Kinderen.....we zeggen het allemaal wel eens met een zucht.
Wanneer doen we het goed?
Kunnen we het goed doen ?
Bij alles wat je doet of zegt staat wel een vraagteken achteraan.
Ikzelf ben een 34jarige mama.
Trotse mama van een dochter van momenteel nu nig 5 jaar en een zoon van 2,5 jaar.
Hij gaat na de paasvakantie voor de eerste keer naar de grote school.
Weer een mijlpaal verder. Trots!!
Maar vooral spannend. Hoe gaat hij het ervaren ? Gaat hij het leuk vinden ?
Gaat hij vriendjes maken ?
Uiteraard van wel!! Alleh ja dat hoop je toch voor je kind!
Als ik terug denk aan mijn dochter van die leeftijd toen heb ik de indruk date ik al
iets volwassener was. Denk ik dit nu gewoon omdat mijn kleine mannetje
Groter wordt en dat ik vind dat hij klein moet blijven ?
Alhoewel meisje en jongen toch verschillend is, echter geen cliché, alle ja
voor mij dan.
Maar mijn dochter, mijn mini me! Mijn hartje!
Zo een blok van energie dat de vonken er soms vanaf spatten. Zo hevig, zo
normaal?
Was ik ook zo op die leeftijd begin ik mij dan af te vragen .
Een kind heeft natuurlijk altijd meer energie dan ins. Zeker op die leeftijd.
Soms denk ik, ik ga een keertje naar de huisarts en vragen if het normaal is.
Ben ik dan weer te drastisch of te overdreven ?
Langs de ene kant denk je dan het kan geen kwaad om eens langs te gaan
Langs de andere kant denk je dan weer, he bent weer aan het overdrijven mama!!
Toch zeggen familie en vrienden : ze is weer druk eh.
Ik moet toegeven dan word ik wel kwaad of droevig als ze dat zeggen.
Wat zeg je over mijn kind ? Ik zeg het wel niet luid, ik zeg het in mijn gedachten en knik.
We weten de iPad is slecht zeggen kinderpsychologe e.d.
Maar wij zitten dan op die moment tussen de drukte en dan denk je hier maar even de iPad.
RUST! Mijn redding voor die moment.
Zo zielig om te denken!
Wij komen thuis van werk, snel eten maken, snel eten,snel wassen en dan gaan slapen.
Geen tijd om gezelschapsspelletjes te spelen. Helaas, we
zouden niets liever doen. De maatschappij leeft tussen tijd en geplan.
Hoe doen we het beste voor de kids en voor ons om alles op tijd gepland te krijgen ?
Willen we alles te perfect of lopen we in een kudde ?
Perfectie bestaat niet. Alhoewel we dat zien op sociale media....
picture perfect! Dan denk je toch steeds hoe doen die dat ? Toch weet je niet
wat er achter die foto speelt.
Mijn man vindt dit vergif en ik moet het nu meer en meer toegeven!
Hoeveel keer we onze dochter haar naam al hebben moeten roepen.
Samen met haar broer, man man soms kat en muis tot als er iets gebeurd, de
ene valt of de andere krijgt straf. Dan hebben ze elkaar lief! Mijn 2 knapperds!!!
Hetzelfde als er iets met ons zou zijn. Ze komt als eerste aangelopen om een knuffel te geven.
Mijn mini me! Mijn hartje!!!
