Heb me vandaag nog eens laten verleiden om een wedstrijdje te lopen als jaarafsluiter.
Vanmorgen toen ik thuis kwam van het werk, een paar uurtjes op de zetel gaan rusten Toen ik wakker werd had ik plots ontzettende maaglast, ik had nochtans een maagpil genomen samen met een ontstekingsremmer. Toch trok ik richting Mario waar we samen met Sven Nicolay en Robin Duckske op weg gingen naar Haneffe. Deze keer reed ikzelf met mijn wagen, want ik wou achteraf nog iets drinken en eventueel mijn kans nog wagen bij de tombola. Helaas had ik mijn propere schoenen vergeten, en vertrok dus meteen na de wedstrijd huiswaarts.
De wedstrijd zelf dan Meteen na een opwarming van een tweetal km vooraan postgevat aan de startlijn om eens me te zijn met de besten ;-). Maar helaas, net zoals vorige week in Diepenbeek zat ik nog te prullen aan mijn Garmin, zodat mijn start volledig de mist in ging,pfff. Toch kon ik die eerste km een tempo onder de 4 min. handhaven=3.56. Dan kwam er een passage door het park van het plaatselijke kasteel dat door de regen van afgelopen dagen herschapen was in een waar crossparcours.Het was harken om recht te blijven en daardoor ging ook de snelheid duchtig naar beneden, km 2= 4.23 Ik herpakte me terug toen we weer op de weg kwamen en liep mijn derde km in 3.51, meteen ook mijn snelste van vandaag!! Dan opnieuw een passage op onverharde toestanden waardoor ik even wegschoof, km 4 werd afgelegd in 4.22, km 5 zowaar in 4.30. km 6 terug op de weg, vlak, en de aanval terug ingezet, resultaat 4.05 voor km 6.Maar dan kwam opnieuw die vervelende passage door het kasteelpark en het tempo stokte opnieuw, km 7= 4.31 In de laatste km probeerde ik nog alle zeilen bij te zetten om nog een paar lopers in te halen. Een piepjonge kerel, we scheelden misschien wel 40 jaar, probeerde me nog te hinderen door het gat te dichten, maar kon er nog net doorheen glippen. Toch stak hij me terug voorbij, ik liet hem begaan.Paar 100 meter verder leek hij plots stil te staan en liet ik hem ter plaatse. De laatste km kon ik nog net boven de 15 km/u lopen= 3.59. Ik liep over de meet in 34.15, niet meteen een toptijd, maar toch tevreden op dit parcours. dit was dan ook meteen mijn laatste wedstrijd van het jaar en zo loopt datzelfde jaar ook op zijn einde.
Er rest mij dan nog alleen jullie een feestelijk eindejaar toe te wensen en véél loop-en ander genot in 2014. Tot volgend jaar, echter niet zonder nog enkele genietbare fotootjes ;-)
Groetjes en tot in 2014!!!!!
let vooral op het grappige borstnummer, het moet mij weer overkomen, woppa ;-)
Afgelopen zondag stond er nog eens een wedstrijdje op het programma.Nu Kerstmis in de week valt lukt het me net om dat loopje ingepast te krijgen in mijn al drukke agenda. Zaterdag kon er zelfs nog een duurloopje van 20 km af met collega loper Bjorn Vandenholt ;-).
Zondag dus....thuiskomen van't werk, paar uurtjes slaap en dan klaarmaken voor vertrek. Ik werd opgepikt door een nieuwe loopcollega hier uit de buurt, Bart Saenen. Samen reden we dus richting Diepenbeek terwijl de hemelsluizen al een tijdje open stonden.Het zag er echt niet goed uit en ik had er dus niet echt veel zin in. Maar eens aangekomen op de plek van bestemming verdween de regen als sneeuw voor de zon, en tussen de wolken door kwam die zon zelfs even piepen. Na de inschrijvingsmodaliteiten volbracht te hebben en ons tombolabiljet te hebben ingeruild bij een lieftallige jonge kersthinde, waar ik een fluo singlet in ontvangst mocht van nemen, was het tijd om op te warmen De 5 km wedstrijd was dan bijna aan zijn einde toe, en hier zag ik nog net loopmaat Robin Duckske op een derde plaats eindigen ;-) Samen met David Drion, Peter Bellen , robin en Bart deden we één toertje van exact 2500 meter.Het parcours was vrij bochtig, vlak en goed beloopbaar. Amper 46 lopers aan de start van deze door eindejaarsstudenten van de KhLim georganiseerde wedstrijd.Daar was zelfs een Nederlandse topatleet bij. Verder ook toppers als Bellen, Drion David, ééntje van het Runergy team, en collega bakker Peter Maris.zij zijn allemaal sneller dan mezelf, de rest van het deelnamersveld kon ik in principe wel aan, althans degene dei ik kende van de HC wedstrijden. De enige "concurrent" die me eventueel nog kon belagen was Tony Deneuker, in principe is hij net niet snel genoeg, maar je weet maar nooit. Bij aanvang van de start stond ondergetekende op de eerste startrij en kon zo als een pijl uit een boog een blitzstart nemen. Maar door mijn onoplettendheid bij het afgaan van het startschot zat ik nog aan mijn horloge te prullen en zo vergat ik deze op et duwen.Na een paar meter lukte het dan wel, maar toen moest ik ook al meteen het tempo milderen. Mijn eerste km werd gelopen in 3.55, de tweede in 3.59.Bij het ingaan van de tweede ronde liep ik na de finishlijn naar links in plaats van rechts.Zo kwam Tony van wie ik al even de hete adem in mijn nek voelde me voorbij .Ik werd meteen een halt toegeroepen, maakte rechtsomkeer en de achtervolging kon beginnen.De eerste 5 vogels waren toen al lang gevlogen.Alleen Tony moest ik nog zien kwijt te spelen.Maar hij liep een sterke tweede ronde, ik moest aanklampen, kon zelfs niet overnemen.Km 4 liep ik in 4.03, de volgende km's tot km 7 in 4.06. Halverwege de derde ronde kon ik weer naderen op Tony en zelfs op een bepaald moment voelde hij dat ik klaar was om over te nemen.Hij liet me gaan en wist dat het over en uit was voor hem.Mijn tempoversnelling had hem blijkbaar de adem afgesneden (4.00 voor km 8). Ik maande hem nog aan om te volgen, maar hij kon niet.Vanaf toen had ik een vrijgeleide naar die zesde plaats en kon ik al aan uitbollen denken.Doch steeds met één oog achter me lonkend om te zien of Tony toch maar niet dichter kwam.De laatste twee km liet ik dan ook telkens 4.11 optekenen. Moe maar voldaan bereikte ik de aankomst in een officiële tijd van 41.15 voor 10 km en een habbekrats. Na afloop van de wedstrijd nog even uit gaan hijgen, bijgepraat met de collega en dan was het tijd voor een warme douche. Alvorens naar huis te rijden, nog even iets gaan drinken in de cafetaria van Health City, het plaatselijke fitnesscenter aldaar. En zo kwam er aan deze gezellige zondag jammer genoeg weer een einde. Ik vond het een geslaagd evenement en hoop bij deze dat de studenten volgend jaar nog zin hebben om dit over te doen. Alvorens af te sluiten en me in de kerststronken te vlammen wil ik hier nog enkele fraaie plaatjes meegeven.
Afgelopen zondag had ik de keuze tussen enerzijds de Kerstrun in As waar ik al enkele jaren vaste klant ben of de kerstcorrida in het nabijgelegen Zoutleeuw. Omdat er op geen van beide locaties voor mij iets te verdienen valt koos ik maar voor Zoutleeuw.Het parcours aldaar is niet zo makkelijk als dat van As, vorig jaar was het daar door het winterweer vrij gevaarlijk, maar mijn besluit stond toch al snel vast. Een kwartiertje rijden en ik ben er. Ik zou er bij wijze van spreken naar toe gelopen zijn als opwarming.Maar de conditie en de lichamelijke gesteldheid zijn de laatste weken flink achteruit gegaan. De nieuwe osteopaat heb ik na één week al opgegeven, voelde dat het niks ging worden, alleen maar een gat in mijn portefeuille. Ik probeer wel op mijn eigen manier er te geraken ;-) Terug over naar de orde van de dag....
Zoutleeuw dus, een rustig en historisch dorpje aan de Gete en de derde organisatie van de kerstcorrida. Vorig jaar heb ik daar een desillusie opgelopen door het slechte weer en het daarbij horende minder leuke aprés gebeuren. Toch liet ik me terug overhalen om deel te nemen. De wedstrijd ging dit jaar ook door in de namiddag en het weer was véél beter. Het had afgelopen dagen wat geregend maar het parcours met al zijn bochten, draaien en keren en sluisdoorgang, lag er vrij goed bij. Er was ook meer volk dan voorgaande jaren. Ik zette me na een lichte opwarming ergens midden in het pak. Toen het startschot afging kon ik dan ook niet meteen op snelheid komen, want het parcours was in het begin nogal smal, dus moeilijk om voorbij te steken.Mijn eerste km was dan ook slechts 4.19. De achtervolging kon ingezet worden en km 2 zaten we op tempo, 3.55. Maardat tempo zou ik door de zwaarte van het parcours nooit volhouden.Ik haalde nog wat mensen in, kwam bij een stel lopers die me meteen in mijn spoor zetten, ik liet rustig begaan.Snelheid minderde zienderogen, van 4.04 in km 3 en 4 ging het naar 4.09-4.12-4.11 voor respectievelijk km 5-6 en 7. Ik was moe en één van mijn achterliggers had me inmiddels voorbijgelopen en achter gelaten.Maar stilaan kwam ik toch terug bij hem, zelfs erop en erover. Op km 8 en tevens ingang van de laatste ronde kwam ik door in 4.13.Km 9 in 4.10, km 10 in 4.12 Op het einde van die laatste ronde, er moest toen nog een zeshondertal meter gelopen worden (10,6 km volgens mijn Garmin), zag ik plots een vrouw voor me lopen, het bleek de tweede vrouw te zijn.Maar ik had niet de kracht om haar nog aan te vallen, en liet me dus maar uitbollen richting finish, aankomst in 44.04, ongeveer dezelfde tijd als vorig jaar, maar toen was het waarschijnlijk wat korter, want het parcours was dit jaar lichtjes gewijzigd. Direct na de wedstrijd nog wat nagepraat met enkele collega lopers alvorens te gaan douchen en huiswaarts te keren. Alweer geen wauw gevoel deze keer, het seizoen loopt op zijn laatste benen, net zoals ikzelf. Het bobijntje is zo goed als af, toch wil ik nog één wedstrijdje lopen en dat is volgende week de Xmas-run in Diepenbeek, een nieuw organisatie. Tegen die tijd zal ik mijn beoogde doel van 2500 km wal al gehaald hebben en dan is het welletjes geweest voor mij. De drukke feestdagen komen er aan, de daarbij gepaard gaande vermoeidheid en het minder goede weer zijn zeker niet uitnodigend om te blijven lopen dan. Toch wil ik nog wat blijven sporten waar mogelijk is, om de op te doene calorietjes te laten smelten als sneeuw voor de zon. Misschien ga ik me wel wat afbeulen op de spinningfiets in het nabijgelegen fitnesscenter, we zien wel.
Nog enkele impressies om dit blogje weer af te sluiten en jullie lezers het beste te wensen en hopelijk tot volgende week ;-)
ziet het nog helemaal zitten aan de start ;-)
ondertussen aan't afzien op het front onder goedkeurende blikken op de achtergrond ;-) De oudjes hebben er blijkbaar plezier in, of zijn verbasd van zoveel kleurrijk geweld ;-)...... .....of laat het hun toch koud en genieten zij van de gezellige warmte binnen terwijl wij aan't afzien zijn. De oorlog is immers voorbij hé ;-)
de aankomst in zicht...lekker uitbollen ;-)
onderstaande foto is getrokken na één of twee rondes? Weet het zelf niet meer ;-)
Even een relaas geven over mijn loopcarrière tot nog toe.
We schrijven 1989, toen 25 jaar besloten mijn vader en ik te gaan lopen. Hij net 25 jaar ouder en beiden een voetbalcarrière, nou ja als je van een carrière in mijn geval kunt spreken, achter de rug. Vrij onbezonnen zochten we wat wedstrijdjes op, meestal afstanden van 3 tot 5 km, wat later uitgebreid werd naar 10 km.We liepen elk weekend wel zo een drietal wedstrijden.Getraind werd er ook ja, maar echter zonder structuur.Toch werden we lid van een loopclub, maar de echte trainingen waren aan ons niet besteed. Loopschoeisel dat werd ook al niet serieus genomen, op een paar turnpantoffels als het ware het slagveld in, zelfs in de winter liepen we crossen op onze sloefkes wat toen wel voor hilarische taferelen zorgde. Natuurlijk konden blessures niet uitblijven en ik begon last te krijgen van mijn scheenbeen.Toch bleef ik doorstrompelen met ergere gevolgen.Kon na een tijd nog amper stappen.Telkens lapten kinesisten me weer op en zo ging het maar door.Zelfs enkele jaren moeten stoppen met lopen....ik werd moddervet. We schrijven 2006, het jaar dat ik een loopblog begon bij te houden en mijn loopcarrière terug nieuw leven inblies. Ondertussen had ik het wat professioneler aangepakt en zooltjes laten aanmeten wat niet meteen voor verbetering zorgde.Kwam het door de zolen of was ik toen al versleten, maar mijn rug begon voor last te zorgen.Menige onderzoeken brachten aan het licht dat ik twee versleten wervels L4/L5 had, met een beknelde zenuw. Toch bleef ik hiermee doorlopen en liet me telkens behandelen door kinesisten allerhande. 2008-2009 werden voor mij de topjaren, met 38.30 op een 10 km wedstrijd en 1u23 op een halve marathon. Ook liep ik dat jaar twee 33-ers (2u38 in Zolder, 2u43 in Battice). Een marathon stond op mijn verlanglijstje, maar ik durfde het niet aan. Toen ging het weer bergaf met kwetsuren als pubisfractuur, adductorentendinitis enz... lag ik meer in mijn zetel dan dat ik op de loop was. Ik begon zowaar te fietsen wat ik toch echt niet plezant vond ivm mechanische pech. Toch hield ik dit vol en telkens sterkte mij dat om opnieuw beginnen met lopen. Eind 2010 werden er weer verwoedde pogingen gedaan om te lopen, infiltraties in mijn rug waren me ook al niet vreemd. Enkele osteopaten aan mijn lijf gehad, echter zonder véél resultaat.Second opinions gevraagd, allemaal dezelfde conclusie.....versleten ;-) Toch bleef ik tegen beter weten in maar doordrammen en haalde ik in 2012 weer bijna mijn "oude" niveau.Kon met mijn tijden terug wat onder de mensen komen.Slaagde er zelfs in terug aan en onder de 4 min/km grens te lopen. Dit jaar werd die lijn doorgetrokken, maar de rode draad "pijn" in het verhaal was nooit weg Op karakter beet ik door, het was tegen beter weten in steeds afzien. Ik liep opnieuw de zware 33 km van Battice in 2u40, ik was voldaan. Echter had ik me laten overhalen om een natuurmarathon te lopen. Omdat ik koos voor een gratis marathon, de 't Is voor niks in Geldrop, kon ik nog altijd op mijn beslissing terugkomen. Maar D-day kwam eraan en zo geschiedde, na 3u42 min kwam ik over de meet in deze zware beproeving.Maar het gevoel was niet echt super, ik had het even gehad vreesde ik. Toch bleef ik de week erna lekker, als je al van lekker kunt spreken, doortrainen, of beter doordrammen. Ondertussen zijn we in de maand december en hunker ik naar de 2500ste loopkilometer. Het fietsen begint ook wat meer vorm te krijgen met meer dan 5000 km op de teller, al blijf ik het niet echt leuk vinden. Vandaag nam ik me nog es voor een snelheidstraining te doen, maar het resultaat sprak me niet echt aan.Wat ik in wedstrijden kan opbrengen, gaat niet tijdens een trainingssessie. Daarom heb ik me vandaag voorgenomen om vanaf volgend jaar nog enkel wedstrijden te lopen aan een voor mij comfortabel tempo, lees minder afzien. Net vandaag en 18 kinesisten-osteopaten later heb ik weer een nieuwe osteo bij de arm genomen.Hij heeft me eens doorgelicht en kon zijn ogen niet geloven.Mijn lichaam is compleet "verward". Toch ziet hij het zitten om mij uit de put te halen, ik iets minder vanwege het financiële plaatje. Maar we geven het een kans en ik klamp me nog èènmaal vast aan deze laatste strohalm. Lukt ook dit niet dan zal ik dus vanaf volgend jaar zowiezo in de comfortzone gaan lopen en het fietsen ook uitbreiden. Hoopvol kijk ik de toekomst tegemoet en kan ik blijven lopen, dat is al een doelstelling op zich. Tot zover mijn verhaal...hopelijk een never ending story.... groetjes ;-)
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
