Another day in paradise

Inhoud blog

	burn baby burn
	goeie dag slecht geeindigd
	tegenslagen en positiviteit
	First Recall
	Proficiat!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Hoe het leven verder gaat

04-09-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

burn baby burn

Korte info over laatste dagen ..
Was soep aant maken in de keuken en de presspot is ontploft.
Ben verbrand.. alle geluk niets in mijn gezicht maar mn buik rechter zijkant en mn borstkas heeft er moeten aan geloven ..

Ben stillaan aant genezen .. zowel mentaal als fysiek .. hoewel het fysiek meer jeukt en prikt .

Heb nog altijd niets laten weten op het werk .. word stillekes aan zenuwachtiger .. heb tot Vrijdag (of zondag eiglijk) om iets te zeggen ..
Maar kweet nog altijd ni goed wat of hoe en wanneer .. moet ik een smsje sturen ? want bellen daar word ik altijd heel nerveus van .

Het leven gaat gewoon door he ..
Hoewel ik geniet om af en toe is buiten te komen , vind ik het vreselijk om zo aangestaard te worden. alsof ik een freak ben ofzo .
Als mensen de achtergrond niet weten van hoe je gekwetst bent of dergelijke dan kijken ze alleen maar .. afgeschrokken, gedegouteerd, ...
Ik geef eerlijk toe als ik over straat loop en ik zie mensen die een 'beperking' hebben of iets misvormd dan kijk ik ook .. maar ik vraag me elke keer af , wat er gebeurt is , hoe zij er mee omgaan en hoe zij gesteund worden door familie of vrienden .

Hoe ik er mee omga ? wel eerlijk gezegd : NIET ..
Ik blijf die gruwelijke flashbacks hebben over het exacte moment da die pot open sprong en ik het over mij kreeg . Elke keer hoor ik het geluid van die pot , elke trilling elk stukje water da rond vliegt en elke wolkje stoom dat eruit barst.
bij elke herinnering eraan barst ik uit in zweet .. letterlijk
Heb ik hulp nodig ? Heb ik een 'slachtofferhulp-therapeut' nodig ? of kan ik dit zelf verwerken ? gewoon terug aan de gang graken met koken en soep, en eigelijk alles wat met de keuken te maken heeft ?
ik heb gewoon nog altijd schrik als ik nog maar voorbij het vuur loop of als mama kookt in de keuken durf ik er met heel veel moeite voorbij .... hoe graak ik verder ?

Hoe wordt ik gesteund ? wel mijn mama is mn grootste steun in heel dit geval ! .. ik weet dat wij int verleden niet echt meer 'eye-to-eye' zagen en niet meer echt praatten maar nu voel ik de steun en de liefde van ons mama terug .
elke keer als ze van haar werk terug komt het eerste wat ze doet is even checken bij mij hoe ik me voel en ofk iets nodig heb .
Ze heeft echt 10.000 verbandjes en gaasjes en dergelijke gaan halen .. 2dozen dafalgan zodat ik de pijn niet zou voelen .
een geweldig gevoel om je mama terug te hebben . ookal is dat mss voor eventjes..
De boyfriend daar in tegen .. doet soms precies of er niets gebeurt is . zijn leven gaat verder . we bellen en smsen nog elke dag en ik zie hem vanavond weer .. dus eiglek enkel int weekend en dinsdags.
een hele aanpassing terwijl ik zijn steun echt kan gebruiken nu :( ... maar ik begrijp zijn standpunt ook wel hoor . hij kan niet veel doen voor mij.
Van mn vrienden had ik mss wel iets meer steun verwacht .. Sandra heb ik nog niet gezien sinds het gebeurt is .. normaal komt ze vanavond ook langs . ik snap ook ze heeft herexamens .. maar een bellen of smsen ? denk dage da wel kunt doen ? of ben ik nu fout ?
Ik heb echt het gevoel dat we uit elkaar aant groeien zijn .. en das nooit niet leuk .

Hip hip hoeraa voor mijn broer hij word er 23 vandaag ! en hij wilt chinees eten .. Jammer dat ik da niet graag eet :)
Ach hij verjaart maar 1keer per jaar dus waarom ook niet :) ben nog aant nadenken over zijn kadootje ... ofwel een etentje of wel iets anders ... nog ff over nadenken :)

Ik sluit af ! tot de volgende !
x

Geef hier uw reactie door