An invisible red thread connects those who are destined to meet, regardless of time, place or circumstance. The thread may stretch or tangle, but will never break.
Enkele belangrijke data van onze adopties
inschrijving: september 04 cursus: januari 05-maart 05 beginseltoestemming: 16 juni 05 versturen dossier: 5 september 05 LID (login): 10 oktober 05 geboren: 6 februari 06 toewijzing: 2 februari 07 het eerste fotootje: 7 februari 07 gotcha-day: 19 maart 07 thuiskomst: 31 maart 07
inschrijving: 1 juni 07 verschijning JRB: 29 juni 07 MO: oktober-november 07 verschijning JRB: 20 februari 08 vonnis: 12 maart 08 intake: 18 maart 08 versturen dossier: 29 september 08 aanvraag verlenging: september 11
MO verlenging: maart 12 verschijning JRB: 4 april 12 verlenging vonnis: 16 mei 12
toewijzing: 14 mei 13 het eerste fotootje: 15 mei 13 gotcha-day: 1 juli 13
adoptionboard: 3 juli 13 thuiskomst: 13 juli 13
Hoe kunnen jullie ons kindje helpen om zich aan ons te leren hechten? Door zeker de eerste tijd enige afstand van hem/haar te houden! Door haar niet op schoot te nemen, te knuffelen of een aai over haar bolletje te geven!Door het kindje niet te veel aandacht te geven met geluiden,woorden,spelletjes etc.! Door haar niet rechtstreeks cadeautjes, koekjes, snoepjes etc. te geven! Kortom: Alle contacten moeten in de gewenningsperiode op haar papa en mama gericht zijn. Ook na deze eerste tijd blijft het van belang om rekening te houden, zij het in mildere vorm, met de ontwikkeling van het hechtingsproces. Met behulp van bovenstaande maatregelen zal zij worden geholpen om te wennen en zich te kunnen binden aan ons, als nieuwe ouders. Zij zal gaan beseffen: "Zij horen bij mij en ik hoor bij hen, alleen zij zijn mijn papa en mama!". Hierdoor zal het hechtingsproces op gang worden gebracht.
Een reis van duizend mijlen begint met een enkele stap.
Het verhaal van onze adoptieprocedures en onverwachte zwangerschap
05-10-2015
Onze zoon heeft eindelijk zijn officiële voornaam : Nathan
De laatste
keer dat we bij deze blog een berichtje schreven is al enkele maanden geleden.
Intussen zijn we weer een stapje verder in de procedure en zijn er weer heel
wat dingen in orde gekomen.
We zijn in
februari verhuisd naar een tijdelijk appartement en vorige maand opnieuw
verhuisd naar onze nieuwe woning. Het is dus een zeer drukke periode geweest.
De kinderen hebben zich alle 3 goed aangepast en vinden het in hun nieuwe school
in Genk, waar ze nu voor het tweede jaar naartoe gaan, heel erg leuk. De
verhuis heeft ons de mogelijkheid gegeven om, voor de kinderen meer naschoolse activiteiten
te doen, en voor ons, als ouders, om meer thuis te zijn.
Op gebied
van de adoptieprocedure heeft het overschrijven van de documenten bij de
gemeente welgeteld 6 weken geduurd van snelheid gesproken. De mevrouw die dit
moest doen was eerst in verlof, dan ziek en op de koop toe had ze dit nog nooit
gedaan, waardoor ze hulp moest vragen bij andere gemeenten maar na heel veel mailtjes
is het dan toch in orde gekomen.
We waren
wel zo slim genoeg om een voor eensluidende verklaarde kopij van zijn geboorteattest
te vragen (wat ze volgens ons op de gemeente niet mogen geven, aangezien het
een buitenlands document is, maar wie niet waagt, niet wint). Dit document hadden
we immers nodig om zijn voornaamsverandering te kunnen aanvragen. Indien we dit
niet gevraagd hadden, konden we pas begin 2016 zijn voornaam wijzigen, want na
de inschrijving in de gemeente worden, 1 keer per jaar (rond kerstmis), alle
documenten naar de rechtbank verstuurd. Daar moet hij dan later zijn als hij
een afschrift van zijn geboorteakte nodig heeft. Maw totdat deze documenten bij
de rechtbank zijn, zijn wij dus niet in de mogelijkheid om een afschrift van
zijn geboorteakte te kunnen krijgen.
Aangezien
uiteraard, dit document bijna het enige document is wat nodig is voor zijn
voornaam te wijzigen, hebben we dus het dossier begin maart onmiddellijk ingediend
met een voor eensluidend verklaarde kopij. Deze procedure duurt zon 6 maanden.
Nadat de wijziging werd goedgekeurd, voor zijn dossier gebeurde dit in de loop
van de maand juni, wordt de goedkeuring doorgestuurd aan ons. Vorige week
hebben we deze goedkeuring via aangetekende brief ontvangen en zijn we de
overschrijving gaan aanvragen op de gemeente. Omwille van de verhuis naar Genk,
is het dit keer dus in Genk dat we de wijziging van zijn voornaam moesten laten
overschrijven.
Dit heeft
ook weer een weekje geduurd en nu kunnen we dus eindelijk zeggen dat Nathan
Bamps onze zoon is en nog maar eens alle instanties op de hoogte stellen.
Het laatste
gedeelte van de adoptie wat wij nog in orde willen trachten te brengen is de
volle adoptie, maar hiervoor gaan we ons nu informeren en naar alle
waarschijnlijkheid zullen we moeten wachten tot de documenten van de adoptie
bij de rechtbank zijn, want voor de aanvraag hiervan bij de rechtbank hebben we
waarschijnlijk dus afschriften van documenten nodig die nu nog niet bij de
rechtbank zijn.
Sinds gisteren hebben we het aangetekend schrijven kunnen afhalen van de FCA met de regularisatie van de adoptie in België.
Het heeft heel wat moeite gekost voor Thailand en heel wat herinneringen aan FIAC om ons conformiteitsattest te kunnen verkrijgen. Dit is een attest wat simpelweg zegt dat de adoptie gebeurd is binnen de regelwetgeving van het Haagse verdrag. Zonder dit document kan de FCA de adoptie ook regulariseren, maar voor de zekerheid hebben we toch het document nog afgewacht.
Gelukkig maar, want er bleek nog een ander document bij te zitten: de beslissing van de rechtbank in Thailand. Een document van welgeteld enkele regeltjes wat dan ook nog eens beëdigd vertaald moet worden. De FCA werkt zeer snel, gelukkig maar, want na 5 maanden wachten op een document vonden we het toch tijd dat alles snel in orde kwam.
Nu moeten we enkel nog de beslissing laten overschrijven bij de gemeente en een afschrift aan FIAC bezorgen dat zij dan naar Thailand kunnen sturen.
Daarna gaan we nog zijn voornaam laten wijzigen, want nu heeft hij enkel zijn nieuwe achternaam gekregen.
Half juli
kregen wij een aangetekende brief van het adoptiebureau waarin stond dat de
adoptieprocedure voor Nathan in Thailand in orde was. Dit is een beetje de
regel: het kind moet een jaar in België zijn vooralleer ze in Thailand de
procedure afronden.
Deze melding arriveerde samen met een pakket van 5 bladzijden waarin het
vervolg van de procedure uitgelegd stond ook met de vriendelijke melding dat
deze 5 bladzijden moeten afgewerkt zijn binnen de 6 maanden vanaf dat de
adoptieprocedure beëindigd werd in Thailand. Aangezien dit reeds in juni
gebeurde, vervolgens de Thaise ambassade in België op de hoogte werd gesteld,
waarna het adoptiebureau dit via de ambassade vernam en ons informeerde, was er
dus al meer dan een kostbare maand verloren gegaan.
We hebben
dus met spoed de Thaise ambassade gecontacteerd om een afspraak te maken om de registratie
van adoptie te komen halen, ook dit verliep niet van een leien dakje. De
thaise ambassade is dus het best bereikbaar via mail, telefonisch ook enkele
uren per dag, maar tijdens die uren is de telefoon doorlopend bezet. Doordat
wij op verlof vertrokken, begin augustus, voor 2 weken en de consul geen tijd
meer had om in de 2 weken ervoor nog een afspraak te plaatsen, hadden wij aan
eind augustus gedacht, maar dan was de consul zelf in Thailand, bijgevolg was
de eerstvolgende mogelijke afspraak begin september. Om de afspraak te kunnen
vastleggen hadden ze wel nog een kopij van de paspoorten nodig, gelukkig konden
we dit hun via mail bezorgen. En zo hebben we alweer een maandje extra
achterstand opgelopen om het papierwerk in orde te brengen
Op 2
september zijn we dan eindelijk kunnen langsgaan voor de aanvraag voor registratie
van adoptie en tegelijkertijd de registratie van adoptie te tekenen, samen
met de consul. Toch weer even een officieel momentje nu is hij in Thailand al
geregistreerd als ons kind Ze hebben er ons ook op gewezen dat hij in Thailand
zijn rijksregisternummer altijd zal behouden. Dus mocht hij ooit informatie
over zijn verblijf in Thailand willen terugvinden, dan zal dat steeds mogelijk
zijn via dit nummer.
Een tip
voor diegenen die dit gedeelte van de procedure nog moeten uitvoeren, de Thaise
ambassade werkt op zijn Thais!!! De afspraken met de consul zijn in de namiddag.
Thais spreken nooit een uur af, enkel namiddag of voormiddag (dit heeft Thur
ons geleerd), en ja als je op de afspraak bent, dan is het wachten tot de
andere opdaagt zo ook op de ambassade, ze schrijven er dan wel bij dat je er
om 15h moet zijn, maar de consul had dus pas tijd voor ons om 16h, maw we
hebben tot 16h op haar gewacht! We hadden een oudere mevrouw verwacht, maar
niet het jonge meisje wat al die tijd gewoon in de ambassade rondliep met haar
roze gsm in de hand!
Een klein
detail wat ons toch nog wat bezorgd maakt, de mevrouw die de papieren aan ons gaf
zei ons dat ze hem geen geboorteakte heeft opgesteld maar een attest van
geboorte in Thailand. Zo hebben wij in alle geval haar uitleg verstaan.
Uiteraard is dit in het Thais opgesteld waardoor het voor ons onmogelijk is dit
te controleren. Hopelijk is dit voldoende voor alles in orde te kunnen brengen.
Zo niet, dan zullen we nog een keertje een namiddag moeten doorbrengen op de
Thaise ambassade
De volgende
stap is nu de vertaling van deze documenten alvorens we ze kunnen gaan laten
legaliseren en registreren in België.
Gisteren was het exact een jaar geleden dat we Nathan kregen.
Hij is nog steeds het guitige en sociale ventje van toen.
Amuseert zich geweldig samen met zijn broer en zus en zijn favoriete zinnetje is : 'Nog een keertje'... wat dus vooral gebruikt wordt wanneer we hem vragen of hij iets fijn vond. Zowel kermisattracties als het bezoekje aan de nieuwe school waar hij volgend jaar zal naartoe gaan werd beantwoord met 'Nog een keertje'.
Vanaf volgend schooljaar zullen ze in Genk naar school gaan, een hele verandering om van een kleine naar een grote school te gaan. Maar we hebben er alle vertrouwen in dat onze 3 kinderen er zich op verheugen om nieuwe vriendjes te leren kennen.
Het bezoekje en rondleiding in de nieuwe school kon in alle geval al op veel enthousiasme rekenen.
We zijn nu
6 maanden thuis en het gaat heel goed met onze jongste zoon.
Hij begint
al met brabbelen, we verstaan al enkele woorden zoals ja, nee, buiten, kijken,
wachten, mag niet ook korte zinnetjes zegt hij al na.
Hij is nog
altijd het vrolijke, speelse, sociale jongetje dat we in Bangkok kregen.
Sinds september
gaat hij, met veel plezier, naar de
eerste kleuterklas. Juf Margriet is dan ook eentje uit de duizend! We zijn heel
erg blij dat zij hem de tijd geeft om zich aan te passen en hij maakt elke dag
vorderingen.
Het
papierwerk schiet ook goed op. De aanvraag voor verlenging van ons vonnis werd al
2 maanden na aanvraag, door de rechtbank, zonder dat we moesten verschijnen, goedgekeurd.
Deze procedure is dus wel heel erg goed geoptimaliseerd ten opzichte van de
vorige keer!
Ook hebben
we, recent, al voor de 2de keer een document voor verlenging aangevraagd aan
Fiac en naar de gemeente verstuurd. Om de 3 maanden moeten we dit blijven
aanvragen tot de adoptiepapieren in orde zijn.
Intussen is
Fiac al bij ons geweest in september, hebben we een verslag aan hun verstuurd in
november en binnen 2 weken komen ze voor een derde evaluatie bij ons langs. Hopelijk
duurt het dan niet meer al te lang vooralleer de Thaise rechtbank de adoptie
goedkeurd. Dan kunnen we eindelijk zijn naam laten wijzigen.
De aanpassingen verlopen vlot, hij ontdekt al het speelgoed met veel plezier.
De laatste dagen werden vooral ingevuld door papierwerk.
De maandag na aankomst zijn we langs geweest bij de gemeente en zij hebben in eerste instantie hem niet willen onmiddellijk inschrijven in het vreemdelingenregister. Maar we hebben dan wel een bewijs van aanvraag tot inschrijving gekregen. Met dit document zijn we alvast naar de mutualiteit geweest en samen met een kopij van het attest wat we van kind en gezin kregen (bestemd voor aanvraag van zijn visum) was dit voldoende om hem alvast in te schrijven op de mutualiteit.
De dag erna had de gemeente begrepen dat hij toch onmiddellijk zonder politieonderzoek mocht worden ingeschreven en werd dit dan ook spontaan gedaan. We zijn deze documenten gaan afhalen en onmiddellijk hebben we ook deze binnen gebracht bij de mutualiteit, hopelijk hebben ze nu voldoende om het adoptieverlof goed te keuren.
Intussen is de politie ook al langs geweest en mogen we binnen 8 dagen zijn identiteitskaart gaan afhalen.
Omdat we een vakantie in Spanje voorzien hadden vroegen we ons af of zijn visum voldoende is. Het blijkt een type D-visum te zijn waardoor hij onbeperkt mag verblijven in België en 3 maanden in Shengen-landen.
Op zijn visum staat het verwarrend, waardoor we problemen hadden aan de luchthaven.
Voor de geïnteresseerden, hierbij de link voor meer info over dit type visum:
Wat wij altijd fijn hebben gevonden aan 'terugkomen van Thailand' is dat je dan, dankzij de jetlag elke morgen vroeg wakker bent, waardoor natuurlijk de dag heeeeeel erg lang is en je 's morgens altijd uitgeslapen bent.
Nu met de kids is dat natuurlijk iets minder, alhoewel het nogal meevalt. Zaterdagmorgen waren ze wakker rond 5h, dus gelukkig niet midden in de nacht. De zaterdag hebben we vooral uitgepakt, kleren gewassen en Nathan zijn thuisomgeving laten verkennen en ook een beetje ons voedsel.
In Thailand hebben we steeds ontbeten met rijst en congée, de broodjes vielen daar bij hem niet in de smaak. Hier echter, eet hij zeer flink zijn boterhammen.
We hebben de zaterdag afgesloten met een bbq.
Zondag hebben we dan een relaxdagje aan ons zwembadje en plonsbadje ervan gemaakt. Nathan voelt zich al zo op zijn gemak dat hij zelfs geen pamper meer aan wilde en hij wilde absoluut op het potje gaan... dus het was ook een beetje opveegdagje, want hij maakt de link tussen pipi en potje nog niet... maar alles op zijn tijd. Gelukkig is de diarree voorbij...
Vandaag is het maandag en zijn we deze morgen naar de gemeente gegaan om hem in te schrijven in het vreemdelingenregister. Spijtig genoeg komen we net terug tijdens het begin van het plukseizoen, waardoor natuurlijk alle plukkers die dit weekend gearriveerd zijn ook allemaal moesten ingeschreven worden in het vreemdelingenregister... met andere woorden, we waren al 5 minuten voor openingstijd daar en ze waren zelfs al bezig, een dikke pluim voor de gemeentediensten... maar het heeft in het totaal toch een uur geduurd vooralleer we de aanvraag hebben kunnen indienen.
Nu moeten we met het bewijs van aanvraag, ons adoptieverlof aanvragen.
Ouderschapsverlof, bij de rva, kan pas na inschrijving in het vreemdelingenregister en hier moeten we ook 'een attest van adoptie afleveren', welk attest precies kon ze mij aan telefoon niet zeggen, dus we gaan op goed geluk na inschrijving maar eens langs met de papieren.
Dus deze namiddag, wanneer de mutualiteit open is, gaan we daar al langs.
Intussen hebben we ook maar even contact opgenomen met de Belgische ambassade in Bangkok om te vragen of hij naar Spanje mag volgende maand. We vrezen dat we eerst een visum voor hem moeten gaan aanvragen bij de Spaanse ambassade. De gemeentediensten zeiden ons dat we met zijn paspoort en visum zelfs niet naar Maastricht mogen... dit kan echter enkel een probleem opleveren in geval van controle, maar 'better safe than sorry'...
Nathan daarentegen past zich geweldig goed aan, hij is, op sommige momenten, zelfs beter opgevoed dan de 2 oudsten... maar we profiteren een beetje van zijn goed opvoeding... als oudsten kunnen ze toch ook wel hun bord van de tafel ruimen wanneer ze gedaan hebben en papiertjes zonder dat je het moet vragen in de vuilbak gooien?
De communicatie gaat nog veel met handen en voeten, maar hij begint intussen toch al enkele woordjes te begrijpen en er komen af en toe al nederlandsachtige woorden uit zijn mondje zoals: nee (de leeftijd misschien?), byebye (niet nederlands natuurlijk maar toch), hallo (hello), mama (hebben we al kunnen opvangen)... De was doen en terwijl hij helpt de kleren sorteren elk item benoemen helpt ook alweer om zijn taal wat te verbeteren... maar het zal nog wel even duren vooralleer hij echt alles begrijpt...
Vrijdagmorgen zijn we heel erg vroeg moeten opstaan om naar de luchthaven te gaan in Bangkok.
Thur haar ouders waren zo lief om ons naar de luchthaven te brengen om 5h30 zodanig dat we zeker onze vlucht om 10h niet zouden missen.
We waren dus bijna 4 uur vóór vertrek in de vertrekhal.
Gelukkig maar, want toen we de koffer wilden inchecken, stelde de persoon aan de balie vast dat het visum wat opgemaakt werd voor Nathan enkel voor België geldig was en niet niet voor alle "Shengen"-landen.
Aangezien wij dus een vlucht hadden die, na een tussenstop in Dubai, ging landen in Dusseldorf, en deze stad niet op Belgisch grondgebied ligt weigerde de persoon aan de balie om onze koffers in te checken.
Ze nam contact op met haar verantwoordelijke voor meer informatie.
Na een half uurtje wachten hebben wij zelf ook contact opgenomen met de ambassadeur via het noodnummer van de Belgische ambassade in Thailand en hij bevestigde ons dat alles in orde was en dat ze hem mochten contacteren voor bevestiging dat het wel degelijk in orde was.
Na dus een dik uur wachten mochten we alsnog vertrekken. We hadden nog net tijd genoeg voor een ontbijt in de taxfree-hal.
Na dit ontbijtje gingen we nog even naar het toilet en hebben we kunnen vaststellen dat Nathan een leuke dikke diarreepamper had, die zijn volledige broek ook had besmeurd...
Op dit moment waren we wel dankbaar dat hij nog steeds pampers droeg, maar we hadden enkel reserve t-shirts bij en geen reserve broek in de handbagage.
Gezellig is anders, dan maar de broek uitwassen in de toiletten en hem in zijn pamper laten rondlopen, nuja hij zat toch in de draagzak dus het viel niet echt op dat hij 'slechts' in pamper door alle controles is geraakt. En koud is het in Thailand ook niet echt... Tijdens de vliegreis is zijn broekje gedroogd en konden we hem terug volledig aankleden.
De vlucht is heel erg aangenaam verlopen, we hadden een dagvlucht met de Emiraten, dus +/-6 uur vliegen tot Dubai en dan een tussenstop van ongeveer 1,5h en dan opnieuw +/- 6 uur vliegen tot Dusseldorf. Bij de Emiraten worden de kinderen echt wel verwend, aparte tv-tjes in elke stoel, met zo'n 500 kanalen, games, films, series, ... maw genoeg om u 6 uur bezig te houden...
Tijdens de vlucht krijgen ze dan ook nog speelgoed (rugzakje, kleurpotloden, boekjes,...), een extra dekentje en een knuffel... de kidsmaaltijd moet je op voorhand reserveren en komt ruim voor de andere maaltijden, wat zeer handig is om je kids te kunnen helpen. Deze is ook alweer inclusief een snackbox met zo'n 4-tal snoeprepen...
Tijdens de tweede vlucht kwamen de stewardessen dan ook nog eens rond om polaroid-foto's te maken als aandenken van je vlucht...
Met andere woorden, de kinderen zijn zeer braaf geweest tijdens de lange vlucht...
We zijn zo'n 20 minuten vroeger geland dan normaal, maar we hebben heel erg lang op de koffers moeten wachten...
Het ontvangstcomité heeft dit dan wel weer goedgemaakt, fijn om zo thuis te komen... bedankt voor alle ballonnen, cadeautjes en natuurlijk de spandoek!
Shoppen en inpakken (of toch proberen alles in de koffers te krijgen)! Maar eerst nog even een laatste duik in het zwembad na het ontbijt...
Gisteren is Joan het paspoort van Nathan met visum gaan halen op de ambassade, gelukkig zijn deze vroeg open en kon hij dus te voet vanuit het hotel dit gaan halen! Wat leek op een zalige dag, bleek toch warmer dan voorzien... wanneer je hier buiten komt heb je het gevoel, oh heerlijk weertje, maar na een paar minuten wandelen, druipt het zweet langs je rug...
Daarna zijn we naar de winkel gegaan voor extra melkpoeder, we willen de eerste weken hem dezelfde melk blijven geven die we van het weeshuis meekregen om het een beetje vertrouwd te houden. Enkel hadden we geen rekening ermee gehouden dat de winkel pas open was om 10h30, we arriveerden (te voet) om 9h45 en aangezien er nergens openingsuren staan dachten we dat de shopping wel zou open gaan tegen 10h (zoals de meeste grote shoppingcentra), maar deze bleef echter dicht tot 10h30... maar het is vakantie en we hebben alle tijd... dus zijn we braaf (samen met alle andere mensen die al voor de deur stonden) blijven wachten.
In de namiddag hebben we het rustig gehouden en hebben we wat tijd samen in het appartementje doorgebracht.
Rond 17h is dan Thur samen met haar ouders gekomen en hebben ons meegenomen naar een prachtig restaurant net buiten Bangkok... de omgeving deed je vergeten dat je in een grootstad als Bangkok zat. Het grote restaurant bestond uit verschillende 'Hollandse' huisjes, of heeft men toch trachten de 'Hollandse' sfeer erin te brengen... maar wij hebben vooral een duitse, oostenrijkse, zwitserse, deense, noorse en hollandse mix teruggevonden. Toch vonden we het een heel erg leuke plek!
Het eten was er buiten Thais, ook westers: spaghetti, lasagne en ja, ook braadworst met zuurkool!
Ban Nam Kieng Din was de naam van het restaurant, voor de liefhebbers...
We hebben daar zowel de verjaardag van Thur haar mama als die van Julius gevierd.
Julius kreeg als dessert een grote chocoladetaart met kaarsjes om uit te blazen... al het eten was er heerlijk, we hebben alweer nieuwe dingen kunnen proeven, zelfs de taart was heel lekker!
Morgen vertrekken we heel vroeg, we stijgen op om 10h en het is nog zeker een uur rijden tot aan de luchthaven, dus vanavond kruipen we vroeg onder de wol...
Gisteren hebben we een rustig dagje aan het zwembad gedaan, in de namiddag heeft het wat geregend, dus werd de speelkamer van het resort aangesproken en hebben we wat opgeruimd en ingepakt.
Deze morgen zijn we vertrokken naar Cha-Am waar we samen met vrienden lekker typisch Thais gegeten hebben op het strand. Vooral de vers gevangen vis was heerlijk.
Nu is het 19h en zijn we net ingechecked en hebben we room-service besteld in het hotel.
Intussen hebben we onze nieuwe zoon in de voorbije week wat leren kennen. Hij is een vrolijke jongen die altijd wil helpen met alles, pampers of papiertjes in de vuilbak gooien, uitdelen van snoepjes of koekjes... Ook plaagt hij graag zijn grote broer en zus door ze te kriebelen. Mama plaagt hij dan weer door op de lepel te bijten en vast te houden wanneer hij eten krijgt... Soms krijgt hij wel een driftbui (tja hij is nu eenmaal 2), maar dan vooral wanneer hij, alweer met de beste bedoelingen, dingen wil doen zoals 2 messen trachten te gebruiken als eetstokjes of alle papiertjes/vuil in het restaurant op de grond wil opruimen en in de vuilbak gooien... heel lief, maar dat hoeft nu echt niet (zeker niet wanneer er honden, katten en god weet wat rondloopt in het open restaurant)...
Morgenvroeg gaan we Nathan zijn visum halen en vieren we Julius zijn verjaardag...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. We vinden het altijd leuk om te weten wie er onze blog volgt of interessant vindt.