Vandaag zakten we af naar Wevelgem. Vorig jaar had ik hier ook gereden, ik werd toen 5de. We moesten 23 ronden van 1.5 km afleggen op een vlak parcours. Ik verwachtte dat het deze keer pijpenstelen ging regenen. Dat deed het ook, maar niet als wij moesten koersen. Er waren 2 reeksen, ik zat jammer genoeg in de tweede reeks terwijl de eerste sterker bezet was. De sterke coureurs in mijn reeks waren vooral Tiesj Benoot en Arthur Vanlokeren.
De eerste reeks moest vooral op een nat parcours rijden, maar na het einde toe begon het op te klaren zodat wij op het droge konden rijden. De eerste reeks werd gewonnen door Axel Fauville voor Seppe Verschuere en Cedric Vanhouttegem. Ik reed wat los met Arthur Vanlokeren en Tiesj Benoot. We dachten dat de eerste reeks nog niet gedaan was, daardoor stonden we als laatste aan de start. Ik ging me wat rustig houden deze koers, maar dat was niet gelukt. In de 2de ronde probeerde ik het al eens, maar ze viseerden mij wat. Ik had een voorsprong van ongeveer 50 meter voor één ronde, er werd niet stilgevallen achter mij, maar na een ronde kwamen Laurens Loeters en de Fransman Jaurequi Quentin aansluiten. Deze reden jammer genoeg niet door, daarom werden we een ronde later ingelopen. Bijna direct na deze aanval probeerde ik het nog eens. Deze keer werd mijn wiel weer geviseerd. En mijn maximale voorsprong bedroeg maar 25 meter. Na deze poging wist ik het: ik zou niet weg geraken zonder een sterke metgezel. De rest van de koers werd traag afgehaspeld afgezien van een paar pogingen van andere renners. Ongeveer iets voor halfweg koers ging Damon Maes in de aanval, er werd wat getwijfeld zodat hij 2 ronden voor kon blijven. Ook ik probeerde nog een paar keer iets, maar dat was gewoon om de benen warm te houden. De laatste ronde dan, ik wist dat ik eerste in de laatste bocht moest zitten. Ik zette mijn aanval in, maar werd gepareerd door Arthur Vanlokeren. Ik ga uiteindelijk als derde de bocht door na respectievelijk Arthur en Tiesj. Dat was ook de aankomstvolgorde. Ik werd derde, maar voelde dat er nog iets meer in zat. Ik was wel blij met mijn derde plaats, maar ik had liever in de eerste reeks gezeten. Misschien was ik dan geen derde geworden, maar er werd wel meer gekoerst.
Voor de grootste en laatste afspraak van het seizoen, het Belgisch Kampioenschap, trokken we naar Ciney. 's Middags moest ik de tijdrit afhaspelen en om 5 uur de wegrit. De tijdrit was 4.2 km lang, de langste tot nu toe voor mij. Voor de wegrit moesten we 7 ronden van 4.4 km afleggen. Het was een mooi parcours met veel wind rond de veemarkt van Ciney met vooral op het laatste een paar lastige kuitenbijters. Na onze aankomst kregen we het gebruikelijke ritueel: inschrijven, nummer opspelden, parcours verkennen en banden blazen. Maar iemand van de organisatie had mij wijsgemaakt dat ik 10 min. voor de start van de tijdrit klaar moest zijn. Ik stelde mijn opwarming daarop af en kwam 10 min voor tijd aan. Daar zeiden ze dat ik nog moest wachten. Weer geen perfecte voorbereiding dus.
Ik nam me voor om goed te doseren en pas op het laatste alles te geven. Zo deed ik het ook en op het zwaarste klimmetje zat ik nog fris. De rest was ook nog zeer heuvelachtig en ik ging goed vooruit, maar na de aankomst was ik echt kapot. Tot mijn grote ergernis kreeg ik te horen dat ik voor de klim 1 min. 20 seconden achterstand had op Miel Pyfferoen, die 1 minuut voor mij was gestart. Toen ik dit hoorde zat ik in zak en as, ik dacht dat ik ongeveer 40ste zou worden. Maar blijkbaar had ik op het klimmetje en de rest van het parcours nog 13 seconden goed gemaakt. Dylan Jaspers werd Belgisch kampioen tijdrijden, zoals verwacht, met 68 honderdsten voor op Saimen De Laeter en 3 seconden 45 honderdsten voor op Niels Vanderaerden. Miel Pyfferoen werd knap 4de en Kevin Rasschaert sloot de top vijf. Ik werd 14de, net zoals op het VK, met 11 seconden achterstand op de winnaar. Uiteraard was ik zeer tevreden. Na de tijdrit dan weer eindeloos wachten tot de wegrit.
Als het moment daar was stond ik helemaal vooraan. Ik kon bijna heel de wedstrijd vooraan rijden, vooral omdat er niet zo druk werd gekoerst. Na een paar kleine demarrages probeerde Wouter Leten het eens. Het peleton liet hem gaan en zijn maximale voorsprong bedroeg ongeveer 150 meter. Na een ronde werd hij ingehaald en op dat moment demarreerde Otto Vergaerde. Hem lieten ze ook rijden en ik wist niet eens dat er iemand weg was. Ik plaatste een kleine aanval en hoopte dat er iemand zou volgen. Dat gebeurde dus niet, maar er werd wel gereden achter Otto, ondermeer door Thieme Van Ruymbeke en Kevin Deltombe. Kevin reed het gaatje bijna helemaal toe, maar bleef een beetje steken. Op de klim probeerde ik het gat toe te rijden. Dat lukte makkelijk, maar helaas zat heel het peloton in mijn wiel. In heel de wedstrijd had ik het nooit echt lastig. Er gebeurde verder niks totdat Jonas Lammens 2 ronden voor het einde aanviel. Ook hij werd na een halve ronde ingelopen en kraakte dan. De laatste ronde zat ik niet echt vooraan tot ik door een goed maneuvre naar de eerste plaats ging. Op 400 meter zat ik nog aan kop tot de grote kanonnen zich klaarmaakten. In de laatste bocht, die ongeveer 180 graden was, gingen we snoeihard door. Het kon ook niet anders dan dat ze vielen. Ik kon mij er heelhuids door wringen en werd uiteindelijk 10de. Ondermeer Saimen De Laeter, die zijn sleutelbeen brak, Niels Vanderaerden, Kevin Deltombe (opnieuw tegenslag op een kampioenschap) en Thieme Van Ruymbeke vielen. Otto Vergaerde werd Belgisch kampioen voor Wouter Leten en James Baeyens. Dylan Jaspers en Jeff Vertommen werden respectievelijk 4de en 5de. Mijn eerste BK was geslaagd. Na het BK namen we dan een korte deugddoende vakantie, waardoor dit verslag wat later kwam.
Filmpje tijd en wegrit zie onder mijn links (klik op watch in high quality)
Voor de laatste wedstrijd vóór het BK te Ciney gingen we naar Egem (Pittem). Het was een parcours waar ik nog nooit gereden had. We moesten 30 ronden van 1.170 km in de regen afwerken. Ik voelde voor de start dat de benen niet super waren, maar ze waren zeker ook niet slecht.
Na de start werd er direct gedemarreerd, maar al de favorieten startten rustig. De bochten lagen spekglad. Ik heb waarschijnlijk wel 20 keer geslipt en ik ging dan nog supertraag door de bochten, daardoor moest ik na iedere bocht hard optrekken. Na ongeveer 6 ronden en veel demarrages probeerde ik het eens. Ik kon veel snelheid maken en had ongeveer een voorsprong van 100 meter. Ik kon in het begin goed stand houden, maar achterin werd er nooit echt geaarzeld,daardoor werd mijn voorsprong nooit groter dan 100 - 150 meter. Na vier ronden werd ik door een uitgedund peloton van 9 man weer ingelopen. Vooral de mannen van Gaverzicht (Jonas Rickaert en Miel Houfflyn) reden in de achtervolging. De volgende 10 ronden werd er weer om beurt gedemarreerd totdat ik, Jonas en Miel zouden demarreren. We zaten helemaal vanachter, maar op dat moment plaatste Maxim Farazijn een aanval. Met drie reden we het gat toe en probeerden de rest van het peloton kwijt te raken. Helaas lukte dat niet, vooral omdat er voor iedere bocht heel hard geremd moest worden.
Dan gingen we maar met een groepje van ongeveer 10 naar de meet, maar enkele ronden voor het einde kwam de sterk sprintende Jonas Lammens (die gelost was) bijna aansluiten. Geaarzeld werd er dus niet. De laatste bocht (die op ongeveer 250 meter voor de meet lag) ging ik als eerste door. Mijn vader zei dat dat de beste tactiek was, maar omdat je in die bocht weer helemaal moest remmen en dan weer optrekken had ik geen voordeel. Mijn benen waren een beetje afgesneden en ik werd nog door 3 renners overstoken. Jonas won verdiend voor Maxime Farazijn en Miel Houfflyn. Ik werd 4de voor Michael Cools. Kenny Bouvry werd 6de voor mijn ploegmaat Braam Merlier en Aimé De Gendt werd 8ste. Deze koers was toch wel een goeie voorbereiding op het BK. Aan de ene kant was ik tevreden, maar andere kant ook niet.
Voor de eerste wedstrijd na het VK gingen we naar Voorde. Vorig jaar werd ik hier derde. We moesten 23 ronden van 1,5 km op een heuvelachtig parcours afleggen. De aankomst lag na een haarspeldbocht op het begin van de Kamberg. De voorbereiding was wat minder: de vorige nacht kon ik door geluidsoverlast bijna niet slapen en ik was wat ziekjes. Juist voor we aankwamen regende het, maar daarna klaarde alles op en werd het zeer warm.
We startten in 1 reeks met 47 deelnemers. Er waren veel goeie renners: Saimen De Laeter, Otto Vergaerde, Dylan Jaspers, Toon Wouters, James Baeyens,... Van bij de start had ik een slecht gevoel in de benen. De eerste 3 ronden werden door Saimen De Laeter aan het commando in een hoog tempo afgehaspeld. En door een mindere start moest ik rap opschuiven. Daarna werd er veel gedemarreerd (ook 1 keer door mijzelf) en ik begon het zwaar te krijgen. Ongeveer halfweg koers kreeg ik dan nog eens buikpijn. 4 ronden voor het einde viel de beslissing: Toon Wouters en Aimé De Gendt demarreerden en er werd niet direct geantwoord. Dan sprongen Otto Vergaerde en James Baeyens weg. Ik zat redelijk van achter en kon niet direct antwoorden. Het slechte gevoel verdween een beetje en dan sprong ik alleen weg naar Otto Vergaerde en James Baeyens. Ondertussen hadden zij al Toon Wouters en Aime De Gendt bijgehaald. Even reden we voorop met 5, maar om dat er veel gedubbelden in onze weg zaten, kwamen er nog eens 5 andere renners aansluiten. We gingen dus naar een sprint met 10. Ik probeerde als eerste de haarspeldbocht te nemen, maar ik zat op gelijke hoogte van Toon Wouters aan de binnenkant en ik moest remmen om niet te vallen. Dan ging ik maar als 4de door de bocht.
Otto Vergaerde won voor Toon Wouters en James Baeyens. Ik werd nog nipt op de meet geklopt door Dylan Jaspers en werd dus 5de. Jens Cockuyt werd 6de op een paar lengten voor Aimé De Gendt en Anton Op De Beeck. Belgisch kampioen Saimen De Laeter werd een halve minuut later 12de. Ondanks slechte benen en een mindere voorbereiding behaalde ik toch nog een mooi resultaat.
Voor de 2e grote afspraak van het seizoen zakten we af naar het Vlaams Kampioenschap te Boortmeerbeek. Omdat mijn ouders naar de Gentse Feesten moesten, voerde ploegleider Luc Schietgat mij naar Boortmeerbeek, waarvoor veel dank. We kwamen daar aan op ongeveer 2 u 30 voor de start van mijn tijdrit. Eerst mij gaan inschrijven en dan een keer of 3 het parcours verkennen. Daarna had ik nog tijd zat dus besloot ik een paar andere renners te vergezellen. Een uur voor de start ging ik naar de auto van de ploeg. Kleren aandoen, nummer opspelden en dan opwarmen. Juist als ik wou beginnen met opwarmen, begon het te regenen. Dan maar in de regen opwarmen (Luc hield een paraplu boven mij). Na een goeie opwarming ging ik naar de start, maar ik had mij vergist, ik moest maar 10 min. later beginnen. Dan stond ik daar maar onder een tent van de Planckaerts (niet die van de televisie, maar van clubgenoten emiel en edward), juist voor de start rijd ik nog eventjes los om toch nog maar een klein beetje op te warmen. Ik moest zoals vele anderen (niet de eerste 15, die konden hun tijdrit in het droge afwerken) mijn tijdrit in de regen rijden. Zoals voor elke tijdrit was ik wel wat nerveus. In het begin had ik wat problemen om mijn verzet rond te draaien en ik ging de bochten traag door omdat ik 2 keer met mijn achterwiel slipte. Toch word ik onverhoopt 14e, 4e West-Vlaming. Dylan Jaspers werd Vlaams kampioen voor Saimen Delaeter en Otto Vergaerde.
Daarna wachtten we eindeloos tot we om 17u mochten starten. Ik reed los met een paar andere renners, maar ik moest juist voor de start nog mijn banden blazen. En door mijn eigen domme fout stak ik 1 kilogram meer luchtdruk van "voor" dan van "achter": Slippen geblazen dus! Daarna direct naar de verzetcontrole en omdat ik zo laat was stond ik bijna helemaal achteraan. Bij de start schoot ik dan nog eens uit mijn klikpedaal waardoor ik als laatste de eerste bocht doorging. De wegrit was er eentje om vlug te vergeten, want het regende heel de koers. Er werd bijna om iedere plek gevochten en opschuiven was zeer moeilijk. Na drie ronden geraakte ik dan toch van voor. En besloot "de benen te strekken", ik zag dat er al direct een renner in mijn wiel zat dus besloot ik er maar mee te stoppen. 2 bochten later probeerde Jonas Lammens waarschijnlijk in een bocht te demarreren, maar hij viel en sleurde waarschijnlijk 15 renners mee in zijn val. Hij zou niet meer aansluiten. Ik ondervond dat het te gevaarlijk van voor was,dus reed ik wat van achter, tot ongeveer 3 ronden voor het einde, want dan moest ik opschuiven. Wonder boven wonder ging ik de laatste ronde als eerste in. In die laatste ronde was iedereen nerveus en werd er echt geknokt om de goede uitgangspositie. 700 meter voor de meet zat ik ongeveer 15e tot een renner mij in het gras reed. Als ik weer uit het gras raakte, zat ik maar ongeveer 40ste en dan wist ik al dat een goed resultaat verloren hoop was. In de laatste bocht viel Kevin Deltombe en nog een paar andere West-Vlaamse renners. Ik bolde uiteindelijk als 35ste over de meet. Joachim Vanreyten werd Vlaams kampioen voor Niels Vanderaerden en Saimen Delaeter. Ik was toch wel diep teleurgesteld. Daarna vlug douchen, want het was ijzig koud.
Dan moest de ploegleider nog naar Halen om een paar andere renners van de ploeg op te pikken. Om 9 u was ik eindelijk thuis en ons internet ging niet waardoor ik mijn aanvraag niet kon indienen. Ik hoop dat ik toch naar het BK mag gaan.
Voor de eerste wedstrijd na het provinciaal kampioenschap zakten we af naar Ere, dicht bij Doornik. We moesten wel zaterdag rijden, want zondag konden mijn ouders niet. Er stond heel wat wind. Ik was een beetje bang dat het zou regenen, want dat was voorspeld. Gelukkig zat de weerman ernaast. Er moesten 17 ronden van 2 km afgelegd worden met 27 renners aan de start. Het was een mooi heuvelachtig parcours, waar er bijna geen meter vlak was. En de aankomst lag op een toch wel lang klimmetje.
Voor de start werden een paar Waalse renners voor de televisie geïnterviewd. Direct na de start deden we het klimmetje van ongeveer 800 meter. Er werd direct door Thibaut Vandekerckhove van Deerlijk-Gaverzicht aangevallen. Ik nam me voor om rustig te starten en af te wachten. In het begin kreeg die renner een vrijgeleide, maar de Waalse renners probeerden het gat toe te rijden. Na 2 ronden werd hij ingelopen. Daarna was er een kleine demarrage van Seppe Verschuere. Ik wist dat ik niet te ver van hem moest zitten, want als ik met een groepje wou wegrijden zou hij er bij moeten zijn. Na die kleine prik werd er een ronde traag gereden tot Seppe Verschuere nog eens aanviel. Ik zat in zijn wiel en er onstond een splitsing van 8 renners, maar alleen ik, Seppe Verschuere en Matthias Bille reden aan kop. Ik zei tegen Seppe dat we met teveel waren en dus vielen we nog eens aan na een scherpe bocht. We reden boven de 50 km/uur en we zagen dat alleen Matthias Bille nog kon volgen.
Samen reden we een mooie voorsprong van om en bij de minuut bij elkaar. Er werd heel de wedstrijd goed rondgedraaid en iedereen deed ongeveer evenveel kopwerk. We dubbelden de helft van de deelnemers. 2 ronden voor het einde ging ik op de klim van de kop af, maar ondertussen viel Seppe Verschuere aan de andere kant aan. Ik kon niet direct reageren, want ik moest eerst langs Matthias Bille. Ik wachtte eventjes en ging dan zelf in de achtervolging. Eerst verkleinde ik het gat tot 20 meter, dan reed ik na de afdaling het gat definitief toe. De samenwerking tussen ons 2 was niet perfect en in de laatste ronde probeerde ik van hem weg te rijden op het klimmetje, maar hij kon mij volgen en ik wist dat het tot een sprint zou komen. In die laatste ronde reden we bijna niet meer en Matthias Bille kwam terug tot op 50 meter, maar waarschijnlijk zat hij kapot, want anders zou hij wel erbij gekomen zijn. Maar we gingen dus naar een sprint op het klimmetje. Ik liet Seppe voorgaan, want op kop zou ik zeker verloren hebben. Ik kon hem volgen, maar ook niet meer dan dat. Dus liet ik mij op het einde wat gaan. Mijn eerste 2e plaats ooit. Matthias Bille werd derde en anderhalf minuut later werden Gianni Bossuyt en Cédric Vanhoutteghem respectievelijk 4e en 5e. Thibaut Van De Kerckhove werd 6de en James Baeyens 30 seconden later 7de. Na de koers kreeg ik van een Waalse man 5 euro omdat ik zo'n mooie koers gereden had. Ik was zeer tevreden.
Filmpje van deze koers vind je op http://www.youtube.com/watch?v=foG9cXocSOU andere filmpjes vind je bij youtube als je zoekt benjamin declercq
Ik ben Benjamin Declercq
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Student latijn aan het college in Izegem.
Ik ben geboren op 04/02/1994 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Koersen, Ksa, computer,gitaar,....
