Een uur te vroeg komen we aan in Namen en er is nog weinig beleving ,  dus nemen we onze tijd om startnummer en t-shirt af te halen. Nog even naar't toilet en dan hebben we zowaar nog tijd om een kopje koffie te drinken in een plaatselijk caféetje 😊

Dan hijsen we ons in looptenue en begeven ons naar het evenementenplein. Vanwege mijn late inschrijving starten we in wave 2. Met startnummer 1004 zie ik dat er eigenlijk niet zo veel volk is in tegenstelling tot de Vlaamse evenementen . In Wallonië loopt men trouwens niet echt warm voor prijzige evenementen . 

Na een tiental minuten opwarmingsoefeningen wordt er afgeteld voor de start. We lopen achtereenvolgens door de gebouwen van de CM (medesponsor) langs trappen op en terug af, door het gemeentehuis , het provinciehuis, een cinemazaal etc...

Op km 7 begint echter het echte werk en worden we getrakteerd op de beklimming van de plaatselijke Citadel. Hier passeer ik al mensen die in de eerste wave, 20 minuten eerder vertrokken, en die het hier echt moeilijk hebben. Ik probeer toch een redelijk tempo te onderhouden, wat niet evident is, want telkens ik mensen wil inhalen word ik gedwongen op de kasseien te lopen wat mijn voetpees niet ten goede komt. De afdalingen zijn door het regenweer vrij glad en dus gevaarlijk, hier besluit ik dan ook te stappen, zeker op de trapjes ! Een stukje natuur is ook een onderdeel van deze trail, passage door een park en nog een paar andere passages langs onverharde paadjes.

Bijna op het einde mogen we ook nog door de gangen van een plaatselijk hotel lopen, bij het naar binnen lopen zelfs even langs een zwembad ,  maar ik besluit toch maar om geen duik te nemen 😆. Ook de passage langs de rivier de Maas zijn mooi om te beleven. Na een 11 tal km komt er bijna een einde aan de calvarietocht, nog een 500tal meter en daar staat de finishboog, ook hier weer weinig beleving😦

Onderweg wel twee keer getrakteerd op een muzikaal intermezzo door een paar plaatselijke muzikanten, maar dat was het dan ook.

Na de finish nog even mijn maatjes opgezocht vooraleer we ons begeven naar ons "ontbijt". Een zakje van de Delhaize met daarin een sapdrankje, een appel en een soort Sultana koekje. Van de plaatselijke bakker krijgen we ook nog een chocobroodje. Mijn ontbijt ziet er eigenlijk wel heel anders uit 😄

Als we allemaal binnen zijn, trekken we wat droge kleren aan en begeven ons terug naar het café waar we bij aankomst iets zijn gaan drinken. Ik lust wel een lekkere spaghetti vergezeld van een rode Chimay.

Hier wordt dan ook ons avontuur afgesloten en de meningen waren vandaag wel enigzins gelijk wat betreft dit "evenement " .Goed voor 1 keer, maar verder ben ik er wel klaar mee. Toch weer een ervaring rijker, maar bij leven en welzijn lopen we volgende week nog eens een ECHTE wedstrijd 😉