|
Dèja vu
?
Of toch
bijna. Vier jaar en een half zijn verstreken tussen het maken van beide fotos.
Op de
eerste foto zijn er twee pups te zien, de toen nog piepjonge Hera en haar broer
Heros. Het was hun eerste lente en die konden ze voor het overgrote deel
beleven in de Franse Charente.
Op de
onderste fot zien we de jonge, maar niet meer zo piepjonge Lucy bij oma Belle,
moeder Hera en nonkel Heros. Een roedeltje Drentsche Patrijshonden om fier op
te zijn.
Oma Belle
is nog altijd de Alpha teef terwijl hera een strenge maar rechtvaardige moeder
is voor Lucy. Als er al eens een grom valt moet je goed luisteren. Meestal gaat
het initiatief dan uit van Belle naar Lucy toe. Het is een heel zachte , bijna
niet hoorbare verwittiging bij het eten. Lucy is zonder te schrokken de snelste
eter van de vier. Belle is de langzaamste eter, die geniet van haar eten.
Wanneer
Lucy klaar is met haar portie gaat ze lijnrecht naar Belle die dan nog niet
half klaar is met haar portie.
Lucy gaat
dan met haar snoet tegen of onder de eetkom van Belle liggen en dat is nog naar
de normen van Belle. Komt ze echter over de rand van de kom kijken dan hoor je
soms de verwittiging, tot hier meisje
niet verder. En Lucy heeft niet meer
nodig dan dat.
Zo ging
het ten tijde van de eerste foto, en zo gaat het nog altijd met de roedel van
de tweede foto
Mooi toch
Belle
& co
|
