Jaja,, vandaag is het 6 december en de goed heilig man kwam ook bij ons even binnen. Mijn kleine pruts kreeg een houten speelkeukentje en wat toebehoren en een blokkenpuzzel van bumba. Ze was er alvast heel blij mee en hielp de mama al de hele dag met koken... Ik had er ook een foto van de sint erbij gezet (om wat te verduidelijken ) en ze begon spontaan te zingen 'sintekaas apoentje,...'.
Dit weekend kwam de sint ook bij de meter (mijn beste vriendin) en bij de peter (mijn pa). Dat bracht weer heel wat spanningen met zich mee. Bij de meter kwam de sint "in 't echt". Ze had er één gevraagd van bij de gezinsbond speciaal voor haar metekind (want haar kindjes kennen het geheimpje al). Hij kon daar pas om 16u30 zijn. Tomme, trobbels, want tussen 16u30 en 17u werden we verwacht bij mijn pa. Tja, dan denk je, ik bel even om wat later toe te komen, maar bij ons ligt dat niet zo simpel...Toch heb ik het erop "gewaagd", want uiteindelijk was die afspraak bij de meter al van vorig jaar vastgelegd en die andere pas sinds enkele weken. Ik dus gebeld met de mededeling dat ik iets later zou zijn. Ja, amai, dan had ik iets gedaan..."ofwel kom je naar hier, ofwel naar daar" met zo'n intonatie van als je niet naar hier komt, dan zwaait er wat..."bel haar maar om het af te zeggen, want de andere kleinkinderen -1,5j en 8mnd- komen ook en alles zal hier op tafel staan en dat kan niet dat je later komt". Voila, ik wist dat nu ook weer. Zelf vind ik het belangrijker dat ten eerste mijn meid de sint echt kan zien en ten tweede dat ik niet zomaar een afspraak kan afzeggen van een jaar geleden. Maar ja, ik heb er niet te veel te zeggen, dus moest ik me weer plooien en heb ik het bezoek bij de meter afgebeld. Met spijt in het hart. En natuurlijk ook gepâard met gierende zenuwen door mijn hele lichaam. De laatste tijd zijn er weer meerdere zulke voorvallen gebeurd, waardoor ik echt niet veel meer nodig had. Daarnaast nog veel moeten werken (vervangen en zo want we zitten met zieke collega's). Vanmorgen naar dokter geweest; bloeddruk 4/9 , diagnose: oververmoeid, overstressed,...Resultaat: een week thuisgezet. Ben benieuwd of het allemaal zal "opgeklaard" zijn na een week.
Jaren geleden maakte ik een blog, schreef er lange tijd bijna elke dag, maar dan ontbrak me de tijd om verder te doen en heb ik het opgegeven. Nu dus opnieuw beginnen. Een poging om -bijna- dagelijks iets neer te pennen. Gewoon om anderen iets te laten weten, gewoon om de dingen van me af te schrijven,...
Eventjes voorstellen. Ik ben een bewust alleenstaande moeder met een dochtertje van bijna 2 jaar. Eigenlijk is het meer "bewust moeder" dan "bewust alleenstaand" Het is een schat van een meid en ik vind de keuze om een kindje te krijgen dé beste beslissing uit mijn leven. Ik kan me echt geen leven meer voorstellen zonder haar. Het is wel niet altijd even gemakkelijk, maar eigenlijk mag ik niet klagen en komt alles altijd wel in orde. Allez, toch op het vlak tussen mijn meid en ik. Problemen die zich voor kunnen doen, zijn bijvoorbeeld rond opvang (heb een heel onregelmatig uurrooster) en als er belangrijke beslissingen moeten genomen worden (bijv op medisch vlak). Het enige wat ik als heel groot probleem ervaar, is mijn "familie". Het is niet dat ze niet achter mijn beslissing stonden, maar de relatie tussen ons verloopt niet van een leien dakje. Maar later zal daar wel meer over volgen.
Om af te sluiten voor vandaag:
'ik zoek mezelf, ik word mezelf, ik wil mezelf zijn'
) en ze begon spontaan te zingen 'sintekaas apoentje,...'.
