Buona Sera tutti, Siamo arrivato a Assisi!!! Zonder enige problemen bij de heilige Franciscus geraakt! Vanmorgen al vroeg wakker, nerveus voor onze laatste dag! We mochten met een bonnetje gaan ontbijten in een Bar! Un brioche e un café, daar hebben gedreven fietsers niet genoeg mee, dus nog wat extra's besteld! Na wat mooie foto's van Umbertide, una Citta Mediavalle, weer de fiets op en klaar voor de allerlaatste 45km. We fietsten vandaag met een wrang gevoel, we gingen ons doel bereiken, maar het was tevens het einde van een geweldig avontuur! Door hele mooie stukjes Van Umbrië zijn we gefietst, kerkjes, karakteristieke huisjes, wijngaarden, miljoenen zonnebloemen, maisvelden, cipressen, oleanders....teveel om op te noemen! Vele hellingen waar telkens de dorpjes tegenaan geplakt waren, geweldig! Ondanks een aantal pittige klimmetjes vlogen de kilometers voorbij! Wij moesten ons inhouden en vele foto's maken om niet te vroeg in Assisi te zijn! Om klokslag 12u , na 3 weken fietsen, stonden we aan de wegwijzer Assisi 18km en hadden we in totaal 1750km op de teller! In Palazzo, op +/-5km van Assisi hielden we nog even halt, een gezellige osteria. Snel een primi, eenvoudig maar superlekker en voort! Kwamen er toch geen Belgen naast ons zitten, en nog wel van Leuven ook! Het waren E-bikers en ze deden maar een toereke rond Assisi!!! Peanuts voor ervaren fietsers! Na een telefoontje omtrent uur van aankomst met Valère en Rita (broer en schoonzus van Yvan) vertrokken we voor de allerlaatste kilometers en tegelijk zware klim! Voor ons rees Assisi als een fata morgana op tegen de bergen, een stadje met kerken, kloosters, kapellen dat als het ware tegen een berg aangeplakt was, wondermooi, maar zo hoog....ging dat nog lukken? Natuurlijk, zuchtend en puffend fietsten we steeds hogerop, tussen honderden toeristen(te voet) door, tot ....waar we tegengehouden werden door militairen. Alles controleren, ook onze fietszakken, ondanks we vertelden dat er enkel fietskledij inzat, doordrenkt met 3 weken oud fiets- zweet! Yvan moest zijn Victorinox-tang in bewaring geven (dewelke ons 4x geholpen had met het ketting-af probleem!), zijn Zwitsers mes hebben ze niet gezien! Fietsend over het plein merkten we niet dat Valère en Rita ons al in het vizier hadden en op film vastlegden. Het weerzien was leuk en hartelijk. Daar we in fietsoutfit (beetje bloot voor Franciscus) de kerk niet binnen mochten, en tevens het tang-incident, beslisten we om het bezoek uit te stellen tot morgen. We reden dan maar snel, met de auto, naar Bettona, een leuk stadje wat verderop, waar we nog 2 dagen gaan verblijven. Wat deed het raar om in fietskledij in de auto te zitten, niks moeten doen....gewoon gevoerd worden! Gemengde gevoelens overvielen ons, trots en spijt.....we deden het, maar het is nu voorbij....een avontuur om NOOIT te vergeten! Bedankt trouwe fans en lezers, voor alle reacties, zichtbaar en achter de schermen, het deed ons zo'n deugd! Samen hebben we dan ook beslist om aan deze onvergetelijke prachtreis nog een vervolg te geven! Over het concept gaan we nog eens nadenken, maar jullie horen er nog van om samen met ons dit alles te mogen delen aan de hand van talrijke foto's en live verhalen! Uiteraard met een hapje en een drankje, een Italiaans concerto en een vrije gift voor het goede doel. BEDANKT, GRACIE MILLE en tot hoors, MYV
Goede avond beste trouwe lezers, Na een goede, lange nacht gingen we naar de bar voor ons ontbijt, ons echt Italiaans ontbijt! Een brioche en een espressoke! Maar dan kenden ze daar die 2 Belgische fietsers nog niet! Wij keken maar sip naar ons brioche, en onmiddellijk kwam de baas vragen wat we gewoonlijk aten! Dit durfden wij natuurlijk niet vertellen! Maar toch...we kregen 2 sneekes wit brood, een pakje goei boter en een potje speciale rode perengelei( pera cocomerina) een stukje perentaart en een brioche! Van achter de hoek hield hij ons in de gaten en bracht nog 1 sneeke bij, en dan nog 1 , toen hielden we ons maar in! Nog een stukje fruit en weg waren wij voor onze voorlaatste dag! Het zonnetje was weer van de partij en het was leuk fietsen. Tot plots de weg onderbroken was, een brug dewelke barsten en scheuren vertoonde en waar geen verkeer meer over mocht. Maar...zo'n 2 getrainde, gespierde lichamen, dat weegt toch niks, fiets over de barricade gehouden en erover! Volgende stuk, weer gebarricadeerd, rotta! En we zouden geen Belgen zijn als we de verkeersregels niet aan onze laars lapten, dus...maar door! Was wel een gevaarlijk stukje, het wegdek was echt kapot. Daarna kwamen weer pareltjes van landschappen en Apennijnen, we hielden ervan en vonden het klimmen zelfs leuk! Pieve Santo Stéfano was het eerste historische stadje dat we tegenkwamen, even fotoshoot en voort! Niets vermoedend dook er plots een adembenemend meer op vanachter de bomen en de hellingen, Lago di Montedóglio, azuurblauw en grillig van vorm. Wij maar klimmen en elke keer zagen we het meer vanuit een andere ooghoek en vanaf een grotere hoogte; het was net of het elke keer van kleur veranderde, zeer mooi. Stoppen....de 1 voor een foto, de ander omdat de ketting af was! Ondertussen 2 - 2 voor de " ketting-af" stand! San Sepolcro, tweede mooie ommuurde historische stadje, even rondgefietst en gewandeld en op een schaduwrijk terrasje weer lekker gegeten! Pasta en insalata(receptje dat thuis zeker zal worden uitgeprobeerd!) Een heel gezellig stadje met leuke straatjes en steegjes, jammer...we moesten voort. Naar Citta di Castello, weer een gans ander landschap. Brede valleien met vooral tabaksplantages, maisvelden en zonnebloemen! Het enige minpunt in dit zo mooie landschap zijn de talrijke autostrades, net een reuze pizza dewelke in stukken gesneden wordt met een pizzarollertje, jammer... Citta di Castello, ook een ommuurde historische stad met veel bezienswaardigheden, teveel om op te noemen. Helaas....de donderwolken overschaduwden plots het gezellige marktplein en we moesten ergens binnen vluchten. Waar beter dan een crèmerieke, ijsje gelikt, koffietje gedronken, taartje gegeten, nog koffietje gedronken, waterke besteld....en nog niet gedaan met regenen! Uiteindelijk toch beslist om voort te rijden in een klein beetje gedruppel. Even buiten de stad, weer een stortvlaag, snel onder een klein afdakje geschuild. Nu zal het gedaan zijn met regenen voor vandaag dus voortrijden, vijf minuten en er viel een verschrikkelijk bui uit de lucht,schuilen waar we konden, al was het in een kiekenkot! Daar stonden we schoon! Eindelijk klaarde de hemel terug blauw en nu waren we echt vertrokken voor de laatste 20km naar Umbertide. Ook weer zo een historisch stadje met vele paleizen, kerken , torens, musea,smalle steegjes en vooral gezelligheid troef! Snel een hotelletje gevonden , eentje dat Yvan nog wist van de vorige keer. Ingecheckt, gedouched en gaan eten, ons "laatste avondmaal"(onder ons2!), heerlijk getafeld, begeleid door een schitterende Nero Davola! We hebben geen haast vanavond want morgen restten ons slechts 45 km's te fietsen tot ons einddoel Assisi! Goede nacht en tot morgen voor het allerlaatste blogverhaal.....buona notte!
Dag 20: San Cristoforo - Ville di Montecoronaro. 70km
Goede avond beste lezers, Na een goede frisse nacht , dankzij de airco, in onze B&B bij Néné, kregen we lekkere verse koffiekoeken als ontbijt! Daar we nog brood en kaas over hadden van gisterenavond, aten we dit eerst, daarna een koffiekoek. De rest van de koeken kregen we mee! Weerom hartelijk afscheid genomen,met de belofte een kaars te branden in Assisi! Om 9u was het al 28° en even verderop rond 10u al 34°, als dat zo voort ging.... Het landschap werd prachtig, de Apennijnen kwamen steeds dichter op ons af, mooie kleurschakeringen, alle tinten groen met lichtgele akkers ertussen, lichtgolvend tot sterk hellend, soms leek het wel een golfterrein! Langzaam gingen deze heuvels over in echte bergen en kon het klimwerk beginnen! Onze lekkere koffiekoeken moesten er om 11u al aan geloven, en ze smaakten! Het eerste mooie stadje was Sarsina, geen tijd voor een bezoekje, nochtans reden we door de via di vino e sapero ( straat van de wijn en de smaak) in vergelijk met Hasselt! Een beetje gedruppel deed ons wat vroeger stoppen om een primi te eten, in San Pierro in Bagno. Eenvoudig maar weeral zo lekker! Tagliatelle con porcini e spaghetti olio-alio-peperonchino! Zoveel te meer San's....er gisteren de revue passeerden waren het vandaag allemaal monte's, de éne al hoger dan de andere! Bagno di Romagna, een thermaal kuuroord,met een typisch oud centrum. De bronnen waren al bekend bij de Romeinen! Bij de klim naar Verghereto ging het mis, een dreigend zwarte lucht en geroffel in de bergen. Schuilen? Maar waar? Geen dorp, geen huis enkel hier en daar een boom! Donder en bliksem en onder de boom, niet ideaal! Als het iets minder was reden we voort, maar helaas de donderwolk achtervolgde ons, wat hadden we die heiligen van gisteren misdaan? Plotseling vielen er dikke hagelbollen uit de lucht, het deed zelfs pijn op je bloot vel. Weer een boompje zoeken, met z'n 2tjes onder een cipres....veel deed het niet af. En nu begon het ook nog blaasjes te regenen, als dat maar goed komt de laatste dagen! Toch maar voort rijden, met regenjas aan, tot op de top van Verghereto. Druipnat kwamen we de bar binnen, onder een compatieuze blik van de plaatselijke, kaartende ouderen! Een ijsje moest ons over onze eerste ontgoocheling zetten, dan een koffie om op te warmen! De wijze ouderen voorspelden niet meer veel goeds voor vandaag, dus gingen we onze planning aanpassen. Yvan trok droge kleren aan en net als we terug wilden starten, opnieuw een bui. Nu was het genoeg, in het eerstvolgend dorp, IL Ville , was 1 bar en die hadden kamers, daar gingen we stoppen. Per geluk, nog 1 kamer in een piepklein huisje! Maar we hadden bed, douche, wc, avondeten en morgenvroeg ontbijt, en....we zaten warm en droog! Nu vroeg slapen want morgen moeten we 20km inhalen van vandaag! Slaapwel....
Dag 19: Anita- Settecrociari ( San Cristoforo) 65km
Buona Sera amici, Zoals gisteren beloofd, het verslag van het avondmaal in onze agriturismo bij Stėphano! Alle gasten aan de lange tafel, lekker gezellig! Onze gastheer had zijn schortje aangetrokken en stond er voor 16 gasten helemaal alleen voor! Hij draafde rond en bracht alles snel op tafel, vino, aqua en als knabbel vooraf, brood met auberginepesto, heerlijk! Daarna toverde hij een superlekkere bruschetta met allerlei verse groentjes op ieders bord, gevolgd door de prima piatti, tortellini's met champignonnetjes en peccorino, zalig! Eenvoudig en zo lekker! Als hoofdschotel: verse spinazie met kippen
billen en gebakken patatjes, eenvoudig maar het smaakte overheerlijk. Dan weer vloog hij rond om aan iedereen te vragen of ze koffie wilden of een ijsje, of beiden? Een limoncello? Hij bracht verse nectarinen en een grote schotel met stukken watermeloen, super! Ondertussen geraakten we aan de praat met een koppeltje Nederlanders, dewelke een rondje Toscane hadden gefietst en nu terug fietsten naar hun auto in Bologna, leuk om ervaringen uit te wisselen! Gezellige avond in de prato-pozzo, met een fantastische gastheer! Met de ventilator op een stoel achter ons bed, goed en fris geslapen en uitgerust weer wakker! Voor ons ontbijt maakten we nog een korte ochtendwandeling door het domein, mooie vijver met otters en dikke paling, een andere vijver vol waterlelies, een weide met schapen, een kleine kinderboerderij met ezel, geitjes, kippen .....kortom, hoe die man dit aankon in zijn ééntje??? Ontbijt was sober maar ok, we zijn in Italië en mogen het niet vergelijken! Andiamo, naar Ravenna! Ondanks de slechtere weersvoorspellingen, startte onze dag met een stralende zon. I Valli di Comācchio, een mooie afwisseling met die eerder saai geworden vlaktes en akkers van de vorige dagen! Een schorregebied, een met de zee verbonden watervlakte, een polderlandschap niet ver van de Adriatische zee, als het ware een stukje overgelopen zee! Het is een beschermd natuurgebied met veel watervogels, ook flamingo's ,uit Centraal Afrika , komen hier van hun zomervakantie genieten! Jammer, vandaag waren ze niet te bespeuren! Hierna werden we naar de overkant gebracht met een veerboot en fietsten weer wat vlak! Ravenna en zijn mozaïeken, om nooit te vergeten! We kochten een biljet om op 5 verschillende historische plaatsen mozaïeken te gaan bewonderen, en...we deden ze alle 5, te mooi om het niet te doen! Toch algauw gingen er 3,5 uur om aan al deze goed bewaarde en onderhouden schatten, een aanrader voor allen die nog nooit in Ravenna geweest zijn! Grote honger deed ons daarna stoppen in een kleine osteria in de stad, lekkere primi en weer verder, want we hadden nog maar 20km gefietst vandaag! Ons doel voor vandaag zouden we zeker niet meer halen maar we gingen er toch nog een lap op geven! We passeerden zeer veel heiligen uit de hemel, San Alberto, San Antonio, Madonna dell'Albaro, San Bartolo, San Stéfano, Santa Maria nuova spallicci, San Zaccharias, San Cristoforo....een beetje daardoor werden we ook weer vandaag gespaard van onweders en regenbuien! Net als we enkele druppels voelden en vluchtten op een overdekt terrasje, kwam weliswaar de zon er terug door en konden we snel verder! Met de hulp van een Italiaanse schone, reserveerden we op 25km een B&B voor deze avond. Bij Néné gingen we slapen, maar deze vertelde al aan de telefoon dat hij enkel voor ontbijt kon zorgen. Dus...onderweg gestopt in een klein winkeltje, brood, kaas en wijn gekocht, pane e vino e fromaggio, in de hoop er een gezellig avondritueel van te maken! En dit is ons weer eens gelukt! Een fijne gastheer, Néné, zeer gastvrij, want hij zorgde onmiddellijk voor fris bier, dekte de tafel op een terrasje onder de vijgenboom, waar we van een onverwacht maar lekker avondmaal genoten! Nu vlug ons bed in want ....morgen gaan we terug klimmen! Eindelijk, na al die vlaktes waren we blij de Apenijnen in de verte te zien liggen! Domani Appenini, domani.......
Het valt ons nooit zwaar om ons reisverhaal met u te delen. Echter soms valt de reis ons zwaar. Dit was het geval vandaag. De dag begon nochtans goed. We vertrokken niet vanuit ons hotelletje zonder een typisch Italiaans ontbijt. Wie zich hierbij een schranspartij voorstelt zit er echter naast. Enkele beschuitjes met boter en confituur,een yoghurtje, een zoet croissantje en een heerlijke tas koffie, aangevuld met de zeer behulpzame bediening van twee jonge galante Italiaanse dames, dit was voor ons meer dan voldoende om in de juiste stemming te komen voor het aanvatten van de volgende etappe van onze reis. Eerste doel was een nieuw bezoek aan Ferrara. Hier aangekomen bleek dat er twee feesten van zeer verschillende aard plaatsvonden. Enerzijds was er een treffen van Vespa liefhebbers. Grote aantallen verzamelden zich op één van de zeer mooie en aangename pleinen die Ferrara rijk is. Even verder, op de binnenkoer van het Casa Romei, een paleis met een Gotische aanzet maar met duidelijke Renaissance invloeden was een volksfeest aan de gang met als thema de Renaissance. De activiteiten draaiden rond muziek en vendelzwaaien in aangepaste kledij. Leuk! Het moet toch aangenaam zijn om inwoner te zijn van Ferrara en te kunnen flaneren tussen de paleizen met een aangename zon als gezelschap. Helaas, wij moesten verder. De Povlakte riep ons. Maar wat was het heet! 38 graden Celsius lazen we ergens op de gekende digitale borden. 's Middags vonden we nog een mooi restaurantje aan de boorden van een vijver waar we ons tegoed deden aan verse pastagerechten. Myriam at cappelletti met burro en salvia, Yvan koos voor tagliatelle castrato, niet zonder commentaar van Myriam. Daarna ging de tocht verder door een zinderend heet en vlak (een beetje saai) landschap. We hadden van op afstand een agriturismo gereserveerd aan de boorden van de Valli di Comáchio. Maar....wat duurden die laatste kilometers. In Nederland was op de markt een gulden een daalder waard, voor ons leken de laatste kilometers er telkens twee te zijn. Door de grote hitte waren we beiden toch wel extra moe. Uiteindelijk kwamen we bij onze agriturismo aan waar ons een heuse bungalow werd aangeboden. De bijzonderheid is dat we half pension aangeboden kregen en daarop met veel enthousiasme zijn ingegaan wetende dat dit bij Italianen steeds een feestpartij is. Daarover morgen meer. Goedenacht, wij gaan daar na een dag als vandaag zeker ook van genieten.
Buonasera tutti, Onze ontbijten beginnen stilaan meer Typisch Italiaanse allures te krijgen! Dolci en torte voor ontbijt....geef ons maar ne goeie bruine boterham met kaas! Alhoewel Yvan zich tegoed heeft gedaan aan de prosciutto, de specialiteit van Montagnana. 9u30 waren we weer onderweg en het fietsen ging opnieuw vlotjes! In de eerste supermarkt die we tegenkwamen werden de 1,5L flessen water aangesleurd, 6stuks! Want...morgen is het zondag en ons zullen ze niet meer liggen hebben! Onze fietsen gingen vooraan bijna omhoog van het gewicht! Maar...we hadden water! Enkele mooie stadjes passeerden de revue, Badia-Polésine, Lendinara en Fratta Polėsine. Elk met hun Palazzi, Barok- en Renaissance paleisjes, een mooie kerk of Duomo, stuk voor stuk pareltjes van Italiaanse architectuur. Het was zaterdag, marktdag! Leuk om langs te rijden en te kijken, want kopen lukt niet, fietszakken zitten vol! Rond de middag kwamen we in Molina al Pizzon, een gerestaureerde watermolen uit de 19de eeuw! Heel gezellig en fris zitten onder een pergola, en vriendelijk mensen! Yvan was hier 7jaar geleden nog langsgekomen en de vrouw des huizes kende hem nog! We bestelden enkele hapjes, met vlees en kaas. En kregen: ganse schotel fijne Italiaanse vleeswaren, ganse schotel met verschillende kazen, meloen met prosciutto, tomatensalsa met basilicum en een mandje met verschillende soorten brood! Fris water voor de dorstige fietsers zoveel we maar wilden, een gelato (fatte alla casa) en een espresso! En dit alles voor 10euro/pers. fantastico, een adresje om te onthouden, con Maurizio! Even dachten we eraan om hier ook te overnachten, maar we namen een wijselijk besluit en reden en puften voort! 36°ondertussen en weer lauw water onder de snelbinder! De krekels begonnen weer crescendo te sjirpen om ons uit te lachen, die 2 zijn nog steeds niet geleerd! Onze Adige werd smaller en kleiner en eindigde in het Canale Adigello! Maar dan kwam in al zijn glorie: de Po, Sierlijk en breed, Italië's langste stroom! Het landschap was een beetje zoals gisteren, velden, akkers, fruitbomen, zonnebloemen....opdat alles hier weelderig zou kunnen groeien en bloeien, wordt er regelmatig gesproeid. Aangedreven door grote motoren spuiten de sproeiers sterke stralen over de bomen en velden, wij maakten hier gretig gebruik van om af en toe wat verkoeling te krijgen! Ferrara kwam in zicht en we waren er niet boos om want we geraakten stilaan weer oververhit, ons water inclusief! 1Geluk, we zweten zoveel dat we bijna niet moeten gaan wildplassen! Ferrara, met zijn middeleeuwse kern, met smalle bochtige straatjes en weelderige Palazzi. Wat bij het binnenrijden van de stad onmiddellijk opviel was het Castello Estense, een monumentaal gebouw. Nog veel meer moois heeft deze stad te bieden, maar door omstandigheden zullen we de stad morgen bezoeken en hoort u er nog van. Op een terrasje aan de Castello raadpleegden we onze hotelgids, die we op de toeristische infobalie meegekregen hadden. 10tallen nummers werden gebeld, NIETS! Alles volzet in het centrum, dan maar derbuiten! En ja op 2km buiten de stad vonden we een klein hotelletje, niets speciaals maar proper en net en airco! De eigenaar raadde ons een visrestaurantje aan op fietsafstand, alsof we nog niet genoeg gefietst hadden! Maar....eureka, we aten er super lekkere mosseltjes en daarbij een fris frizzante wijntje, wat heeft een mens meer nodig om gelukkig te zijn! Slaapwel en tot morgen, onze laatste zondag voor Assisi! Beseffen jullie wel dat wij nog amper 350(+/-)km's moeten fietsen en we zijn er al! Wat gaat dat snel....wij zijn het fietsen nog lang niet moe! Al het moois wat wij gezien hebben zouden we met jullie willen delen, maar...geen van beiden zijn we "blogtechnisch" aangelegd, en krijgen de foto's er dus niet bijgeplakt!
Goede avond trouwe lezers, Eerst gaan we even terug naar gisteren, enkele dingetjes vergeten! Door de wijn? De vermoeidheid of de warmte? We logeerden dus gisteren in Pescantina, op 10km van Lago di Garda, 1 van de mooie meren van Italië. Pescantina is ook zeer bekend om zijn thermen en thermische geneeskrachtige baden met broom en jodium, van ver komen ze daarvoor naar hier afgezakt! Wij niet nodig.....eten en leven gezond! Wat er gisteren ook nog te melden viel tijdens onze rit waren de krekels! Het getsjirp, wat in het begin eerder wat muzikaal in de oren klonk, ging over in storend en soms was het net of ze ons uitlachten, jullie domme Belgen, in dit weer hier fietsen of jullie leven hangt ervan af!
Na een heerlijk ontbijt bij Paola,Angelo en Gregorio namen we intens afscheid, met de belofte te mailen of misschien Gregorio in België te ontvangen! We kregen bevroren pompwater mee alsook ieder 4 heerlijke nectarinen, meer konden we niet dragen! Angelo reed ons voor zodat we gemakkelijk terug op onze fietsroute kwamen! 9u30 en al heel warm, maar het fietsen tot Verona was drie keer niks! Verona, een zeer toeristische maar mooie stad, de Arena, IL Duomo, Basilica di St.Zeno.....en natuurlijk " het balkon van Romeo e Julietta! Dit moet je gezien hebben in Verona, het is een echte trekpleister voor de toeristen, je kan er zelf op het bewuste balkon gaan staan(7euro) om even iets romantisch te roepen naar jouw Romeo! Ook fotootjes maken bij het bronzen beeld van Juliette, je mag zelfs even over haar borsten wrijven (gelijk het heilig paterke zijn voeten!) En al die Jappen in hun nopjes! Een heel drukke stad in de zomer, wel heel veel mooie winkels! Met de fiets in de hand zijn we er toch uitgeraakt en vonden snel onze route terug. Fietsend door een totaal andere natuur, geen Alpen meer en ook de Adige was even weg! Het was net of we reden thuis tussen de akkers en de velden. Ware het niet dat we af en toe prachtige oleanders zagen en onze vrienden de krekels weer hoorden! Water hadden we genoeg, maar het werd al heel snel weer warm en het was weer....siësta! Dus, niente, nada, niks, noppes! Het was zelfs zo warm dat de zonnebloemen hun hoofdje lieten hangen, en wij maar trappen! Daar was de Adige weer, heel even kwam hij nog dag zeggen, dan was hij weer verdwenen tussen de vlierstruiken. De kilometers aftellend, zwetend en onze dorst lessend met lauw water, kwamen we eindelijk aan de ommuurde historische stad Montagnana. Yvan wist hier een mooi hotelletje, groot contrast met de gezellige eenvoud van gisteren! Na een verkennende avondwandeling door het stadje, een bezoek aan de prachtige Duomo di Sancta Maria Assunta en een Aperolleke, vonden we een leuk eethuisje. momenteel speelt een plaatselijk bandje jazzy muziek! Dus nog een aperolleke als afsluiter bij het blogschrijven en nu....slaapwel en tot morgen!
Buona Sera tutti, Vanmorgen hadden we een lekker en typisch Italiaans ontbijt, con torte fate a casa! Torta di carote, di pruna e quatrecare!!! Vriendelijk koppel dewelke onze agriturismo voor vandaag ook reeds boekte. Na Rovereto werd het dal veel smaller, hier en daar nog een klein dorpje met rustieke huisjes en een oud kerkje. Aan onze linkerkant Alpen, dan de Adige sierlijk slingerend, dan ons fietspad en aan de andere kant talloze wijngaarden, rechts terug Alpen! Valdadige en Valpollicello, 2 toppers van de streek! Vele kilometers reden we door dit landschap. Voor de siesta(van de Italianen natuurlijk, niet van ons)nog snel onze watervoorraad aanvullen en ons voorzien van een picknick. Net voor Rivoli versmalt het dal zich tot een kloof, geen plaats meer voor fietswegen, en het werd klimwerk op de steile bergweggetjes! De zon zorgde nog eens voor extra zweet, het was zwaar! Daarbij nog, ons water was zo warm geworden dat je het met kleine slokjes binnenwurgde om wat vocht te hebben, lekker was wat anders! Op gans het traject geen enkele fietsbar, winkeltje of terrasje...siësta! Dus warm water drinken of uitdrogen! De Adige bleef ons trouw en zorgde voor ingebeelde verkoeling en speekselvorming! Na Rivoli, tijdens het klimmen, namen we afscheid en ook de laatste foto's van de Alpen, want morgen bevinden we ons in de Po-vlakte. Tijdens de laatste kilometers en op zoek naar onze logeerplek vonden we een bar, hier bestelden we elk 3 stuks drank, kwestie van onze vochtbalans te herstellen! Na een tijdje zijn we in onze agriturismo voor vannacht geraakt, bij de nectarinenboer! Fior di Maggio, mooie naam hè, het is de naam van de nectarinesoort die ze hier kweken!Heel toffe, eenvoudige en sympathieke mensen. Met een Valpollicello van de streek schrijven we onze blog en gaan snel weer goed slapen! Morgenvroeg Verona, de stad van Romeo en Julia, dat beloofd....... goede nacht!
Marc(Yvan's eerdere fietsmaat) je hebt helemaal niet overdreven met te zeggen dat het parcours alsmaar mooier wordt, het is een droom!
Chcę tez pozdrawiac moi Polscy przyjaciele. Oni teraz wszyscy sa na wakacjach w Polsce. Jan i Danuta I rodzina, Krzysztof, Anna, Konrad i rodzina i szczególnie Barbara i rodzina tymczasem znam dziesięc lat. Nam się dobrze. Nasza wycieczka rowerowa przebiega zgodnie z harmonogramem. Teraz jestesmy W Verona. Bardzo ladny miasto. Normalny będzamy w Assisi 27 lypiec. Mam nadzieję ze wszystko nadal prosperowa wygasl. W sierpniu znów się spotkamy. Nadal cieszyc się wakacjami I do pozegnanie.
Buona Sera tutti, Na 10u slaap bij "de Graaf van Merano" en een grandioos ontbijt, want "IL piccolo colazione Italiano" was hier zeker niet van toepassing! Alles was er, van hartig naar pannenkoeken, andere dolce en veel vers fruit, alles wat de dappere fietsers nodig hebben. Nog even een blik op de stad Merano en partito, opnieuw fietsen zoals gisteren kilometers langs de Adige en door het fruit-en groenten landschap! "Adige" klinkt toch veel mooier, zachter, muzikaler en romantischer dan "de Etsch"dezelfde rivier maar zoveel ruwer en harder! Wat blijft de Italiaanse taal toch mooi! Gelukkig duurde het niet meer lang voordat alle Duitse bewegwijzeringen en aanduidingen verdwenen, enkel nog in Italiano! Bolzano vlogen we letterlijk voorbij, niets van gezien! De zon was vrij snel van de partij vandaag, maar ondanks de warmte verliep de route zeer vlotjes. Genietend van al het moois onderweg en telkens weer fietsers voorbijrijden of voorbij gereden worden die we ondertussen herkenden aan details, was leuk! Duits? Italiaans? Zwitsers?Nederlanders of zelfs Belgen! Aan een baanfietsbarretje, met enkel vers geperst appelsap, ontmoetten we een Belgische familie. De zoon van om en bij de 15jaar was renner bij de junioren op de weg en kwam hier met zijn ouders om te trainen! 2000 hoogtemeters tegen 30km/u, petje af! Leuke babbel, en Louis gaan we zeker volgen! Omdat ons ontbijt zo uitgebreid was reden we vandaag enkel op een paar stukken fruit, we hadden geen honger, enkel dorst! Maar...we hadden ons voorzien! De planning voor vandaag was 75km tot in Lavis, maar dat was voor onze "coureurs" vandaag niet genoeg! Want met een gemiddelde van 20km/u wilden we meer! Even overlegt en snel allebei akkoord om er nog wat kilometertjes aan te breien! Zelfs Trento lieten we voor wat het was en fietsten voort tot we 100km op de teller hadden tot Mattarello. Een klein stadje waar we na nog wat extra klimmen een zeer leuke Agriturismo vonden! Een kleine studio voor ons 2 met ontbijt! Snel douchen want we waren allebei oververhit van de lange rit! Onze was gedaan, buiten op het wasrekje gehangen en naar een plaatselijke pizzeria! Smaakte heerlijk onze eerste echte Italiaanse pizza! Nu, genietend van een flesje pinot grigio, onze blog schrijven! Bedankt voor jullie reacties en tot morgen, ciaociao ....
Buona sera tutti, Het ontbijt in hotel "Post" was af, niets ontbrak eraan, ontbeten zodat we de rest van de dag verder konden leven op botermelk en fruit! Specialiteit is hier de " Vinschger paarl" een plat, luchtig gebakken grofvolkoren tarwe-roggebrood met veel kummel. Met de Almkäse erbij heel lekker! Vandaag reden we langs vele hooggelegen burchten en ruïnes, kleine zuid-Tiröler dorpjes met specifieke huisjes en kerkjes. Het landschap werd overheerst door appelboomgaarden, we waanden ons echt in Borgloon!!! Het enige verschil waren de bergtoppen! Het weer was prima om te rijden, niet te warm en een fris windje, al konden we dat niet altijd appreciëren, zeker niet als hij tegen ons was! Via Prad, waar we wijselijk de Stelvio links lieten liggen, ging het naar Laas, Schlanders, Latsch, Naturns en dan Meran of beter Merano! Een hele chique stad met een mooie promenade vol bloemen, cipressen en palmbomen. Ook tal van winkelstraatjes, helaas....of maar goed, wij konden niets meenemen op de fiets! Er was nochtans grote solden! Het enige wat Yvan kocht was een nieuwe snelbinder want de zijne had het begeven! Merano heeft ook een historische binnenstad met vele authentieke huizen en een Dom-kirche met prachtige fresco's en kleurrijke glasramen. Bij het binnenrijden van de stad was het zo warm dat we maar even overleg nodig hadden ivm. de keuze van ons hotel! We slapen vanavond bij de graaf van Meran, jawadde.....een 3***hotel, met mooie ruime kamer! Vlug douchen, opfrissen en de stad in! Heerlijke Italiaanse terrasjes gedaan en lekker gegeten Da Claudia! Nu nog een aperolleke tijdens het bloggen en dan .... Dormire, buona notte e a domani !
