Blijkbaar ben je op mijn blog verzeild geraakt, gewild of ongewild.
In ieder geval kun je eens wat rondkijken en -lezen.
Deze blog is er voor iedereen die mij graag wat zou willen volgen op men reis door en rond de wereld. Ik zal men best doen om deze regelmatig van nieuwe tekst en foto's te voorzien, als ik aan een computer met internetverbinding kan geraken tenminste.
Ik hoop dat ik met deze verhalen en foto's minstens een fractie van mijn ervaringen kan laten afstralen op eenieder van jullie.
Zoals in de titel en het adres vermeld gaat het hier over een backpacking trip, dit wil zeggen een reis met enkel de rugzak en verder niets! Ook zal ik zo weinig mogelijk proberen te vliegen, dit om zowel ecologische, economische en meer-voeling-met-het-land redenen. Treinen, bussen, taxi's, fietsen, kamelen, paarden, ezels, ritschka's en wat weet ik nog allemaal meer zullen dus het voornaamste transport uitmaken.
De "geplande route" is als volgt ( in hoeverre ik die zal volgen is een totaal andere vraag): vetrek belgië, vliegen naar japan, vliegen naar china, via tibet naar nepal, zo noord india binnen, noord india over land naar birma (weet nog niet of de grenzen daar open zijn, zullen wel zien), thailand, cambodja, vietnam, maleisië, singapore, indonesië, dan vliegen naar australië, vliegen naar nieuw zeeland, evt fiji zullen wel zien. Dit zal het eerste deel van de trip zijn.
Tweede deel is als volgt: vliegen van oceanië naar chili, argentinië, bolivia, peru, colombia, panama, costa rica, nicaragua, mexico, de states, canada. Als er dan nog tijd, goesting en budget is: vliegen op zuid-afrika, zuid-oostkust afrika, ... we'll see
Zo nu zou je al ietofwa een gedacht moeten hebben waarover het hier allemaal gaat he.
Als je wilt kun je via de knop "voeg toe!" onder gastenboek een berichtje achterlaten.
Veel plezier dermee
Beoordeel dit blog
backpacking the world
reisdagboek van een wereldreiziger
03-03-2010
46 Hans en Grietje of Alain Provist, ik weet et nie
Ken je het verhaal van de kangoeroe?
Toen Kapitein Cook landde aan de NO-kust van Australië om reparatiewerken uit te voeren aan zen schip, aan wal ging en in contact kwam met de locale stammen, ook wel Aboriginals genoemd, werd er zoals gewoonlijk toen primitief gecommuniceerd.
Ondanks het feit dat communicatie heel moeilijk was waren beide volkeren toch nieuwsgierig naar elkaar. Er werden (voor die Europeanen) veel nieuwe plant en diersoorten ontdekt en in de mate van mogelijk, uitleg gevraagd aan de Aboriginals.
Uitleg vragen ging als volgt: met een luide stem in Engels de vraag stellen aan de locale bevolking. Drie keer raden waar dat op uitdraaide?!
Nu, er zijn veel mythes waar de naam vandaan komt. De meest wijd verspreide is de "I don't know" (ik weet het niet)-mythe, die de Aboriginals zouden uitgesproken hebben als "kangoeroe" toen ze geen snars begrepen van wat die Europeanen allemaal vroegen. Heel aannemelijk en terecht natuurlijk!
Dit blijkt echter onwaar te zijn. En de verwarring zou ontstaan zijn door een andere kapitein (Phillip King) die het woord "Minha" zou gehoord hebben en dat zoveel betekend als: eetbaar dier.
Dit op zijn beurt in tegenstelling tot het woord "gangurru" dat Cook in het Noordoosten gehoord had. Met als resultaat dat de vergissing tussen beide kapiteins als de "I don't know-mythe" in leven kwam, waarbij gesteld werd dat Cook het eigenlijk niet wist.
Veel zal te maken hebben gehad met communicatiegebrek en verschillende dialecten tussen de verschillende Aboriginal stammen.
Cook aan de andere kant, had het wel bij het rechte eind.
Het woord "gangurru", in de Guugu Yimidhirr refereert naar een soort kangoeroe.
Maar de "ik weet het niet" mythe klinkt wel wat leuker!
Na de interieur verlichting maar eens in orde gezet te hebben met een zekeringdoosje én zekeringen om losliggende, met tape aan elkaar geplakte, kabels en bijhorende kortsluiting te vermijden zaten we ineens met een serieus lek onderaan.
Overal waar ik reed bleek er ons "Hans en Gietje-gewijs" een lange streep te volgen, beetje zoals de broodkruimeltjes!
Om dan nog maar te zwijgen van de zwarte plek die de bus als herinnering aan onze aanwezigheid naliet op elke stopplaats.
Twas dus ferm tegen men goesting dat ik uiteindelijk dan toch maar onder de bus gekropen ben om de nodige verkenningswerken uit te voeren.
En de ontdekking was niet min: een serieus olielek waarvan de oorzaak voorlopig nog onbekend was en een scheur, dertig centimeter lang, in de watertank. Bleek dat die al meermaals gerepareerd was "alain provist!".
Nog fermer tegen men goesting dus weer sleutelen!!
Het olielek lijkt nu toch opgelost met de aanpassing van de carterontluchting, nauwer laten aansluiten van de oliemeetstaaf en een flesje dichtingvernieuwer.
De watertank daarentegen zou tweehonderd dollar gaan kosten om opnieuw gemaakt te worden daar ze naar zeggen van de plaatslager onrepareerbaar was!
Onrepareerbaar, onrepaareerbaar?! Da zullen we nog wel zien. Wedden dat ik hem deftig vermaakt krijg voor veel minder!
Enfin, de bus geeft al de eerste tekenen van onbetrouwbaarheid.
Maar om trekkings te gaan doen in de bergen heb je gelukkig geen bus nodig! Een tent en rugzak op twee sterke benen zijn voldoende.
We zijn in Grampians National Park!!
Een fantastisch natuurgebied in centraal Victoria ergens ten midden Melbourne en Adelaide.
Behalve de fantastische natuur, gesteente en panorama's vindt je hier ook de nummer één en drie gevaarlijkste slang van Australië! Hier gaan wij trekken!!
Een vierdaagse trektocht door de bergketens met ongerepte natuur, steile beklimmingen, overnachten op een vijandig plateau, pure eenvoud, hoogteverschillen tot duizend achthonderd meter op en neer per dag en op één plaats vierhonderd meter kaarsrecht omhoogklimmen.
Dit alles met de rugzak geladen met eten en water voor vier dagen voor twee personen en natuurlijk de tent en slaapzakken en al die andere essentiële benodigdheden.
Klinkt als muziek in de oren nietwaar?!
Heel speciaal gevoel om zo uren door een spookbos met zwarte stammen te dolen, de Victoria bosbranden van een paar jaar geleden zijn nog niet verteerd hier.
Grampians National Park is fantastisch!!!
Helemaal men ding, niet verwonderlijk dan ook dat we hier een tijdje rondgehangen hebben. Nog enkele dagtrekkings met een daypack en genieten van de rust en natuur hebben de resterende dagen gevuld.
Little desert National Park en Mount Arrapilies, een wereldvermaarde heilige plek voor rotsklimmers volgden nog.
Maar bij gebrek aan eigen touwen en een klimpartner is het bij aanschouwen gebleven. Jammer jammer!!
Tis tlaatse hier in Victoria voor ons, we zijn op weg naar Coroon National park aan de kust ten Zuiden van Adelaide, South Australia.
En tis niet enkel bij het binnenkomen van Australië dat er grenzen zijn...
nen "ik weet et nie"
Grampians!!!
spookbos
Horsham, stadje ten Noorden van Grampians
Reacties op bericht (2)
24-06-2010
keep on klimming
Hee Djordi,
Prachtig om je weer een trekking te zien maken. Je gaat maar door he, ongelooflijk hoe lang je het uithoudt. Man van de lange adem, he? Grappig om te horen dat je toch nog even een klimmaatje zocht. Ik kon je verzoek helaas niet honoreren. 'k Was zelf aan het hiken in Marokko: Toubkal, een berg van het formaat Kinabalu. Je ziet, ik zit ook niet stil. En je bent in heel plezierig gezelschap, heb ik begrepen. Lekker doorgaan!
Groeten van Paul (Nederland/Kinabalu)
24-06-2010 om 23:36
geschreven door Paul
08-05-2010
AUSTRALIE
Voilà,
Nu zijt ge al een tidje ant reizn deur Australië en zwo te orn eje ol vele gezien en meegemakt. Kmoe zeggn dan de fotootjes wel stif skwone zin. Tis zwo te orn nie overalst even skwone, mo ieder land et toch zin skwonheid. Jet zwovele gezeit daje no Australië en New Zeeland en Canada en oje kleine was was scotland die joen vervoerde. Ja, tkan niet overol even gjestig en skwone zin, mo kvinde kik toch nog nie daje kan klagn. Ge meugt nie vergetn daje ol gjel veel skwone en prachtige dingn et gezien en meegmakt, mo tkan nie altid kermesse zin zeggn ze bie us. Tomorow is an other day e ton kom je misckiens wel were skwone dingn tegen, ja tleven is ups en downs zo ook met "the nature". Het feit daje dor zwo rustig zit, ge ziet wel niemand, mo je kunt jen wordn met de natuur da is toch magnefiek...alé zwo peize kik erover hé. Voilà nog veel reisgenot en tot loaters hé Veel liefs van ons allemoale
