Vivo ego, novissimo tempore      avde

DE TOEKOMST EN HET VERLEDEN.

Om de verdere toekomst te bepalen voor men bultjes, kan ik best eens achter mij kijken en zien wat er nog overblijft van het begin. In den beginne was er niets en God schiep het licht….. nee fout, dat was een andere schepper.

In september van 2009 arriveerden de eerste bultjes hier op de Pijpelheide, bij Peter Van Essen uit Utrecht schafte ik mijn eerste bultjes aan. Peter was een topkweker van intensieve bultjes.  in 2008 op de spijtig genoeg teloorgegane kerstshow van B.P.C- Antwerpen wist ik het, van deze liefhebber moet ik bultjes trachten te bemachtigen.

Tot op de dag van vandaag zijn al de intensieve bultjes hier ten huize afstammelingen uit deze bloedlijn. Dit jaar was er voor de eerste maal een nieuwe inbreng via een intensieve pop  van Koen Peeraer en ze laat veelbelovende nakomelingen zien.

In oktober van 2009 vervoegden een tiental bultjes van Jos Vetters mijn bestand, hieronder bevonden zich ook twee witte exemplaren een kleur waarin Jos vroeger echt wel wist te presteren. Samen met deze aankoop ontstond er een hechte vriendschapsband met Jos, hij was dan ook vaak raadgever bij men zoektocht naar beter.

Dank zij Willy Winkelmans en zijn bekendheid in het milieu van postuurvogels kon ik ook enkele bultjes bekomen van de grote Nederlandse kampioen Dick Van Brenk.

Met de aangekochte vogels van deze drie liefhebbers en hun nakomelingen in de volgende jaren begon ik aan een succes verhaal dat uitmondde met het behalen van een gouden en zilveren medaille op het WK te Rosmalen.

Het was natuurlijk niet alleen maar een goed nieuws verhaal, er is altijd wel één pipo te vinden die van onwetende, goedgelovige beginnelingen weet misbruik te maken. Leergeld noemt men dat zeker, ik kon het weten hoor iedereen waarschuwde me nog voor hem, en wie niet horen wil moet voelen.  

Na een drietal jaren kweken en de wijze raadgevingen van Jos kwam ik tot de vaststelling dat er nog wat ontbrak om het niveau te kunnen verhogen. Het was Dick Van Brenk die me op een show te Lichtervelde er op wees dat men bultjes wel goed waren maar dat de verhoudingen beter konden.

Ik stond er bij, keek er naar maar zag het niet, dank aan Dick dat hij mijn ogen opende, wat was er nu juist mis? Wel de verhouding tussen lengte van de hals en het lichaam zat fout. Hij vertelde mij dat verhoudingen wijzigen bij bultjes door doelgericht kweken en selecteren niet zo eenvoudig is en het jaren in beslag zou nemen voor dit resultaat op levert. Hij voegde er ook direct aan toe dat er een veel snellere oplossing voor dit probleem aanwezig was op dezelfde show? We trokken naar de vogels van Wim Hofman en dit opende men ogen, ik bestelde dan ook direct een aantal vogels bij hem. De inbreng van deze bultjes verhoogde aanzienlijk de kwaliteit van men bestand. Als ik vandaag de dag men steekkaarten in vul, wat ik doe voor elke vogel dan stel ik vast dat de vermelding “ RN 250 Hofman Wim” steeds wederkeerde bij men beste bultjes.

Dat Wim de laatste jaren op het WK de succesvolste Belgische deelnemer is met Belgische Bult hoeft dan ook niemand te verwonderen, wat een sterke bloedlijn bezit hij dan ook. Goede zaken hoeven geen krans natuurlijk maar ik kan iedereen die met bultjes bezig is aanraden van met Wim eens te praten als men zich goede vogels wenst aan te schaffen. Ondertussen is deze tekst al achterhaald en toch laat ik hem staan als ode aan Wim. Hij heeft ondertussen besloten om de bultjes vaarwel te zeggen of hoe het verhaal uit de oudheid van Isaak die op de tempelberg geofferd door Abraham zich herhaalde.

Nu het probleem van verhoudingen zich oploste was er nog een ander aspect dat mijn aandacht vereiste, een aspect dat de grote jongens van de kleine  onderscheid. Juist ja de bevedering wie bij het kweken van kanaries, kleur of postuur dat maakt geen verschil, wie het niet ziet heeft een groot probleem.

Men mag kweken wat men wil de vorm, houding, grootte tekening of kleur mag nog zo goed zijn, als de bevedering niet top is komt men bij een middelmatige vogel uit. Een waarheid als een klok en ondanks de herhaalde raadgevingen van Winkelmans die op dit gebied een echte ziener is, duurde het wel even voor ik het licht aan het einde van de tunnel zag. Het licht zien was één ding er naar handelen nog wat anders, hiervoor moet men verder dan één kweekjaar vooruit kunnen zien. Ook hier kwam de oplossing uit een onverwachte hoek, het was in Italië op het WK te Bari dat een Kleine Siciliaan me aansprak met de vraag of het mogelijk was om een bultje van mij te bekomen.

Verbaast als ik  was besefte ik niet onmiddellijk waarom een grote Italiaanse kampioen als Montalto van een kleine Belgische liefhebber een bultje wilde? Later thuis en na enkele mails heen en weer werd men vermoeden bevestigd, het bultje dat hij uitkoos was een echt type Vetters. Hij bevestigde dan ook dat hij Jos zijn vogels wel kende van vroeger en er al langer aan dacht om van hem eens een bultje te bezitten. Zo zie je maar grote klokken galmen het langste na ook al zijn ze oud. Laat het nu zo zijn dat ik bij de eerste blik op dit WK betoverd was door de bevedering op de vogels van deze Montalto. De deal was dan ook snel gesloten en een bultje met zeer goede bevedering wisselde het zuiderse Sicilië voor het druilerige Pijpelheide, de nakomelingen van deze Siciliaan kan ik blindelings herkennen aan een strakke bevedering met veel kleur.

Dit alles was het verleden maar eens men over de schouder ziend  de schaduw van het rusthuis en de contouren van tram 60 in het station ziet stoppen weet men dat de herfst van het leven zich aankondigt. Dan beseft men dat de toekomst wel eens veel korter zou kunnen zijn dan het verleden, en dat later plots nu is geworden.

Men moet niet te veel stilstaan of omzien bij dit alles, en hierdoor zeker al niet gaan denken is het nog wel de moeite, leeftijd grenzen bestaan enkel maar binnen de spinsels van uw eigen ik.

 Wel als ik nu eens “out of de box” ga denken tot betrekking van men bultjes, kom ik tot de vaststelling dat de box te klein is om men doel te bereiken. Het is zo dat ik in de(nog korte) toekomst liefst wil bevestigen op de komende wereldkampioenschappen en ik besef maar al te goed dat dat niet eenvoudig zal zijn. Als ik in de toekomst met stammen naar het WK wil gaan zijn er twee mogelijkheden ofwel stop ik met sommige kleurslagen, of wel moet er een schaalvergroting komen. De keuze is al gemaakt we gaan de mogelijkheden voorzien om te kweken met +- 120 koppels bultjes. Dit zal gebeuren door de inbreng van een 120 tal bultjes uit de bloedlijn van Wim Hofman de grootste kampioen die België de laatste jaren kende.

 Nu iedereen toch tot 67 jaar zal moeten werken rest er mij nog 7 jaar om één droom na te jagen. Om voor de laatste maal de rug krommend van onder de rode vod met de aankomst in zicht de laatste ultieme niets ontziende spurt van men levenswandel in te zetten, en aan mezelf te bewijzen dat ik het nog één maal kan.

avdey============================= 

Hello Pipo                   =============

door Paul Huyghe

Met dit schrijven wil ik toch even reageren op een artikel dat in ons vorig tijdschrift verscheen op pagina 10 en 11 onder de titel “De verandering”.

Eerst wil ik toch vermelden dat ik niet hou van een schuilnaam ook al is het niet kwaad bedoeld. Wie wil uitkomen voor zijn mening moet ook zijn naam erbij vermelden. Ik weet wel op pagina 3 van elk boekje staat duidelijk dat de artikels in dit blad enkel hun auteur verbinden en niet de redactie. Toch vind ik dat de lezer van om het even welk artikel tenminste het recht heeft te weten wie het schreef.

Toen ik het artikel over de eventuele verandering bij de Belgische Bult las

wist ik onmiddellijk wie de auteur was. Namelijk een goede en succesvolle kweker die bovendien bij ons in mei van het voorbije jaar een uitermate interessante voordracht gaf over luizen. Inderdaad het is André Van Den Eynde. Hij behaalde op de laatste wereldkampioenschappen in Rosmalen GOUD en op onze Gouden Ringshow wist hij ook al te schitteren met een prachtige reeks Belgische Bulten.

Wanneer André dit artikel schreef moet hij wel een goeie reden hebben.

Hij is een grote voorstander van niets te wijzigen aan “een monument”.

Ik begrijp André goed vooral omdat hij niet werd uitgenodigd op een vergadering van de “voornaamste bultkwekers”.

Toch denk ik dat een minimale evolutie niet mag leiden tot een revolutie.

Het moet gezegd dat de kwaliteit vandaag de dag heel goed is en dat bij verschillende topkwekers. Van een monopolie durf ik niet spreken. Zonder aan de essentie te raken kan volgens mij een kleine verschuiving de typische kwaliteiten van het ras nog ten goede komen. Ik heb het namelijk over de bevedering. Is dit niet de afwerking, de puntjes op de i.

In 2006 heeft België een kleine aanpassing gedaan door de rubriek conditie die samen stond met bevedering weg te laten. Zodoende kwamen de volle 8 punten te staan alleen voor de bevedering, om op die manier meer aandacht te vragen voor de bevedering. Dit met de gedachte dat een TT-vogel steeds in conditie moet zijn. Dit heb ik persoonlijk voorgedragen op de vergadering in Palaiseau in 2006. Gezien België het land van herkomst is, heeft geen enkel ander land daarover iets te zeggen en is er geen stemming. Dat is een basisregel. Sorry André hier heb je het niet aan het juiste eind. België bepaalt de standaard en elk ander land moet dat respecteren. M.a.w. doet een ander land een voorstel tot wijziging van onze standaard dan heeft België het laatste woord en het vetorecht. Ik heb zowel in 2006 als 2010 België mogen vertegenwoordigen in Palaiseau, maar niet in 2014

Ik begrijp de grote zorg van André vooral omdat het in Palaiseau 2014 fout gelopen is met onze Japan Hoso (dit ras is voorgesteld door België en erkend als ons ras).

Jammer genoeg zien we tegenwoordig bulten die afwijken van de vereiste 7-houding en in plaats een 1-houding aannemen en de dijen niet tegen het lichaam Dat kan niet volgens mij.

Willen wij ons ras beschermen dan moeten de Belgische kwekers eerst zelf overeenkomen. Tot mijn grote spijt moet ik vaststellen dat er nog veel werk aan de winkel is. Sorry André

PS: Bij deze toelichting van Mr. Huyghe kan ik mij enkel maar aansluiten ik wens wel te verduidelijken dat de tekst welke verscheen in het clubblad van West-Vlaanderen afkomstig was van mijn blog. De schuilnaam was enkel een richtingaanwijzer en zeker niet bedoeld om me achter te verschuilen aangezien de blog mijn naam draagt en het dus voor iedereen duidelijk was wie hem plaatste.

De woorden van Paul spreken voor zich naar wat betreft de eindverantwoordelijkheid over wijzigingen aan de standaard van een Belgisch ras. Het was enkel door de onbekendheid en onvindbaarheid van de reglementering aangaande dit onderwerp dat ik mij vergiste naar het protocol toe van hoe veranderingen tot stand komen.

Anderzijds verwonderd het mij dan ook eens te meer dat wat met de Japan Hoso is voorgevallen zomaar is kunnen gebeuren, neem van mij aan dat voor de Belgische Bult het zelfde scenario klaar werd gestoomd. Het is alleen maar de vraag wie ons gaat vertegenwoordigen in een volgend Palaiseau ?. Hopelijk zijn het mensen met talenkennis en eerbied voor het mandaat dat ze meekrijgen. De meest ondenkbare verklaring die ik te horen kreeg over de Japan Hoso was dat ze niets hadden veranderd enkel maar een puntenschaal omgewisseld. Juist ja als we morgen tegen de schrijnwerker zeggen dat er aan de meter niets is veranderd maar dat we hem hebben omgewisseld voor de yard, dan stel ik mij de vraag of de kast van 1 M even groot zal zijn dan de kast van 1 Yard? Wie puntenschalen omwisselt en er bij verteld dat dit niets aan de vogel gaat veranderen is niet op zijn plaats  in Palaiseau punt.

Eindigen ga ik doen met de wijze woorden van Paul,  als de Belgische kwekers van het mooiste ras onder de postuurvogels nog geen eensgezindheid kunnen vinden moet men aan geen veranderingen beginnen. Hoe spijtig dit ook zal zijn voor de  zonnekoning uit Borgkreek.

André Van Den Eynde   “Je Suis PIPO”,

Avde================================

DE ZITSTOK.

Net als de strijkstok voor de violist van groot belang is om een oor strelend muziekstuk te kunnen brengen, zo ook is de zitstok voor onze vogels van groot belang.

 In hun natuurlijke omgeving hebben niet alle vogels nood aan een zitstok om het grootste deel van hun leven op door te brengen. Denken we maar aan de watervogels die meer nood hebben aan water of oeverbegroeiing dan aan takken in hun leefomgeving. Ook de gierzwaluw wat eigenlijk geen zwaluw is en korter aanleunt bij de kolibrie heeft geen nood aan zitstokken, hij behoort dan ook tot een aparte groep Apodidae, wat poten ontberend betekent. Hij bezit wel pootjes maar heeft geen tak nodig aangezien zijn pootspieren nauwelijks ontwikkeld zijn. Hij kan nog lopen of staan op zijn pootjes en brengt dan ook het grootste deel van zijn leven door in de lucht zelfs slapen in de lucht lukt hem.

Wie wel het grootste gedeelte van zijn leven doorbrengt op een zitstok is onze gedomesticeerde kanarie. Het is dan ook aan ons liefhebbers om er voor te zorgen dat zijn verblijf op deze zitstok zo aangenaam mogelijk verloopt. Hij zal slapen, rusten,  fluiten, vechten en voor een nageslacht zorgen op een zitstok. Verder zal hij de zitstok soms gebruiken als tafel, maar net zo goed om bek en ooglid tegen te schuren. Al eens bij stil gestaan hoe hem dat lukt, dat slapen op één poot zonder van zijn stokje te donderen? De truc bestaat er in dat zijn toegeklemde tenen(klauw) de rusthouding is voor zijn pootje. Men kan dit vergelijken met de voet bij de mens, als we ons been laten hangen zal onze voet zonder inspanning naar voor gericht blijven, willen we hem naar omlaag richten zal dit een inspanning vragen. Het kost de vogel dan ook geen moeite om deze klemming aan te houden, het kost hem juist moeite om zijn klauw te openen. Dit heeft te maken met het automatisch opspannen van pezen in de klauw bij doorbuiging van zijn poot, het is daarom dat de Gibber Italicus zich moeilijk kan vastklemmen aan de zitstok omdat hij op gestrekte poten staat en onvoldoende spanning of klemming heeft op de zitstok.

 Als we de poot van onze kanarie eens naar anatomie bekijken komen we tot een eigenaardige vaststelling. Wat wij klassiek de knie van de vogel noemen is eigenlijk zijn enkel, en het loopbeen is eigenlijk een verlenging van de voet. De echte knie van onze kanarie bevindt zich inwendig en buigt net als bij de mens naar voor. Dit anatomisch gegeven van de kanarie poot is een rechtstreekse link naar zijn prehistorische voorouders de dinosaurus.

Welk is nu de beste doormeter of dikte voor een zitstok als we aan kanaries denken? Als het over postuur kanaries gaat zit er voor de rassen onderling niet zo veel verschil op de ideale doormeter van de zitstok. Men kan er van uitgaan dat de vogel ongeveer ¾ van de zitstok moet kunnen ont klemmen met zijn tenen om zich goed te voelen op de zitstok. De ideale vorm van de zitstok kan  verschillen in functie van hoe hij de zitstok zal ont klemmen, zo zijn ovale zitstokken aangewezen bij postuurvogels die een uitgesproken werkhouding moeten aannemen. De voorkeur gaat uit naar houten zitstokken aangezien ze hier makkelijker hun nagels kunnen inzetten, wel te verstaan dat het een zachte houtsoort is zoals dennen hout. Plastieken zitstokken zijn makkelijker te reinigen maar vaak zijn ze erg glad hierdoor kan de vogel zich wat onzeker voelen wat kan resulteren in een onrustig gedrag. Soms kan de zitstok de oorzaak zijn van onbevruchte eieren, als de plaatsing te hoog is of ze te glad zijn, te dun of te dik dit alles kan een goede bevruchting in de weg staan. Houten zitstokken kunnen soms ook te glad worden als men bij het reinigen een schuursponsje gaat gebruiken, dit kan men oplossen door er met een ijzerzaag groeven in te trekken zodat ze weer een ruwer oppervlak krijgen.

Bij jonge vogels kan men best zitstokken met verschillende doormeters aanbieden dan kunnen de pezen die voor de klemming zorgen voldoende rekken en ontwikkelen. Deze zullen ze later nodig hebben om goed te poseren in hun TT-kooi.

 Mijn bultjes krijgen elk jaar een tak aangeboden uit het bos met al de kleine takjes er nog aan zodat ze niet alleen op mooi horizontaal geplaatste zitstokken terecht komen. Op deze schuin oplopende dunne takjes worden ze nu verplicht van fel te knijpen met hun tenen om er op te kunnen blijven. Het verbaast me soms dat ze een slaapplaats uitkiezen op een takje dat niet dikker is dan twee à drie mm en waar ze er dan in slagen van tegen dit erg schuin takje een diepe slaap te vatten zonder dat dit hen moeite kost. Zo ook plaatste ik in men buitenvlucht maar één lange zitstok(2.50 m) die ik als een schommel bevestigde, bij elke landing of opvliegen van een vogel moeten ze zich stevig vastknijpen met hun pootjes bij het schommelen van deze zitstok. Dit alles geeft hen sterke pootspieren en voldoende gerekte pezen die ze nodig hebben om hun werkhouding aan te nemen.

Aan de zitstok herkent men de liefhebber? Let bij een bezoek maar eens op de staat van de zitstokken, als deze besmeurt zijn met veel uitwerpselen kan men er van uitgaan dat de zaak naar hygiëne toe niet onder controle is door te veel vogels of te weinig tijd voor de vogels.

Voor de rode luis is de zitstok een verplichte weg naar het restaurant, aangezien ze steeds via de zitstok naar de vogel toe zal gaan. Deze wetenschap van de juiste weg waar de luis zal passeren kunnen we benutten bij de bestrijding er van. Het geeft ons de mogelijkheid om ze te treffen door de zitstok te behandelen met luizen dodend product wat een goede nawerking heeft.

op aanvraag terug geplaatst

ECTOPARASIETEN BIJ ONZE VOGELS   AVDE+++++++++++++

We gaan ons beperken tot de rode bloedluis(mijt) en de zwarte luis de twee meest voorkomende ectoparasieten bij onze vogels.

Het eerste dat we kunnen vaststellen is dat rode en zwarte luis er een totaal andere levenswijze op nahouden, wat naar bestrijding toe ook een andere aanpak nodig maakt. De rode bloedluis behoort tot de DERMANISISAE parasieten welke sporadisch op de gastheer verblijven. De zwarte luis behoord tot de ORNITHONYSSUS parasieten welke overwegend op de gastheer verblijven.

DE RODE BLOEDLUIS (Dermanyssus gallinae) Laat ons  wat verder ingaan op de gastheren, gedrag, levenscyclus, voortplanting, monitoring de bestrijding en de voorkoming van deze lastposten.

GASTHEREN : tientallen vogelsoorten waaronder wildzang, parkieten, exoten en in het bijzonder kanaries zijn voorkeursgastheren, neerhofdieren zoals kippen, fazanten, kalkoenen en duiven genieten ook hun voorkeur en bij de zoogdieren zijn ze te vinden op muizen, ratten en konijnen ook reptielen kunnen er last van krijgen. Al deze vernoemde gastheren hebben te maken met één en dezelfde bloedluis dus onderlinge besmetting kan plaatsvinden.

GEDRAG: hun actieve periode bedraagt ongeveer 3 maanden en valt samen met de broedperiode van de vogels in de natuur deze periode word gevolgd door een minder tot niet actieve periode van 9 maanden. In normale omstandigheden zijn ze lichtschuw en gaan ze tijdens de nacht op zoek naar de vogels. Bij een hongerperiode van enkele dagen tijdens hun actieve periode als men bv. uit een besmette volière alle vogels gaat verwijderen gaan ze op zoek naar vervangende gastheren. Ze gaan nu een kat of hond ja zelfs een mens opzoeken om bloedmaaltijden te nemen, en dit op klaarlichte dag als het moet.

LEVENSCYCLUS:  deze bestaat uit 5 stadiums en neemt bij gunstige omstandigheden(temperatuur en vochtigheid) 5à6 dagen in beslag en bij minder gunstige 7à8 dagen. Als ei, larve en in het eerste nimfen stadium zijn ze voor het blote oog onzichtbaar, het tweede nimfen stadium gaat men bij een goede observatie wel vinden. Wees er u dus van bewust dat voor elke volwassen luis die u ziet er nog 3 stadiums aanwezig zijn die u niet ziet. Als we niet actief op zoek gaan zal de probleemgrens ergens  bij +-4000 aanwezige luizen liggen waarvan u er +-1000 zal kunnen zien en 3000 die u niet zal zien. Nu weet u ook waarom u vandaag alles behandeld en denkt dat ze weg zijn, en het morgen plots terug vol zit. Van die 3000 die u niet kon zien zijn er één dag later weer +- 400 volwassen

VOORTPLANTING:  bij de opstart van een kolonie bezit een vrouwelijke luis de gave van een maagdelijke voortplanting (parthenogenese) te realiseren. Bloedluizen leven gemiddeld 20 dagen en de vrouwtjes zorgen in vier rondes telkens voor +- 30 eitjes. Eén luis samen met haar nakomelingen zorgt tijdens deze 20 dagen voor 200 volwassen luizen die samen in alle stadia 250 tot 300 bloedmaaltijden nemen. Als 50 luizen gedurende 5 opeen volgende dagen bij één kanarie bloed afnemen of als 200 luizen op één nacht bloed afnemen is hij ten doden opgeschreven.

MONITORING:  eens men een besmetting heeft doorgemaakt zullen ze vaak net als de zwaluw jaarlijks terug keren, en is de plaag onder controle houden nog de enige optie. Dit heeft vaak te maken met de constructie van het vogelverblijf dat duizenden schuilplaatsen bied om zich te verstoppen. Als de temperatuur onder de 12° C zakt komen de eieren niet meer uit maar ze blijven wel verder eieren afzetten tot 5°C. Ze gaan deze verstoppen op de meest onmogelijke plaatsen zo kan men ze vinden in de armaturen van TL- lampen in de lucht ontvochtiger tussen holle muren achter de plinten enz. Deze gaan nu overwinteren en zien doen we ze niet, ze zijn ook bestand tegen de meeste chemische bestrijdingsmiddelen. Om de luizen snel te kunnen opsporen moeten we actief op zoek gaan dit kan door kokertjes met golfkarton aan de zitstok te bevestigen of plaats een wasknijper op de zitstok, kontroleer nu elke week of ze er zijn zodat je kort op de bal kan spelen.

BESTRIJDING EN VOORKOMING: bij gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen kan men best de periode voor een herhaal behandeling respecteren aangezien ze anders op de kortste keren resistentie gaan opbouwen. Combineer en wissel vaak af met verschillende middelen elk met hun specifieke werking.

DE OMGEVING: kweekbakken, TT- kooien maar ook muren, plafonds, vloer en verder alles wat aanwezig is en een schuilplaats bied moet men behandelen ja zelfs uw stofzuiger of veegborstel en vergeet ook niet de deurmat. Men kan best behandelen met middelen die een goede nawerking bezitten.

CHEMISCHE BESTRIJDINGS MIDDELEN

ELECTOR: dosering 5ml op één liter water verkrijgbaar bij Trigenio

Een relatief nieuw middel erg krachtig en met goede nawerking tegen zowel rode als zwarte luis. Minder schadelijk(maar niet onschadelijk) voor de vogels men kan ze er zelfs een gedwongen bad in geven door het kopje vast te houden en het lichaam onder te dompelen in de oplossing. Herbehandeling na Max 30 dagen

SOLFAC EW50 EN SOLFAC 10: dosering 5ml of 5gr op één liter water verkrijgbaar in hobby en tuincenters.

Een middel dat zijn degelijkheid al heeft bewezen bij de bestrijding met goede nawerking. Wel opletten dat voor men de vogels terug plaatst alles goed droog is gezien de schadelijkheid voor de vogel van de natte film. Herbehandeling na Max 90 dagen.

BEY MITE: dosering 4ml op één liter water verkrijgbaar bij Trigenio

Middel met krachtige werking en goede nawerking . De vogels niet in contact laten komen met de oplossing aangezien een druppel dodelijk is voor een kanarie, alles eerst goed laten drogen. Geeft na opdroging mogelijk een gele verkleuring bij toepassing in plastieken kweekbakken. Herbehandeling na 90 dagen

TAKTIK: dosering 8-10 ml op één liter water enkel verkrijgbaar bij de dierenarts

Een middel ter behandeling van schurftmijt bij grotere dieren werkt tegen rode en zwarte luis. Verspreid bij toepassing een doordringende geur welke na korte tijd (+-1h)in intensiteit afneemt. Herbehandeling na max 90 dagen. Bij groter dieren( koeien/varkens) kan het middel in aangepaste dosering op het dier worden aangebracht. Voor de vogels minder schadelijk maar niet op de vogel gebruiken zonder instructies van de dierenarts, enkel de omgeving behandelen.

DE SILICA(silicium)  PRODUKTEN: dit zijn middelen die hun werking halen uit de uitdrogende en beschadigende werking van kleine partikels silicium op de bloedluis en zwarte luis. Deze middelen zijn niet giftig voor de vogels maar bij inademing wel schadelijk voor de mens zeker de poedervorm. Bij gebruik van deze middelen zal de luis niet onmiddellijk sterven pas na enig tijd zal ze immobiel worden en aan uitdroging sterven. Tegen deze producten is geen resistentie opbouw mogelijk men brengt ze best aan op een gereinigde ondergrond wat de werking zal verhogen. De werking zal sterk afnemen of verdwijnen bij vocht opslorping van de droge film of als de film sterk bedekt word door stof.

MERKNAMEN VAN SILCA PRODUKTEN:

Home Shield, Fossil Shield, Diatomeeënaarde zijn in poedervorm oppassen voor inademing, bij vocht opslorping heeft deze poedervorm geen werking meer.

Finecto+, Birdy- finect zijn water gedragen oplossingen, deze kan men toepassen op de vogels of in de kweekbakken zonder dat men de vogels moet verwijderen wel best drinkwater en eten verwijderen of afdekken.

Oropharma Mite-Killer(Versele-Laga) zit in een spuitbus onder druk dit heeft als voordeel dat het vrijwel onmiddellijk na aanbrengen droog is. Maar aangezien het vluchtig oplosmiddel gedragen is best niet toepassen op de vogels en al zeker niet op jongen in het nest aangezien dit vaak de dood van de jongen tot gevolg heeft.

BEHANDELING VAN DE VOGEL ZELF: dit zijn producten die men op de vogel kan aanbrengen door middel van druppelen of wattenstaafje. Men kan ook middelen toedienen via het drinkwater. Deze methode is niet de meest onschadelijke voor de vogels het gaat om giftige stoffen die het lichaam van de vogel binnen dringen, weliswaar met geen direct vaststelbare schadelijkheid voor de vogel. Ook moeten al de aanwezige luizen eerst bloed komen zuigen bij de vogel voor ze worden gedood. De overdracht van ziektes via de bloedzuigende luis zoals salmonella, pseudovogelpest, pokkenvirus enz. wordt hier niet door voorkomen. Een luizenplaag is bij de rode bloedluis in de eerste plaats een omgevingsprobleem en kan men eerstelijns daar best gaan behandelen. Als tweede ondersteunende maatregel kan men deze producten gaan gebruiken langdurig gebruik is niet aangewezen.

IVERMECTINE: en in globalisering al zijn afgeleiden zoals vermectin, ivomec, noramec,clormectin enzv zijn middelen die op verschillende manieren kunnen worden  toegediend bv door pour-on het gekende druppeltje in de hals of de orale vorm die via het drinkwater kan worden toegediend, de injecteerbare vorm gaan sommigen toedienen via het drinkwater(gedistilleerd) maar de werking is erg omstreden en word door  gerenommeerde dierenartsen met internationale erkenning voor behandeling van vogels in twijfel getrokken. Bij  bezoek aan een van deze dierenartsen kon ik proefondervindelijk zien dat het niet oplosbaar is in water en dus ook geen werking kan waarborgen. Dit middel wordt veel toegepast ter behandeling van allerhande wormen bij grotere diersoorten de juiste dosering is hierbij van kapitaal belang aangezien onder dosering vrijwel zeker resistentie zal opwekken. Wie via het drinkwater deze stoffen gaat toepassen bij vogels mag nog de juiste dosering toepassen de opname zal per vogel verschillen aangezien ze niet allemaal even veel zullen drinken. Na verschillende lezingen handelend over de luizen die ik her en der gaf en het aanhoren van positieve ervaringen komt het mij voor dat de orale vorm van Cydectin de beste oplossing bied bij het behandelen van rode bloedluis. Nog even vermelden dat de zwarte luis ongevoelig is voor ivermectine en al zijn afgeleiden.

CYDECTIN: (pfizer)steeds de orale vorm gebruiken, dosering 10 druppels op één liter water één maal in de week via het drinkwater, hoeft geen gedistilleerd water te zijn, verkrijgbaar bij de apotheker.

DE ZWARTE LUIS (Ornithonyssus bursa)

Afkomstig uit tropische gebieden, is niet lichtschuw en verplaatst zich snel komt vaak mee op kleding of dergelijke na bezoek aan een besmettingsplaats. Verblijft op de gastheer enkel om eitjes af te zetten verlaat ze deze. Eitjes worden afgezet in nest materiaal, bodembedekking of voer.

De levenscyclus telt ook 5 stadiums waarbij ze in twee stadia bloed nodig heeft om verder te ontwikkelen, als larve en als volwassen luis voor  het leggen van eitjes deze kunnen maanden overleven. Ze hebben jonge vogels nodig om te gedijen en komen dan ook meest voor in de lente en vroege zomer tegen augustus zijn de meeste weg.

Men moet ze bestrijden op de vogel en in de omgeving van de jongen en het nestje. Ze is immuun voor de meeste chemische bestrijdingsmiddelen die werken tegen de rode luis, Ivermectine en zijn afgeleiden doet haar niets.

Ontwikkelen sneller(4-7 dagen) dan de rode luis en leven veel langer. Massale aanwezigheid zodra er jonge vogels uit het ei komen. Opvallend is dat ze in de periode vlak daarvoor bijna nooit te vinden zijn. Dat de luizen zich massaal op de nestjongen werpen van wel bepaalde nesten. Er zijn maar weinig nestjongen die een dergelijke aanval overleven.

BESTRIJDEN EN VOORKOMEN VAN DE ZWARTE LUIS.

Aangezien de zwarte luis bijna altijd op de vogel aanwezig blijft moeten we ze eerstelijns daar dan ook bestrijden. Als ondersteuning gaat men ook de omgeving behandelen zodat wanneer de vrouwelijke luis de vogel verlaat om eieren te leggen ze in contact komt met het bestrijdingsmiddel.

FRONTLINE SPRAY: is eigenlijk ontwikkeld voor toepassing op honden en katten maar tevens het middel bij uitstek tegen de zwarte luis bij vogels. Wel opletten dat het de spray vorm is, deze in de witte flacon met blauwe opdruk en spray afsluitdop. Deze spray is ontworpen voor toepassing op erg jonge dieren en mag bij niet-gespeende puppies en kittens worden gebruikt. Andere Frontline producten zijn soms voor grotere honden bestemd en te hoog gedoseerd voor toepassing op vogels. Voor vogels tot de grootte van een merel zal een druppel in de hals tussen de schouders voldoende zijn, voor grotere vogels kan men twee druppels toedienen. Wel opletten bij een te hoge dosering kan dit schadelijk zijn voor de vogel. Best preventief behandelen maar nooit meer dan eens in de maand behandelen(werkingsduur tussen 1 tot 3 maanden) en best maar max tweemaal toepassen tijdens de kweek bv. bij aanvang van de kweek en herhalen na zes tot acht weken . Frontline met als werkzame stof Fipronil  wat een breed spectrum insecticide is zal bijna niet doordringen in het lichaam van de vogel maar zich verspreiden over de huid. Daar door is het niet nodig dat de luis eerst bloed moet zuigen voor ze zal sterven in contact komen met de huid is voldoende, anders dan bij ivermectine waar ze wel eerst moet bloed zuigen voor ze zal sterven.

Bij een acute aanval van zwarte luis kan men ook de buitenkant van het nestje behandelen en op de luizen sprayen.

ELECTOR & TAKTIK: zijn ook werkzaam tegen de zwarte luis voor meer informatie zie onder rode luis, ook de producten die hun werking ontlenen aan silica zijn werkzaam tegen zwarte luis.

MISVATTINGEN:

Dettol, Halamid, Chloor(bleekwater) zijn desinfectiemiddelen en treffen de luizen niet. Het Koudijs rooktablet (Foromyceen)  behoord ook tot de desinfectiemiddelen en in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht dood dit product geen bloedluizen. Deze producten gaan de besmettingsdruk van bacteriën, virussen, gisten en schimmels bestrijden.

Zo dit was het dan ik hoop dat ik u nuttige informatie heb verstrekt met dit artikel over de rode en zwarte luis. Sommige van de producten die ik bespreek in dit artikel zijn niet specifiek ontwikkeld voor toepassing bij de vogels de fabrikanten nemen dan ook geen enkele aansprakelijkheid op zich voor het gebruik bij vogels. Iedere liefhebber is zelf verantwoordelijk bij gebruik van deze producten bij vogels. Alle werkwijzen, doseringen en producten die ik vernoem paste ik zelf toe op of bij kanaries zonder nadelige gevolgen voor de vogels, desondanks raad ik u aan om steeds voorzichtig om te gaan met deze producten en uw eigen gezondheid nooit in het gedrang te brengen. Bij het behandelen van de vogels zelf of hun directe omgeving steeds uitproberen op één vogel of één kweekbak en dan eerst een tijd(24u) observeren of er geen nadelige gevolgen zijn voor de vogels en dan pas verder behandelen. Als er jongen in de nest liggen dubbel voorzichtig  met het gebruik van schadelijke middelen. 

Pipo ========================

DE VERANDERING.(tekening met juiste werkhouding voor de B.B.)

Wat al een tijdje in de lucht hing heeft zijn beslag gekregen op een vergadering met de meest eminente (A.O.B) kwekers van de Belgische bult zij hebben hun voorstellen tot wijzigen van de standaard op papier gezet.

Naar mijn bescheiden maar vast overtuigde mening is elke verandering hoe klein dan ook uit den Boze, van een” monument” blijft men af.

 Het was zo dat ik in eerste instantie niet welkom was op dit(A.O.B) onderonsje omdat ik van K.B.O.F  sinjatuur ben. Toen ik naderhand op  aandringen van enkele liefhebbers plots  wel welkom bleek te zijn, bedankte ik  hiervoor  vriendelijk  om als tweederangs figuur  toch nog op te draven op dit  A.O.B onderonsje.

Dat deze drang om te veranderen bij sommigen al lang sudderde was me bekend en de meeste van de aanwezigen zullen daar met goede bedoelingen geweest zijn. De argumentatie die sommigen daar gebruikte om deze verandering door te drukken en die terug te vinden is in het verslag van deze vergadering roept wel wat vragen op bij mij.

Het doel was om de standaard van onze Belgische Bult aan te passen aan de realiteit van vandaag.  Als ik de bultjes bekijk die ik zelf bezit hoeven deze helemaal geen aanpassing van de standaard, ik kweek ze dan ook naar de gevraagde hedendaagse standaard, doen anderen dit  niet stel ik mij de vraag? Als de hedendaagse bult niet meer beantwoord aan de standaard van vandaag dan heeft men de laatste jaren de foute vogels van de foute liefhebbers met de meeste punten beloond en aldus zijn deze weggedeemsterd van de standaard. De eenvoudigste oplossing voor dit probleem is de foute bultjes, zij die een aanpassing van de standaard nodig hebben aan de realiteit gewoon waarderen met mindere punten omdat deze liefhebbers zelf toegeven dat hun type bult niet beantwoord aan de vandaag geldende standaard. Of met andere woorden we moeten al die keurmeesters die meerdere keren  voor pipo werden uitgescholden bedanken dat zij wel de lef hadden van te keuren naar de geldende standaard.

Nog een argument dat word aangehaald is dat andere landen(Italië) de standaard zullen wijzigen als zij dit niet doen.

Voor zo ver ik iets kan achterhalen over de reglementen aangaande aanpassingen van standaarden, is het zo dat elk land een vetorecht heeft tegen aanpassingen als het ras aan hen toebehoord. Met andere woorden Italië mag voorstellen wat het wil als België nee zegt is het nee.

Wat met de Japan Hoso in Palaiseau  is gebeurd is een spijtige zaak, zonder mandaat mag  België geen veranderingen aanvaarden. Maar iedereen kan een inschattingsfout maken en men leert het meest uit zijn fouten.

 Het vetorecht tegen veranderingen dat een land heeft voor een ras dat hen toebehoord is wel degelijk “”tegen veranderingen “”  wat niet het zelfde is als “”””””bij veranderingen”””””.

Bij voorstellen voor veranderingen aan de standaard die een land zelf aanvraagt voor een ras dat hen toebehoord komt men terecht onder het regime van een stemming bij meerderheid en komt het vetorecht te vervallen. Komt er nog bij dat eens men zelf de standaard open stelt voor veranderingen ook andere landen hun veranderingen voor dit ras kunnen formuleren en indienen.

Wie alles van naderbij volgde, de wandelgangen aanhoorde, en tussen de lijntjes kan lezen weet  dat het volgende scenario zich zal voltrekken in het voordeel van Italië. Het is begonnen bij de Japan Hoso  dit was een testcase voor Italië, om te zien hoe beïnvloedbaar België wel was en de uitslag kennen we. De volgende stap in Palaiseau zal zijn dat België zelf wijzigingen aan de standaard gaat voorstellen voor de Belgische bult. Hierdoor zal het vetorecht van België vervallen, en dan slaat de valstrik die van in Bari al is voorbereid dicht. Op dat moment zal Italië ook zijn grieven op tafel leggen voor wijziging van de bult en in de verwarring een stemming uitlokken, en ik weet nu al hoe deze er zal uitzien.

Als men de aanpassingen die men voorstelt eens van naderbij bekijkt kan men bij de verschuiving van enkele puntjes hier of daar de bedenking maken wat dit op het totaal gaat geven naar de hedendaagse bult toe. Maar als men gaat zien naar de rubrieken die men denkt af te zwakken en in de toekomt als bijkomstig wenst te beschouwen, deze gaan wel een inpakt hebben op de toekomst van de bult. Zo stelt men voor om de rubriek over de grootte af te zwakken, zie maar eens rond op de shows meer dan de helft van de bultjes die men ziet zijn veel en veel te klein, vergeet niet dat de bult even groot moet zijn dan de Yorkshire tussen 17 en 18 cm. Zo zou de rubriek over de poten ook te verwaarlozen zijn, op dit vlak ziet men menig bultje  op de show met de dijen veel te ver zichtbaar  net Gibber poten. En dan de staart één van de raskenmerken die vermenging met de Scotch direct aan het licht brengt zou ook maar bijkomstig meer zijn. De bevedering zou aan punten moeten bijkrijgen de vraag is waarom? Dat een bultje over een goede bevedering moet beschikken kan ik niet ontkennen en frisuren moeten worden bestraft, maar het gaat hier niet over een contour vogel zoals de Gloster of de Border nietwaar. Wat wil men dan in de toekomst voor de bult als men dit voorstel gaat volgen, een bultje van nog 13 cm met zijn staart onder de stok op Gibber poten en Giboso houding, maar met een perfecte bevedering, nee bedankt dit is slechts een karikatuur van de bult. Geef mij dan maar een bult van 18 cm met zijn staart verticaal in het verlengde van de rug, de dijen tegen het lichaam gedrukt met  licht gebogen poten en in een werkhouding van het cijfer 7, een echte bult  zo als hij moet zijn, en laat die bevedering dan  maar iets minder zijn.

Wie de nieuwe tekening van de bult heeft voorgesteld weet ik niet en van wie zijn hand ze is al evenmin, maar of wel denkt men niet na bij dit voorstel of wel zit ook deze tekening onder de dubbele agenda die sommigen volgen. Wat er dan mis is aan deze tekening? Wie de hoek meet van de hals met het lichaam van de afgebeelde vogel kan vast stellen dat deze veel verder gaat dan tussen 80° en 90° zoals beschreven in de standaard. Wie deze tekening aanvaard als de gevraagde en gewenste houding voor de nieuwe realiteiten bult gaat er dus van uit dat de werkhouding in de toekomst een cijfer 1 zal benaderen en niet een cijfer 7 zo als nu in de standaard staat.

Wees nu eens eerlijk wie in de beschrijving van een nieuwe standaard normen vastlegt die uitgaan van tussen 90° en 80° werk houding en dan een tekening voorstellen met een bult in werk houding die 50° is, ik stel mij daar vragen bij. Dat sommigen hier in België dromen om die werkhouding van het cijfer 7 naar het cijfer 1 te laten evolueren is een open deur intrappen. Wetende dat dit voorstel op hun vergadering geen draagvlak zou vinden rept men hier met geen woord over maar laat men wel een tekening goedkeuren met een bult die nog dieper gaat trekken dan de Gibber die op min 80° zit en die de Giboso gaat benaderen die tussen 45°en 60° zit. Met alle Chinezen maar niet met den dezen.

Ik hoop dat de afgevaardigden die ons zullen vertegenwoordigen in een volgende Palaiseau nu over voldoende maturiteit beschikken om niet in de valstrik te trappen die Italië heeft opgezet. Het is bijna zeker met medewerking en medeweten van mensen uit België die in Bari al beloofd hebben dat ze alles in het werk zullen stellen om België er toe te bewegen om zelf veranderingen voor te stellen. Al deze poespas op vergaderingen waar enkele grootpraters zichzelf tot bevoorrechte gesprekspartners uitroepen en andere mensen gaan manipuleren die geen weet hebben van hun dubbele agenda maar wel met oprechte bedoelingen aanwezig zijn dienen tot niets te leiden. Het enige doel van deze vergaderingen is om er voor te zorgen dat België zelf veranderingen gaat voorstellen om zo Italië in de kaart te spelen. Er is maar één juiste houding mogelijk van België op een volgende vergadering in Palaiseau om te voorkomen dat Italië zijn standaard voor de bult  zal opdringen op C.O.M vlak, geeft uw vetorecht niet uit handen door zelf voorstellen te formuleren tot wijziging van de standaard, en veeg elk voorstel van Italië van tafel.

PIPO 

Avdeynde===========

ZE ZIJN WEER IN HET LAND!!!!!

“Warme dagen, warme dagen

 Een voor mij, een voor jou

 Warme dagen

 Meer zou ik de Heer niet vragen

 Als hij antwoorden zou”

Raymond van het Groenewoud wist niet dat ook de luizen dit tot hun lijflied uitgeroepen hebben. Het is den tijd van het jaar is een veel gehoorde opmerking voor alles en nog wat.  Wel ja het is den tijd van het jaar voor de luizen in alle kleuren en in grote getalen zijn ze weer aan hun opmars begonnen. Bij meerdere kwekers zijn ze al op bezoek zowel de zwarte als de rode luis werden teruggevonden in nesten en kieren.

Wees op uw hoede gaat in uw kweekkooien nu op zoek naar deze lastposten wacht niet tot u ze toevallig tegen komt. Ze zijn nu in de natuur aan hun actieve periode begonnen en deze gaat nog door lopen tot september.

Avdeynde==========

VITAMINE -E

Na een vorig stukje op men blog kreeg ik een opmerking in de bus dat ik er volledig naast zat met men interpretatie over de werking van deze vitamine.

Missen is menselijk natuurlijk dus ging ik terug op zoek naar de waarheid achter de werking van deze vitamine. Aangezien het over de werking naar vruchtbaarheid bij de vogels handelde ga ik me beperken tot deze eigenschap van vitamine E.

Om duidelijkheid te scheppen gaan we eerst enkele definities omschrijven van termen die vaak met elkaar vermengd of verward worden bij vitamine E.

Zo zijn potentie, libido en een verhoogde vruchtbaarheid drie zaken die al te vaak met betrekking tot vitamine -E op een hoopje worden gegooid. De twee eerste potentie en libido zijn met betrekking tot vitamine -E helemaal niet aan de orde een verhoogde vruchtbaarheid of betere uitkomst kan wel worden beïnvloed door vitamine -E. Als er een te kort is opgetreden kort voor of tijdens de kweekperiode wat zeker een periode is van verhoogde noodzaak aan vitamine -E kan dit gevolgen hebben.

Als we potentie definiëren komen we bij “kracht om iets te doen “. Zo kan iemand de potentie bezitten om topvoetballer te worden, of kan een vogel de potentie bezitten om een kampioen te worden ja zelfs wereldkampioen. Hieronder kunnen we verstaan dat we er veel van verwachten gezien zijn kwaliteiten. Als we over potentie spreken bij een bevruchting is dit het vermogen seksuele prikkels en stimuli waar te nemen en deze om te zetten in gezonde nakomelingen. Bij onze kanaries is potentie vooral een gevolg van het aantal lichturen onder invloed hier van zal de hypofyse hormonale veranderingen te weeg brengen en de kanarie de potentie bezorgen om zich voort te planten. Een verhoogde toediening van  vitamine -E  heeft geen enkele invloed op dit proces. Probeer het maar eens bij een daglengte van 10 u mag u een trein vitamine -E geven maar kweken zullen u kanaries niet.

En dan is er nog het libido van onze kanarie of “ de drang of noodzaak tot” ook hier heeft vitamine -E geen invloed op. Dit wordt vooral bepaald door de pop die zich aanbiedt of niet, ze zal dit doen als ze de noodzaak voelt om bevruchte eieren te kunnen produceren. Ook dit is weer hormonaal bepaald door het aantal lichturen en door het moment in het broed en kweek cyclus. Zo zal ze zelden of nooit tot paring over gaan tijdens het broeden of als ze kleine jongen heeft. Sommige popjes gaan meerdere keren tot paren komen dan anderen maar het aantal paringen heeft geen invloed op wel of niet bevruchte eieren. Eén paring kort voor de leg(min 48h) is voldoende voor een gans nest bevruchte eieren, de bevruchting van de eieren gebeurt dan ook niet tijdens het paren. Het sperma van de man zal de pop na een paring opslaan(+- twee weken) en te gepasten tijden aanwenden om een vruchtbaar ei te leggen.

Een verhoogde vruchtbaarheid door vitamine -E heeft te maken met de antioxidanten werking van vitamine -E waardoor ze de vetzuren zal beschermen tegen oxideren. Laat nu juist het sperma van de man vooral bestaan uit vetzuren, net als bij aanmaak van de eidooier door de pop die ook vooral uit vetzuren bestaat. Hierin is de verhoging van de vruchtbaarheid onder te brengen voor wat betreft extra toedienen van vitamine -E.

In de praktijk komt het er op neer dat bij de man vitamine -E in combinatie met selenium de beweeglijkheid van de zaadcellen verbetert en zelfs het aantal zou kunnen verhogen. Dit geldt voornamelijk voor mans die te weinig zaadcellen of onvoldoende bewegelijke zaadcellen hebben met andere woorden oudere mans. Bij de popjes gaat verhoogde toediening resulteren in minder afsterven van de vrucht in het ei en meer jongen die uitkippen.

Zo zie je maar dat vitamine -E wel degelijk voor een betere kweek kan zorgen maar de verhalen van mans die zelfs met de drink fontein gaan paren of popjes die onophoudelijk eieren blijven produceren of maar nesten blijven maken zijn wel een beetje van de pot gerukt.

Zijn al die producten die een wonderbaarlijke kweek beloven dan van geen nut? Misschien wel maar vitamine -E zal niet het wondermiddel zijn dat men toevoegde, het wonder zal dan van andere ingrediënten moeten komen.

En nogmaals:

“VITAMINES TOEDIENEN HEEFT ENKEL ZIN ALS ER EEN TE KORT AAN IS”

Eén gouden tip

GEEF BROCCOLI DOOR UW EIVOER EN VERGEET ALLE POTJES MET VITAMINE -E

AVDE+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Niets vergeten======================

Nu de kweek zijn intrede heeft gedaan  gaat het resultaat bij sommigen weer vreugde brengen en voor anderen ontgoocheling. Een eerste constante die ik bij veel kwekers kon opvangen is dat bijna iedereen meer dan hen lief is onbevruchte eieren in de nesten weet te vinden, wat hier de oorzaak wel kan van zijn?

In vroegere jaren zou men de zonsverduistering als de schuldige hebben aangewezen, maar in deze tijden weten we wel beter natuurlijk of juist niet?

Wat eigen is aan een hobby is dat ieder het op zijn eigen manier mag doen, niemand moet u komen vertellen hoe het nu juist moet. Op de laatste vergadering van de Heikneuter konden de aanwezigen vaststellen dat eivoer evenveel samenstellingen kent als er liefhebbers zijn. De samenstelling varieerde van recht uit het pak naar de kweekkooi toe, tot een eivoer met meer dan 10-20-30 of 40  ingrediënten. Om nog maar te zwijgen van de ingrediënten die niet met naam werden genoemd, naar ik heb vernomen was er zelf een liefhebber bij die één paarden(koe)middel toediende aan zijn jonge kanaries.

Alle wegen leiden naar Rome en iets nieuw moet er elk jaar bij zijn, zo was er vorig jaar het super food  Quinoa dat werd overladen met de meest superlatieven en in vervanging  voor kiem zaad. Dit jaar is het de Perle Morbide  die met grootse verwachtingen is ingehaald om kiem zaad te vervangen. En net als veel liefhebbers was ik na het horen van al die lovende commentaren en goede eigenschappen benieuwd om het eens uit te testen. Om een lang verhaal kort te maken het is veel geblaat maar weinig wol. Ofwel zit ik met een soort kanaries die afwijken van het normale of wel zijn het koppige ezels( soort zoekt soort nietwaar). Maar bij grote uitzondering lusten ze die perle niet. Het is wel zo dat ze kunnen kiezen tussen kiem zaad en die perle, en ze kiezen dan ook resoluut voor het kiem zaad. Wie vertelde er ooit weer dat de dieren instinctief weten wat goed is om zijn jongen mee op te voeden?

 Waarom verkiezen de kanaries  gekiemd zaad kan men denken? In de natuur bestaat de voeding van de zaadeters waartoe de voorouders van onze kanaries behoren vooral uit zaden in al hun voorkomen maar bijna nooit uit volledig droge zaden zoals we die kennen voor onze kanaries.

De traditie om gedroogde zaden te verstrekken vind zijn oorsprong bij vroegere handelaars, die om de vogels te verschepen of om er van dorp naar dorp mee te trekken deze droge zaden het makkelijkste waren voor onderweg. In de natuur worden halfrijpe, rijpe en na het rijzen van de zaden op de grond vochtige of gekiemde zaden opgepikt, verschillende zaadeters gaan als er jongen zijn het menu aanvullen met insecten om de nodige eiwitten en mineralen te verstrekken aan hun jongen.

In de voorbereiding op de kweek gaan we allemaal aan de slag met verschillende vitamine preparaten. Men mag natuurlijk niet uit het oog verliezen dat extra vitaminen enkel zin hebben om eventuele tekorten aan te vullen. Als er geen tekorten zijn hebben ze als voorbereiding geen enkel nut, en gaan de water oplosbare (vitamine B1, B2, B3, B5, B6, B8, B11 (foliumzuur) en vitamine C  B12(kan wel worden opgeslagen in het lichaam) er gewoon weer uit via hun urine, de vet oplosbare(vitamine A-D-E-K) gaan ze opslagen tot op zeker niveau en daarna gaan ze de lever en nieren overbelasten. Als er te korten zijn opgetreden was onze verzorging buiten de kweekperiode ondermaats en is het maar af te wachten of uit dat potje vitaminen een goede kweek gaat tevoorschijn komen? De kweek is wel een periode van verhoogde noodzaak aan verschillende stoffen in de vogelvoeding, dit kan gaan van vitaminen over eiwitten tot mineralen enz. Als we de vitaminen opsplitsen in water en vet oplosbare is het zo dat de water oplosbare aangeboden moeten worden op het moment dat ze nodig zijn en deze elke dag opnieuw. Al de water oplosbare vitaminen buiten B12 die de popjes meegeven in hun eieren worden opgenomen kort voor dat het ei wordt gevormd. Dus voor dat de leg zijn aanvang neemt heeft het extra verstrekken van deze vitaminen buiten B12 geen enkele zin even als na de leg. Voor de vet oplosbare kan het wel zinvol zijn deze voor de leg te verstrekken aangezien ze in het lichaam van de vogel worden opgeslagen.

En dan de extra toediening van vitamine –E die ook wel eens de  vruchtbaarheid vitamine word genoemd, de werking van deze vitamine mag men niet verwarren met deze van viagra.  Het is een fabeltje dat deze vitamine de drang of drift tot paargedrag zou aanwakkeren bij de mannetjes of popjes. Deze vitamine heeft enkel een antioxidanten werking op de vetzuren welke tijdens de kweek nodig zijn in allerhande processen, bijvoorbeeld bij de vorming van sperma bij de man of bij de vorming van de dooier van het ei welke vooral uit vetzuren bestaat. Wie denkt dat zijn kanaries gaan driftig worden van vitamine E slaat de bal volledig mis ondanks dat dit al jaren voor waarheid wordt verteld.

Naast de vitamines vergeet men wel eens dat mineralen even belangrijk zijn in de kweek. De opname van vitamines is vaak rechtstreeks gelinkt aan de aanwezigheid van sommige mineralen of andersom, denken we hier maar aan vitamine- D die absoluut nodig is voor de opname van calcium. Dit calcium speelt een erg belangrijke rol tijdens de kweek en is een vaak onderschatte factor. De juiste huishouding van dit calcium is rechtstreeks bepalend voor het aantal eieren en de kwaliteit van de schaal. De opname van dit calcium is een zeer complex proces en moet gans het jaar de nodige aandacht krijgen om een voorraad te kunnen opslagen in het vogellichaam. Eens de opname wordt verstoord geeft dit soms bijna onherstelbare schade voor de rest van de kweek.

Enkele weetjes over dit calcium, bied men een te hoog percentage aan in de voeding wat vaak tijdens de kweek wordt gedaan door allerhande hoog gedoseerde toevoegingen, dan vind er een verlaagde opname plaats. Ook een te hoog eiwitgehalte in de voeding is nefast voor de opname aangezien dit voor een verzuring van het lichaam gaat zorgen waarop de vogel massa’s calcium gaat verbruiken om dit te neutraliseren. Ook dit komt vaak voor tijdens de kweek men voegt eiwitten toe aan het eivoer tegen 100 km per uur en percentages van 25%  of nog hoger zijn geen uitzondering. Het rechtstreeks gevolg is dat de pop heel haar huishouding aan calcium nodig heeft om die eiwitten te verteren en te weinig calcium over heeft om eierschalen te vormen met als gevolg max 2 of 3 eitjes per ronde in de nest of een slecht gevormde eierschaal. Dit eivoer met een veel te hoog percentage eiwitten gaat de jonge kanarie bij de aanvang van zijn ontwikkeling al met een verstoorde calcium opname opzadelen. Te veel eiwitten kunnen een nefaste invloed hebben op de goede werking van de nieren en de lever, als gevolg van deze verminderde werking gaat de opname van vitamine D dan weer verstoord worden welke dan weer nodig is voor de opname van calcium, juist ja een vicieuze cirkel. Waarom denkt u dat een eiwitdieet best onder dokters begeleiding gevolgd word? Juist ja omdat hoge concentraties eiwitten in de voeding gevaarlijk kunnen zijn voor mens en dier.

AVDE=================================================================
EN DE WINNAARS ZIJN+++++++++++++++BEKENT

In het voorjaar tussen einde show seizoen en begin kweek seizoen worden de winnaars van het voorbije jaar in de bloemen gezet op de diverse clubfeesten. Als ik terugblik op de voornaamste ankerpunten in het show seizoen zie ik bij de bultjes steeds dezelfde namen terug komen.

Als we beginnen met de grootste  1dag show van het jaar  deze van BPC-  Antwerpen, welke we kunnen aanzien als de eerste echt belangrijke afspraak van het jaar waar iedereen top wil zijn met zijn vogels. Het was hier dat Dick Van Brenk zijn adelbrieven voor de eerste maal op tafel legde en met de beste bult in show huiswaarts keerde en één eerste uppercut uitdeelde met zijn super bultjes. Met Wim Hofman en Patrick Teichmann als keurmeesters was dan ook de top aanwezig als het over bultjes keuren gaat, dit belette niet dat één slechte verliezer het niet kon nalaten deze mensen te bestempelen als Pipo.

 De volgende afspraak die er toe doet in het jaar was de Gouden Ring show te Roeselare, de meest precieuze meerdaagse show in België kreeg dit jaar af te rekenen met de gevolgen van de vogelgriep. Het was dan ook spijtig dat sommige buitenlandse deelnemers geen vogels konden insturen wegens vervoersverbod in hun land. Geen erg er bleven nog voldoende liefhebbers en kwaliteit aanwezig voor de reeksen van de Belgische bult te bevolken, de afwezigen hadden ongelijk of waren nog niet hersteld van hun uppercut.

Met een beperkte ploeg bultjes bleek deze show een succesverhaal voor mezelf, met driemaal goud, tweemaal zilver en drie maal brons keerden ze huiswaarts.

Voor de liefhebbers van onze nationale trots is er begin november met de Bultenshow van Spy ook altijd nog een ankerpunt om naar uit te kijken. Iedereen weet dat het hier steeds de beste zijn die de strijd aangaan voor de beste in show. Sommigen haken dan ook af door de hoge kwaliteit van de bultjes die hier steeds aanwezig zijn. Ook hier was het weer Dick Van Brenk die uit het verre Langbroek ergens tegen 4 uur in de morgen vertrokken was om hier te zegevieren met beste bult in show. Wie hier ook met één super stam in zijn kaarten liet zien was niemand minder dan de veelvuldige wereldkampioen Wim Hofman hij behaalde dan ook de titel van beste stam in show.

Al deze shows kaderen in een interclub ingericht door de federatie van de  “Belgische postuur kanarieclub” of de B.P.C.  Op het einde van de rit komen hier de sterkste kwekers/ tentoon stellers van een ras boven drijven, en mag men terecht fier zijn als men bij de besten behoord in dit klassement. Als men de lijn van de beteren in dit klassement  doortrekt naar het W.K. zien we hier ook dezelfde namen terug komen en behalen zij de meeste medailles in Rosmalen met de Belgische Bult, op een toevallige uppercut uitzondering na.

Avde=================================

DE TELLER STAAT OP NUL

Met het WK te Rosmalen kwam er een einde aan het show seizoen 2014 en werd de teller weer op nul gezet. Met de kweek nemen we een nieuwe aanvang naar het nieuwe show seizoen 2015 dat ditmaal zal eindigen op het WK te Portugal. Voor de bultjes naar het WK vertrokken werden deze opgelicht zodat eens ze terug zijn zij direct kunnen starten met de kweek.

De eerste nestjes zijn dan ook al gevuld met eitjes en sommige popjes zijn al aan het broeden zodat we binnen een tien tal dagen de eerste bultjes mogen verwachten. De voorbereiding verliep voorbeeldig zonder enige strubbeling laat ons hopen dat dit de voorbode is van een goede kweek.

Voor mij bestaat een goede kweek uit 200 à 250 jonge bultjes, de 48 koppels welke ik samenstelde moeten de klus maar klaren en deze verwachting inlossen. Maar de weg naar een goede kweek is bezaaid met vallen en schietgeweren, er kan 1000 en 1 dingen mislopen.

De eerste vereiste om alles vlot te laten verlopen  is dat de vogels gezond zijn bij de aanvang van de kweek.  We mogen niet vergeten dat kweken voor onze kanaries een zware inspanning is en dat vooral de popjes de meeste offers dienen te brengen. Zoals steeds ga ik een 8 tal weken voor de aanvang van de kweek op bezoek bij de dierenarts voor mij is dat bij Trigenio te Nijlen. Na een onderzoek door Peter Coutteel werden men bultjes als gezond verklaard en was behandelen niet nodig.

De normale voorbereiding met wat vitaminen en mineralen ter ondersteuning voor de nakende kweek werden toegediend dus moeten ze er klaar voor zijn. Voor wat het eivoer betreft ga ik dit jaar een nieuwe toepassing uitproberen bij een aantal koppels en als de resultaten goed zijn gaat de vernieuwing zich doorzetten naar al de koppels. Het uiteindelijke doel is van tegen het einde van de kweek zonder commercieel eivoer te gaan kweken. Als het waar is dat de uiterst kleine hoeveelheden chloor in leidingwater of de verwaarloosbare hoeveelheden van nitriet of wat dan ook in sla of appels een slechte invloed hebben op de kweek resultaten van onze kanaries. Wat moet ik dan denken van de stoffen die worden toegevoegd aan commercieel eivoer on dit tot 18 maanden houdbaar te maken na fabricatiedatum?

Zoals elk jaar komt er weer wat nieuw op de markt  dit jaar is het  Perle Morbide  . Het was al een twee tal jaar aan het sluimeren maar dit jaar is het hot dankzij een goede setting in de markt en de nodige reclame. Op fluisterende toon en met geheimzinnige papiertjes die de naam vermelden zo gaat men met dit nieuwe wonderkind om, kweken was nog nooit zo gemakkelijk als men maar Perle Morbide voedert. Als we de samenstelling eens onder de loep nemen is er niets nieuw onder de zon, geen enkel ingrediënt laat een betere kweek verwachten. Maïs, gemalen tarwe, gemalen haver, maïsglutenmeel, kokosolie, sojaolie, aardappeleiwit zijn geen wondermiddelen en de rest zijn kunstmatige kleur stoffen en wat vitaminen of aminozuren die in elk vitaminepreparaat voor vogels zijn terug te vinden.  Wie het zich wil aanschaffen moet er naar op zoek aangezien het op niet veel plaatsen te verkrijgen is dit ondersteund natuurlijk de wonderbaarlijke geheimzinnige kwaliteiten die men er aan toe dicht.

Zo nieuw is het trouwens niet het is al een aantal jaren op de markt, oorspronkelijk komt het uit Amerika de firma Pretty –Bird van de pellet voeding heeft het al lang in haar gamma en voor de helft van de prijs.

 Dat het kiemzaden zou vervangen is een commerciële leugen en slaat nergens op het is totaal onwaar en dan al zeker naar voedingswaarde toe het kan hoogstens de rusk of couscous vervangen in het eivoer door het rul te maken. Dat ze het graag eten is waar maar de meeste mensen eten ook graag friet en taarten die zijn lekker, maar of het goed is?

Welke weg ik moet gaan en welk type bult ik moet kweken is nog een raadsel aangezien enkele wijze zich gaan buigen over de toekomst van de bult. Men denkt er aan de standaard aan te passen, met het argument dat de hedendaagse bult is geëvolueerd. Is deze evolutie dan wel in de goede richting geweest? Is het niet zo dat men vogels moet trachten te kweken welke naar de standaard toe evolueren. Als de standaard niet meer beantwoord aan de hedendaagse bult zijn er dan in het verleden foute keuzes gemaakt? Zijn er toen zaken extra beloond die niet gevraagd werden en zo de bult liet evolueren van de standaard weg. Moet ik nu van die kleine bultjes met een werkhouding in cijfer 1 gaan kweken, of net die lange smalle met gestrekte Gibber poten. Er moeten ook meer punten komen op de bevedering stelt men voor, en bij één andere houdingvogel schaft men juist de rubriek bevedering af, ofwel zijn al de neges zwart of wel geen enkele. Men moet wel weten wat men wil natuurlijk anders word vogels kweken naar de standaard moeilijk.

We zien wel waar het schip strand misschien zit er wel meer toekomst in de Parijse Frisé die in bestelling zijn en maak ik volgend jaar een volledige overstap naar dit ras zodat dit kweekjaar wel eens men laatste zou kunnen zijn als Belgische Bult liefhebber.

AVDY++++++++++++++++++++++++++++++++++++

963 IS BINGO

Het 963^ste  van in het totaal 992 gekweekte bultjes in de vijf jaar dat ik nu terug bezig ben met men hobby,
zorgde er voor dat ik één van men vooropgestelde doelen kom waarmaken. Het behalen van een gouden en zilveren medaille op één WK.  Het schenkt me dan ook veel voldoening in mijn hobby en geeft me nog meer motivatie om het in de komende jaren nog beter proberen te doen. Nog één doel te gaan maar dan wel eentje dat 1313 maal moeilijker is dan een gouden medaille behalen op het WK te Rosmalen. Het zal niet eenvoudig zijn om dit doel te treffen aangezien het goed verscholen zit in een Antwerps fort, en men elk jaar maar één poging mag doen om de oppergaai te bemachtigen.

Als voorbereiding op dit WK werden men bultjes ingestuurd voor de Gouden ring show in Roeselare, met driemaal goud, tweemaal zilver en drie maal brons keerden ze huiswaarts. Dit resultaat stemde mij optimistisch en liet uitschijnen dat alles goed zat. Eens temeer daar dit behaald werd door een eerder beperkte ploeg bultjes, aangezien ik zelf verstek moest geven wegens het bezoek aan een show in Istanbul.

Tussen Roeselare en Rosmalen trachtte ik ze een optimale verzorging te geven zodat ze in topconditie konden vertrekken naar Nederland. Zelden verliep een voorbereiding zo onvoorspelbaar als nu, en hoe korter hun vertrek zich aankondigde hoe slechter ze er uitzagen. Nog nooit zat de bevedering week na week losser op de borst dan nu, ik stelde mij dan ook de vraag wat ik nu toch mis kon doen?  Een van de taken in de laatste jaren van men werkverleden was “troubleshooting” of met andere woorden uitzoeken hoe of waarom iets mis gaat of kon gaan. Met deze ervaring voor ogen wist ik dat de eerste vraag was “wat veranderde er ten opzichte van toen het nog goed ging?”

Wat veranderde ik in de laatste weken wat invloed kon hebben op de bevedering? De gedachte was nog niet koud of het vermoeden kwam bij me op dat de manier van baden totaal was veranderd en wel eens de boosdoener kon zijn. Ten gevolge van een besmetting met trichomonas  ergens half oktober stelde ik mij ook weer de vraag wat ging er mis. Trichomonas was me als ex-duivenmelker maar al te goed bekend, duiven hebben hier vaak last van, maar bij kanaries komt het zelden voor. Ik kwam tot de conclusie dat het badwater wel eens de oorzaak kon zijn van deze besmetting. Ik bied hen steeds regenwater aan om een bad te nemen dit kon de oorzaak zijn van de besmetting. Ik schakelde dan ook over op kraantjeswater waaraan ik Borat en glycerine toevoegde en verder wat Serinol. Deze Serinol is het enige wat ik normaal toevoegde aan het regenwater maar de rest niet.

 Voor Roeselare liet ik men TT-vogels +- één maand rusten in een buitenvlucht waar ze konden baden als de hemelsluizen opengingen en verder niets. In de voorbereiding op Roeselare werden ze terug opgekooid en kregen ze kraantjeswater aangeboden met borat en glycerine als badwater en dit tweemaal per week. Ik besloot van terug over te schakelen op regenwater maar ditmaal werd het eerst aan de kook gebracht om elke besmetting te voorkomen, en zie na een badje met regenwater beterde de bevedering terug en toen ze afreisden naar Rosmalen was alle weer bijna bij het oude.

Met het gekende resultaat als gevolg, van niets in vijf jaar naar een gouden en zilveren medaille op het WK. De naam dat ik wereldkampioen ben(geweest) draag ik mee tot het einde der dagen, tot spijt van wie het benijde, en wees maar zeker dat die er zijn. Maar nu komt het moeilijkste, namelijk bevestigen en bewijzen dat het geen toevalstreffer was.

Rosmalen bracht de bevestiging van wat we al gans het show seizoen konden vaststellen  de nieuwe grootmeester met de Belgische bult draagt de naam Dick Van Brenk en komt uit Nederland. Hij wist dan ook de meeste medailles weg te kapen met de Belgische bult, wie ook weer terug aanknoopt met zijn verleden als wereldkampioen is Wim Hofman hij wist een gouden medaille te behalen met stam. Verder werden er nog door Tomas Hernandez (zilver) en Princen J (goud stam) medailles behaald.

Zielig was ook om vast te stellen dat vroegere pseudo kampioenen hun verdere afgang niet konden stoppen en met een totaal voorbijgestreefd type Belgische bult probeerden hun wil op te leggen aan anderen. De keurmeesters van dienst trapten niet in deze val en beloonden dan ook dit totaal achterhaald type van Belgische bult maar matig met punten zoals het hoort, nu nog afwachten tot de Belgische keurmeesters de durf kunnen opbrengen om dit ook op de Belgische shows te doen. Nog zieliger waren de beschimpende opmerkingen ten opzichte van de keurmeesters die tot Pipo werden bevorderd, en de beloonde Belgische bultjes die in zijn ogen werden gedegradeerd tot onwaardige kampioenen. Of hoe rancuneus kan een klein mensje zijn die denkt dat alleen hij de waarheid in pacht heeft of bultjes kan keuren?

VDEA=================================================

SNOEPJES VOOR ONZE KANARIES

Kanaries zijn te gronde zaadeters en hun hoofdmenu kan dan ook best als basis bestaan uit zaden. Verdere lusten ze zo wat alles wat men ze voorschotelt van fruit over groenten tot eten voor mensen, wist u dat het in Engeland bij topkwekers een goed bewaard geheim is van gekookte of ongekookte patatten aan de vogels te voederen met het inzicht de bevedering te verbeteren? Men moet ook niet bevreesd zijn om Koolhydraatrijk voedsel als versnapering aan de vogels te geven zoals bv gekookte spaghetti of rijst maar overdrijven is wel uit den boze natuurlijk.

Wat men nooit aan kanaries moet aanbieden zijn avocado’s, of chocolade ze bevatten stoffen die voor de vogels giftig zijn. Ook voedingstoffen voor de mensen die niet moeten worden aangeboden zijn voedsel dat grote hoeveelheden vet, zout, suiker, kleurstoffen en conserveermiddelen die nog niet eens goed voor ons zijn, laat staan voor onze vogels. Ook voedsel, zoals snoep, chips en gefrituurd eten moeten gewoonweg niet worden aangeboden aan onze kanaries.

Een snoepje dat men ze wel kan aanbieden is een paté die men zelf kan maken en op 5 min klaar is, en wees maar zeker ook al proefden ze hem nog nooit ze zullen er verlekkerd op zijn. Het mooie aan deze paté is dan nog dat men hem kan geven ter ondersteuning bij de kweek om de jongen mee te voeren, hij heeft dan ook alles in zich om als eivoer te dienen.

Hoe gaat men nu te werk om deze paté aan te maken?

Ingrediënten die men nodig heeft:

250 cl halfvolle melk, één ei,

85à90 gr couscous, en één koffielepel honing.

Werkwijze voor de bereiding:

Stap 1:

Men brengt de melk samen met het losgeklopt ei onder roeren tot tegen het kookpunt, men kan zien dat de juiste temperatuur is bereikt als er aan de zijwand van de kookpot luchtbellen gaan opborrelen. Het mengsel niet laten doorkoken anders gaat dit schiften.

Stap 2:

Draai het vuur uit maar laat de kookpot op de kookplaat staan, voeg nu onder roeren de couscous toe en blijf goed verder roeren tot het mengel gaat indikken, eens het mengel de viscositeit (dikte) heeft bereikt van goede rijstpap haalt men de kookpot van de kookplaat en voegt één koffielepel honing toe en meng verder tot een homogene brij. Opgepast eens het mengsel gaat indikken bestaat het gevaar dat de kookpot op de bodem gaat aanbranden, zeker niet langer op de kookplaat laten staan.

Stap 3:

Men stort het mengsel nu uit in een glazen of metalen kom waarbij men best een laagdikte van 1.5 tot 2 cm kan nastreven om het afkoelen te vergemakkelijken, na het afkoelen kan men het in blokjes verdelen en aan de vogels voederen in een hoeveelheid die men voor eivoer zou hanteren.

Stap 4:

Observeer nu uw vogels bij het aanbieden van dit snoepje en geniet bij de aanblik van kanaries die verlekkerd zijn op iets wat u zelf bereide voor hen. Bewaren kan men dit snoepje 3 tot 4 dagen in de ijskast daarna kan men het best niet meer aanbieden aan de vogels.

AVDE.   


OP BEZOEK IN ISTANBUL.............

Op het W.K. in Bari kreeg Willy en Maurice de vraag om als keurmeester te fungeren voor de 5^de Club Show Istanbul Border & Fife Fancy, en werd ze positief beantwoord.
l 

 Door omstandigheden bleek het voor Maurice niet mogelijk om zijn belofte na te komen. Een vervanger zoeken met een zelfde visie op de Border als deze die heerst binnen het partnerschip was dan ook geen eenvoudige opgave. Na enig zoekwerk kwam men bij mij terecht, alle kennis begint bij zelfkennis en zonder de ondervinding en ervaring die Maurice bezit zou dit niet eenvoudig zijn. Ik was wel bereid om als kenner van het huis als assistent en klankbord voor Willy op te treden tijdens de keuring in Istanbul.

Het was dan ook op de morgend van vrijdag 5 december dat we samen richting Zaventem vertrokken, om tegen 8 uur richting Istanbul te vliegen. In de vroege namiddag arriveerden we in het hotel na een voorspoedige vlucht. Het hotel was gelegen aan de voet van het oude Istanbul achter de oude ommuring van de stad en in de schaduw van de Sofia en Blauwe moskee. Aan de voorkant vanuit ons raam kregen we zicht op de zeestraat tussen Europa en Azië met in de verte de brug over de Bosporus. Na kennismaking met de andere keurmeesters bleek dit een bonte mengeling te zijn van meerdere nationaliteiten.

Op zaterdag morgend stroomden de vogels binnen en na de middag konden Italiaanse, Portugese, Ierse en Belgische keurmeesters aan hun taak beginnen, ze kregen 830 Yorkshires, 1300 Glosters, 250 Borders, 80 Fife fancy en verder nog Norwish en Cresten te keuren.

Het was voorzien dat Willy om 13.30h een aanvang zou nemen met de keuring, uiteindelijk was het 15.30h   voor hij kon starten. Aangezien sommige Borders een reis van 1000 km achter de rug hadden en de mindere kwaliteit van de verlichting in de hal zorgde er voor dat sommige vogels een vermoeide en slaperige indruk gaven, en namen ze de nodige tijd in beslag om zich te laten zien. Er werd gekeurd op het Engelse systeem naar de beste 7 vogels van de show. Tegen de klok van 19 uur was de klus geklaard, en was de winnaar bekend.

Willy liet tijdens de keuring zien dat hij de materie van de border tot in de puntjes beheerst, smaken verschillen natuurlijk maar de beste vogels stonden op de hen toekomende plaats. Voor mij was dit een uitgelezen kans om ervaring te mogen opdoen door deze keuring van zeer kort bij te volgen uitgevoerd door iemand die zich kan scharen bij de vijf beste kwekers ter wereld van dit ras.

 Een erg vermoeiende dag werd afgesloten in een typisch Turks restaurant, daar waar het in Engeland een dinner en dance  was, opteerde men hier als muzikale begeleiding voor opzwepende Turkse klanken. De plaatselijke Willy Sommers en Laura Lynn maakten hun opwachting en de Turkse klassiekers die ze brachten zette gans het restaurant in rep en roer, de plaatselijke schonen jong en oud brachten met zwoele buikdansbewegingen menig Turks hoofd op hol. Het eten was lekker de conversatie wat minder gezien de nodige decibels en de taal die echt geen binding heeft met de onze. Met de nodige vertalingen van Haluk Sermet en op een groot overdekt dakterras waar de decibels wat minder waren ontwikkelde er zich een erg interessant gesprek over hun manier van kweken en verzorgen van de vogels.

Na een verkwikkende nacht rust en uitgebreid ontbijt dat we samen nuttigden met enkele Belgische bezoekers aan de show vertrokken we op zondag voormiddag richting Azië. We reden richting Bosporus, in het Turks de Boğaziçi, Karadeniz Boğazi, het is een belangrijke zeestraat die Istanbul opsplitst in een Europees en een Aziatisch gedeelte, het verbindt de Zee van Marmara met de Zwarte Zee. De brug is één van de grootste bruggen ter wereld met een lengte van 1590 meter en een breedte van 39 meter. Het wegdek hangt maar liefst 65 meter boven de Bosporus. Helaas is het hiermee ook een populaire plek voor mensen die zelfmoord willen plegen en om deze reden is de brug verboden voor voetgangers en fietsers. We kregen op het hoogste punt een indrukwekkend uitzicht over de wereldstad die Istanbul is, er leven 17.000.000 mensen in deze stad die vanop dit hoger gelegen punt zonder einde lijkt.

Na de middag brachten we een bezoek aan de show, hier konden we een ongelooflijk aantal Yorkshire bewonderen en vaststellen dat de Ierse keurmeesters de lichtere types prefereerden. Dit was niet geheel tot tevredenheid van de liefhebbers en inrichters, we konden zelf vaststellen dat de bevedering soms te wensen overliet maar het volume zat wel daar waar het dient te zitten, wat soms wel eens anders is bij de vogels die ik thuis te zien krijg.

Bij de Glosters was  te zien dat groen geen kleur is die de Turkse liefhebbers aanspreekt, veel Glosters die overwegend vetstofkleurig waren. Er was wel kwaliteit aanwezig, maar veel vetstofkleurige vogels moeten nog een eindje gaan voor ze het vereiste niveau zullen halen. Hier was het Marc De Keyser met nog twee andere keurmeester die 1300 Glosters diende te keuren.

Bij de Norwich was het Nottet Alain die de dienst uitmaakte om de vogels van de nodige punten te voorzien, ook een behoorlijk aantal cresten was aanwezig.

Bij het bezoek aan de Borders kregen we positieve opmerkingen te horen over de verrichte keuring, deze werd nog bevestigd door Engelse keurmeesters die aanwezig waren. Wat de kwaliteit van de aangeboden Borders betreft was deze erg verschillend, sommige waren echt wel goed maar groen was ook hier het kind van de rekening.

 Het kleine broertje van de border de Fife fancy blijkt niet zo populair te zijn in Turkije met maar 80 aanwezige vogels was dit aan de lage kant. We kregen  echt wel kleine vogeltjes te zien die dan ook de typische gebreken lieten zien van die kleinere types.  Ik denk dat mits de juiste inbreng van goede Fife fancy exemplaren uit België er een mooie toekomst in het verschiet ligt voor de liefhebber die deze link maakt.

Ook was er een aanzienlijk aantal vogels aanwezig in de verkoopzaal, hier werden vooral de zwaardere rassen en Glosters aangeboden. Aan Yorkshire geen gebrek hier en in een kwaliteit die menig liefhebber in België zou doen watertanden. Ook de grotere frise rassen werden te koop aangeboden, wat men hier niet te zien krijgt zijn houdingvogels ook achter Fife Fancy moet men op zoek gaan. Aan kandidaat kopers geen gebrek nooit zoveel vrouwen met jonge kinderen op een vogel verkoop aanwezig gezien dus de toekomst lijkt me hier verzekerd.

Zondag avond in het hotel bij een goede tas koffie en nagenietend van ons verblijf stelden we vast einde goed al goed. Tot Marc de Keyser ons de vraag stelde of wij nog een kamer hadden voor de nacht, en hoe we dan wel zouden thuis komen op maandag? We hoorden het in Istanbul donderen en dit bij heldere hemel ook al was het donker, wegens de staking in België werden alle vluchten naar Zaventem  gecanceld en dit niet enkel op maandag maar voor de twee tot drie volgende dagen. Wij hadden dan wel geen vlucht naar huis meer voor maandag maar de Marc had zelfs geen bed meer om in te slapen. Uiteindelijk konden we op maandag een vlucht op Keulen boeken en kwamen we ergens tegen 20 uur  toe in Begijnendijk. Zowel voor Willy, Marc als voor mezelf was einde goed al goed.

Van in het hotel kregen we zicht op de Bosporus met in de verte kleine vissersbootjes die daar dag en nacht lagen te vissen

Op één van men ochtendwandelingen nog geen 2 min van het hotel kreeg ik een heel ander Istanbul te zien.

Winter in Istanbul net anders dan in België

Het hotel was ok

Dakterrassen zijn op elk huisje groot of klein aanwezig ook ons hotel bezat een ruim dakterras, een overdekt gedeelte waar we in de morgen ons ontbijt nuttigden, en een open waar het aangenaam vertoeven was bij 23°C zoals Willy en Lucien laten zien.

De Belgen waren goed vertegenwoordigd.

Liefde is !!!!!!!  Een foto maken van uw echtgenote op een dakterras in Istanbul

Op zondag brachten we een bezoek aan het hoogste punt van Istanbul dat in Azië is gelegen

Zicht over Istanbul met in de verte de brug over de Bosporus

Beste Yorhshire in show

Vijfde beste in show maar naar bevedering toe de beste van de zeven best geklasseerde vogels

De keuring werd gevolgd door de aandachtige liefhebbers

De keurmeesters aan het werk bij de yorkshire

Zicht in de zaal met de 840 aanwezige yorkshire

Zicht in de verkoop hal

De kwaliteit aan Yorkshire die hier te koop was zou in de handen van een bekwame kweker het mogelijk maken om binnen de twee jaar aan te sluiten bij de top in België, de prijs(300 euro) was in verhouding tot de kwaliteit zeker niet te hoog

avde

Enkele indrukken die ik kon opdoen tijdens men ochtendwandelingen

Een typisch steegje in het oude Istanbul gelegen buiten het toeristische centra

Vergane glorie volledig uit hout opgetrokken

Ook dit is het hedendaagse Istanbul, het contrast tussen arm en rijk, tussen modern en traditioneel, tussen voor en tegen standers van president Erdogan is voelbaar aanwezig.

Op 5 min wandelafstand van het hotel lag de Sofia moskee badend in de zon op een zondagmorgen, maar vergis u niet de ingang was bewaakt door gewapende soldaten die foto’s maken onmiddellijk verboden.

De grafsteen van de grote Ali Baba was net achter de hoek aan het hotel, van de 1000 rovers geen enkele te bespeuren, waar die zaten was ook voor mij een raadsel.

In deze straatjes aan de Grand Bazaar verloor ik even het noorden, een taxi bracht me terug naar het hotel.

Istanbul by night

avde

Verschillende speciaal clubs van postuurvogels richten hun show samen in om de kosten te drukken, een overzicht:

Willy Winkelmans van het partnerschap Winkelmans&Torfs  de  zevenvoudige wereldkampioenen met de Borders aan het werk als keurmeester.

Marc de keyser als keurmeester van de Glosters

Waar men gaat langs Gloster wegen overal komt men de rozetten van de Lucien tegen. De Firma “Standing Engraving NV” uit Mechelen verzorgden ook hier de award voor de prijswinnaar bij de Glosters

De Norwish kanaries werden beoordeeld door Nottet Alain

Ook de cresten waren aanwezig

Met 1300 aanwezige Glosters was dit ras het best vertegenwoordigd

De stand van de kleurkanaries kon +-200 vogels verwelkomen

De prijswinnaars bij Fife Fancy

De prijzentafel

Tweede beste border in show

Winnaar van meerdere reeksen en tweede, vierde, zesde en zevende beste border in show Tufan Güngör

+- 250 Borders waren aanwezig

Willy bij het in ontvangst nemen van een aandenken als keurmeester van deze show.

Ik nam de honneurs waar voor Maurice

Kadir de winnaar van de dag samen met Willy en ikzelf

avde........

De dieren van Istanbul..........

Naar gewoonte maakte ik ook hier men ochtendwandelingen door de ontwakende stad, in de kleine steegjes ontmoette ik de dieren van Istanbul. Op een van deze wandelingen verdwaalde ik in de wirwar aan steegjes in de omgeving van de grote Bazaar, geen nood de gele taxi’s zijn met honderden aanwezig en in geen tijd was ik terug aan het hotel.

Zwerfkatten behoren tot de vaste bewoners van deze stad men komt ze overal tegen, het moeten er honderden zijn zo niet duizenden.

Katten en parkingwachters komen in gans Istanbul veel voor, parkeerplaatsen zijn big business in deze overbevolkte stad.

Kraaien zijn ook hier in grote mate aanwezig het gaat om de bonte kraai een ondersoort van de bij ons voorkomende zwarte kraai.

In Turkije verwacht men Turkse tortelduiven natuurlijk maar ze leken helemaal niet op deze die ik kende. En het gekoer klonk anders, meer een hollere drieklank, woewoewoe, na enig opzoekwerk kwam ik uit bij de palmtortel of  Senegalese tortel, in Istanbul zijn ze niet inheems en vermoedelijk uit kooien ontsnapt.

Ook de stads duiven zijn in mindere maten aanwezig en leven onbezorgd.

De stadsduiven van Istanbul zijn blijkbaar niet op de hoogte van het spreekwoord “leg niet al uw eieren in één nest “

Na Brussel koloniseren halsband parkieten ook Istanbul, ze zijn minder in aantal dan in Brussel maar men kan hun kreten overal waarnemen in de stad.

De vele zwerfhonden zijn groot van gestalte en erg vreedzaam ze worden dan ook door iedereen getolereerd.

avde

HOMELAND VAN DE BORDER.

Na de verhalen van Willy en Maurice over hun bezoek in 2013 aan de show van de Border Convention in Fleetwood, en hun voornemen om dit jaar terug te gaan was men besluit snel genomen. En zo was het op de vrijdagmorgen van 14 november tegen de klok van kwart voor zes dat Maurice me oppikte en we richting Begijnendijk reden. Klokslag zes uur vertrokken we richting Fleetwood de chauffeur van dienst was Willy een ritje van 10 uur zat er aan te komen(dachten we). Tegen de klok van 8 uur was voorzien dat we de trein zouden nemen en door de Kanaaltunnel richting Engeland zouden sporen. Er bleek wat vertraging op de trein te zitten maar de sfeer was goed en de babbel vlot dus lieten we dit niet aan ons hart komen, wisten wij veel dat dit een voorbode was.

 Eens de  Kanaaltunnel door stoomden we richting Londen over de M1  tot de brug over de Theems verliep alles vlot, vanaf nu stremde het verkeer soms, Willy merkte op dat zolang we rijden we niet stilstaan. Wisten wij veel dat stilstaan in het verloop van de verdere reis een sleutelwoord zou worden, net als bij ons bezoek aan Phil Warnes vlotte het verkeer niet echt goed. We moesten onze reistijd bijstellen maar ja een uurtje later was geen ramp natuurlijk dan was het maar 16 uur als we toekwamen, wie zou daar om malen de babbel was nog steeds vlot en de sfeer goed. En dan plots op  +- 100km voor het bereiken van onze eind bestemming  gedaan met rijden we stonden stil op de M6. De dame met de lieve stem op de Yorkshire radio wist ons te vertellen dat de M6 was afgesloten in beide richtingen wegens een ongeval met een vrachtwagen die geladen was met chemisch spul en dat dit hevig brandde. Nog een geluk bij een ongeluk dat we juist aan een afrit waren en de snelweg konden verlaten, we zouden verder gaan langs de binnenwegen en dan maar wat later arriveren dachten we. We gingen er van uit dat drie snuggere Belgen al die Engelsen te snel af waren door de snelweg tijdig te verlaten, was dat even een domper toen we in het stadje Winwick toekwamen en alles pot dicht zat. Vanaf nu was het met een slakkengangetje dat we nog vooruit kwamen, elk kruispunt en rotonde was bumper aan bumper aanschuiven en goed opletten. We zouden Fleetwood  pas  bereiken na 14 uur rijden, over de laatste 100 km deden we 3 uur wat erg vermoeiend moet geweest zijn voor de chauffeur.

 Maar uiteindelijk bereikten we het The North Euston Hotel in Fleetwood waar we na een maaltijd konden bijkomen van de reis. Men moet weten dat dit hotel is afgehuurd door de Border Convention en op een paar uitzonderingen na al de deelnemers van de show er ook verblijven. Willy en Maurice werden al snel erkend als Border mannen en bezoekers van vorig jaar ze verbroederden dan ook met de Engelse Liefhebbers. Dit heel gebeuren en zijn omgeving waarin ze plaats vind geeft de geest en de manier weer van de Engelse en hoe zij de hobby beleven. The North Euston Hotel stamt uit de Victoriaanse tijd gebouwd tussen 1837 en 1841 en ademt nog steeds de grootsheid uit van deze tijd, met enorme lusters in Tiffany stijl aan het plafond en tapijten in koninklijk rood door gans het hotel. Dit  Titanic aandoend decor van grootsheid en rijkdom en de onmiddellijke omgeving van de zee schept een unieke sfeer van verbroederende adellijke grootmeesters kwekers van de Border. Op de vooravond van hun hoogtepunt van het jaar is dit de voorbereiding op de hoogmis die eindigt met de kroning van de nieuwe koning der Borders voor het eerstvolgende jaar. Dit geeft recht op onsterfelijke roem door uw naam bij te mogen schrijven in de archieven van de Border Convention die terug zou gaan tot het jaar 1824 ten tijde van Victoria.

Genoeg historie terug naar het heden, na een verkwikkende nachtrust en een Engels ontbijt full option en voor de Maurice een eitje met bacon, konden we er weer even tegen. In de voormiddag brachten we een eerste bezoek aan de Marine Hall, we waren wat laat om als steward te kunnen aantreden maar konden wel even binnen om de keurmeesters aan het werk te zien, wat bij hoogste uitzondering toegestaan is. Ook hier was het decor in victoriaanse stijl er heerste een sfeer vergelijkbaar met een kunstenaar die een creatie van hoger bestaan gestalte geeft. De aanwezigen schuifelen door de zaal en spreken met gedempte stem, ze dragen de borderkooien alsof het goudstaven zijn. Ik durf de vraag te stellen of ik enkele foto’s mag maken, de weigering om dit te doen komt met een blik alsof ik vraag om te mogen vloeken in de micro tijdens de paus wijding in Rome.

 In de namiddag is de show dan open voor het publiek, de hoog opgevoerde spanning is voorbij en de harde realiteit komt aan de oppervlakte. Vooreerst het aantal Borders is beduidend lager dan vorig jaar met +- 550 vogels dit is aan de lage kant, vorig jaar werden nog +-900 borders geshowd. De juiste oorzaak was niet bekend of wilde men ons niet vertellen, voor de opening van de show werd geopperd dat het lage aantal Borders ruimschoots zal goedgemaakt worden door de hoge kwaliteit van de aanwezige vogels. Ook dit was niet volledig waar er waren topvogels te zien maar ook echt mindere Borders  en dit niet alleen in de novice klasse.

 Ik zie wat ik zie en bij een onderlinge landen wedstrijd tussen de drie beste border kwekers van België en al wat ik hier zie, durf ik niet te zeggen wie met de overwinning aan de haal zou gaan maar de Belgen zijn zeker niet bij voorbaat verloren zeker weten. We monsterden de Borders welke zich wisten te onderscheiden, en merkten nog wat kleine foutjes op zoals een keelstreepje hier of daar, maar er was één constante bij de winnaars ze stonden allen hoog op de poten en lieten voldoende dijen zien. De beste in show hoe kon het ook anders was een Border van het gekende huis Phil Warnes, het was een top Border maar niet van het gehalte van zijn winnaar van vorig jaar. De dominantie was dit jaar ook wat minder uitgesproken maar vergist u niet bij nader inzien en het monsteren van een van de zwaarste reeksen, bleek weer maar eens wat voor een klasse Borders deze mens bezit. Hij is en blijft met voorsprong de beste kweker van het ras hoor, en dan werd volgens onze bescheiden mening een van zijn beste exemplaren nog niet eens geklasseerd.

De avond werd dan weer gevuld door deelname aan de Dinner & dance van de Border Convention in het hotel, en verder afgesloten door te verbroederen met de aanwezige Engelse, Ierse of Schotse grootheden van de borderwereld. William (Willy) zoals hij daar word genoemd moet in een van zijn vorige levens duidelijk in deze contreien vertoefd hebben aangezien het niet opviel dat hij een Belg was onder de Engelstaligen. We vermaakten ons door te genieten van de sfeer en het goede gezelschap, dit maal was de taal nog een barrière voor de Maurice maar tegen volgend jaar in december als hij de Noord-Ierse Bordershow zal jureren samen met William en dit op uitnodiging van Robbert Bennett zal dit geen probleem meer zijn, zeker weten.

 Ik ontmoete hier  mensen waarmee ik wel vriend was op facebook maar die ik nog nooit in levende lijve zag.  Kennis maken met andere liefhebbers uit totaal andere streken is steeds een verrijking aan kennis en inzichten. Na nog een bezoek op zondag voormiddag aan de show namen we afscheid van de aanwezige liefhebbers en zetten we tegen 13 uur de terugreis in. Met de slechte ervaring in het achterhoofd van de heenreis waren we wel wat bevreesd, maar onze vrees bleek onterecht de sfeer bleef goed maar de babbel ebde stilaan weg de vermoeidheid nam de bovenhand, enkel William bleef bij de pinken en bracht ons veilig thuis.

Het land, de mensen, het landschap, de oer conservatieve instelling en een bevolking die tradities hoog in het vaandel draagt maakt van Engeland een land naar men hart waar ik me best zou kunnen thuis voelen, ik zie mij hier al wonen in een cottage op den buiten tussen uitgestrekte velden en natuur. Dit land en deze show te kunnen bezoeken samen met collega vogelliefhebbers Willy en Maurice geeft me een gevoel van voldoening dat ik weer een ervaring rijker ben en ik ben hen dan ook dankbaar dat ze positief antwoorden op men vraag of ik mee kon gaan. Op naar ons volgende avontuur Istanbul we komen er aan.

avde        

In de late vooravond komen we toe in Fleetwood  de vuurtoren of  The  Upper Lighthouse  geeft aan dat we aan de zee zitten meer bepaald de Irish Sea  en het bushokje symboliseert de Engelse tradities

De morgenstond heeft goud in de mond, met deze aanblik door het venster van de monding van de  River Wyre  werd ik wakker, hij nodigde mij dan ook uit om elke morgen een ochtendwandeling te maken in de schemer van de nakende dag.

avde

We verbleven in The North Euston hotel dat zijn naam dankt aan de tijd toen dit het eindpunt was voor de treinen langs de westkust van Engeland , wie verder wilde naar  Schotland nam hier de veerboot naar Ardrossan. In het park voor het hotel bevindt zich een herdenkingsteen van de eerste trein naar Fleetwood(15 July 1840.)

herdenkingsteen van de eerste trein naar Fleetwood(15 July 1840.)