An invisible red thread connects those who are destined to meet, regardless of time, place or circumstance. The thread may stretch or tangle, but will never break.
Enkele belangrijke data van onze adopties
inschrijving: september 04 cursus: januari 05-maart 05 beginseltoestemming: 16 juni 05 versturen dossier: 5 september 05 LID (login): 10 oktober 05 geboren: 6 februari 06 toewijzing: 2 februari 07 het eerste fotootje: 7 februari 07 gotcha-day: 19 maart 07 thuiskomst: 31 maart 07
inschrijving: 1 juni 07 verschijning JRB: 29 juni 07 MO: oktober-november 07 verschijning JRB: 20 februari 08 vonnis: 12 maart 08 intake: 18 maart 08 versturen dossier: 29 september 08 aanvraag verlenging: september 11
MO verlenging: maart 12 verschijning JRB: 4 april 12 verlenging vonnis: 16 mei 12
toewijzing: 14 mei 13 het eerste fotootje: 15 mei 13 gotcha-day: 1 juli 13
adoptionboard: 3 juli 13 thuiskomst: 13 juli 13
Hoe kunnen jullie ons kindje helpen om zich aan ons te leren hechten? Door zeker de eerste tijd enige afstand van hem/haar te houden! Door haar niet op schoot te nemen, te knuffelen of een aai over haar bolletje te geven!Door het kindje niet te veel aandacht te geven met geluiden,woorden,spelletjes etc.! Door haar niet rechtstreeks cadeautjes, koekjes, snoepjes etc. te geven! Kortom: Alle contacten moeten in de gewenningsperiode op haar papa en mama gericht zijn. Ook na deze eerste tijd blijft het van belang om rekening te houden, zij het in mildere vorm, met de ontwikkeling van het hechtingsproces. Met behulp van bovenstaande maatregelen zal zij worden geholpen om te wennen en zich te kunnen binden aan ons, als nieuwe ouders. Zij zal gaan beseffen: "Zij horen bij mij en ik hoor bij hen, alleen zij zijn mijn papa en mama!". Hierdoor zal het hechtingsproces op gang worden gebracht.
Een reis van duizend mijlen begint met een enkele stap.
Het verhaal van onze adoptieprocedures en onverwachte zwangerschap
17-06-2007
Niets nieuws onder de zon
Het is al een hele poos geleden dat we nog iets schreven, maar buiten dat we een geweldige dochter hebben waar we enorm van genieten, hebben we niet echt veel nieuws te vertellen. Ze stapt nog steeds niet zelfstandig, dit zal wel beteren, wanneer ze naar de onthaalmoeder zal gaan (volgende maand). Ze steekt nog steeds kattekwaad uit, om aandacht te trekken! Dit is al een beetje geminderd, ze merkt toch dat mama en papa fijner zijn als ze niet boos zijn. Vorige week hebben we bezoek gehad van Mariet. Zij is vorige maand geboren en haar mama en familie was nog niet bij ons op bezoek kunnen komen sinds we in België zijn. Noralie vond het geweldig zo'n levend 'poppetje' om te aaien, dat is haar lievelingsbezigheid momenteel alles aaien. De geitjes in de kinderboerderij, de konijntjes, mensen... Mama en papa alterneren nu met thuis zijn, als mama werken is blijft papa thuis en andersom en zij vindt alles ok. Ze is telkens dolgelukkig wanneer de ander thuiskomt van het werk en dat maakt het voor ons ook leuk natuurlijk. Buiten een drukke agenda die zij met plezier volgt, is er dus voorlopig geen nieuws.
Gisteren zijn we naar een borrelnamiddag bij Maryse en Jos geweest. Zij hebben net een weekje voor ons Bei geadopteerd. weblog: http://hbvl.typepad.com/bei/
Anja en Koen met Louise en Ling waren er ook. Ling is van hetzelfde weeshuis als Noralie afkomstig, ze hebben er zelfs een aantal maanden samen verbleven. Er staan op hun website enkele prachtige foto's van onze dochters tijdens het bezoekje. website: http://users.telenet.be/chinesezus/dagboek.htm
De kinderen hebben zich samen met de poes kostelijk geamuseerd, terwijl de mama's en papa's zich te goed deden aan de overheerlijke taart waarvoor Maryse en Jos gezorgd hadden. Spijtig genoeg hadden mama en papa de camera vergeten, zodanig dat we geen fotootjes hebben van de snoetjes samen. Onze dochter doet niets liever dan op stap gaan, dit belooft! Iedere morgen kijkt ze naar ons en zegt ze 'byebye', tegelijk met haar handje, met een vragende blik van: 'Gaan we vandaag weg?'
Gisterennamiddag, op papa zijn verjaardag, heeft Noralie papa verrast door haar echte eerste stapjes te zetten. Ze deed een 3-tal pasjes richting papa en heeft het nog een keer of 4-5 herhaald. Ze was enorm fier! Oma en opa Genk waren er ook bij, dus we hebben getuigen!!! Vandaag hebben we nog niet echt veel gezien van deze pasjes die ze gisteren zette, maar het is nog vroeg en ze moet nog wat oefenen natuurlijk. Voor papa's verjaardag hadden we een mooie tekening gemaakt met vingerverf. Haar lievelingsspeelgoed is momenteel haar popje en dit geeft ze dan constant de papfles. Heel schattig om te zien.
Dit lange weekend zijn we een paar dagen onverwachts aan de Belgische kust geweest. Het was prachtig weer, niet te warm, niet te koud en de ganse tijd zon. Ik vond de zee in eerste instantie een beetje angstaanjagend. De grote golven en het zoute water (wat helemaal niet lekker is) vond ik in eerste instantie niet zo leuk. Maar na een paar minuten in het zand spelen (en opeten, der is hier helemaal niets lekker!!!) vond ik het toch wel de moeite. Papa had een hele mooie gracht en vulkaan gemaakt in het zand waar we water in konden gieten. In het appartement hadden mama en papa ook een ballenbad gezet en dit vond ik ook wel heel erg fijn, vooral de ballen uit het bad gooien!!! (foto's zie het album, fotootje linksboven klikken)
Intussen heeft onze dochter geleerd om alleen te staan. Ze test graag uit hoe lang ze dit kan, om dan, meestal, in mama of papa's armen te vallen. Voor de rest amuseert ze haar momenteel met het wandelen van het ene meubel naar het andere (zonder vasthouden wil ze nog niet). Of ze neemt een stoel of tafeltje meer op wandel. Dit duwt ze dan voort om ergens anders aan te kunnen. Het autootje begint hierdoor minder interessant te worden. Wanneer ze in de buurt van de zetel komt stapt ze af en wandelt ze aan de zetel, om dan daarna terug op het autootje te stappen. Op gebied van vertellen komt er nog niet veel meer dan Chinees (voor ons) uit. Voor de rest loopt alles zijn gangetje. We zijn erg fier op onze dochter dat ze op zo'n korte tijd al zoveel geleerd heeft.
Gisteren was het een erg drukke dag. Vanmorgen heeft onze dochter zich ook voor de eerste keer verslapen en was ze nog niet om 7h30 wakker. We hebben gisteren dan ook meer dan 170 familieleden,vrienden en kennissen ontmoet. Voor ons Noralie kon haar geluk niet op! Zoveel cadeautjes en mensen! We hebben gemerkt dat ze van de aandacht geniet en graag in de spotlights staat. Ze heeft de ganse namiddag zich erg geamuseerd en haar 'verplichtingen' goed volbracht. Ze was ook erg aan mama en papa gehecht. Terwijl er zoveel volk was, was ze toch een beetje bang ons te verliezen in de drukte en zocht ze constant de blikken en handjes van mama en papa (wat een heel goed teken van hechting is). De kinderen die aanwezig waren hebben ook heel fijn met haar gespeeld.
We willen graag iedereen hartelijk bedanken voor hun aanwezigheid en de mooie cadeau's die we ontvingen. Alles wat we kregen is erg welkom en ze is al vollop haar nieuwe speelgoed aan het uittesten.
Vanaf nu zal de weblog iets minder regelmatig aangevuld worden, maar we gaan toch proberen om een paar keer per maand nieuwe foto's te zetten en te schrijven hoe het met haar gaat.
De laatste foto's werden toegevoegd aan het fotoalbum (linksboven op de foto klikken). Hierin kan je zien dat ons Noralie al heel goed kan lopen met hulp. Ze wandelt langs alle meubelstukken en loopt heel flink met haar loopwagentje (autootje). Ze is er zelfs enorm fier op! Ze kan ook al enkele seconden volledig alleen blijven staan, maar dan vind ze het leuk om zich te laten vallen op haar poep! Dat vind ze veel leuker dan staan trouwens! Ook het kattekwaad uithalen doet ze nog steeds erg flink, zoals ieder kind! Maar we moeten zeggen dat ze al heel goed luistert en goed weet wat mag en wat niet. Haar eerste woordje, waarvan we zeker zijn dat ze het met betekenis zegt is 'naan' (banaan). Haar lievelingsfruit! Haar lievelingsprogramma op tv is momenteel 'Bumba' en de reclame. Morgen is het feest! Haar welkomstfeestje.
We profiteren heel wat van het mooie weer momenteel. Vandaar dat we iets minder op de blog schrijven. Noralie vindt het zalig om buiten te zitten en te zwemmen (ploeteren eerder) in het zwembadje. Ze begint ook steeds meer en meer te brabbelen en verhaaltjes te vertellen, die we natuurlijk niet verstaan. Ze is een schat van een meid en we hadden er geen gemakkelijkere kunnen vinden. Ze eet enorm graag fruit en (liefst nog) een droge snee brood (der hoeft immers niets op dat lekkere brood dat mama zelf maakt). Alhoewel ze ook wel een boterhammetje met kaas erg graag lust. Dit eet ze flink zelf met haar handjes. Slapen gaan doet ze ook heel regelmatig en snel. Ze reclameert wel eventjes, want ja ieder kind speelt liever dan gaan slapen! Maar één keer in slaap, is ze niet meer te storen. We zitten dus momenteel heel veel buiten in de schaduw, waar al haar speelgoed staat, te spelen. Ze kan heel goed zelfstandig spelen, zodanig dat mama ook iets anders kan doen dan de ganse tijd naast haar te zitten en mee te spelen. Lopen zit er nog steeds niet in, alhoewel mama en papa toch dagelijks met haar aan de hand wandelingetjes maken. Af en toe één handje los en dan een paar stapjes zetten lukt al wel en soms staat ze zelfs eventjes alleen, tot ze het door heeft en dan op haar poep valt. Een deugniet is het ook wel, liefst zit ze overal aan waar ze niet aan mag zitten en telkens wanneer we zeggen 'mag niet' (na een 10-tal keer heeft ze het wel begrepen en is het niet meer zo interessant), dan zoekt ze weer iets anders, ze is enorm creatief op dat gebied. Ze steekt ook alles in haar mond, dus niets is veilig. Met haar autootje kan ze overal geraken en liefst rijdt ze tot bij de bloemetjes om er aan te gaan ruiken, en ze af en toe te plukken en in haar mondje te steken, dus de giftige planten zijn al buiten haar bereik gezet! Gelukkig heeft mama rond het terras alleen maar kruiden gezet, waardoor ze fijn op het terras kan spelen!
Dit weekend was het heel druk! We hebben de ganse zondag neefje Nic en Mirzo (de hond van oma en opa) op bezoek gehad. Het was een zeer vermoeiende dag, met veel buiten spelen. We hebben ook weer in het zwembadje gespeeld. Mama en papa hebben een bootje gekocht waar ik fijn in kan zitten en mij nat maken door mijn handjes in het water te steken! Het water was een beetje koud om te zwemmen, maar op deze manier hebben we er toch heel erg van genoten. Mama en papa hebben ook al een driewieler gekocht waarmee ze mij kunnen voortduwen, enorm leuk, alleen ben ik nog een beetje te klein om met mijn voetjes aan de pedalen te kunnen! Ook zou ik moeten leren lopen met het loopwagentje, maar de speeltjes aan het loopwagentje zijn veel leuker dan leren lopen. Ik loop veel liever terwijl ik mama of papa hun vingers vasthou!
Sinds gisteren wil Noralie niets anders meer dan de ganse tijd met de handen vast stappen, of één hand mama vasthouden en de andere hand het autootje voortduwen. Heel erg vermoeiend voor mama die al lang wenst dat ze snel kan lopen, want dit is geen goede houding voor de rug van mama. Gelukkig speelt ze ook nog steeds graag alleen zittend op haar speelmatje met haar speelgoed of rijdend op haar autootje.
Het is al weer een maand geleden dat we haar voor het eerst in onze armen mochten nemen. Met kinderen gaat de tijd inderdaad sneller. We trachten zoveel mogelijk tijd met haar door te brengen en haar dingen bij te leren. Ze leert enorm graag, maar het is, ook voor haar, soms te veel. Al vinden we dat ze het erg goed doet. Ze leert alle dagen nieuwe dingen, aan de bloemetjes ruiken, het popje met de handjes laten klappen, met de voetjes klappen (ook heel leuk tijdens het pampers vervangen), op de xylophoon spelen, aan dingen zitten prutsen waar ze niet aan mag komen (dat nog het liefst, een echte deugniet!), met een rietje drinken, in het zwembad spelen (zie foto's in het album van dit weekend)... We zouden haar voor geen geld meer willen missen en zijn al volledig aangepast aan elkaar. We hebben nu een fijn ritme en alles loopt terug op wieltjes. De eerste twee weken dat we haar hadden in China, hadden we totaal geen ritme door de vele uitstappen, telkens op andere uren. De eerste week dat we thuis waren waren we allemaal ziek, waardoor het ritme ook niet echt tot stand kwam. Maar nu loopt alles vlot en weet ze goed wanneer het slapen of eten is.
De resultaten van haar eerste fotosessie, dit weekend, tussen de bloesems staan in het fotoalbum. We moesten immers dringend wat mooie en professionnele foto's van haar hebben. De digitale kiekjes die mama en papa tot nu toe genomen hebben, zijn echt wel amateuristisch in vergelijking met de foto's van haar fotosessie! Het is haar adoptiemeter Sarah die, als fotografe, deze foto's gemaakt heeft. Noralie is echt een fotogenieke meid!
Door het mooie weer zitten we nu veel buiten. Gisteren hebben we de ganse namiddag, tot 's avonds buiten gespeeld. Ze zit enorm graag buiten. We hebben dan ook de paraplu gezet en een speelhoekje op het terras gemaakt waar ze fijn al haar speeltjes heeft en kan spelen. Dit doet ze enorm graag zo buiten spelen, gisteren was ze niet moe te krijgen en had ze echt geen zin om naar bed te gaan. Ze mocht dan ook een beetje langer op blijven omdat twee van haar meters op bezoek waren. Onze kleine spruit is echt wel al een beetje verwend. Ze heeft namelijk 3 meters! De mama en de papa hebben elk één zus en beide zussen zijn tot meter benoemd en dan hebben we haar nog een derde meter gegeven met een speciale taak. Aangezien er in onze familie niemand is die ervaring heeft met adoptie en Noralie de enige is die via adoptie in onze familie terechtgekomen is, hebben we besloten om haar een adoptiemeter te geven. Sarah, haar adoptiemeter, is zelf een 20-tal jaar geleden naar België gekomen via adoptie. Zij kan dus ons, en vooral onze dochter, helpen om later op al haar vragen te kunnen antwoorden in verband met adoptie.
We hebben een heel fijne dochter gekregen. Ze slaapt steeds rustiger (minder nachtmerries) en weent of reclameert amper. Haar middagdutje duurt maar een paar uurtjes, maar 's nachts slaapt ze bijna 12 uur aan één stuk door. Ze eet heel flink en graag. Ze is altijd een beetje triest als het bordje leeg is. Ze zou blijven eten! Alles wat ze ziet is interessant. Ze ziet dan ook zoveel nieuwe dingen die ze nog niet kent. Haar autootje is haar tofste speelgoed, daarmee kan ze immers overal geraken en overal aanzitten. Lopen is momenteel niet echt meer belangrijk, ze kan immers met haar autootje overal bij! Staan doet ze ook nog heel erg graag, maar nog steeds niet zelfstandig. Haar badje nemen is nu ook intussen in orde en dit doet ze zelfs met veel plezier, haartjes wassen is helemaal geen probleem. Spijtig toch dat ik er na een tijdje altijd uit moet! Ik zou er eeuwig in willen blijven! Mama en papa hebben het zwembad al opgezet, als het dit weekend zo warm wordt als ze voorspellen, dan kunnen we misschien al in het zwembad gaan spelen! We kregen vandaag ook de officiële bevestiging dat ze onze dochter is, nu is de adoptie volledig rond. Nu enkel nog dit document naar alle instanties sturen.
Vandaag, 14 maanden geleden, werd onze dochter Noralie geboren. Proficiat meisje, al 14 maanden oud. Dit is de eerste kleine verjaardag die we met haar kunnen vieren. Voor de rest gaat alles opperbest, we kunnen nu stilletjesaan beginnen te genieten van de tijd thuis en zij begint ook meer en meer te lachen. Papa en mama zijn genezen, Noralie heeft het voorlopig niet opgevangen, en begint van haar hoest en snotneusje ook af te geraken. Gelukkig maar, nu kunnen we eindelijk eens langsgaan bij de overgrootouders, want die hebben haar nog niet gezien.
De namiddagen zijn een ramp voor ons meisje. Ze heeft precies toch wel erg last van een jetlag. Het begint ons op te vallen dat ze haar middagdutje als nachtrust beschouwd. Haar middagdutje gisteren wou ze nog niet doen, en heeft welgeteld 1h30 geduurd, waarschijnlijk van een nachtmerrie wakker geworden. Dus de ganse namiddag was ze moe en humeurig. Gisteren hebben we haar toch kunnen wakker houden tot bijna 20h, toen was ze echt wel heel erg moe. Deze morgen was ze bijgevolg pas wakker tegen 6h!!! Elke dag een half uurtje meer. Ze geraakt stilaan op ritme, maar ze heeft haar tijd nodig. Het papierwerk langs onze kant is bijna afgerond. Ze is ingeschreven bij de gemeente, de mutualiteit (hebben we al gebruik van kunnen maken toen we de dokter lieten komen), de documenten voor haar adoptiepremie en kindergeld zijn ingevuld, de aanvraag voor adoptieverlof voor ons beiden is in orde en voor het ouderschapsverlof ook. De voorlopige documenten werden naar Amarna verstuurd. Hopelijk zijn we niets vergeten!!! Nu wachten we enkel nog op de goedkeuring en de definitieve bevestiging van haar adoptie. Dit moet ons toegestuurd worden door de Centrale Federale Authoriteit (of zoiets), een afdeling van het ministerie van justitie als ik me niet vergis. Maar door de paasvakantie kon dit langer duren, enfin, de meeste documenten zijn toch al in orde, dus zoveel haast is er ook weer niet meer bij. Dan pas kan onze dochter een Belgisch paspoort krijgen op haar naam en kunnen we de procedure starten om haar ook in het burgerlijk wetboek te laten overschrijven, dit is nog iets anders dan inschrijven bij de gemeente. Door de inschrijving bij de gemeente in het volksregister zit ze in onze gezinssamenstelling en bevestigd de gemeente dat ze onze dochter is. Het overschrijven in het burgerlijk wetboek is niet verplicht (er staat ook geen tijdslimiet op), maar wel handig voor haar later, als ze ooit een geboorteakte nodig heeft of zo, dan kan de gemeente die verstrekken. Maar hiervoor moeten we alle documenten van haar adoptie nog door een beëdigd vertaler laten vertalen in het Nederlands. Voor de inschrijving bij de gemeente volstond, in ons geval (onze gemeente doet niet echt moeilijk), de engelstalige versie van de adoptieakte en de andere documenten. De gezondheid gaat er ook op vooruit, momenteel zit Noralietje weer met een lichte verkoudheid, dus moeten we dit weer even aanpakken.
De dokter gisteren heeft ons verteld dat we beiden buikgriep hebben opgelopen, doordat we oververmoeid zijn is die buikgriep veel heviger. En blijkbaar begint deze buikgriep met keelpijn en koorts, hetgeen papa de eerste week in China heeft gehad en mama de tweede week. We hopen eigenlijk een beetje dat we het van haar over gekregen hebben, want zij hoestte ook heel erg en had ook koorts toen we haar kregen en heeft ook een paar dagen diarree gehad in het begin. Voor haar waren we zo slim om haar lacteol te geven, waardoor ze er eigenlijk vrij snel vanaf was. Toen het onze beurt was hebben we hier niet meer aan gedacht! We dachten immers dat papa toerista opgelopen had en hielden het dus bij immodium. Nu mama eergisteren ook buikpijn begon te krijgen, vermoedden we wel dat het misschien toch geen toerista was. De dokter schreef ons beiden lacteol voor. Vandaag is papa al terug werken en mama is ook al heel wat beter. Papa heeft de laatste dagen intensief haar eten gegeven, pampers vervangen, haar slapen gelegd...Hierdoor begint Noralie stilletjesaan terug aan papa te gewennen, wat een hele opluchting voor mama is. Het is immers niet makkelijk als je naar het toilet moet en Noralie wil je absoluut niet loslaten of ze geeft de ganse tijd een krijsconcert (wat echt door haar wel heel erg hard gebeurd). Vandaag kan ze het al af en toe verdragen dat ze alleen speelt terwijl mama in de kamer blijft. Niet de kamer verlaten hé, want dat heeft ze gezien. Ze heeft nog steeds heel erge verlatingsangst blijkbaar. Als papa bij haar blijft, en ze ziet mama niet vertrekken, dan mag het wel. Maar laat ze niet alleen eventjes in haar eetstoeltje zitten! Ze is zo flink en begint al echt zich aan de uren aan te passen. Ze heeft gisteren van 19h30 tot 5h30 deze morgen geslapen en haar middagdutje heeft slechts 2 uurtjes geduurd.
Na papa, die trouwens nog steeds niet terug in orde is, na zoveel dagen niets eten, is nu ook mama ziek geworden. Met een griep trachten te hechten met je dochter is niet simpel. Het allerliefst zou mama de ganse dag willen slapen, maar dat is buiten de wil van Noralie gerekend, die nog steeds niet over haar aanhankelijkheidsbui naar mama toe heen is. Papa mag enkel in de buurt komen als ze bij mama is. Dus mama moet alles doen, wanneer papa iets doet, dan lukt dit wel, behalve wanneer mama in de buurt komt, dan schreeuwt ze om bij mama te zijn. Niet makkelijk op deze manier de eerste dagen samen thuis zijn. Noralie zelf is trouwens ook niet helemaal 100% in orde, een beetje haar ritme kwijt. Ze weet echt nog niet wanneer het nu eten is en wanneer niet en wanneer het slaaptijd is (als ze moe is, dan valt ze gewoon waar ze zit in slaap). Dit zal voor haar, na zo lang onregelmatig met ons te hebben geleefd ook wel een hele aanpassing zijn om nu regelmaat terug te vinden. Ook het uurverschil speelt haar nog steeds parten. Straks laten we de huisdokter komen voor een paardemiddeltje voor mama en papa, zodanig dat ze snel terug al de aandacht kan krijgen die ze verdient. Haar achterstand is ze wel heel erg aan het inhalen. Ze had een loopautootje als cadeau gekregen en hier kan ze dus al, na 2 dagen, terwijl ze erop zit mee vooruitgaan (behalve wanneer papa het wil filmen, dan niet meer natuurlijk). Ze wil niets liever dan constant staan (wat voor ons natuurlijk heel vermoeiend is) en begint sinds vandaag zo af en toe haar benen omhoog te doen alsof ze wil stappen. Ze gaat op motorisch gebied echt wel heel erg snel vooruit. Foto's volgen, wanneer mama en papa een beetje beter uitgerust zijn (zodanig dat die wallen onder onze ogen wat minder opvallen!)
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. We vinden het altijd leuk om te weten wie er onze blog volgt of interessant vindt.
