Afgelopen zondag stond er met het PK cross in Tongeren m'n 1ste wedstrijd van het jaar op het programma. Meteen een wedstrijd die ik had aangestipt in m'n schema, zeker als het kampioenschap op je eigen club plaatsvindt. Geen hoofddoel of echt gepiekt naar deze wedstrijd maar toch wel wat meer stress dan voor een andere wedstrijd.
De basisconditie is al enkele maanden zeer goed maar de voorbije 2 wedstrijden (Hannuit en Leuven) lukte het me niet om echt diep te gaan. De laatste 2 weken werkte ik wat meer aan m'n snelheid (weerstand) door kortere intervals toe te voegen, hopelijk had dat z'n effect nu al. M'n laatste inspanningstesten van eind november verboden me om de voorbije 2 maanden echt diep te gaan om m'n VO2 max omhoog te krijgen, deze zou nu stukken hoger moeten liggen maar ten koste van m'n snelheid.
Enkele maanden geleden liep ik deze cross al eens, toen liep ik vrij sterk en werd er onverwacht 3de master (M35+). Zondag bij de 3 beste M40+ zou makkelijk moeten lukken denk je dan. Maar zo simpel is het helaas niet. Op een kampioenschap komen er sowieso meer en betere atleten opdagen. Wanneer ik podium zou willen lopen zou ik minstens hetzelfde niveau als toen moeten halen.
Toen ik bij de start kleppers als Heemskerk en Schroven zag staan met daarnaast nog een Drion in goede doen, wist ik dat ik een half mirakel nodig had. Maar een cross moet altijd gelopen worden, je weet nooit wat er kan gebeuren. Zeker op een parcours zoals zondag met enkele lastige stukken erin en één enkele diepe plas of mag ik vijver zeggen? Het regende al het ganse weekend en ook bij aanvang van onze wedstrijd regende het nog steeds. Een echt crossweertje met regen, wind en modder werd het. Gelukkig viel de temperatuur nog wat mee (5°C).
Omstreeks 15u20 werd het startschot gegeven. M'n plan was van vrij snel te starten om zolang mogelijk Schroven of Drion in het vizier te houden want anders was het zeker mission impossible. Maar na pakweg 300m spatte m'n plan al uiteen en weigerden m'n benen alle dienst. Ik werd door zeker 5 andere atleten voorbij gestoken en schakelde meteen over naar plan B. Meegaan met dat groepje (M35+,45+) met oa. Borghoms, Fillée, Buntinx, Jacobs. Maar zelfs dit lukte me niet, zelfs geen 100m. Eigenlijk was na 400m m'n wedstrijd al over en restte me niet meer dan op karakter er een goede training van te maken en hopelijk die 4de plaats nog vast te houden (wat me gelukkig op het nippertje net nog lukte).
Achteraf nog goed nagepraat met coach Schepers zoekend naar een verklaring en eigenlijk is het simpel. Tijdens de vorige cross in Tongeren zat ik op het einde van een mooie cyclus, met heel veel snelheidswerk tijdens de zomer. Deze cross kwam ik uit een 'relatieve rustperiode' met heel veel kwantiteit en lange tempo-intervals, nooit sneller dan 3'30"/km. Dan weet je het natuurlijk wel op dit niveau, dan krijg je klappen. Dat ik achteraf gezien uiteindelijk maar een klein minuutje op m'n wekelijkse concurrenten prijsgeef, stemt me toch wel hoopvol voor wat komen gaat...
Voor m'n laatste wedstrijd van het jaar trok ik afgelopen zondag naar de Eindejaarscorrida van Leuven. Ik wou deze enkele jaren geleden al meelopen maar doordat ik meestal Meeuwen meeliep, kwam het er nooit van. Er kon gekozen worden tussen 3 afstanden, ik koos voor de 8 km. Er moest 1 grote ronde afgelegd worden door de binnenstad met veel bochten, gladde kasseien en enkele flinke hellingen. Allesbehalve een snel parcours dus maar voor een snelle eindtijd was het me niet te doen. Ik had voor deze wedstrijd niets afgebouwd en stond met vrij vermoeide benen aan de start. Met het oog op het PK cross over 2 weken wou ik nog 1 keer diep gaan en wat extra wedstrijdritme opdoen. Met de kuiten was het wel al stukken beter dan tijdens de Corrida van Hannuit al waren de achillespezen nog steeds wat stijf. De weersomstandigheden waren opnieuw vrij goed, een 5-tal °C, weinig wind en gelukkig droog op dit glad parcours.
Omstreeks 10u30 stonden we met 2400 lopers klaar voor de start met een vrij sterk deelnemersveld. Ik kon me op de 2de rij zetten en was samen met Bertels vrij goed weg al werd er net als in Hannuit opnieuw zeer snel gestart. Na goed een km moest ik Bertels geleidelijk aan laten gaan maar deze keer liep ik, in tegenstelling tot Hannuit, wel van start tot finish in een mooi groepje ook al deed ik het meeste kopwerk. Ik kon de volledige wedstrijd km's rond de 3'30" draaien waar telkens moest afgeremd worden en terug opgetrokken. Technisch liep het ook terug beter en werd er minder 'geploft'. Uiteindelijk finishte ik als 34ste (4de M35+) in een eindtijd van 25'28" (volgens de organisatie zou de afstand 7,7 km zijn) maar laat het me op 7,3 km houden (3'29"/km). Met de basisconditie zit het heel goed al heb ik nog wat werk aan m'n snelheid de komende weken.
Zo sluit ik een zeer goed loopjaar af met 3400 km op de teller en een 25-tal wedstrijden met 17 podiumplaatsen. Verschillende PR's van 1500m tot 5000m, Vlaams zilver, Limburgs goud 4x 1500m, 7de plaats Brussels Ekiden, eindoverwinning Victors Cup (M35+) en een podiumplaats cross Tongeren waren m'n mooiste momenten van het jaar. Verder wens ik iedereen nog een gelukkig en gezond 2019 toe en dat de lopers en andere sportievelingen onder ons blessurevrij mogen blijven.
De laatste weken liep ik wat minder wedstrijden maar trainde ik wel vrij veel, met voornamelijk langere en tragere intervals. Afgelopen zaterdag trok ik naar de zeer sterk bezette corrida van Hannuit om eens te testen hoe het met de conditie gesteld was. Normaal liep ik afgelopen weekend een cross maar doordat m'n kuiten en achillespezen niet 100% ok waren, durfde ik dat risico niet te nemen. Omstreeks 19u45 stond ik samen met een 850-tal atleten klaar voor de 10,4 km (ook 5,2 km), enkel clubgenoot Bertels en Chris Wouters waren me bekend. Het was een vrij snel parcours over 4 rondes met telkens een passage door een overdekte hal waar ook de aankomst lag. De weersomstandigheden waren net als het parcours zeer gunstig met 5°C en slechts een matige bries. De start met al deze kleppers was razendsnel, ik probeerde zoveel mogelijk niet meegezogen te worden maar werd bijna verplicht om aan 3'10"/km te starten. Na de eerste passage door de aankomsthal, na zowat 500m, geraakte ik eindelijk in m'n eigen ritme. Wouters zag ik toen al niet meer, Bertels liep een 30-tal meter voor me uit. Ik probeerde nog het gat op Bertels toe te lopen maar na goed 1 km was de voorsprong al 50m en stond ik er voor de overige 9 km alleen voor. Hier ondervond ik al dat het alles behalve gesmeerd liep en besloot zo goed mogelijk tempo te houden zonder te forceren. Doordat de kuiten alles behalve soepel waren was het vooral de souplesse die ontbrak of noem het gerust ploffen (beperkte midvoetslanding). Tijdens het vervolg van de wedstrijd keek ik nooit op m'n uurwerk en probeerde het verval zoveel mogelijk te beperken. Bij aankomst was m'n verwondering groot dat ik toch nog vrij sterk finishte in 36'33" over 10,4 km oftewel 3'31"/km, slechts 4"/km boven m'n PR. Achteraf gezien was m'n test wel geslaagd, geen toptijd maar toch weer een stevige training in de benen en zonder kleerscheuren uit de strijd gekomen. Volgende test, de corrida van Leuven (8 km).
Ondertussen was het sinds de cross van Tongeren geleden dat ik nog een wedstrijd liep. Het weekend na Tongeren legde ik inspanningstesten af. Jan Olbrecht en m'n coach vertelden me echter dat ik 2 extra herstelweken moest nemen, dus vorig weekend geen cross in Vilvoorde voor mij. M'n VO2 max was wat gedaald, waarschijnlijk door het iets teveel lopen van wedstrijden. M'n Vla max was bij deze test wel veel beter waardoor m'n trainingstempo's toch met een 10-tal seconden mochten opgeschroeft worden.
Dit weekend mocht ik van m'n coach dan wel deelnemen aan een wedstrijd. Hiervoor trok ik met enkele trainingsmaten de grens over voor een wedstrijd in het Nederlandse Landgraaf waar tevens het Limburgs kampioenschap cross plaatsvond. De Kapellerbosloop had nochthans meer weg van een zware bosloop dan van een cross. Met spikes lopen was onmogelijk doordat er enkele geäsfalteerde stukken op het parcours lagen. Er moesten 4 rondes van 1725m afgelegd worden met een aanloopstrook van 300m. Dit betekende dus ook dat we 4x de steile beklimming naar de kapel voorgeschoteld kregen. Als je het mij vraagt toch één van de mooiste en veelzijdige parcours die ik ooit liep. De weersomstandigheden waren perfect om te crossen, een 10-tal graden, wat miezerregen en de nodige dosis wind.
Omstreeks 10u15 werden we met een 120-tal atleten op gang geschoten. De start was nogal hectisch maar ikzelf was vrij goed weg. Al snel zat ik in een groepje met een junior (die maar 3 rondes moesten) en trainingsmaat Brecht Nassen. De eerste ronde nam ik voor m'n rekening, de volgende ronde deed de junior het meeste kopwerk. Brecht volgde vrij gemakkelijk en zag dat wij het moeilijker kregen. Tijdens de 3de ronde nam Brecht over en leidde hij de junior knap naar zilver. Brecht en ik moesten nog een ronde en Brecht nam geleidelijk aan 20m op mij maar echt groter werd zijn voorsprong nooit. Brecht finishte uiteindelijk als 9de algemeen, ikzelf finishte enkele seconden later als 10de maar nam wel de overwinning in de M40+ categorie.
Achteraf was ik eerst niet echt tevreden over m'n wedstrijd omdat het gevoel nooit heel goed zat. De versnelling die ik in Tongeren tijdens de laatste ronde wel nog in de benen had, kwam er nooit uit. Mogelijk zaten de 3 herstelweken hier voor iets tussen al moet ik zeggen dat ik uit de nachtpost kwam en dan voelt om 10u15 wedstrijd lopen alsof je lichaam nog slaapt. Wanneer ik hoorde dat ik slechts een minuutje achter clubgenoot Max finishte, bleek dat ik nog zo slecht niet gelopen had.
Nu nog een week extra herstel, daarna de focus op het PK cross in Tongeren. Eerst loop ik nog enkele stratenlopen om het wedstrijdritme te behouden.
