Bart's Parlor

Inhoud blog

	Waar gaan we naartoe, zeg!

	Wie ben ik?
	Welkom!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Bart's Parlor

18-10-2007

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Waar gaan we naartoe, zeg!

Momenteel ben ik in een wreed ambetante periode. Ik erger me aan alles en nog wat. Niet dat dat uitzonderlijk is, verre van, maar aangenaam is het niet.
Gisteren was ik ook weer knap opgenaaid. Ik had een afspraak bij één of ander interimkantoor dat al niet in mijn omgeving gelegen is, omdat mijn profiel zogezegd beantwoordde aan een functie waarvoor ik via internet had gesolliciteerd. Uiteraard was den dezen enorm enthousiast en zag ik alle donkere wolken met de snelheid van het licht wegvluchten. Misschien zou ik voor november dan toch nog werk vinden.
Na mijn werkdag spurt ik dan naar dat bewuste interimkantoor. Daar aangekomen moet ik nog even wachten omdat de enige die daar "werkt" nog in gesprek is met een andere kloothummel die het nogal goed kan uitleggen.
Ik heb dat systeem in interimkantoren nooit gesnapt eigenlijk. Ze waren daar met drie van die huppelkutjes, en twee daarvan deden alsof ze werkten en de andere nam gewoon een interview van die kloothommel met zijn dikke kont af. En ik zat op een stoeltje de foldertjes van het tafeltje naast me te lezen.
Na veel vijven en zessen heeft mr I'm pratically perfect in every way and I love to work gedaan en opperhoofdhuppelkut neemt uitgebreid afscheid en met een brede glimlach.
Dan is het eindelijk mijn beurt: die glimlach is al wat groener - blijkbaar had ze een mooier exemplaar van mannetjesdier verwacht- of tenminste dat is wat ik er van gevoel aan overhield.
Banale vraagstelling over mijn professionele verwachtingen enz... Je kent dat wel en ik moet daar niet over uitbreiden want ik wil dat niet. Het is niet alsof je een reis boekt aub, het gaat hier over werk. En dat is bij uitstek het enige waar mensen hypocriet over doen: niemand doet het graag en iedereen doet alsof ze de beste zijn.
Enfin op het einde van het gesprek blijkt dat de job waarvoor ik solliciteerde ingevuld bleek (sic!) en dat ze me wel iets zou laten weten, want dat er momenteel niets is waarvoor ik in aanmerking kom.
Nu vraag ik me af waarvoor interimkantoren dienen. Ik heb daar dan ook weeral mijn conclusies uit getrokken en ik denk dat ik beter op eigen houtje werk zoek, want intussen ben ik al ingeschreven in zo'n zeven interimkantoren en nog nooit is er iets uit de bus gekomen.
Ik word daar zo wanhopig van... Het enige wat ik nu weet is dat ik zelf tegen november moet werk gevonden hebben, want op interimkantoren kan je niet rekenen. Ik verdenk ze er trouwens van dat het vermomde huwelijksbureaus zijn om hun personeelsleden aan een partner te helpen, want ik denk dat ze daar alleen maar voor mooie mensen jobs hebben: die van "sprekende sacochen" een job voor het leven aan de zij van één of ander leeghoofd.

Tot nog eens

Geef hier uw reactie door