De laatste weken liep ik wat minder wedstrijden maar trainde ik wel vrij veel, met voornamelijk langere en tragere intervals. Afgelopen zaterdag trok ik naar de zeer sterk bezette corrida van Hannuit om eens te testen hoe het met de conditie gesteld was. Normaal liep ik afgelopen weekend een cross maar doordat m'n kuiten en achillespezen niet 100% ok waren, durfde ik dat risico niet te nemen. Omstreeks 19u45 stond ik samen met een 850-tal atleten klaar voor de 10,4 km (ook 5,2 km), enkel clubgenoot Bertels en Chris Wouters waren me bekend. Het was een vrij snel parcours over 4 rondes met telkens een passage door een overdekte hal waar ook de aankomst lag. De weersomstandigheden waren net als het parcours zeer gunstig met 5°C en slechts een matige bries. De start met al deze kleppers was razendsnel, ik probeerde zoveel mogelijk niet meegezogen te worden maar werd bijna verplicht om aan 3'10"/km te starten. Na de eerste passage door de aankomsthal, na zowat 500m, geraakte ik eindelijk in m'n eigen ritme. Wouters zag ik toen al niet meer, Bertels liep een 30-tal meter voor me uit. Ik probeerde nog het gat op Bertels toe te lopen maar na goed 1 km was de voorsprong al 50m en stond ik er voor de overige 9 km alleen voor. Hier ondervond ik al dat het alles behalve gesmeerd liep en besloot zo goed mogelijk tempo te houden zonder te forceren. Doordat de kuiten alles behalve soepel waren was het vooral de souplesse die ontbrak of noem het gerust ploffen (beperkte midvoetslanding). Tijdens het vervolg van de wedstrijd keek ik nooit op m'n uurwerk en probeerde het verval zoveel mogelijk te beperken. Bij aankomst was m'n verwondering groot dat ik toch nog vrij sterk finishte in 36'33" over 10,4 km oftewel 3'31"/km, slechts 4"/km boven m'n PR. Achteraf gezien was m'n test wel geslaagd, geen toptijd maar toch weer een stevige training in de benen en zonder kleerscheuren uit de strijd gekomen. Volgende test, de corrida van Leuven (8 km).
Ondertussen was het sinds de cross van Tongeren geleden dat ik nog een wedstrijd liep. Het weekend na Tongeren legde ik inspanningstesten af. Jan Olbrecht en m'n coach vertelden me echter dat ik 2 extra herstelweken moest nemen, dus vorig weekend geen cross in Vilvoorde voor mij. M'n VO2 max was wat gedaald, waarschijnlijk door het iets teveel lopen van wedstrijden. M'n Vla max was bij deze test wel veel beter waardoor m'n trainingstempo's toch met een 10-tal seconden mochten opgeschroeft worden.
Dit weekend mocht ik van m'n coach dan wel deelnemen aan een wedstrijd. Hiervoor trok ik met enkele trainingsmaten de grens over voor een wedstrijd in het Nederlandse Landgraaf waar tevens het Limburgs kampioenschap cross plaatsvond. De Kapellerbosloop had nochthans meer weg van een zware bosloop dan van een cross. Met spikes lopen was onmogelijk doordat er enkele geäsfalteerde stukken op het parcours lagen. Er moesten 4 rondes van 1725m afgelegd worden met een aanloopstrook van 300m. Dit betekende dus ook dat we 4x de steile beklimming naar de kapel voorgeschoteld kregen. Als je het mij vraagt toch één van de mooiste en veelzijdige parcours die ik ooit liep. De weersomstandigheden waren perfect om te crossen, een 10-tal graden, wat miezerregen en de nodige dosis wind.
Omstreeks 10u15 werden we met een 120-tal atleten op gang geschoten. De start was nogal hectisch maar ikzelf was vrij goed weg. Al snel zat ik in een groepje met een junior (die maar 3 rondes moesten) en trainingsmaat Brecht Nassen. De eerste ronde nam ik voor m'n rekening, de volgende ronde deed de junior het meeste kopwerk. Brecht volgde vrij gemakkelijk en zag dat wij het moeilijker kregen. Tijdens de 3de ronde nam Brecht over en leidde hij de junior knap naar zilver. Brecht en ik moesten nog een ronde en Brecht nam geleidelijk aan 20m op mij maar echt groter werd zijn voorsprong nooit. Brecht finishte uiteindelijk als 9de algemeen, ikzelf finishte enkele seconden later als 10de maar nam wel de overwinning in de M40+ categorie.
Achteraf was ik eerst niet echt tevreden over m'n wedstrijd omdat het gevoel nooit heel goed zat. De versnelling die ik in Tongeren tijdens de laatste ronde wel nog in de benen had, kwam er nooit uit. Mogelijk zaten de 3 herstelweken hier voor iets tussen al moet ik zeggen dat ik uit de nachtpost kwam en dan voelt om 10u15 wedstrijd lopen alsof je lichaam nog slaapt. Wanneer ik hoorde dat ik slechts een minuutje achter clubgenoot Max finishte, bleek dat ik nog zo slecht niet gelopen had.
Nu nog een week extra herstel, daarna de focus op het PK cross in Tongeren. Eerst loop ik nog enkele stratenlopen om het wedstrijdritme te behouden.