Terwijl afgelopen zaterdag in het Brusselse een stel clowns rondliepen met 1 compressiekous aan het been en andere clowns het circus van de Wetstraat nog wat extra élan geven word er uiteraard ook getraind. De achillespees steekt heel af en toe de kop even op. Of misschien zeg ik beter dat de ontstekingsremmers de kop eerder indrukken. Feit is dat de lopende kilometers nog steeds erg beperkt blijven, tot bijvoorbeeld training en les geven. daarnaast wordt de mountainbike nog steeds vaker dan normaal uit de stal gehaald. Wat dat betreft is het zachte en droge herfstweer een regelrechte zegen, althans voor wie niet graag uren aan zijn mountainbike kuist (ik dus). Het is alleszins een alternatieve training waar ik allesbehalve tegenop zie wegens een zekere voorliefde voor deze sport (uithouding, kracht, behendigheid, beetje lef, en modder...) en die voorliefde wordt dezer dagen nog wat opgesmukt door het florerende veldritseizoen.
Wat de test van de compressiekousen betreft verwijs ik u graag naar het volgende Zatopek Magazine. Iki kan wel al een aantal fotos wereldkundig maken.
