___________ kabouters krijg je niet klein _________
__________________ of, wat doet David Troch in de wereld?______________
25-02-2009
Pers
Vandaag leest u in Uitgelezen, de literaire bijdrage bij De Morgen, een artikel over vijf poëziedebuten. laat[avond]taal is één van de debuten die wordt besproken. Ook Knack heeft deze week aandacht voor mijn bundel. Zo weet u dat.
Met veel plezier ben ik één van de gastlezers op de voorstelling van het poëziedebuut van mijn vriendin Sylvie Marie. Wees welkom!
__
Uitgeverij Vrijdag en boekhandel Paard van Troje nodigen u graag uit op de feestelijke presentatie van Zonder, het debuut van Sylvie Marie.
Dat op vrijdag 20 februari om 20 uur in de Volderstraat 13, te Gent.
Arjan Peters, literair criticus van De Volkskrant, zal de bundel inleiden, Sylvie Marie leest voor, gastlezers luisteren op, waarna gelegenheid tot toosten, kopen en signeren.
Wilt u uw aanwezigheid bevestigen op info@uitgeverijvrijdag.be of 03 270 16 79
_______________________________________
Helden zonder moed, personages zonder paspoort, redeneringen zonder nadenken. In de debuutbundel Zonder van Sylvie Marie ontbreekt het aan van alles opvallend vaak aan onderdelen die juist betekenisgevend zijn. In haar gedichten legt Marie het schurende van deze zaken bloot, om het vervolgens teder beet te pakken, door te lichten en om te keren. Ze schrijft in een trefzekere, tedere taal die troost zoekt voor de gaten die het leven slaat
Traditiegetrouw organiseert het Poëziecentrum aan de vooravond van Gedichtendag een poëzieavond in samenwerking met het Geuzenhuis.
Centrale gast dit jaar is Luuk Gruwez, de auteur van het Gedichtendagessay 2009, Pizza Peperkoek & andere geheimen .
Na afloop krijgen alle aanwezigen gratis een exemplaar van het gedichtendagessay, uitgegeven door het Poëziecentrum i.s.m. het Vlaams Fonds voor de Letteren.
Programma
Luuk Gruwez is met de bundel Lagerwal genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2009 en schreef het Gedichtendagessay 2009, Pizza Peperkoek & andere geheimen.
Paul Claes is een meester dichter-vertaler, eminent romancier en essayist. Hij stelde voor het Poëziecentrum de bloemlezing De Meesters. 20 eeuwen wereldpoëzie samen.
Bart Meuleman is dichter, prozaschrijver en theatermaker. Hij debuteerde in 1997 met de dichtbundel Kleine criminaliteit en voor zijn bundel Hulp (2004) ontving hij het Charlotte Köhler Stipendium en werd hij genomineerd voor de J.C. Bloemprijs en de VSB Poëzieprijs. Zijn bundel Omdat ik ziek werd is genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2009.
David Trochs echte debuut laat[avondtaal] verscheen in de Bel-etagereeks onder leiding van Hedwig Speliers bij het Poëziecentrum.
De presentatie van de avond is in handen van Johan de Boose.
Michel Guillain, flamencogitarist, zorgt voor de muzikale intermezzi.
Wie een recensent wil horen praten over laat[avond]taal, stemt woensdag tussen 17u30 en 18u af op Radio Centraal. Wie in Antwerpen woont, doet dat via 106.7 FM. De wereld luistert via www.radiocentraal.be
Niet alleen Antwerpen heeft tradities. In mijn geboortedorp Bonheiden organiseert het Davidsfonds al voor de 41ste keer een boekenbeurs in Parochiezaal De Krekel (Dorp 63).
Ik ben er met pen in de hand te vinden op donderdag 6 november tussen 20u en 22u en op zaterdag 8 november tussen 13u30 en 15u30. Wie mij wil ontlopen, kan er ook terecht op vrijdag tussen 20u en 22u, op zaterdag voor 13u30 en tussen 15u30 en 18u en zondag tussen 10u en 18u.
Ik ben te koop. Stap de betere boekhandel binnen en schaf er u mijn nieuwe dichtbundel laat[avond]taal aan. De binnenflaptekst verklapt dit over de inhoud:
Minimale taferelen vol dagelijks jolijt, dat lijkt één van de rode draden in laat[avond]taal te zijn. Lijkt, want in deze bundel van David Troch weet je het nooit. De dichter toont een vreemde voorliefde voor woorden als geen en niet. Alsof hij in een welles-nietesspelletje is verwikkeld met alles dat hem omringt en het bestaan ervan wenst te ontkennen; er is geen wereld luidt het dan ook in één van de gedichten uit de afsluitende cyclus zij zo. Wereld of niet, laat[avond]taal is bevolkt door oude mensen, dorpscafés, zakdoeken, ontbijttafels, slaapkamers, kerkhoven, dure autos en een Hollywoodactrice die bij de dichter in bed belandt.
Laat[avond]taal, David Troch, 2008, Poëziecentrum. Onder redactionele leiding van Hedwig Speliers. Paginas: 60, Prijs: 17,50 euro, Afmetingen: 150 mm x 200 mm, ISBN 978 90 5655 174 2
Nieuws over signeersessies, optredens en de officiële voorstelling volgen!
Warempel, stilte heerst hier. En toch, en toch. Het waren woelige maanden waarover ik veel had kunnen vertellen. Nog dit jaar woon ik niet meer waar ik altijd woonde. Nog dit jaar zijn de treinritten langer. Nog dit jaar vindt u mij aan de rand van de stad.
Programma Een (uit het hoofd) geleerde inleiding. Een bericht van Hilde Van Belle over schrijvende journalisten. Een actueel aanbod van literaire fictie. Een muzikale pauze met The Shelter Tapes. Een babbel en een drankje.
(Journalisten als) reporters van fictie bevat naast voorpublicaties uit de nieuwe romans van Bob Van Laerhoven, Christiaan Weijts en Louis Van Dievel ook bijdragen van Geert Stadeus, Stefaan Van Laere, Salah Hassan, Jetteke van Wijk, Dirk Draulans en Peter Mangel Schots.
Het nummer is samengesteld door de redactieleden Dimitri Bontenakel, Sven Peeters en David Troch.
Datum:
donderdag 26 juni 2008
Tijd:
om 20u
Locatie:
Lessius Hogeschool, Departement Toegepaste Taalkunde, campus Sint-Andries (Belpairezaal)
Please make sure that Wireless LAN/Bluetooth is turned-off when using your notebook PC in an airplaine to avoid interference with flight navigation system. Midden augustus vlieg ik naar Macadonië voor de Struga Poetry Evenings. Eens zien of ik met behulp van mijn nieuwe laptop het vliegtuig uit de lucht kan halen, zou een terrorist denken. Ik ben geen terrorist. Ik terroriseer de mensheid hoogstens met mijn woorden. Benieuwd hoeveel vijanden ik straks in dat verre land maak.
Gelieve de ooievaar op de parking niet te voederen. Neem het voedsel dat u kocht mee naar huis. Ondanks onze rode prijzen betaalde u er een behoorlijk bedrag voor. Wees niet te kwistig. Elke cent telt. Een ooievaar heeft geen last van slinkende koopkracht. Dierenpark Planckendael is vlakbij. Wij zijn geen ornithologen, maar als wij op één horen dat die beestjes naar Niger vliegen, vindt hij de weg naar Muizen wel terug. Of zij.
Wat ook het geslacht is, wij willen niet dat de ooievaar op onze parking blijft. Als iedereen hem eten toestopt, al is het maar een handvol kruimels, vrezen we dat hij niet meer te verjagen is. Wij zijn daar eerlijk in. Wij hopen dat u onze openhartigheid op prijs stelt en danken u voor uw medewerking en uw begrip.
Dat ik ervan droom om elk boek dat ik ooit las in dezelfde kamer te zien. Ik mag hopen dat het een kamer is van vele vierkante meters. Houten boekenrekken, eikenhouten vloer, dito leestafel, schommelstoel, een voorraad van de beste whisky en kristallen glazen. Ik weet precies hoe die kamer eruit moet zien.
Een tijdje terug maakte ik een profiel aan op Facebook. Vele uitnodigingen om toepassingen op dat profiel te installeren, vind ik maar niks. Maar 'visual bookshelf' heeft wel wat. Al ontbreekt dan elke aanwezigheid van hout en is het llouter virtueel. Met het tooltje kan je de boeken die je ooit las opsommen. Staat het boek niet in de lijst, voeg je die eenvoudig toe. Dat deed ik bijvoorbeeld met het boek dat ik na drie dagen openbaar vervoer achter de kiezen zal hebben: Groener gras van Annelies Verbeke.
Niet dat ik van plan ben om mijn hersenen zodanig te pijnigen tot ik mij de titels herinner van alle boeken die ik ooit las, maar 'visual bookshelf' kan toch enigszins mijn schamele droom vervangen.
Zullen we het na een week wereldkundig maken? Vooruit dan. Laat het vuur maar lopen.
Elke geschiedenis heeft zijn voorgeschiedenis, daar wijd ik niet teveel over uit. Wat is dat is of dat zal zijn. En wat zal zijn is een dichtbundel bij Poëziecentrum. Kort. Bondig. Een precieze publicatiedatum is er niet. In september, in oktober. Nog wat zomer, al wat herfst.
Waar leest u? Antwoord niet: nergens. U bent geen analfabeet, u leest dit. Dus, doet u het liever niet in bed, omdat u daarin uitsluitend slaapt, snurkt en sekst, mij best. Feit is, u leest. Of u nu een toilet, een treincoupe of een comfortabele bureaustoel verkiest, u heeft vast uw lievelingsplek voor een boek, een bijsluiter en ondertitels.
Het zou best kunnen dat de mannetjes en de vrouwtjes van vzw De Schaduw het liefst in de woonkamer lezen. Waarom doopt een mens een avond in Ardooie anders Literaire Living?
Hoe de heren en dames ook aan het idee kwamen, de aankleding was gelukt. Zetels op het podium, zetels in de zaal. En kerkstoelen omdat de plek in niemandsland vroeger een kapel bleek. Gezellig.
Jammer maar helaas, niet iedereen op het podium bracht die gezelligheid over. Soms is het goed een niet al te best getraind kortetermijngeheugen te hebben. In ieder geval, ik weet niet wat het was, een allergie voor voormalige kapellen misschien, maar de heren Luuk Gruwez en Peter Verhelst leken last te hebben van hun stem. De ene verloor mettertijd aan souplesse, de andere kuchtte steevast tussen twee gedichten door. Wat uiteraard niets afdoet aan de kwaliteit van hun poëzie. Maar qua sprankeling moesten ze het zaterdagavond wel afleggen tegen Eva Cox en Serge Dichters Dansen Niet Van Duijnhoven. Al ving ik in verband met die laatste op dat de wat oudere dametjes en heertjes thuis nooit zon rumoer maken in hun woonkamer. Natuurlijk, zij kijken naar televisie zonder klank en lezen de ondertitels.
Het was even windstil op mijn blog. Nu een kleine storm met dit bericht: gisteren won ik met mijn gedicht doorgewinterd de Jules Van Campenhoutprijs voor poëzie. Kleine ik treedt daarmee in de voetstappen van voorgangers als Norbert de Beule, Dirk van Bastelaere en Peter Verhelst.
Dat er een vijfhonderd inzendingen waren, is mooi. Dat ook mijn drie andere ingezonden gedichten (innig, nooit alleen en ouderdomsoefening) eveneens de bloemlezing haalden, is mooi. Dat de jury onder andere bestond uit Mark Van Tongele en Dirk Verbruggen, is mooi.
De Jules van Campenhoutprijs maakt deel uit van De Prijzen van Meise, daarbij ook de Ward Ruyslinckprijs voor kortverhaal, de Maurits Naessensprijs voor teken- en schilderkunst en het Jeanne Streulensjuweel voor toneel. De uitreikingen gebeurden in stoomtreinvaart. Werden de schilderijen nog geprojecteerd op de achtergrond, er werd geen stukje toneel gebracht, geen fragment uit een kortverhaal gelezen, geen gedicht voorgedragen.
Gemiste kansen.
En toch nog met plezier blijven zitten voor het optreden van Fay Lovsky en Geert Chatrou, tweevoudig wereldkampioen kunstfluiten. Wat me niet de opmerking gaat ontlokken dat de wonderlijke jongedame (met eervolle vermelding) en ik fluitend naar huis reden na x aantal glazen rode wijn en aangename gesprekken met Dirk Verbruggen, Theo Slachmuylders (voorzitter van de JVC-prijs), Rita Van Hauwermeieren (winnares in 2006 en jurylid bij deze editie) en Yerna Vandendriesche.
Hoeveel en welke boeken las jij al dit jaar? Die vraag stel ik mij regelmatig. En al is het nog maar februari, ik vergeet nu al titels. Een blog is een handig geheugensteuntje, leerde ik. Tegelijkertijd vervangt het ook de Excellijstjes die ik vroeger bijhield. In die lijstjes niet alleen titel en auteur van de boeken die ik las, ik noteerde ook het jaar van uitgave en het aantal bladzijden dat het boek telde. Want, zo redeneerde ik, je kan wel trots verkondigen dat je in een jaar tijd honderd boeken hebt verslonden, maar hoeveel bladzijden zijn dat dan? Zo gek was ik.
En nog gekker. Ik noteerde ook de cds die ik me aanschafte (auteur, titel, jaartal), de films die ik zag (titel van de film en in welke bioscoop) en de dvds die ik bekeek.
Een dergelijke administratie hou ik er nu niet meer op na. Nu heb ik deze blog. En kan ik niet alleen mezelf maar wie dan ook vertellen dat ik mij ondertussen ook amuseerde met De onverschilligen van Alberto Moravia (254 blz.) en Lunar Park van Bret Easton Ellis (381 blz.).
Wie weet maak ik straks in december, net zoals ik dat vroeger deed, een rangschikking met al dat leesvoer
