Inhoud blog
  • Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Barry

    01-05-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Amai! Wat was me dat? Ik heb nog nooit zoveel zatte mensen bijeen gezien seg! Da was echt de moeite! Ge kent da wel hé, als ge naar een feesje gaat en ge ziet daar mensen waarvan ge dacht dat die op zaterdagavond gene poot buiten zetten, awel, de die! Zo'n waren dus ook op mijn feesje. Ja ik heb wa te vertellen maar ge weet: de zatte verhalen zijn altijd de beste. Dus, ik kwam daar aan, 'k was helemaal in shock natuurlijk. Daarna kreeg ik kussen van bijna iedereen, behalve van Julien, nu was die onderweg naar daar wel overreden zeker, al zijn tanden eruit! Ja da's nie smakelijk om daar ne kus van te krijgen zenne! Daarna zijn we rustif op gang gekomen, heel de familie was er, ons moeder en ons vader, ons Madonna ook natuurlijk en mijn klas was er ook! Onze band heeft dan een optreden gegeven en iedereen was aan't meezingen en aan 't dansen. Da wilt ofwel zeggen da den band goed bezig is, overwal dan den alcohol al naar hunne kop gestegen was. Pakt da het da laatste was. Een paar uur later, rond 2u denk ik, had 'k eventjes genoeg van eht dansen en ging ik mij aan de bar zetten. Toen zag ik da Emma en Soofsel al meer dan genoeg op hadden want die waren striptease aan 't doen, en ons moeder deed toch wel mee zeker! Dan zag ik daar den Dany liggen buiten op den dorpel, in coma. Ja , die zal ook wel verschoten zijn als hij 's morgens wakker werd met een infuus in zijn lijf. Dan hoorde ik nog nen ambulance aankomen, da was voor Naomi, blijkbaar had ze haar weer nie kunnen inhouden en was ze op de Prosper gekropen, maar zijn vriendin kon daar nie mee lachen! Toen zag ik op den dansvloer Lily staan, ze was blijkbaar in form, en ze was precies weer een wasmachien! Zoals ge hoort, 't was een goe feesje, goe gedanst en gelachen, den dag daarna had 'k wel de kater van m'n leven, maar dat pakken we er gerust bij! 

    01-05-2013 om 00:00 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    22-04-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Wat een rotdag! Wat een vreselijke, kloterige schijtdag! Sorry, voor het vloeken maar dit was echt nog een propere manier om het te omschrijven. Ik zal beginnen bij het begin. Het is dus krokusvakantie, het is woensdag en ik wordt wakker (tot zo ver dus het spannende stuk van mijn verhaal) opeens besef ik ‘wauw het is eigenlijk vandaag mijn 18e verjaardag!’ Vol verwachtingen sta ik op , neem ik eerst snel nog een douchke en ga ik dan naar beneden in de hoop een enorm cadeau te zien wachten op mij.

    Maar nee niets te zien, geen zagende moeder, geen tamme vader me zijn krant, en geen duivel van een zus. Alleen 1 stom briefke. ‘Wij zijn voor twee daagjes naar Parijs, geld ligt in het spaarpotje’ Ik wist niet wat ik moest denken, alle emoties die ge u maar kunt voorstelle gingen toen door mijn hoofd, hoe kan het dat zij met drie weg zijn naar Parijs en ik thuis zit terwijl het toch wel MIJN 18e verjaardag is! Ik was razendgewoon. Na een paar uur bokken in de zetel, besefte ik oké iedereen is twee dagen weg, twee dagen alleen thuis, en geld van mijn ouders, dit kan echt nog wel leuk worde! Ik stond meteen recht ging naar het spaarpotje, ik probeerde vol spanning het dekseltje eraf te krijgen, maar ge kent da als ge u haast ga alles net nog trager. Na veel sukkelen slaag ik erin het dekseltje eraf te krijgen ik kijk vol spanning en ongeduld in het spaarpotje en voelde mij voor even weer helemaal gelukkig, tot ik er opnieuw een briefje in tegenkwam, ‘Goe geprobeerd, bier kan je zelf betalen, we hebben geen geld achtergelaten omdat we niet weten aan wat je ermee gaat doen kusjes mama’!

    Ik denk dat iedereen zich nu wel kan inbeelden hoe ik mij voelde na het lezen van dat stom briefje! Ik was zo razend kwaad! Ik ging naar boven naar mijn kamer, en ja ik weet het, het is gay maar ik ging gewoon op mijn bed liggen en en ben beginne wenen, deze dag kon gewoon niet slechter gaan. Na een paar uurtjes extra slaap hoor ik de telefoon gaan, dik tege mijn goesting strompel ik de trap af, en neem ik de telefoon op, op de meest onbeschofte manier mogelijk: ‘ ja wa ist? Het was mijn moeder die mij er efkes ging inwrijven over hoe zalig Parijs was, meteen begin ik mijn moeder uit te schelden voor het vuil vant straat, ik smeet de telefoon in de zetel pakte mijn gerief en ging naar buiten. Ik haastte mij al vloeken en stampend tege elk steentje dat ik maar tegen kwam naar het zaaltje waar ik over een minuut ging beginnen repeteren met mijn band. Ik deed de deur open en opeens zag ik iedereen daar staan, mijn ouders, die rotte appel van een zus, mijn familie, mijn vrienden en ja zelfs LYNN!

    22-04-2013 om 20:27 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    20-02-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.A Crying Monster
    Beste bloggers, 
    A Crying Monster. Dat is de titel van onze nieuwe hit die speciaal is opgedragen aan mijn liefste zusje Madonna. En ik zeg hit omdat het hele zesde mee stond te headbangen tijdens de o zo fantastische Chrysostomus show. De commentaar van de juryleden - onze leerkrachten, wat dacht je, we hebben die uiteraard aan het werk gezet - was ook heel lovend. Die van Nederlands trok ogen zo groot als die van bambi en even was ik bang dat ze ons ging bespringen. De meneer van geschiedenis zei dat er eindelijk eens wat talent aanwezig was op onze school maar dat het spijtig was dat we panty’s droegen. Op dit moment trekken jullie waarschijnlijk jullie wenkbrauwen op en bij sommige zal er al een spottend lachje verschijnen. Maar als je als Men in Tights (uit de film Robin Hood Men In Tights) verkleed gaat, dan zijn panty’s een essentieel deel van het kostuum. Na ons spetterend concert moesten we de zaal met z’n alle opruimen. Terwijl ik mijn drumsticks aan het opbergen was voelde ik iemand op mijn schouder tikken. Toen ik me omdraaide keek ik recht in de groene ogen van een meisje die een middeleeuws kleed aanhad. Ze trok een wenkbrauw: “Robin Hood?” vroeg ze. “Ja zoiets” stamelde ik verlegen. “Ik ben Lady Marion en ik kwam zeggen dat ik jou en je Merry Men fantastisch vond” en weg was ze. Wow! Ik heb zowaar aandacht van een meisje gekregen! Ik heb heel de dag op wolken gelopen maar toen ik thuis kwam ben ik van mijn roze wolk gevallen. Madonna was weeral aan het huilen en toen ik mijn zakgeld voor deze week vroeg kreeg ik te horen dat die in pampers verandert waren voor het engeltje Madonna. Ik was witheet van woede. Het enige wat me een beetje kon kalmeren was Lady Marion. Ik wou dat ik haar echte naam wist. Ik hoop dat ik die weet tegen het volgende blogbericht. En met deze wens eindig ik dit blogbericht. Tot de volgende keer mijn trouwe lezers!

    20-02-2013 om 20:39 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    19-02-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kleine rechtzetting...

    Dag bloglezers,

    Ik moet even iets rechtzetten, in mijn vorige blog schreef ik dat Madonna, je weet wel, dat kind dat mijn moeder perse op de wereld moest zetten, het beste is wat mij ooit is overkomen. Vergeet maar al rap dat ik dat ooit heb gezegd, want dat ding verpest gewoon weg mijn leven. Ja je leest het goed ik noem haar dat ding. Die is gewoon door de duivel bezeten, of beter nog zij is de duivel. En het ergste van al is dat mijn ouders dat niet willen inzien. Ik kwam op het schitterende idee om Madonna in een mandje te stoppen, en haar in het eerste het beste riviertje te droppen, zodat we voor altijd van haar verlost zouden zijn. Maar toen ik mijn grandioze idee aan mijn ouders vertelde kreeg ons ma bijna een hartattack en zag k bij onze pa dat ene zenuwtrekje aan zijn oog verschijnen waar ik kon uit aflezen dat hij mij op dat moment zo graag een pak rammel had willen verkopen, maar in plaats daarvan een vaas op de grond smakte. Spijtig genoeg was het deze keer de vaas waarin de as van mijn kat in bewaard werden en als straf moest ik dat dus ook opkuisen. En als dat nog niet erg genoeg was, zei mijn moeder toen ik alles had opgeruimd dat ik de vaas, wel ja de scherven van de vaas, op de tafel mocht zetten omdat die nog wel gelijmd kon worden en dat ik mijn kat maar in de wc moest doorspoelen. Daar ging dus de enige herinnering die ik had van mijn kat. Maar dat is lang nog niet alles, nee, nee echt niet! Ik had met mijn bandleden afgesproken om Nieuwjaar samen te vieren, dus op de vooravond van 31 december stond ik klaar om te vertrekken. Ik had mijn mooiste t-shirt en mijn enigste broek zonder scheuren, vlekken of weet ik veel wat nog allemaal, aangetrokken, ik had mij eens langer gewassen dan dat kattenwasje dat ik normaal altijd doe en ik had mijn vaders parfum op, waarvan ik per ongeluk veel te veel van op had en dus nog harder stonk dan de ici paris xl of zo’n bomma die denkt dat het in is om heel haar flesje parfum over haar te kappen om zo dan te paraderen op de Meir van Antwerpen. En toen gebeurde het,toen kreeg duivelse Madonna ineens de ingeving om haar strot eens goed open te trekken. Ons ma in volle paniek want ze wist niet wat ze moest doen, ik vraag mij dan op zo’n momenten wel af hoe ze dat dan met mij heeft gedaan... Zo kon ze Madonna toch niet mee nemen naar haar vrienden. En toen kwam het, toen flapte onze pa het er ineens uit: “ Anders kan onze Barry thuis blijven en op Madonna passen.” Ik krimte bijna ineen toen hij dat zei en wat nog erger was, ons ma ging gewoon akkoord. Dat was met voorsprong de slechtste Nieuwjaar ooit. Zelfs die ene keer bij nonkel Frans, waarbij tante Madeleine het nodig vond om na 10 glazen cava te gaan paaldansen aan de leuning van de trap, er af viel, met een smak op haar gezicht belande en zo al haar tanden kwijt raakte, ja zelfs die Nieuwjaar was nog beter !!

    19-02-2013 om 18:10 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    24-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geschenk uit de hemel

    Heej fanatiekelingen!

    Ik heb jullie weer heel wat te vertellen. Allereerst zal ik jullie bedanken voor de steun de laatste dagen. Zoals jullie weten ben ik een paar dagen buiten strijd geweest. Ik heb helse nachten achter de rug waarbij het zweet van m’n gezicht droop, ja buikgriep is echt geen pretje...  Nu ik weer helemaal op en top ben, heb ik enorm veel zin om mijn wekelijks ritueel voort te zetten. Ik heb het jullie nog niet verteld, maar ik ga dus elke zaterdag met mijn trouwste vrienden Karel en Steffi naar de KV kijken. We gaan normaal  altijd samen met de fiets, maar deze keer ben ik alleen gekomen. Ik moest ons ma nog wat helpen inpakken aangezien ze 39 weken ver is. Op dit moment sta ik in de ‘spionkop’ tussen zoveel mensen dat ik eigenlijk het veld niet meer kan zien, spijtig want tis net zo’n interessante match… De spionkop staat bekend als de voortrekker van de gezangen, jammer dat ik de teksten niet ken… RING RING mijn telefoon gaat, wie zou dat weer zijn? Misschien Karel of Steffi want ik heb hen nog niet gezien en zijn staan normaal ook altijd in deze sferige blok. Na het telefoontje haast ik me het stadion uit. Ik bots van links naar rechts, bier vloeit in mijn jas tot in mijn onderbroek  wooow dit voelt echt zo vreemd. Eindelijk aangekomen probeer ik mijn fiets open te krijgen, maar tis toch iets wreed, ze zeggen altijd zo ne plooifiets dat is echt iets handig maar ik krijg dat ding dus echt ni open! Voor ik het vergeet t’was dus onze pa die gebeld had. Ons ma haar water is gebroken en ze zit al int ziekenhuis tegen nen druk van 50 te persen. Wanneer ik de verloskamer binnenkom, lijkt het wel alsof het  allemaal in scène is gezet. Ons ma zit te brullen als een leeuw omdat het kindje er precies niet zo goed doorschuift. Na enkele minuten was het daar, die kleine spruit. Het was alsof het m’n eigen kind was, Madonna heette ze en ik was zo fier als een gieter. Een week later mocht ons ma en little Madonna het ziekenhuis verlaten en ik paradeerde met haar langs elke deur en elke mens die ik tegenkwam moest haar gezien hebben. Het is een geschenk uit de hemel, die kleine meid en ik hoop op een nieuw begin, een nieuwe start waaraan ik kan beginnen met heel mijn hart.

    Ik ga haar nu even wassen en hoop jullie snel weer te schrijven! 

    24-01-2013 om 22:16 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    21-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op stap

    Goed nieuws vrienden,

    Het geheimzinnig berichtje waarmee ik mijn vorige blog eindigde, bleek van mijn grootmoeder te zijn. Ze had zich net de nieuwste iPhone aangeschaft. Via deze weg wou mijn grootmoeder mij en al mijn neefjes uitgenodigden om naar een pretpark te gaan. In haar jeugdig enthousiasme was ze het woord pret vergeten en zorgde ze voor een golf van paniek in onze familie.

    Familie uitstappen bij de familie ‘Loosveld’ is steeds een heuse belevenis. Meestal is het een dag vol stress en chaos. Zaterdag vertrokken we met veel lawaai, te vroeg naar mijn goesting naar de Efteling. En ja hoor, alle tien mijn neefjes stonden paraat. Het liep al fout toen we ons allemaal in ‘den jumbo’ van ons grootmoe probeerde proppen. ‘Jumbo’ is de originele naam die onze grootmoe gaf aan haar veel te kleine autootje. Na een stressvolle rit, met de nodige plaspauzes, kwamen we eindelijk aan op de parking van de Efteling. Happend naar lucht probeerde ik me uit de vleeshoop te ontknopen. Ik wou weg weg weg, ver weg van die joelende massa. Maar al snel werd ik weer tot de orde geroepen, voor het geniaal idee van mijn grootmoeder. Ze was op het geweldige plan gekomen om ieder kleinkind uit te dossen met een trendy fluo-vestje . Op deze manier kon mijn bijziende grootmoeder ons beter in het oog houden. Dus ik zal even snel het plaatje schetsen: ik, uitgerust met zo’n belachelijk fluo-vestje uittorent boven de omsingeling van mijn twee koppen kleinere, brullende neefjes die staan te popelen om de Efteling te veroveren in hun fluo-ridderpakje, net aangekomen op een plaats waar ik helemaal niet wou zijn. Ze stormde naar de eerste de beste attractie zonder rekening te houden met de leeftijdslimiet. Na juist op de kop 47 minuten aanschuiven en wanneer ik net het gevoel in mijn kleine teen begin te verliezen, worden mijn neefjes tegengehouden door een eveneens in fluo gestoken man, die bij de Efteling security crew bleek te horen. Het luidde: jongens, helaas! Maar jullie zijn niet toegelaten op deze attractie! Mijn neefjes begonnen natuurlijk in koor te brullen en te schelden. En na dat de haantje-de-voorstes de security fysiek te lijf gingen, rukte het versterkingsteam aan en werden we pardoes het pretpark buiten geknikkerd. Na een even verschrikkelijke terugreis, zit ik nu ziek in mijn bed te wachten op de huisdokter.

    Wordt vervolgd ...

    21-11-2012 om 18:31 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    12-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cowboyhoed en zonnebril inbegrepen!
    Weet je nog dat ik vorige week vertelde dat er iemand binnenkwam? Wel ik hoopte natuurlijk dat het Lynn was, maar nee. Het was nog beter. Toen de deur openzwaaide, stond daar ineens de grootste muziekproducer van onze stad. We waren met stomheid geslagen toen hij binnenkwam en gewoon ging zitten. Hij zag eruit gelijk nen echte! Hij had een bruine cowboyhoed op, een glanzende zonnebril op en gouden kettingen rond zijn nek. Nadat we van de shock bijgekomen waren, begonnen we met spelen. Het moest wel goed zijn, nu dat we de kans hadden om ons te bewijzen. Dus daar stonden we dan, zo zenuwachtig als het maar kon. We begonnen goed, maar toen liep het mis. Ik was zo vol van enthousiasme dat ik veel te hard sloeg, het resultaat was dat ik door mijn drum zat. Prospeir, de gitarist van onze band, struikelde over de draden van zijn versterker en belandde zo op Harold, waardoor onze pianist van zijn kruk viel. Natuurlijk begonnen onze toeschouwers te lachen. We kleurden zo rood als een tomaat van de schaamte. We stonden terug recht, maakten alles in orde, maar toen we opnieuw wilden beginnen, stond de producer op en riep dat we moesten stoppen. Vol zenuwen wachtten we af wat hij ging zeggen. Tot onze verbazing zei hij dat hij ons graag nog een keer zou willen horen, omdat hij dacht dat dit fiasco door de zenuwen kwam. Natuurlijk was dat zo! Hij kwam dan ook onaangekondigd, dus waren we helemaal niet voorbereid. We maakten een nieuwe afspraak en hij vertrok. Ik was zo gelukkig! Wacht maar tot ze het op school weten, alle meisjes zullen me opeens zien staan. En ik ben er zeker van dat ik Lynn dan eindelijk de mijne zal mogen noemen. Het is gedaan met die sullige jongen en ik word het nieuwe meisjesidool! Op het moment dat we wilden opruimen, kreeg ik een sms van een onbekende nummer. Er stond in dat ik naar het park moest komen. Maar wat er daar gebeurde vertel ik jullie volgende keer wel! 

    12-11-2012 om 19:57 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    09-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De magische drumstick
    Wat een rare week. Toen we met de band samenkwamen voor onze wekelijkse repetitie, merkte ik dat ik maar één drumstick bij me had. Dat was balen. Wat moet ik nu doen? Juist nu, nu dat we dringend moeten repeteren voor de Halloweenfuif van volgende week. De organisator had me vorige week gesms't met de vraag of we konden optreden. Ik wist niet waar ik het had. Wel tien keer heb ik het bericht gelezen! Razend enthousiast belde ik alle groepsleden op. Uiteraard gingen we op het voorstel in. En daar stond ik dan... Met één drumstick. Vlug rende ik naar de muziekwinkel om een paar drumsticks te kopen. Onderweg kwam ik Lynn tegen. Ze zag er alweer fantastisch uit. Spijtig genoeg had ik geen tijd te verliezen en kon ik niet stoppen om even met haar te praten. Ze hield me echter tegen. Ze zei dat ze blij was me te zien en spontaan kwam er een glimlach op m'n gezicht. Blijkbaar was ze al een tijdje naar me op zoek, maar ze wist niet waar ik woonde. Ik was in de zevende hemel. Was ze echt op zoek naar MIJ?! Ik werd helemaal rood. Heb ik dan echt zo veel indruk gemaakt? Nee (zucht), toch niet. Toen ik vorige week tegen haar opbotste, had ik m'n drumstick verloren. Wat stom van me. Toch was ik blij, niet alleen had ik mijn drumstick terug, maar ik had vandaag ook nog eens het mooiste meisje van de hele wereld gezien. Verlegen bedankte ik haar en zei dat ik nu wel vlug door moest om te gaan repeteren. Ik zei dat ze gerust mocht meekomen om te luisteren, maar ze had geen tijd. Spijtig, een gemiste kans. Zo had ik haar kunnen laten zien wie ik ben. De dagen erna heb ik een paar keer geprobeerd mijn moed bijeen te rapen om naar haar toe te stappen. Tevergeefs, ik durfde het niet. Vrijdag kwamen we nog eens samen met de band en Dries, onze gitarist, had enkele toeschouwers uitgenodigd. Toen we wilden beginnen, was er nog niemand, maar dan ging plots de deur open. Maar hierover vertel ik jullie volgende keer wel meer, want ik heb nog een hele klusjeslijst die ik moet afwerken. 

    09-11-2012 om 17:59 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    20-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gênant!
    Dag mijn trouwe lezers,

    Jullie gaan nooit raden wat er vandaag is gebeurd, echt gênant eigenlijk. Jullie kennen Lynn nog hé?! Dat prachtige meisje met haar mooie lange bruine haren, met een lach waardoor opeens heel je dag perfect door is geworden, met ogen waar je gewoon MOET inkijken en nog zoveel meer.! Jaja, jullie kennen ze nog wel. Wel, daar gaat mijn gênant puntje over. Ik moest dus nog een ziektebriefje afgeven aan het secretariaat van deze week. Ja, ik had deze week vreselijke rugpijn dus ik was maandag en dinsdag niet opt school. Ik hoopte dat ik Lynn vandaag terug ging zien en al snel ging mijn wens in vervulling. Alleen niet op de manier waarop ik hoopte. Na dat ik het briefje was gaan afgeven liep ik snel van de trappen want ik moest vreselijk dringend naar de wc. Door al mijn gehaast had ik natuurlijk niet door dat er iemand naar boven kwam. BAM, ik botste tegen iemand die net naar boven wou gaan en natuurlijk moet dat de ene persoon zijn waar ik net niet tegen mag lopen, Lynn. Ze vloog een paar treden naar beneden maar ze kon zich nog net recht houden door de trapleuning. “sorry” zei ik met een bang hartje. Tot mijn grote verbazing was ze helemaal niet boos en zei ze zelfs “maakt niet uit, maar jij bent toch Barry, die nieuwe van 6.4?”. Compleet verrast door haar vraag werd ik rood, ken je dat? Zo vuur vuurrood? Ze lachte. Man, als zij lacht dan staat gewoon alles stil, al het geluid rondom verdwijnt gewoon. Al snel had ik door dat ik stond te staren als een gek en al vlug stotterde ik ja en vroeg haar naam. Natuurlijk wist ik wie zij was maar wat moest ik anders zeggen? Ik kan moeilijk haar nummer ofzo vragen hé? Bekomen van de gênante botsing en van mijn vuurrood gezicht luisterde ik naar haar stem. De manier waarop ze haar naam uitsprak was zo rustgevend maar spannend tegelijk. En wat een mooie stem had Lynn, volgens mij kan ze zangeres worden. Zou ik vragen of ze niet mee in mijn bandje komt zingen? Soit, de rest van de dag vloog voorbij al denkend aan Lynn, het mooie meisje die zelfs mijn naam wist, raar. Ik had zoals elke dag weer veel te veel huiswerk maar ik kon mij gewoon niet concentreren door haar, ze spookte door mijn gedachten en ze ging er niet meer uit. Dat wou ik ook niet.
    Eindelijk, morgen is onze wekelijkse repetitie met de band. Ik heb het nodig, mij nog is goed inleven in mijn muziek. Zou ik het vragen of we nog een nieuwe zangeres nodig hebben?
    Alé, ons mama heeft net geroepen om te komen eten. 
    Ik wil net afsluiten en de blog posten maar opeens hoor ik mijn gsm afgaan, een bericht? 
    Mh, waarom... Nee, daar vertel ik jullie de volgende keer meer over want ik verga van de honger.

    Daag!

    20-10-2012 om 10:35 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pfffff!
    Wat goed dat ik nu toch ook een manier heb om mijn frustraties kwijt te geraken! Ja, mijn muziek helpt daar ook wel deels bij maar het is toch anders. Ik moet het even kwijt, nu. 
    Vandaag zag ik Lynn op school. Zoals iedere dag eigenlijk, ik doe namelijk niets anders dan naar haar zoeken als ik daar de kans voor krijg. Meestal maakt dat me juist gelukkig, wanneer ik haar zie, maar deze keer dus niet. Helemaal niet. Het stelde me teleur en ik werd er boos van. 
    De bel luidde het einde van de schooldag in, ik nam mijn boeken snel bijeen en haastte me van het verduffende klaslokaal naar de ijskoude gang. In mijn weg naar buiten hoorde ik meneer Engels nog iets zeggen over een toets tegen volgende week maar dat kon me geen barst schelen. in de gang botste ik op tegen Jackie, mompelde binnensmonds ‘sorry’ en liep door naar buiten. Bijna bij het fietsenrek aangekomen, zag ik haar. Haar lange bruine haren vielen over haar donkergrijze sjaal. Dat was niet het enige dat me opviel. Ze werd namelijk omringd door enkele jongens. Ze hadden plezier, leek het, want ze lachten. Wat haatte ik dat! Ik haalde bruusk mijn fiets uit het fietsenrek. Een fractie van een seconde dacht ik dat ik mijn evenwicht zou verliezen en zou vallen, omdat mijn fiets veel sneller naar beneden kwam gegleden dan ik had verwacht en ik dus al mijn kracht moest verzamelen om hem tegen te houden. Het zou een dikke afgang zijn geweest als ik daar, juist daar, over mijn fiets zou zijn gevallen. Even overviel me een gevoel van opluchting, maar de afschuw nam al snel terug de bovenhand toen ik het groepje voorbij liep. Thuiskomen maakte het er ook niet beter op. Mijn moeder begon al onmiddellijk met klagen over het feit (ja, wel degelijk een feit) dat ik niets doe in het huishouden en dat dat moet veranderen. Ik liep straal door naar mijn kamer zonder te reageren, wat haar sowieso nog kwader maakte. Dat wist ik gewoon. Ergens haalde ik daar wel wat plezier uit, nu was ik alleszins niet de enige die gefrustreerd was vandaag. 
    Nog even iets totaal anders! Binnen enkele dagen komen we eindelijk nog eens samen met de band. Dat werd tijd, want na vandaag heb ik wel wat inspiratie vooreen nieuw lied. Iets als ‘your smile’ misschien? Of eerder in de richting van ‘Those guys?!’ ? Wie weet maken we er zelfs iets van als ‘I hate you now’. Ik zal het eens voorleggen aan mijn bandleden en jullie volgende week laten weten wat zij ervan vonden. Wat vinden jullie alvast?

    12-10-2012 om 19:31 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    06-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Someone like Lynn
    Ik heb eindelijk nog eens wat tijd gevonden om verder te werken aan mijn blog, ik heb het namelijk de laatste 2 weken heel druk gehad met mijn bandje, we waren bezig aan een nieuw nummer dat ik zelf geschreven heb. De naam van dit liedje is 'Someone like you'. Mijn bandleden zijn er helemaal weg van maar wat ze niet weten is dat het liedje voor mij verder gaat dan een paar zinnen op een goede melodie. Het lied gaat namelijk over een meisje waar ik al een tijdje een crush op heb. Ze zit bij ons op school en heeft lange, bruine haren, oceaanblauwe ogen en een mooi bruin tintje. Kortom: een godsgeschenk en ze luistert naar de naam Lynn. Zij maakt mijn dagen op school aangenamer. Zoals ik in mijn vorige blogpost al schreef, voelde ik me niet thuis in mijn klas, of beter nog: in mijn school, maar nu dat Lynn daar nu ook een deel van uitmaakt, vliegen de dagen werkelijk voorbij. Ik heb al liggen denken om haar te vragen of ze met mij is wou afspreken, maar daar ben ik veel te verlegen voor en zelfs al moest ik dat niet zijn, was ze nog steeds onbereikbaar. Ze krijgt namelijk veel aandacht van andere jongens want iedereen noemt haar "de poes van 't school". Maar verder hierover vertel ik je later wel want ik wordt geroepen om te komen eten! 

    06-10-2012 om 12:11 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    02-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hier zit ik weer

    Al vaak heb ik op deze website blogs gelezen, en vaak dacht ik dat het ridicuul was om zoiets zelf te doen, maar goed. Mijn naam is Barry. Ik ben een jongen van 17 jaar en enig kind.
    Thuis geloven ze dat alles goed gaat op school. Ze denken dat ik een model-leerling ben die altijd met goede punten naar huis komt. Dat klopt, maar ze denken ook dat ik erg sociaal ben.
    Maar eigenlijk is de waarheid dat ik niet veel vrienden heb. Het liep al mis vanaf de eerste dag op deze school. Niemand deed moeite om me te leren kennen, en ikzelf was te verlegen om anderen aan te spreken. OLVI is al mijn vierde school in vijf jaar. De eerste dag kon dus ook niet anders dan uitdraaien op een ramp. Ik kende nog niemand en vreesde het ergste.
    Ik kwam in een klas terecht waar iedereen al een jaar bij elkaar zat. Alle vriendengroepjes waren al samengesteld en het leek wel of er geen plaats meer was voor iemand anders. Al een geluk dat we maar een tweetal uurtjes op school moesten blijven. Moest 3 september een volledige schooldag zijn dan had ik het nooit uitgehouden tot het laatste lesuur.
    Ik spendeer veel tijd op mijn kamer. Niet enkel om mijn huiswerk te maken, school interesseert me immers toch niet, maar vooral om naar muziek te luisteren.
    Mijn muziek, mijn band zijn muziek, is eigenlijk het enige waarin ik me volledig kan uitleven. Ik ben de drummer van een band die jullie waarschijnlijk allemaal wel kennen, maar daar vertel ik later wel eens wat meer over.  

    02-10-2012 om 18:44 geschreven door Barry  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)


    Archief per week
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs