Op de allerlaatste dag is het gebeurd: Winnie heeft met de kinderen (2-3 -jarigen) geschilderd in de groep van Nuria. Eerst met de vingertjes, de tekening van de beertjes. De begeleiding was één op één. Sommige kinderen hadden dit werkje al eerder mogen doen, andere kwamen vandaag aan bod. Nadien mochten alle kinderen tegelijk schilderen met een penseel. De begeleidster deed zelf enkele druppels verf op het blad (de appel) en de kinderen mochten dit dan verder uitstmeren. Ze deden dit graag en goed. Nadien werden er stickertjes uitgedeeld om het rupsje te beplakken. Deze stickertjes kwamen zowat overal terecht. Maar de kindern en ook Winnie hebben er van genoten. Toch een echte activiteit gezien! De rest van de dag bestond uit de gewone werkzaamheden: spelen op de patió, helpen bij het eten e.d. De Belgische chocolaatjes die we als afscheidsgeschenk hadden meegenomen werden in dank aanvaard en met veel enthousiasme besproken.
Zelf heb ik ook een geweldige dag gehad: gewerkt in de speelkamer van het ziekenhuis in Valdicella (Santander). Er werken 5 leerkrachten, die zorgen voor spel en les aan de kinderen op pediatrie (66 kinderen), op de eenheid voor kort verblijf, op de eenheid voor hematologie. Er zijn nog heel wat blokken en vleugels aan dit ziekenhuis (je moet de heuvel aflopen, de straat oversteken en dan kom je weer in andere gebouwen), overal waar kinderen worden behandeld, kunnen zij opgeroepen worden om voor die kinderen ook een aanbod te doen. Een heel gemotiveerd team dat knap werk levert. We zijn eerst naar de kinderen op de afdeling kort verblijf geweest; tekenbladen en kleurtjes gebracht, gepuzzeld, leesboekjes uitgezocht en gegeven, voor elk wat wils. Dan op pediatrie in de speelkamer met de kleinsten op de mat gespeeld, terwijl de groteren aan tafel met strijkparels een ketting maakten en er nog 1 kind les kreeg en huiswerk maakte (omrekenen van l naar hl, dl, cl, ml...). Het was er druk en vaak hectisch, verpleegkundigen kwamen binnen om bloeddruk te meten of een kind te halen voor een onderzoek; ouders kwamen een kind brengen of halen. In principe mogen ouders niet mee in de speelkamer, het is er te klein van oppervlakte. Ze hebben ook een knappe website ontwikkeld, samen met 3 andere ziekenhuizen, en de foto's en informatie die ik had meegenomen van het ziekenhuis in Malle (Zikki-project en Vonk) werden met aandacht bekeken. Nadien de heuvel af, straat over en naar het nieuwere deel van het ziekenhuis, naar hematologie. Er is daar geen echte speelkamer, maar de wachtruimte voor de liften is omgetoverd in een zeer grote speelruimte. Centraal een digitaal bord (Smartboard) waar een patiëntje memory op speelde. Er staan zeteltjes voor de ouders, er is een speelmat, glijbaan, huisje, zitbank, voetballertjes e.d. We zijn dan gaan kijken naar de kamer voor dagopnames hematologie kinderen, waar 2 grote bedden stonden en heel veel speelgoed en materiaal. Ofwel komt het materiaal van een sponsoractie, het gerief voor de klas zelf komt van het ministerie van onderwijs, de leerkrachten worden door dit ministerie betaald, los van het ziekenhuis. Ze mogen geen briefing bijwonen en krijgen geen info over de aandoeningen van de kinderen. Dit ervaren ze zelf wel als een gemis, zeker omdat ze toch ook heel wat waardevolle observaties kunnen doorgeven aan de verpleegkundigen en artsen. Er is wel een goede samenwerking met de afdeling. Ze houden een kaft bij met notities over het activiteitenaanbod per kind. Vanaf sept. tot nu hebben ze al 1300 kinderen begleid. De dag vloog veel te snel om, en na de middag nam ik de bus terug naar Torrelavega.
De rest van de dag werd besteed aan een vergadering met Fernando en Maria Jesus in de school IES Manuel Gutierrez Aragón. We hebben bekeken wat we bijgeleerd hebben, wat "good practice" is, het belang van werkplekleren, de internationale contacten e.d. Het is nog laat geworden voor we alles konden afronden. Ze hebben ons ontzettend goed geholpen!
