De laatste weken is er veel veranderd hier. Van de 70 erasmusstudenten zijn we nog maar met tien over gebleven. Het ene afscheid viel al harder dan het andere. In één week is bijvoorbeeld de Franse keuken, waar ik vele gezellige avonden heb doorgebracht, leeg gelopen. Ook mijn kamergenootje is vertrokken.
Vorige week zijn er dan weer 35 Australiërs aangekomen die voor een maand hun lessen ( faculteit rechten) naar Macerata hebben overgebracht. Ik wist dat Australië een relatief jong land was, maar wist niet dat het werkelijk een mix van volkeren vormde. Zo zijn er onder hen onder andere mensen met Noorse, Deense, Ierse, Italiaanse, Spaanse, Filippijnse, Noord- en Zuid-Amerikaanse roots. De meeste van deze Australiërs zijn relatief open en vriendelijk. Een gevolg van hun komst is natuurlijk wel dat er nu in de keuken Engels gesproken wordt in plaats van Italiaans.
Niet dat het leven in de residentie er nog veel toe doet. Over enkele dagen zal immers ook ik dit gebouw (en daarmee ook Macerata) verlaten. Mijn erasmus zit er officieel op. Alle examens zijn afgelopen, de papierhandel is afgehandeld en het diploma behaald.
Aangezien ik echter maar geen genoeg kan krijgen van dit (meestal) zonovergoten land van heerlijke smaken, geuren en klanken, brei ik er nog een reisje aan. Negen juli zal ik samen met een Oostenrijks en Duits meisje naar het Zuiden afzakken. Lecce, Bari, Santa Maria di Leuca, Otranto, Alberobello en Ostuni staan op het programma.
Eergisteren hebben we al kunnen genieten van een voorproefje van dit zuidelijke Puglia. Er ging immers een concert van een Pugliese folkgroep door op het centrale plein. Omdat er een aanzienlijk aantal Pugliese jongeren in Macerata studeert, was er sfeer verzekerd. De muziek en ook het dialect leken veel Arabische invloeden te hebben. De dansbewegingen van de danseres hadden dan weer iets weg van een traditionele Spaanse dans. Ook ik heb mij gewaagd aan de Tarantella, een typische volksdans van het zuiden van Italië waarbij je in groep of per twee een soort huppelpasjes danst op het ritme van de muziek. Als ik me niet vergis heeft het iets te maken met het oude geloof bezeten te zijn door een tarantula-spin en zich er door rare dansbewegingen van te bevrijden.
Vorige zondag ging hier een ander muzikaal festijn door. In het sferisterio van Macerata, een soort oud ovaal amfitheater in vroegere tijden een speciaal soort muurvoetbal werd gespeeld, ging Musicultura door. Dit is één van de voorrondes van het muziekfestival van San Remo. Vanuit heel Italie kunnen cantautori (een soort singer-songwriters) zich aanmelden om deel te nemen aan de wedstrijd. Uiteindelijk mogen enkele van hen naar de voorrondes in het sferisterio. Deze gingen vrijdag en zaterdag door. Zondag werd dan uiteindelijk de winnaar verkozen. Wij hadden kaarten voor de slotavond kunnen vastkrijgen (de prijzen zijn hier erg democratisch, voor 5 euro kon je het gebeuren al bijwonen). Natuurlijk keken we meer uit naar de speciale gasten die op het programma stonden dan naar de deelnemers van de wedstrijd zelf. Onder andere de zoon van Fabrizio de André (zelf ook een goede muzikant) en PFM zouden immers optreden. Zij zouden een hommage brengen aan de André door zijn liedjes te zingen. De verwachtingen werden ieder geval volledig ingelost en hun optreden kon met gemak geweldig genoemd worden.
Heel wat cultuur en Italiaanse traditie dus de laatste weken. Ik hoop dat in de volgende dagen voort te kunnen zetten en zal genieten van elke minuut.
A presto.
p.s. Gisteren zijn 2 spanjaarden naar huis vertrokken en zij gaan met de bagageregeling van het vliegtuig om zoals alleen spanjaarden dat kunnen. Een van hen had maar liefst 10 kg (keren, boeken, ...) in de zakken van zijn winterjas gestoken. Die doet hij dan aan om het teveel aan kilo's bagage in zijn koffer te vermijden.
06-07-2009 om 11:07
geschreven door beatrice
18-06-2009
18-06-2009 om 13:15
geschreven door beatrice
firenze
Hey hey,
Zoals ik had gezegd zou ik deze week naar Firenze gaan en dat is dan ook gebeurd. Samen met Elodie, een Frans meisje, ben ik maandag middag na een vier en half uur durende busrit aangekomen. We konden bij Helene blijven slapen en zij heeft ons echt enorm gastvrij ontvangen. Firenze was nog steeds even mooi al in mijn herinneringen en het blijft dan ook mijn favoriete stad in Italie tot nu toe. Heerlijke pittoreske straatjes en prachtige oude gebouwen. Een grote stad, maar niet te groot om nog steeds een plekje te vinden om tot rust te komen. Tot mijn verbazing was het er overigens een stuk warmer dan in Macerata (een bijna ondraagbare hitte die door de wemelende massa toeristen nog drukkender werd).
Maandag namiddag hebben Elodie en ik ons tussen die massa toeristen begeven en hebben we de stad bezocht terwijl Helene studeerde voor haar examen. 's Avonds zijn we met z'n drieen gaan eten bij vrienden van Helene in een appartementje in de stad. Als je via een laddertje op door het raam op het dak klom (het appartement bevond zich op de bovenste verdieping), had je een ongelooflijk mooit uitzicht over de daken van de stad en op de dom. We hebben die avond de laatste bus terug naar Helene haar kot genomen en terwijl Elodie al naar bed ging heb ik nog even met een glas Martini in de hand met Helene op het terras bijgebabbeld.
De volgende ochtend wachtte de markt op ons. Na een gezamelijk middagmaal hebben Elodie en ik de bus terug richting Macerata te genomen. Het was een heerlijke uitstap.
Ondertussen terug in de thuisbasis blijft de vakantiesfeer hangen. Gisteren zijn nog eens met een groep van de residentie naar de zee geweest. De zon brandde niet zo heel fel mar de golven waren heerlijk hoog en de temperatur van het water aangenaam.
Voor ik julie helemaal jaloers maak, zal ik er maar bij zeggen dat ik deze namiddag terug begin te studeren voor mijn late examen de 23e juni.
Tot binnekort
18-06-2009 om 13:10
geschreven door beatrice
08-06-2009
Long time no see
Ik weet dat ik de laatste tijd niet meer veel van mij heb laten horen, maar ik heb het ontzettend druk gehad met mijn masterproef. Vandaag is de deadline en ik zal blij zijn als dat ding eindelijk binnen is.
Ondertussen is er hier niet zo ontzettend veel gebeurd. Mama en 2 vriendinnen van haar zijn afgekomen en het weekend daarna papa en Niek. Het leven in de residentie is wel een pak rusiger geworden. Er zijn ondertussen al heel wat vaarwel-feestjes en-bbq's geweest en de residentie loopt stillaan leeg. Over enkele dagen zal wel een lading nieuwe studenten arriveren, nl. een groep australiers die hier een zomercusus komen volgen.
Ook de examens zorgen ervoor dat het leven iets rustiger verloopt. Ik heb er ondertussen al 2 opzitten (fotografie en afro-amerikaanse muziek) en die zijn bijzonder vlot verlopen. Echte examenstress heb je hier ook niet. De meeste proffen zijn bijzonder mild voor erasmusstudenten en het is niet heel erg moeilijk het maximum van de punten te halen. Het examensysteem in Italie zit ook iets anders in elkaar dan bij ons: Voor elk vak zijn er 3 appèllen waarvoor je je kan inschrijven. Je kan zelf kiezen naar welk je gaat en als je op één niet door zou zijn, kan je het nog eens proberen bij het volgende appèl. Op de dag van het examen kom je aan de beurt in de volgorde waarin je je hebt ingeschreven (Als je bijvoorbeeld de dertigste persoon bent om aan de beurt te komen, weet je dat het niet meer voor die dag zal zijn maar dat je de volgende dag zal moeten terugkomen). Bijna alle examens zijn mondeling en je moet steeds je 'libretto' meenemen. Dat is een boekje waarin de prof de naam van het vak, het aantal studiepunten en je uitslag van je examen schrijft. De mondelinge examens duren gemiddeld 20 minuten tot een half uur. Je hebt geen voorbereidingstijd zoals in Belgie. Ikzelf heb nog 2 examens te gaan: 13 juni filmgeschiedenis en 23 juni psichologie.
Ondertussen zal ik wel nog een reisje maken naar Firenze en komen papa en mijn nonkel op bezoek. Zoals wel duidelijk is, zit je hier bijna steeds in een vakantiestemming. De zon schijnt bijna iedere dag en 's avonds eet iedereen samen buiten en spelen de mensen van de keuken op de vierde verdieping muziek: Italiaanse en Franse liedjes op gitaar, tamtam en accordion. Degenen die geen examens hebben, gaan overdag naar de zee en kamen 's avonds gebruind (of in de meeste gevallen rood) terug. Het kan hier echt ontzettend warm worden. De gewoonlijke (draagbare)temperatuur is hier 30 graden, maar we hebben hier ook enkele dagen gehad waarbij het om half 10 's morgens al 38 graden was. Op zulke dagen is het enige wat je kan doen binnen blijven en zo weinig mogelijk bewegen. De enige plaatsen die voor een beetje verkoeling zorgen zijn dan de kelder en de zee (aangezien ik moest studeren,bleef voor mij enkel de eerste optie over). Op een van die hete avonden heeft het in de verte geonweerd en werd donkere hemel door prachtige bliksemflitsen doorkliefd. Ze zijn naar de hoogste verdieping van het gebouw gegaan en hebben er foto's van getrokken (aangezien ik dat met mijn groter fototoestel heb gedaan, kan ik de resultaten ervan jammer genoeg niet uploaden). Ik moet toegeven dat we naast dit hete weer vorige week ook enkele dagen het volstrekt tegenovergestelde hebben gehad. Vier dagen lang was het zo'n 15 graden en regende het aan 1 stuk door, dag en nacht. Door de wateroverlast hebben we zelfs 2 en een half uur zonder stroom gezeten op een avond. Die regen en koelte stoorde echter niet en kwam als een welkome afwisseling. De avond zonder stroom hebben we trouwens ook gezellig met kaarsen met z'n allen in de keuken doorgebracht.
Ziezo, dat is het voor deze keer. Ik zal proberen iets vaker op mijn blog te schrijven.
08-06-2009 om 10:54
geschreven door beatrice
05-05-2009
Roma
Enkele foto's van het weekendje Rome. Ik heb geen tijd om er iets uitgebreid bij te schrijven maar het was heel plezant, ontzettend goedd weer en het was fijn eens in een grote stad te zijn met moderne winkels. Het is alleen wel echt waar wat ze zeggen: Rome is een geweldige stad om te bezoeken maar om te wonen 'troppo casino' zoals de Italianen zeggen; te veel choas. Dat blijkt alleen al uit het rijgedrag, de uren vertraging van de treinen, de vele mensen op straat,...
05-05-2009 om 13:32
geschreven door beatrice
27-04-2009
Festa della liberazione
Ik ga het kort houden want echt veel spciaals is er niet meer gebeurd.
Dit weekend was het feest van de bevrijding. Concreet wil dat zeggen dat er kleine optredentjes zijn in elk stadje en dorpje. Ondanks de onophoudelijke regen zijn Daphne, Veronique, Clemence en Rafaël (Frankrijk) ben ik naar Fermingano getrokken met Dahné's auto, een oude witte Fiat Uno. Andrea, een Italiaan van onze residentie woont daar en had ons verteld dat er zondag het feest van de kikker was waarin er een kikkerrace werd gehouden en waarin iedereen in meddeleeuwse kleren verkleed loopt met middeleeuwse spektakels. Uiteindelijk zijn er we er alleen zaterdag geweest aangezien het toen ralatief droog was. We hebben authentiek italiaans gegeten, begeleid door een behoorlijk goede bluesband. Rond een uur of twee-drie hebben we uiteindelijk onze tenten opgeslagen in een wei. De volgende ochtend regende zijn we richting Urbino vertrokken en hebben daar de stad bezocht. De regen was echter spelbreker en tegen zes uur waren we terug in Macerata.
27-04-2009 om 16:04
geschreven door beatrice
22-04-2009
Terug van weggeweest
Vrijdag ben ik zoals gepland geland op de luchthaven van Falconara. Aangezien de vluchten verlaat waren en er geen bussen of treinen meer rijden na acht uur - half negen, zou ik een hotel moeten zoeken in Ancona om de nacht door te brengen. Al de zorgen hieromtrent die me op voorhand bezighielden bleken volledig overbodig. In het vliegtuig heb ik namelijk twee dames van Brussel ontmoet die in een dorpje iets verder dan Macerata moesten zijn. Na even gepraat te hebben, boden zij me een lift aan en die kans heb ik dan ook met beide handen gegrepen Uiteindelijk bleek ik hen een wederdienst te kunnen bewijzen als gids gezien hun gps diest weigerde (leve de moderne technologie). Tenslotte heb ik hen, eenmaal aangekomen in Macerata, een goed restaurantje aangewezen. Zij nog niet hadden avondgegeten en rammelden van de honger.
De dames waren hier voor een weekendje op vakantie maar van zonnebaden zal geen sprake geweest zijn. Al sinds mijn aankomst vrijdag is het hier 14 graden en een verbazend belgsich en grijsregenweer dat geen straaltje zonneschijn doorlaat. Dat zijn we gewoon, niets ergs, dacht ik aanvankelijk; maar dat was wederom buiten de huisvestingsdienst gerekend. Door een of ander regelement zijn alle verwarmingen afgesloten in de residenties en ondertusen is de temperatuur binnen tot een onaangenaam laag peil gezakt. Ik begin me stilaan af te vragen hoeveel van die belachelijke regelingen er eigenlijk wel verbonden zijn aan de residenties in deze stad, maar goed. Hopen op beter weer zeker!
De eerste dagen na mijn terugkomst zijn bijzonder rustig verlopen. Aangezien de meerderheid van de bewoners nog in het thuisland verbleef of in een of ander idyllisch zuider gelegen deel van Italie van de zon genoot, was het vreemd stil in het gebouw. Ik had daardoor wel de kans enkele van mijn medebewoners waar ik voorheen slechts oppervakkige contacten mee gehad had, beter te leren kennen. Ik heb dan ook veel tijd doorgebracht in de franse keuken op de vierde verdieping. Dahne (Fr) en alex (it) bleken uiterst aangenaam gezelschap.
Wat de universiteit betreft, ben ik uiteraard weer een deel lessen mis gelopen omdat ik niet van alles op de hoogte bleek te zijn of omdat er gewoonweg geen lessen doorgingen op die dag. Het gewoonlijke zootje ongeregeld dus. De prof van afro-amerikaanse muziek heeft ons gisteren teovetrouwd dat wij, degenen die naar (bijna) al zijn lessen zijn geweest, geen schrik mesten hebben voor het examen. Voor de formaliteit moeten we 17 paginas studeren uit zijn eigen boek. Ik heb er dus goed aangedaan de raad van mijn italiaanse medestudenten te volgen en dit vak niet in te ruilen voor een ander.
De prof van filmgeschedenis lijkt minder studentvriendelijk en belast iedereen (voor de erasmusstudenten geen uitzonderingen, iedereen gelijk voor de wet) met 2 boeken van elk maar liefst 350 paginas. En dan te bedenken dat dat vak slechts een luttele 4 studipunten opgevert (in italiaanse termen is 4 studipunten echt heel weinig, gezien er ook vakken zijn van 8, 9 en zelfs 12 studiepunten).
Het stomme is ook dat zowat alle examens hun eerst appello (oproep) al in mei hebben. Alles zal dus met andere woorden samenvallen: de deadline van mijn thesis, de examens hier en het bezoek van mama, niek en papa. Dat wordt plannen geblazen!
22-04-2009 om 18:21
geschreven door beatrice
07-04-2009
aardbevingen en zo
Ja hoor, ik leef nog als sommige mensen zich dat misschien afvroegen. Gisteren nacht en ook vannacht nog heeft het ier in italie inderdaad gebeefd. Gelukkige ging het hier slechts over aardbevinkjes waarvan sommigen niet eens wakker zijn geworden. In Abruzzo en Umbrie is het blijkbaar anders afgelopen. Maar alles goed en wel dus. Moeder natuur houdt zich hier rustig en laat overdag een heerlijk zonnetje schijnen.
De lente is hierdan ook vollop in gang geschotenen en iedere dag is het hier zo'n 25 graden. Terwijl de inheemse bevlking hier nog met winterjas en sjaal rondloopt, heb ik moeite om mijn trui aan te houden. Dit weekend hebben we van dat heerlijke lenteweer geprofiterd en zijn voor een dagje naar Porto San Giorgio getrokken alwaar Arancino (eigenlijk heet hij Daniele maar vanwege zijn weelderige rosse krullenbol noemt iedereen hem Arancino, oftewel appelsientje of iets in die aard) een boot had liggen in de haven. Ik verwachtte me aan een redelijk gammel ding maar dat bootje van hem bleek een schitterende zeilboot te zijn. Jammergenoeg had de motor te lang stil gelegen en konden we geen tochtje maken op zee maar ook zo verkeerden we in een heerlijke vakantiestemming. Arancino haalde tenslotte zijn gitaar boven en nder die rose haren van hem bleek en ware muzikant en zanger verborgen te zitten. Heerlijk genieten dus van muziek, vrienden, zon en zee.
Door dat heerlijke weer krijgt een mens natuurlijk ook zin in ijsjes. Ik denk dat ik al zo'n tiental smaken heb uitgeprobeert en de persoonlijke favorieten tot nu toe zijn yochurtsmaak, kinder en meloen :o)
Voor de rest lopen de lessen hier al gedeeltelijk op zijn einde want begin mei beginnen de examens al. Alles verloopt hier nog steeds in zijn gewoonlijke wanordelijke manier op de universiteit maar voorlopig heb ik er vrede mee genomen. Voor de les fotografie bijvoorbeeld moet ik na de vakantie met de trein naar de prof zijn thuis om mijn foto's te tonen omdat hij in die weken officieel niet op de universiteit moet zijn. Bizar allemaal, maar we zien wel.
Ook Pasen zit er volop aan te komen en dat is te merken. In de supermarkten lopen alle mensen met karren gevuld met uova di pasqua (een soort grote kindersurprise-eieren, chocolade met binnenin een speelgoedje) en colombe (cake in de vorm van een duif met allerlei soorten vullingen).
Oei, ik zie dat ik dringend naar de les moet nu dus ik ga het hierbij laten. Tot heel binnekort want van 10 tot 17 april zal ik thuis zijn.
p.s. een spaans meisje heeft deze week in een broodjesbar een panino met pommerigio besteld, wat zoveel betekent als een 'broodje namiddag'. Natuurlijk bedoelde ze pomodori en wou ze tomanten op haar broodje.
07-04-2009 om 11:58
geschreven door beatrice
02-04-2009
02-04-2009 om 18:05
geschreven door beatrice
30-03-2009
maartse buien en aprilse grillen
Wie dacht dat de voorjaarse weersgrillen enkel in België voorkwamen, heeft het flink bij het verkeerde eind. De laatste dagen hebben we hier zowel sneeuw, hagel en regen als prachtige zonnige dagenmet een graad of 19 graden passeren. Best moeilijk dus om s morgens te beslissen wat aan te trekken.
Aangezien er door de week gewoon lessen doorgaan, zal ik hier vooral over de weekenden vertellen.
Vorig weekend had ik me impulsief en zonder echt naar de inhoud te kijken, ingeschreven voor een groepsreis om de zondagse doodsheid van Macerata te ontvluchten. Bleek dat we richting bergen gingen om te schaatsen. Er lag zowat een tiental centimeter sneeuw en natuurlijk was dat het laatste waar ik me aan verwachtte. Maar goed, het schaatsen wat bijzonder leuk. Het is dan ook uiterst amusant de macho-itianen te observeren die zich wankelend en krampachtig op het ijs trachten voort te bewegen.
Namiddag stond er een uitstap naar het museum van Leopardi op het pragramma. Leek me wel interessant, ondanks het feit dat ik me vorig jaar met moeite door de opperette morali weten te worstelen. Het museum bleek echter slechts uit één enkele kamer te bestaan waarin een tiental manuscripten lagen uitgestald.
Gelukkig maakte het daaropvolgende bezoek aan de Varnelli-fabriek alles goed. Voor degenen die nog nooit van Varnelli heeft gehoord: het is een typisch likeur van deze streek (Monte Sibilini in Le Marche). De bekendste variant die de degustieve likeur van anijs. Na een interessante rondleiding kregen we een buffet van likeurbekertjes en Varnellicake aangeboden. Lichtjes beschonken en in een opperbeste stemming zijn we uiteindelijk teruggekeerd naar de thuishaven Macerata.
Ook dit weekend ben ik erop uitgetrokken. Dit keer met een Pools en een Frans meisje. Op zaterdag hebben we samen de trein genomen richting San Benedetto, een kuststadje iets verder dan Civitanova. Op zondag hebben we wat site seeing gedaan in eigen stad: de toren beklommen en het sferisterio bezocht.
Zoals ik eerder al zei vullen de weekdagen zich met lessen en feestjes zoals steeds. Ik moet toegeven dat ikzelf de laatste tijd steeds meer bedank voor de feestjes om ook overdag voldoende dingen te kunnen doen en een enigszins normaal leven te leiden. De feestjes bezorgen de bewoners van deze residentie ook erg veel problemen. De universitaire huisvestingsdienst is immers niet zo opgezet met de nachtelijke festiviteiten en dreigt er dan ook mee de residentie te sluiten. Dit vooral omwille van het nachtlawaai. Dinsdag is het crisisberaad en we zullen wel zien wat er uit de bus komt. Mijns inziens gaat het hier eerder om een loos dreigement om druk op e ketel te zetten.
Verder heb ik deze week enkele momenten gehad waarop ik dit ongeorganiseerde land met hart en ziel vervloekt heb. Ik heb de indruk dat een mens hier gewoonweg veel tijd moet hebben, vooral geen doelen op korte termijn stellen en beschikken over een ongelooflijk geduld en een enorme flexibiliteit. Als noorderling moet ik toegeven dat ik het daar af toe heel moeilijk mee heb. Zo zijn er bijvoorbeeld dagen dat er zonder enige verklaarbare reden geen postzegels te koop zijn, drukken fotografen tot 3 maal toe fotos af in een verkeerd formaat en besluit de huisvestingsdienst zonder boe of ba de residentie met Pasen te sluiten en dus 60 studenten zonder alternatief op straat te zetten. Al een geluk dat ik dan voor enkele dagen naar het Belgenlandje terugkeer.
Ohja, foto's volgen nog, morgen of zo, ik ben ze vergeten op mijn usb te zetten. Sanne, ik hoop dat ik de grote foto's geupload krijg, we zullen zien. Anders worden het alleen foto's van het oud toestel.
Enkele foto's van het weekendje Rome. Ik heb geen tijd om er iets uitgebreid bij te schrijven maar het was heel plezant, ontzettend goedd weer en het was fijn eens in een grote stad te zijn met moderne winkels. Het is alleen wel echt waar wat ze zeggen: Rome is een geweldige stad om te bezoeken maar om te wonen 'troppo casino' zoals de Italianen zeggen; te veel choas. Dat blijkt alleen al uit het rijgedrag, de uren vertraging van de treinen, de vele mensen op straat,...
