van een rivier op een ruime parking met sanitair. Tof, maar ook hier weer muggen, en vooral Knotsen, om zot van te worden.

Gelukkig de dag nadien verder de bergen in, en deze keer overnachting op een hoogplateau omgeven door nog steeds besneeuwde bergen rond een spectaculair bergmeer. Langs alle kanten werd dit gevuld door het  smeltwater van de omliggende bergen.

Toen bleek dat het riviertje (beekje) waar wij naast stonden, verzandde in een doodlopende delta, gingen we driftig aan de slag om het water op weg te helpen naar het meer. Rots en Water in praktijk. Heel plezant, en wij heel fier toen de geleverde inspanningen tot resultaat leidden. Ons riviertje vervolgens de BEK gedoopt, Berre er nog gauw een kabouterbrug over gebouwd, en wat bleek de dag nadien. Ze was al gebruikt te zien aan de sporen van de kabouters (voor de onwetenden, mos is kaboutergras, achtergelaten als ze ergens gestapt hebben, het stikt hier dus van de kabouters) Toch nog geen enkele gezien. Wat we tot ons groot enthousiasme wél gezien hebben tijdens onze rit. Een overstekende moeder eland met veulen, zo maar ineens in het wild. Schoooooon! Net als betoverend berglandschappen met overal neerstortende watervallen, woeste bergrivieren, vredige bergmeren en uitlopers van fjorden, razend ruwe tunnels waarrond en één keer zelfs waarin horden schapen zich rustig over de weg begeven. Soit, ge verstaat. Mooi mooi mooi.

Nu ergens aan een fjord in de bergen, maar daarover later meer.

Met ons gaat het in elk geval heel goed, we missen jullie, maar nog lang niet genoeg om al terug te komen. Dikke kussen.

06-07-2010 om 12:44 geschreven door de Berekes  

28-06-2010 om 12:22 geschreven door de Berekes  

Midzomernachtman

Zoals vele onder jullie wel weten was Kurt jarig op 25 juni. Hier in Zweden is er dan overal groot feest. Wij hebben ervoor gekozen om ons ergens naast een ietwat idyllisch meer te zetten, met een vuurplek en hout(voorzien door de staat trouwens). Een verliefd koppel, Britta en Ola met zoon Maxim hielden ons gezelschap. Ik zal de duizendtal muggen proberen te negeren. Een speciale nacht toch wel. We zaten ondertussen hoog genoeg in Zweden om niet het ’s nachts niet echt meer donker te hebben, een schemertje. De maan heeft ons dan getrakteerd op een prachtige maansopgang, knalrood en groot kroop ze zichtbaar de lucht in. Een groot vuur met Berre als vuurman(en tevens ook grasman, meer smoor, minder muggen) was ons entertainment. Zalig nachtje!

Met onze koppen nog vol maan en vuur en midzomernacht een poging gedaan om een ochtendzwemmeke te zetten in het meertje maar neem het van ons aan, er stroomt niet genoeg vikingbloed door onze aderen om het koude water voorbij te “balgrens” te laten komen.

Op naar Noorwegen, waar we denken als we bij de kust blijven we muggenterritory kunnen vermijden(we zullen zien).

Berre Bob blogt:

Berre heeft zijn eerste viking afgedroogd bij het armworstelen. We stonden op een parking, weliswaar naast een meertje. Wanneer we net ontbeten hadden, stopte er een auto met drie zatte zweden in. (Dat van die Zweden die nooit zat in hunne auto kruipen is dus wel degelijk een fabeltje!!!). Ene stapt uit en behoorlijk resoluut zwalpend op Berre af, gooit 10 krone op tafel en daagt hem uit voor een partij armworstelen. Na een spannende strijd was het duidelijk dat Berre de betere was. Beter zelfs hij wint drie wedstrijdjes achter elkaar. Bror delft het onderspit. Bror zal beter moeten eten om een dapper Belgje af te drogen. 25 kronen rijker en zo fier als ne gieter.

28-06-2010 om 12:17 geschreven door de Berekes  

Zonder zwans zoemmug Zteek ziekenhuis

Na het pretparkavontuur richting Stockholm. Via twee tussenstops in Stockholm beland. Eerst op een camping 20 kilometer ten zuiden van Stockholm, maar nadat Elke daar allergisch gereageerd had op twee muggebeten met een hectisch nachtelijk ziekenhuisbezoek er boven op besloten om ons meer in het centrum te gaan posteren in de hoop daar minder stekebeesten te treffen. Gelukkig bleek die hoop niet ongegrond.

De camping, of wat er voor moet doorgaan, heeft de uitstraling van een verlopen parking die omgebouwd is tot uitgeleefd zigeunerkamp. Onder één van de ruim vijftig bruggen die Stockholm rijk is, staan daar een vijftigtal, vooral grote en echte, mobilhomes met daartussen hier en daar een half opgekalefaterde boot van de bootclub die blijkbaar het domein deelt met de camping.

Positief is dat we maar op 3 kilometer van het stadscentrum zitten, en dat zodra je van de stoffige camping af bent, je in een groot park terechtkomt. Eigenlijk is zowat heel dit eiland een park, met dus een stoffige camping en een bootclub. Bijgevolg heel populair bij de lokale jongeren. Dit was vooral woensdag te merken, blijkbaar de uitgaansdag voor de Stockholmianen. Over het hele eiland waren groepjes jongeren aan het feesten. Van vier zatteriken met een veel te luid gezet boosterke tot een paar honderd jongeren met een volledig meegesleurde discobar. Feest!

Verder is Stockholm vooral een feest voor het oog. Veel open ruimte in de vorm van water. De stad is gebouwd op veertien eilanden tussen de Baltische Zee en een groot meer. Mooie gebouwen, pleintjes en gezien het prachtige weer sinds we hier zijn, overal mensen die langs de waterkant een gezellige consumptie nuttigen. Voor een stad van 1,6 miljoen inwoners heeft Stockholm een zeer ruimtelijk gevoel. De hartslag van de grootstad, maar niet jachtig of te druk. Tof.

Soit, hoogtepunten.

Het Museum voor hedendaagse Kunst. Geweldig overzicht van de beeldende kunst in de 20^e en 21^e eeuw in een mooi en ruim museum. Berre heeft er zelfs een prijs gewonnen door het maken van een tekening van, jawel zijn favoriet, Dali.

Een stel clowns in een parktheater, hoewel die clown die het publiek en dus ook Berre natmaakte niet echt bij Berre in de smaak viel.

Skansen, een kruising tussen Bokrijk, een ruime Scandinavische dierentuin en een pretpark.

Het Vasa-museum, dat gewijd is aan  een 17^e eeuwse driemaster, die zo groots opgezet was, dat hij bij zijn inwijding na een kilometer naar de zeebodem zonk. Een legendarisch geval van hoogmoed dat toch tot de verbeelding spreekt, vooral als je er klein en nietig naast staat, en beseft dat er meer dan duizend volwassen eikenbomen in de constructie gekropen zijn. Eveneens een goede gelegenheid om uw zoon de boodschap mee te geven dat koningen vaak dwazen zijn.

Die zoon doet het trouwens nog steeds fantastisch. Af en toe is hij een beetje triestig omdat andere kindjes hem niet verstaan, en vaak doen zijn benen zo pijn, dat hij in de nek moet zitten, maar verder is het geweldig om te zien hoe die kleine spons alles opzuigt en met zijn unieke invalshoek benadert.

Opvallend is het beleid m.b.t. drank. In een gewone winkel kan je enkel alcoholische dranken kopen tot 3,5 promille. Voor sterkere dranken, dus eigenlijk alles naast een light-pintje, moet je naar een speciale staatswinkel, die dan ook enkel drank verkoopt. Een compromis, zo blijkt, nadat een algeheel alcoholverbod na een volksraadpleging nipt werd verworpen. (51% tegen!) Ook een zeer strikt rookbeleid, bijvoorbeeld in pretparken (in open lucht) mag je enkel op  bepaalde, verstopte, plekken aan je nicotinestokje zuigen. Gelukkig hebben wij hier als ex-rokers weinig last van. Verder is het vrouwen boven. Vrouwelijke soldaten, voetballers in het park, meer vrouwen aan het stuur dan mannen, … Spijtig genoeg is hun reputatie op uiterlijk vlak overroepen. De mannen daarentegen, geen klagen over.

28-06-2010 om 12:16 geschreven door de Berekes  

En de dagen, ze vervagen.

Daarjuist nog efkes voor technisch advies gebeld met Grote Krikke, en aangezien die vermeldde dat morgen Autburst is, wisten we ineens ook dat het vrijdag is. Dus morgen zaterdag. Het is dan maar te hopen dat het niet te druk is in Astrid Lindgren World. Ons plan voor morgen is namelijk het themapark rond de geestelijke moeder van onder andere Pipi Langkous te bezoeken. Dat ligt in het Zuiden van Zweden waar we ondertussen dus ergens verzeild geraakt zijn.

Kopenhagen kan ons behagen

Tot voor een paar dagen nog blijven hangen in Kopenhagen.

Toffe stad en redelijk goed weer.

Campingbaas met een goed gevoel voor humor, veel open ruimte en lekker brood, hetgeen na Duitsland en Nederland plezant was.

Een dag op zoek geweest naar De kleine zeemeermin. Na doorkruising van de halve stad per bus (schoon bussen, en zeer regelmatig) en het doorploeteren van een fort (ook schoon, maar geen vergelijk met Fort 2 natuurlijk) uiteindelijk op de plek gekomen waar dat kreng normaal moet zitten ... Blijkt die in Sjanghai te zitten. In plaats van daar dan een fatsoenlijke replica te zetten, stond er een ‘kunstwerk’ van ne Chinees, die live het totaal onbelichte beeld van het beeldje op de wereldtentoonstelling toonde, of ook niet dus eigenlijk, maar dan wel live gestreamd.

Nee, dan liever de pointillistisch-post-psychedlische schilderijen in een galerijke in Freistadt Kristiania, een ietwat uit de hand gelopen hippie-, en later krakersinitiatief, dat een soort eiland vormt in de stad dat zich afgescheurd heeft van Denemarken, en dus in het verlengde de EU. In realiteit worden er echter vooral zaken gedaan in de verschillende eettenjes, barrekes en kraampjes met extra groot aanbod. Het heeft zoiets van een permanent festival, en dat is te merken aan de massale opkomst van vooral jong publiek van divers pluimage. Aangenaam.

Net als in het zonneke zitten, lezen, spelen, sjotten, naar de wolken kijken en naar mekaar …

Zuid-Zweden zou zonder zever zevenenzeventig keer zaliger zijn zonder … muggen.

Soit, actie!

Langs de Deense kust naar het Noorden, richting Hellingor, alwaar we de korte overzet konden nemen naar Helsingborg, Zweden.

Het korste stukske tussen twee landen, daar is veel zever geweest. En waar zever is geweest, zijn forten. Schoon fort (bekan zo schoon als Fort II maar dan met een enorme uitkijktoren)

Boys will be boys. Berre en Kurt direct op dien toren, en inderdaad ge kon Denemarken duidelijk zien liggen. Daaaag Denemarken.

Met enkele tips van onze campingman in Kopenhagen, die eigenlijk ne vermomde Zweed bleek te zijn, hup het binnenland in. Aangezien wildkamperen in Zweden geen enkel probleem is, na een zijpad van een zijweg van een zijstraat op een zijbaan naast een meer, ergens halvelings naast een erf van een oud keuterboerke beland. Hoewel we geen woord verstonden van wat die mens zei, en andersom ook niet, bleek toch dat het OK was, dat we daar een nachtje stonden tussen het boerderijke, de geitenwei, de koeienwei, en een groener dan groen mosbos. Een kleine avondwandeling later waren we verkocht. Schoon bos.

De dag nadien boer Gunnar (gebarentaal doet wonderen) adieu gezwaaid en op naar nieuwe horizonten.

Dankzij de neus van Elke belandden we op een Vildmarkskamping, een ecologische camping in een heuvelachtig, bebost natuurgebied op en rond met mekaar verbonden meren, vijvers en vennen. Prachtig. En zo goed als voor ons alleen. Goesting voor te kanoeën, pak maar, goesting voor te barbecueën, staat klaar, goesting in natuur, klaar en puur, alleen de muggen maken het zuur. En dan niet zo zeer de gewone muggen. Eerlijk gezegd zijn dat watjes. Elke gebruikt ze tegenwoordig als ping-pongbal voor ze ze de genadeslag toebrengt. Ergens rond zonsondergang, maar die duurt deze tijd van het jaar nogal lang, verschijnen er zodra je ergens meer dan 30 seconden zit WOLKEN kleine stekebeesten boven je hoofd. Enkel bewegen helpt, maar dan ook permanent. Naar het schijnt zouden die na 21 juni verdwijnen, maar als het al waar is, zijn we er NU vet mee. Weg hier! Naar Pippi Langkousland.

Prettig Pretpark

Onzen Berre is helemaal verkocht, zelfs een Pippi die enkel Zweeds praat kan hem wel krijgen! (Lente kreeg daar even concurrentie!)’t Was een zeer leuke dag vandaag, vooral voor Berre, alhoewel het voor ons ook aangenaam vertoeven was. Een kleinschalig pretpark, maar dan zonder lawaaierige, schreeuwlelijke attracties waar uw klein mannen eigenlijk nog veel te klein voor zijn. Lekker eten(geen fastfood), leuke speeltuinen her en der, onwaarschijnlijk kindvriendelijk en overal verspreid verschillende verhalen van Astrid Lindgren tot leven gebracht door heerlijk gedreven acteurs. We werden onthaald door Kling en Klang, de twee politieagenten van de dag, zotte mannen. Ook hier geen probleem met dat Zweeds, ze waren expressief genoeg. Doorheen de dag merk je dat de gemiddelde Zweed eigenlijk erg graag zingt, overal klonken vrolijke en soms zelfs erg mooie folkachtige deuntjes die door jong en oud werden meegezongen. Top van de dag was absoluut Villa Kakelbont en Pippi natuurlijk, met piraten, meneer Nillson, Anika en Tommy,… Soit voor de Pippi-lovers onder ons een aanrader. Astrid Lindgren heeft meer dan alleen Pippi Langkous geschreven. Op basis van wat we hier gezien hebben, zijn de andere verhalen ook de moeite om eens op te zoeken (voor de kids weliswaar).

28-06-2010 om 12:15 geschreven door de Berekes  

Laatste week voor vertrek(B)

Nog vanalles te regelen; de poes op logement, Kurt nog een very last minute tandarts afspraak te pakken gekregen (zelfs twee op één week en dat na veel te lang… Merci  voor den tip Phil), nog lichtdichte gordijntjes gemaakt, het fantastische voornemen om ons huis “proper” achter te laten (dus ook alle was enzo), nog nen hoop fantastische mensen dikke kusen en knuffels gegeven (we zullen ze missen),…. Daar komt geen einde aan!

Maandag 7 juni, Deurne-Zuid – Neeltje Jans (NL)

Nog heel wat last-minute dingen te regelen (volmachten bank en verkiezingen enzo), en vooral ... inladen. Gaan we alles er wel inkrijgen? Ja dus, en plaats over.

Hadden we dat geweten, we hadden nog wel wat meer meegenomen.

Soit, rond drie uur uiteindelijk vertrek.

Aankomst eerste tussenstop 3u02, café Tsjaplin alwaar we nog efkes dag moesten gaan zeggen tegen Bert en Sven. Berre nog gauw een pooleke gedaan, Elke en Kurt nog gauw een laatste sigaretje gesmoord en een half ureke later wij verder op pad.

Een dik half uur later passeren we onze eerste grens en verruilen het Belgische havengebied met het landelijke Zuid-Nederland. Daar ligt onze eerste bestemming, Neeltje Jans, een schoon stuk strand in Zeeland tussen de afsluitdijken. Na aankomst onmiddellijk door de duinen naar het strand. Schelpjes rapen, putten graven en met de voetekes in het toch nog wel koude Noordzeewater. In elk geval nog schoon weer op ’t strand.

Na nog wat sportactiviteiten (Berre wou heel zijn assortiment entertainment ineens uitproberen en ouders die gestopt zijn met roken gaan daar al snel in mee) Dus na het frisbeeën, petanquen, voetballen, badmintonnen met balleke en pluimeke en fietsen Berre zijn bed in, wij nog een rustig strandavondje en ook in den tram (bus dus)

Dinsdag 8 juni, Neeltje Jans – Noorden

In de voormiddag nog wat rondgehangen op het strand en de bus nog wat vervolmaakt.

Daarna naar het Noorden. Wisten wij veel dat we ook uiteindelijk via allerhande mysterieuze wegen en overzetboten in het dorp ‘Noorden’ (ergens in de buurt van Leiden) zouden belanden. Kort gesteld is Noorden een boeregat in het Veen met hééél veel water, een beetje land onder de zeespiegel vol met vee, golvende wegen (zelfs een beetje den indruk dat de straat deinde!) en vooral veel MUGGEN! Nu kom, wel schoon, als het niet zo regenachtig geweest was, hadden we misschien wel nen dag gebleven, maar nee dus … regen en muggen.

Tijd om verder te gaan. Wel ne geweldige zonsondergang gezien, en Kurt nog op een Palm-café gebotst met alle gevolgen van dien. Soit …

Woensdag 9 juni , Noorden (NL) – Stechborstel (D)

Nu een dag naar het oosten en het noorden om uiteindelijk weer zwaar op den boer uit te komen. Na een dag van veel regen, was het gelukkig bij aankomst wel droog, zodat we onzen beer, en vooral onzen Berre eens goed konden uitlaten met een fanatiek matchke voetbal.

Berre doet het trouwens zeer goed in de bus. Zo lang hij dagelijks zijn 2 CD’kes (O’haras en Sepultura) mag opzetten is hij al content op muziekvlak. Verder spelen we reisbingo, rarara en oefent Berre zijn plat Antwaarps door middel van het steeds weer herhalen van de sketch van Joske Vermeulen van Gaston Bergmans (voor de leken check You Tube).

Donderdag 10 juni,  Stechborstel – Wildpark Lineburger Heide

Gegeven het weer en het feit dat Berre zijn botjes te klein waren, gaan shoppen en dan naar een wildpark iets verder. Denk Planckendael maar veel groter en veel minder volk. We vonden het alle drie geweldig. ’s Nachts op de parking van dat ding blijven slapen en daags nadien weer verder.

Vrijdag 11 juni 2010 Wildpark Lineburger Heide – Kopenhagen (Dk)

Weer een dag rijden. Weer wisselvallig. Veel wolken, geregeld regen en af en toe een opklaring. We zijn via de brug gereden en ’t is toch ni van de poes zenne. Een prachtig zicht moet het geweest zijn mocht het niet zo mistig zijn om over de wind nog maar te zwijgen. Geef ons dan toch maar liever den boot, zelfs wetende dat Kurt al misselijk wordt van het idee alleen al. Spijtig dat ze zo’n bus niet in inklapbare vorm hebben, kwestie van minder wind te vangen.

 Wel aangekomen in relatief goed weer in Kopenhagen, maar toen we na het eten in al onze overmoed de buurt wilden gaan verkennen, toch maar terug moeten komen om droog te blijven.

Trouwens een goeie tip voor iedereen die wil stoppen met roken, ga gewoon op reis met nen actieve kleine, na twee dagen is’t ergste voorbij en zolang ge “tikkerke” en zo speelt, doe je elkaar niks ernstigers aan.

Vrijdag- Dinsdag 15 juni ’10 Kopenhagen

We hebben net een paar dagen “rust” genomen, al is rust zeer relatief. Er is in Kopenhagen zoveel te zien! Om Berre een plezier te doen zijn we op zoek gegaan naar de “Kleine Zeemeermin”. Ze is helaas op logement bij de Chinezen ter ere van de wereldexpo in Shanghai. Bummer. Niet getreurd hoor want op de plek waar ze normaal zou staan staat nu een groot scherm met een live verbinding met Shanghai, met verkeerde belichting, waar je dan af en toe een glimp kan opvangen als er toevallig ne chinees een foto maakt aan de juiste kant.

Er zijn hier echt gezellige donkerbruine kroegskes en tegelijkertijd zeer mooie leuke speeltuinen, maw voor ieder wat wils.

Gisteren, zondag zijn we eens tot aan Chritiania gewandeld. Voor zij die erbij waren toen Kurt hier 20 jaar geleden voor het eerst zijne kop binnenstak, ’t is een beetje veranderd. Een beetje grootschaliger , veel volk, … . Neemt niet weg dat er een heel ontspannen sfeertje hangt en er leuke dingen te doen zijn. Concertje hier, kramerkes daar, lekker en goedkoop eten, mooie creatieve dingen te zien. Ze vragen om geen foto’s te trekken en dat heb ik dan ook gedaan, waarschijnlijk één van de weinige toeristen die zich eraan gehouden heeft maar ja. Ik twijfel er niet aan dat je voldoende foto’s op het grote net zal vinden. Voor zij die er niet bij waren: Christiania is letterlijk een vrijstaat binnen Denemarken, ze vallen zelfs buiten de EU. Een bende krakers en punkers en hippies die zich de plek hebben toegeëigend in 1971 en er sindsdien niet meer zijn vertrokken. Ze vallen niet onder de Deense Wet . Met alle prettige en misschien voor veel mensen minder prettige gevolgen. Zoek het zeker op op’t net of komt zelf eens kijken, interessant!!!

Vandaag een dagje niksen?! Dwz speeltuinen, boekske lezen, blog,….

Eindelijk ZON!!!!

BERRE BOB BLOGT

B zegt zeer ernstig:”Zeg anders rijden terug naar huis, daar is de zomer misschien al begonnen.”…… “Fopje, flauw mopje!!!”

 FOTO'S VOLGEN

14-06-2010 om 12:49 geschreven door de Berekes