De eerste dagplanning.

Via de fietsknooppunten zullen we van Hasselt naar Haccourt rijden.

 Onze eerste koffiestop plannen we in de Holliday Inn in Hasselt vlakbij ons eerste knooppunt 96 en rijden dan richting knooppunt 143. 

Dan nemen we knooppunt 144 en 145 richting Wimmertingen  en via 121 – 137 en  136   naar Gorse-Opleeuw.

We passeren Jesseren  en rijden over 139-128 naar Pringen.

Koningshem bereiken we door verder te rijden over 117 -116 -112 tot we de skyline van Tongeren zien.

Via Nerem naar Sluizen over de 114 om zo in Glons uit te komen.

We rijden naar de 407 via Boirs om zo in Haccourt op ons eindpunt 415 te komen.

Door te wandelen krijg je een nieuwe kijk op jezelf en je levensvragen. Je kunt zelfs een nieuwe kijk krijgen op je eigen leven en toegang krijgen tot je eigen innerlijke stilte.

Wandelen laat je ziel spreken en haalt de haast uit je hoofd. Je tempo verandert. Je krijgt weer oog voor het wonder van de schepping en jouw verbondenheid daarmee.

Ruimte voor rust, maar misschien ook wel onrust of angst voor de leegte. Mogelijk loop je tegen je eigen fysieke grenzen aan. Er gebeurt in ieder geval wat met je.

Wandelen leidt op een natuurlijke wijze tot verwondering en dankbaarheid

Wandelen

is de haast uit je hoofd halen
is het natuurlijke tempo van de ziel volgen
is open komen voor wat er zich in het hier en nu aandient

Na een wandeling is het mogelijk je letterlijk bevrijd te voelen, alsof je met iedere voetstap een stukje ballast hebt achtergelaten.

De GR 5 is een mythisch pad. Van de Noordzee naar de Middellandse Zee, van de Lage Landen naar de Azurenkust, doorheen de Ardennen, de Vogezen, de Jura en de Alpen. De GR 5 is HET langeafstandswandelpad naar de zon.

Net als de voetweg naar Santiago de Compostella is de GR 5 een unieke wandelervaring en een pad dat nogal wat langeafstandswandelaars ooit hopen te doorlopen. Ofwel bij stukken en beetjes over de jaren gespreid, ofwel in één ruk eens men over de nodige vrije tijd beschikt.

Wij zullen de GR 5 volgen vanaf Haccourt tot in Banneux.

Na een warme maar deugddoende nacht stond er een uitgebreid ontbijt klaar en onze gastheer, in pyjama, begroette ons terwijl hij enkele foto’s nam. Bij het afscheid kregen we elk nog een lunchpakket bestaande uit een appel en een pakje “cent wafers”.  De “chef” van de groep kreeg wel twee pakjes.

Met frisse moed en te voet, zetten we onze tocht verder. Het eindpunt van deze dag was Saive.

Het was een aangenaam parcours met veel afwisseling. Het eerste gedeelte tot in Visé stapten we langs het Albertkanaal en Maas.

In Visé loopt ook het “Pelgrimspad” en de Camino naar Santiago de Compostela.

We trokken verder langs weilanden, bossen, over hellingen aan bosranden en pittoreske dorpjes.

Om bij het schilderachtig dorpje Dalhem te komen is het wel stijgen waarna we onder een houten balk met opschrift  “Wichet de la Rose”, via de trappen, terug afdaalden naar de weilanden. Onderweg kwamen we in gesprek met twee mannen. Het bleken organisatoren van een wandelclub. Zij waren een wandeling aan het bewegwijzeren. Ze vroegen waarheen onze tocht ging en verwittigden ons al voor de volgende dag, want we zouden dan heel wat klimwerk te verduren krijgen met een extra zware helling net voor Banneux. (… en gelijk zouden ze krijgen !)

Onze pad kronkelde verder al stijgend en dalend tot in Saint- Remy.

We kwamen via Barchon in Saive.

We verlieten de GR 5 langs de “rue Vieille Foulerie” om zo bij onze volgende slaapplaats te belanden.

Ons gasthuis “Le Logis Fleuri” in de Vieille d’Ardenne voldeed volledig aan onze verwachtingen. Het was een prachtig ardeens huis.  We moesten onze schoenen aan de voordeur deponeren en installeerden onze rugzakken op de kamers en spraken vervolgens af om een glaasje te gaan drinken.

Jan belde ons met de mededeling dat Marina noch Betty te bereiken waren op hun mobieltje.

… en wat bleek … er stond beneden een ontvangstcomité uit Diest te wachten.

Zij hadden in hun ongerustheid ons proberen te bereiken…waar bleven ze toch? waar bleven ze toch? Zou hun verrassing wel lukken?

Annie en Yvette kwamen ons een hart onder de riem steken met de nodige trofeeën.

We kregen elk een mooie beschermengel en tenslotte toverden ze nog een doos koffiekoeken uit de auto. Overheerlijk!

Ondanks onze vermoeidheid trokken we weer op pad  … naar de brasserie, één km verderop.

Daar deden we ons te goed aan een Leffe en een glas wijn.

Volgens Raymonda, de ervaren wandelaar, hoort na een wandeling steevast een Leffe.

Wij dronken er wel twee … dit hadden we toch verdient, maakten we onszelf wijs.

Nadat we onze supporters hadden bedankt en uitgezwaaid hadden, fristen we ons op.

Er werd heel wat afgelachen op de kamers, arree toch op de kamer van Rosalinde en Marina.

We stuurden Corinne  naar beneden om een balpen;  maar van “Madamme de Maison”... kreeg ze een sigaar…zij maande ons aan om stilte, anders zouden de buren klagen.

Precies of wij zo hard zouden lachen ?!?

Op onze sokken gingen we ervandoor om in de lokale brasserie een karig maar stevig maal te nuttigen.

Volgens de normen van de pelgrimage.

We deden ons te goed aan vlees, vis en natuurlijk…wijn.

Later sliepen we als (b)engeltjes…

Misschien dat de buren nu last hadden van ons gesnurk ?