An invisible red thread connects those who are destined to meet, regardless of time, place or circumstance. The thread may stretch or tangle, but will never break.
Enkele belangrijke data van onze adopties
inschrijving: september 04 cursus: januari 05-maart 05 beginseltoestemming: 16 juni 05 versturen dossier: 5 september 05 LID (login): 10 oktober 05 geboren: 6 februari 06 toewijzing: 2 februari 07 het eerste fotootje: 7 februari 07 gotcha-day: 19 maart 07 thuiskomst: 31 maart 07
inschrijving: 1 juni 07 verschijning JRB: 29 juni 07 MO: oktober-november 07 verschijning JRB: 20 februari 08 vonnis: 12 maart 08 intake: 18 maart 08 versturen dossier: 29 september 08 aanvraag verlenging: september 11
MO verlenging: maart 12 verschijning JRB: 4 april 12 verlenging vonnis: 16 mei 12
toewijzing: 14 mei 13 het eerste fotootje: 15 mei 13 gotcha-day: 1 juli 13
adoptionboard: 3 juli 13 thuiskomst: 13 juli 13
Hoe kunnen jullie ons kindje helpen om zich aan ons te leren hechten? Door zeker de eerste tijd enige afstand van hem/haar te houden! Door haar niet op schoot te nemen, te knuffelen of een aai over haar bolletje te geven!Door het kindje niet te veel aandacht te geven met geluiden,woorden,spelletjes etc.! Door haar niet rechtstreeks cadeautjes, koekjes, snoepjes etc. te geven! Kortom: Alle contacten moeten in de gewenningsperiode op haar papa en mama gericht zijn. Ook na deze eerste tijd blijft het van belang om rekening te houden, zij het in mildere vorm, met de ontwikkeling van het hechtingsproces. Met behulp van bovenstaande maatregelen zal zij worden geholpen om te wennen en zich te kunnen binden aan ons, als nieuwe ouders. Zij zal gaan beseffen: "Zij horen bij mij en ik hoor bij hen, alleen zij zijn mijn papa en mama!". Hierdoor zal het hechtingsproces op gang worden gebracht.
Een reis van duizend mijlen begint met een enkele stap.
Het verhaal van onze adoptieprocedures en onverwachte zwangerschap
24-03-2007
Terug naar Peking
De eerste vliegreis voor Noralie naar Peking. Ze heeft haar eerste vliegreis vooral slapend doorgebracht. Ze is ongeveer 10 minuten wakker geweest in het vliegtuig. Net genoeg tijd om haar nog een flesje te geven. Toen is ze 2 uur lang in slaap gevallen en heeft ze geslapen tot 5 minuten voordat we moesten uitstappen. Heel makkelijk op deze manier reizen. Ze was trouwens de enigste van de kindjes die de ganse reis geslapen had. De anderen waren ook braaf, maar hebben hun ouders goed bezig gehouden. Vooral heel leuk omdat ze op schoot moeten zitten en je dan niet weg kan met het eten wat je krijgt natuurlijk Ervoor hadden we nog een uurtje in de bus gezeten en na de vliegreis ook nog een uurtje. Al bij al zijn we toch van 9h tot 15h onderweg geweest, van kamer tot kamer. Een goede trip. We hadden natuurlijk wel wat bang dat we met een diarreepamper zouden zitten, maar ze heeft haar best gedaan en hiermee gewacht tot in het hotel. We hadden ook enkele potjes babyvoeding meegebracht vanuit België: groentepapjes. En omdat ze tot nog toe enkel maar haar melk luste, ook deze verdikt met babymuslie (ook uit België meegebracht) en niet de lokale babyvoeding in Nanchang, die vooral bestaat uit noodlessoep en dikke eierpap, hebben we daarnet haar zo'n potje gevoed. Ze heeft dit met veel smaak, volledig opgegeten! Is dat niet flink! (zie foto in het fotoalbum). Nu zit ze alweer rustig te brabbelen in haar nieuwe bedje, een echt babbelkous!
Gisterenavond bij het avondeten was er een paniekmoment. Niet alleen had onze allerliefste dochter die dag al 2 mooie diarreepampers klaargemaakt, maar kreeg ze het ook nog voor elkaar dat ze zich verbrandde! De vermoeidheid begint enorm toe te slaan, bij ieder van ons. Door de stress en vermoeidheid, denken we, heeft ze dus diarree, waardoor ze heel wat kleertjes heeft vuilgemaakt. We zijn enorm tevreden dat we waspoeder meegenomen hebben. We doen hier telkens als er iets vuil is vlug een handwasje en hangen dit op het waslijntje wat er in de douche voorzien is (ze hebben hier regelmatig babies in het hotel). De waslijn hangt trouwens constant vol! Maar gisterenavond toen we aan tafel gingen en even bij de tafelgenoten aan het babbelen waren terwijl ze het eten voor de kindjes brachten, had onze dochter haar handje in de hete soep gestoken vooralleer we gezien hadden dat de soep er al stond. Tuurlijk verbrand! Enfin na heel wat water en aftersun (bij gebrek aan beter), was het ergste leed toch geleden en heeft ze goed geslapen. Vandaag is alles terug in orde en heeft ze geen last meer. En nu gaan we middageten!
We zijn vandaag het paspoort van Noralie gaan halen. Alles verloopt hier naar Belgische normen echt supervlot, voor een groep van 8 kindjes heeft het welgeteld 10 minuten geduurd om deze paspoorten af te halen! Nu nog even een kopie maken en naar België doorfaxen en dan hebben we alle papierwerk in Nanchang erop zitten. Morgen vertrekken we naar Peking voor de legalisatie van het papierwerk op de Belgische Ambassade. Volgens onze gids is de Belgische procedure de ingewikkeldste en kostelijkste, ten opzichte van de Fransen en Canadezen toch, die zij ook begeleid. Wie had dat ooit kunnen denken! Namiddag zijn we vrij en kunnen we dus rustig de valiezen inpakken.
Vandaag zijn we naar het weeshuis geweest waar ze een jaar heeft verbleven. De rit ernaartoe was lang en vermoeiend, voor ons en voor de kinderen. Aangezien we toch niet het weeshuis zelf mochten langs binnen bezoeken hadden we allemaal de kinderen meegenomen. Het weeshuis is een complex van gebouwen wat, zoals gewoonlijk in China, bestaat uit een verblijf voor gehandicapten, een bejaardentehuis en een weeshuis. Dit alles ommuurd en met een grote ingang. Het viel ons onmiddellijk op hoe rustig het was toen we buiten de bus kwamen. Zeer weinig verkeer, tijdens het uurtje dat we daar waren zijn er 2 vrachtwagens doorgekomen, enkele brommertje en enkele fietsers. De weg ernaartoe is ook enorm klein en hobbelig en ligt bezaaid met kleine huisjes en handelszaakjes voor de lokale bevolking. Toeristen zien ze hier bijna nooit, behalve dan de mensen die het weeshuis bezoeken. Toen we buiten aan het wandelen waren, kwam er een meisje (een verzorgster) voorbij die haar naam riep. Toen ze naar binnen in het weeshuis was gegaan, kwamen plots alle verzorgsters kijken aan de vensters en riepen haar naam en ook die van andere kindjes. Haar verzorgster was er ook. Maar op zo'n afstand was het voor Noralie heel erg moeilijk om haar gezicht te herkennen. Ze keek wel als ze riep en gaf enig teken van herkenning. De terugweg, die 2 uur duurde, was enorm zwaar. Alle kindjes die moe en vervelend waren, veel te warm (tis vandaag 22 graden en bewolkt, maar tropisch), iedereen was enorm hard aan het zweten in een bus zonder airco. We waren geen van allen gekleed op zulk warm weer. Ons Noralie is heel flink gebleven, heeft een dutje van een dik uur gedaan en heeft toen wat liggen spelen met haar voetjes. De foto's van ons bezoek werden, zoals gewoonlijk, aan het fotoalbum (linksboven op de blog klikken op haar foto) toegevoegd.
Vandaag zijn we, deze namiddag, gaan wandelen in het park hier in Nanchang. Prachtig weer, rustige wandeling. Ze heeft de ganse tijd geslapen in haar buggy. Momenteel heeft ze een beetje verlatingsangst. Elke keer we haar loslaten of in een babystoel zetten gaat de sirene aan. In de hotelkamer doet ze dit slechts voor een paar seconden. Dus ze speelt hier fijn met haar speeltjes alleen, maar waar ze het niet kent, daar gaat de sirene goed hard en blijft ze gaan, dus heeft ze deze morgen en middag afwisselend bij mama en papa op de schoot gezeten terwijl we in het restaurant waren. En tijdens de wandeling in de buggy zwijgt ze van het moment dat de buggy begint te rijden, stilstaan is niet haar ding. Nu is ze momenteel fijn aan het spelen en zit ze ganse verhaaltjes te brabbelen, die wij uiteraard niet verstaan, maar ik denk dat enkel andere baby's deze verhaaltjes verstaan. Joan is intussen fotocopies maken van de notariële akten die we net ontvingen en gaat deze dan naar België faxen voor onze voorlopige erkenning van de adoptie. Voor de Chinese overheid is ze al van ons, nu voor de Belgische nog! Donderdag krijgen we trouwens haar paspoort al! In België moeten we net iets langer dan 3 dagen op een paspoort wachten! Morgen zullen we pas laat iets kunnen schrijven, want we vertrekken al om 9h 's morgen met de bus naar het platteland, de stad waar ze in het weeshuis zat en zullen de ganse dag wegblijven. Dat belooft als uitstap voor de kindjes!
Het is erg leuk dat we zoveel lieve en mooie reacties en goede wensen krijgen van iedereen. Het geeft ons net dat extra beetje meer energie wat we nu hard nodig hebben. Allemaal heel erg bedankt hiervoor. Hoewel we het heel graag zouden willen, kunnen we jammer genoeg niet iedereen persoonlijk antwoorden op dit moment. Eens thuis zullen we dit zeker goedmaken.
Noralie is net wakker geworden van haar middagdutje en blijkbaar begint het nu allemaal tot haar door te dringen. Ze is ontroostbaar en enkel als je haar dicht tegen je aandrukt en ze zich kan vastklampen aan de mama of papa stoppen de huilbuien even. Ze zal nog een aantal dagen moeten wennen aan haar nieuwe omgeving en ouders. We gaan ons best doen om haar door deze moeilijke dagen door te krijgen. Morgen meer nieuws....
Gisterennamiddag hebben we de volledige papierwinkel gedaan, nu hebben we 3 dagen toeristische uitstappen en een beetje meer rust. Aangezien er niet zo erg veel te zien is in deze stad en provincie, zijn deze uitstappen beperkt tot de supermarkt, morgen, het park en overmorgen normaal gezien het platteland, dit op onze aanvraag. Onze gids gaat proberen om alles geregeld te krijgen. Gisteren was het hier berekoud, slechts 7 graden toen we landden. Vandaag schijnt de zon al en is het al wat warmer, rond de 13 graden, voor de volgende dagen voorspellen ze telkens een verhoging met 5 graden, iedere dag. Gelukkig maar, want niemand heeft hier veel winterkleding bij! Deze nacht is ze heel erg rustig geweest. Ze was doodmoe van al deze belangrijke gebeurtenissen. Wij ook trouwens! We zijn er dus maar allemaal vroeg ingedoken en ze heeft rustig doorgeslapen tot 5h30, toen wou ze absoluut de fles. Tja, we hadden dan ook al (een beetje voor express) haar flesje van 1h 's nachts overgeslagen. Ze heeft het dus heel goed volgehouden. Deze voormiddag, het is nu 14h30, zijn we naar het winkelcentrum geweest. Een ervaring op zich! We hebben stomweg 3 keer de verdieping gedaan om de trap naar een verdieping lager te vinden. Gelukkig was een winkelbediende, die ons waarschijnlijk al 3 keer zoekend voorbij zag komen, zo vriendelijk om de uitgang te wijzen. We hebben wat voorraad ingeslagen van oa pampers en poedermelk. Deze melk is het enige wat ze echt graag heeft. Ander eten lust ze wel, maar niet zo graag als de fles. We hebben ook een lepeltje gekocht voor haar eten te geven, dat zijn we blijkbaar vergeten of al kwijt! En wat snoepgoed voor mama en papa die hun maaltijden regelmatig nu overslaan om alles geregeld te krijgen. Ze is een gemakkelijke en flinke meid. Op uitstapjes is ze meestal de enige die niet huilt en ze sliep daarstraks zelfs in de draagzak! Ze kijkt enorm graag rond en speelt met alles. Ze is al heel erg op haar gemak. Daarstraks aan tafel was ze zelfs aan het schaterlachen, terwijl de mama aan het gek doen was. Nu doet ze haar middagdutje en is het straks alweer tijd voor een voeding.
Vandaag rond 11u hebben we dan onze dochter Noralie eindelijk in onze armen mogen nemen. Ze was één van de weinige baby's die niet direct een brulconcert gaf maar terwijl ik hier aan het typen ben heeft Ankie haar handen vol om haar te sussen. We hebben het vandaag erg druk gehad met alle papierwerk. Voor China zijn we ondertussen officieel haar ouders geworden rond 17u deze namiddag. Morgennamiddag hebben we vrij en kunnen we allicht wat meer schrijven. Nu ga ik Ankie helpen met het concert te dimmen en dan gaan we eindelijk eens iets eten. Als je op het fotoalbum linksboven op deze pagina klikt kan je alvast een paar impressies zien van onze eerste uurtjes samen. Groetjes aan iedereen.
Om 17h plaatselijke tijd zijn we in Nanchang gearriveerd, na heel wat probleempjes. Bij het inchecken in Amsterdam bleek er één koppel 48kg mee te hebben, ipv de toegelaten 40kg. Ze hebben maar liefst 600eur extra moeten betalen! De vlucht naar Peking was vlekkeloos verlopen, maar toen we aankwamen bleek dat er een koffer van één van de koppels ontbrak. Net de koffer met de babyspullen natuurlijk. Wij, zo voorzichtig als we zijn hadden zowiezo al alles verdeeld over onze koffers, voor het geval dat. Maar we waren bij het buitengaan van het vliegtuig vergeten de buggy mee te nemen. Net voor we aan de bagageband kwamen merkte iemand anders op dat wij onze buggy niet hadden meegenomen. Dus wij teruglopen naar het vliegtuig (de luchthaven van Peking is erg groot) en toen we aankwamen zeiden ze ons dat ze alle overgebleven buggy's op de bagageband hadden gelegd. Dus we waren voor niks teruggelopen. Enfin, toen we aan de bagageband lag er van onze spullen alles al op. Toen we arriveerden in Nanchang, na de tweede vlucht, bleek er nog een koffer babyspullen niet op de bagageband te liggen. Gelukkig hadden wij nog al onze koffers. Intussen hebben we wel al lekker gegeten en gaan we nu vroeg ons bed induiken, want op de vlucht hebben we zo goed als niet kunnen slapen, dus we missen nog een nachtje. Morgen om 11h hebben we afspraak om onze kinderen op te halen en dan de ganse namiddag moeten we de papieren in orde maken, dus zullen we 's avonds pas iets kunnen schrijven. De foto in bijlage is van het bedje wat er al op onze kamer klaarstaat voor onze dochter.
Vandaag vertrekken we naar Peking! Door het uurverschil zullen sommige verslagen misschien wat later binnenkomen, maar we gaan in alle geval trachten zo veel mogelijk op onze blog te schrijven en natuurlijk zo veel mogelijk foto's door te sturen. Vandaag moeten we om 11h45 in Brussel zijn aan het adoptiebureau Amarna. Van daaruit vertrekken we met de bus naar Schiphol (Amsterdam). Hier nemen we vandaag nog het vliegtuig naar Peking om 17h30. We arriveren in Peking zondagmorgen om 9h50 (lokale tijd), na een vlucht van iets meer dan 9 uur. Op de luchthaven van Peking nemen we dan om 13h50 (lokale tijd) het vliegtuig naar Nanchang (Jiangxi), hier arriveren we zondagnamiddag rond 16h (lokale tijd). Dat is dus in België, zondagmorgen rond 9h ongeveer. Dus het wordt een ganse nacht reizen.
Zonet nog eens Amarna gecontacteerd en ze hebben alle nodige documenten, we gaan dit morgen als we vertrekken krijgen, dan kunnen we het zeker al niemeer vergeten. Ze hebben ons ook bevestigd dat alles in orde is gekomen voor onze reis en dat we met een gerust hart kunnen vertrekken. Oef, toch een diepe zucht, nu gaan we zeker genieten van de reis en van onze dochter!!!
Gisteren zijn we eindelijk begonnen aan het pakken van onze koffer. Gelukkig zijn we zelf, zoals sommigen wel weten, lichte pakkers. We komen nooit aan de maximale 20kg per persoon. Maar nu is het een ander paar mouwen. We hebben toch serieus moeten snoeien in onze kleding en die van Noralie. Want in het heengaan mogen we maximaal 20kg per persoon meenemen, in het terugkomen mogen we pas 10kg extra meebrengen. Voorlopig nog steeds geen nieuws over het laatste document dat we nog nodig hebben en de perikelen met het ministerie van Jusititie.
Voorlopig hebben we niets meer gehoord van Amarna en geen nieuws goed nieuws zeker?! Ze hebben ons in alle geval bevestigd, dat ze ons verwittigen als er wijzigingen zijn in de plannen. Wij gaan in alle geval verder met inpakken en alles voor te bereiden om zaterdag te vertrekken.
Gisteren hebben we nog contact gehad met ons adoptiebureau Amarna. Blijkbaar zijn er nogal wat tegenstrijdige informaties van het Ministerie van Justitie dat onze voorlopige erkenning van de adoptie moet toekennen. Als wij in China zijn moet het ministerie vanuit Belgie een fax sturen naar China om onze dochter een goedkeuring te verlenen om met ons mee naar Belgie af te reizen. Volgens Amarna is die dienst van het ministerie vanaf 2 april een week in verlof. Onze documenten vertrekken de vrijdag ervoor vanuit China naar Brussel , en dus heeft het ministerie in Belgie een week tijd (onze 2de week China, die wij in Peking verblijven) om ze na te kijken en onze dochter toe te laten tot Belgisch grondgebied. Volgens de overheidsdienst hebben ze wegens hun verlof hier echter geen tijd noch mensen voor om onze documenten in orde te maken. Dus kan het nog wel eens zijn dat we later zullen moeten vertrekken door het verlof van een aantal ambtenaars op een overheidsdienst! Blijkbaar worden onze belastingscenten weer eens op een wansmakelijke manier besteed door het kabinet van onze minister van Justitie. Het gevolg kan zijn dat we ofwel later zullen vertrekken naar China met alle annulatiekosten en geregel vandien of dat we gewoon niet kunnen terugkeren uit China met onze dochter op de geplande datum en er nog een week of langer zullen moeten verblijven. Mme. Fetweiss, directrice van Amarna zei dat we waarschijnlijk via de minister zullen moeten gaan om alles in orde te krijgen. Ook onze toestemming om te vertrekken naar China die we nog van de Chinese overheid moeten krijgen, is nog steeds niet gearriveerd, deze hebben we ook nodig alvorens te kunnen vertrekken. De komende dagen beloven dus extra stresserend en spannend te worden.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. We vinden het altijd leuk om te weten wie er onze blog volgt of interessant vindt.
Om 17h plaatselijke tijd zijn we in Nanchang gearriveerd, na heel wat probleempjes. 
){kind=link}