René die in Essen compleet choco was tijdens de rit van 'kom op tegen kanker' en sindsdien niet meer op de fiets zat ...

Theo die nog maar een dag terug was na de reis en zijn koerstenue bleef 2 weken in de valies ...

Daan was zo vermoeid dat hij twijfelde om mee te doen in Branddonk ...

Wat moest daar van komen?

Gelukkig was er den Edwin.  Meer dan ooit onze kopman.  Letterlijk. Edwin op kop, een strak maar gelijkmatig tempo. Als een metronoom, zei René. En wij in het wiel.

Herman Frison stuurde ons door het vlakke landschap van de Noorderkempen.  En een stukje Nederland.  De wegen waren prima, op een paar 'macadamspleten' na, en de onvermijdelijke gevaarlijke oversteken van drukke autobanen.  

Leuk gevonden op het einde waren de bordjes.  Dat gaf moed :

- aankomst op 10 km

- aankomst op 5 km 

- proficiat u bent op 1 km van de finish

We bereikten de aankomst gezond en wel.  85 km, gemiddelde 29km/h.  Geheel de verdienste van Edwin. 

Op de foto onderaan een renner in het groen, van  Crelan Charles.  Die pikte onderweg aan, nog voor de bevoorrading, en reed de rest van de tocht met ons mee.  Hij deed ook een deel van het kopwerk, deze sympathieke Waaslander uit Temst (Temse).  Eigenlijk verving hij zo een beetje de Jo.