Hierna een berichtje van mijn jachtvriend die een nestje Vizsla's heeft. Indien interesse contacteer hem gerust via pascal.bovyn-boutens@telenet.be of via 0475581234.

De trechtervallen bewezen tot op vandaag hun vangkracht. Deze hebben nu reeds bijna het afschot van vorig jaar kunnen behalen. Het vergt wel een ijzersterke discipline om iedere dag op en af te rijden om de gevangen dieren uit hun lijden te verlossen, maar zo zie je ook iedere dag het revier en zie je ook vlugger hoe het gesteld is met het aanwezige wildbestand.

Wie net als ons een weidelijke jacht nastreeft, met een gezond bestand van echt wild, zal dus aardig uit zijn pijp moeten komen wil hij de predatie onder controle kunnen houden dankzij onze héél strenge jachtwetgeving. In Vlaanderen is het namelijk zo dat alles wat predatoren aangaat, bijna beter beschermd wordt dan alle weidevogels samen. Zo hebben we de laatste jaren een massale toename van kauwen, kraaien, eksters en over de mooie maar o zo lepe vos ga ik dan nog maar zwijgen. Maar hup, ik ga hier geen pleidooi houden voor een minder strenge jachtwetgeving ten aanzien van predatoren; ik ga dat aan de mensen overlaten die daarvoor zijn aangesteld. 

Wat ik wel met jullie wil delen is de wettelijke manier waarop ik het doe. Het is altijd zaak om leper te zijn dan de leperd. 

Voor kraaien heb ik nu na drie jaar één ding onthouden! Vroeg opstaan! Héél vroeg! Je kijkt een aantal dagen waar de kraaien vooral fourageren en dan ga je in totale duisternis aan de slag. Een gouden raad : koop een hoofdlamp! In de totale duisternis ga je naar de plaats en je plaatst een lokker of tien in het veld op een meter of twintig van je vuurpositie. Leg hierbij nog een grote witte zak die je met tentharingen of ijzeren staafjes vast steekt in de grond zodat het zaakje niet gaat vliegen.Wees er maar zeker van dat een kraai die tweehonderd meter verder voorbijvliegt, niet aan de verleiding zal kunnen weerstaan om het tafereel eens te komen inspecteren! Een juist afgemaaide weide is top en ook een vers geploegd of gefreesd land is okido om de scene op te stellen! Ik heb het geluk om in een tuin te kunnen staan waar de kraaien hun uitkijkpost hebben met een aantal bomen. Een boom om onder te staan vind ik beter dan een camouflagetent; als je volledig in camouflage bent vanzelfsprekend. Als je een camouflagetent geen week op voorhand kan gaan plaatsen en deze niet kan laten staan, laat het dan maar voor wat het is. Een standkraai , waar het mij vooral om is te doen, ziet onmiddellijk dat het landschap is gewijzigd en zal nooit binnen schot komen. Het zal je wel lukken om  passant - kraaien te schieten, maar ik ben er hoe langer hoe minder voorstander van als je natuurlijke dekking kan gebruiken. De kleding is heel simpel. Realtree is ongelofelijk handig, maar dan wel volledig! Geen half werk hier. Hoofd, gezicht en handen ZEKER niet vergeten. Mijn geweer is van mij niet gecamoufleerd, maar ik zie er een beetje tegen op om een B25 te overkleven met een tape. Ik investeer ooit nog wel eens in een semi-auto met camo voor de job, maar nu moet ik roeien met de riemen die ik heb. Dus voor het eerste licht aan de einder tevoorschijn komt ben je paraat. De avond ervoor wel even het uur van zonsopgang checken en de patronen pas in de kamer als het uur is aangebroken. Jullie weten wat ik bedoel hé...

En dan komt de kat op de koord. Stel u strategisch op zodat je vrij kan vuren en vanaf het moment dat je uw plaats hebt gekozen BLIJF JE STAAN !Vertrouw in uw camouflage en laat ze dicht komen! En met dicht, bedoel ik echt dicht! Bijna altijd zijn ze met twee, dus dat zijn vier ogen die het tafereel gade slaan vanuit de lucht. Als ze te hoog zijn, laat ze dan passeren en verroer je niet. Ze komen gegarandeerd nog eens over op lagere hoogte. Als het plaatje klopt kan je meermaals hebben dat ze op amper tien meter boven uw hoofd passeren en dat is nu juist de moment om in actie te komen. Heel vlug schouderen en vuren; niet twijfelen.  Als je met twee schutters bent en er naderen twee kraaien op honderd meter spreek dan vlug af wie de linkse of de rechtse schiet en één iemand heeft een signaal wanneer er gevuurd wordt. Best de koelbloedigste van de twee ;) of er ligt geen enkele in de grond. We spreken uit ervaring hé Pascal :)

Als het is gelukt om een kraai te strekken, raap ze dan NOOIT op. Herlaad en blijf op uw positie roerloos staan zolang de jacht bezig is, ook al liggen er kraaien op hun rug. Een kraai is nu de uitzondering op de regel dat een vogel op zijn rug de soortgenoten afschrikt, integendeel zelfs! Wij hebben met eigen ogen al meermaals gezien hoe geschoten kraaien worden aangevallen door hun soortgenoten. 

Ga ervan uit dat een ochtend kraaien jagen op deze manier amper een uur tot anderhalf uur duurt. Eenmaal de zon op is en haar stralen over de velden schijnt zijn de kraaien aan het fourageren en kan je opkrassen. Dan is het voor ons tijd om naar de bakker te rijden achter verse koeken en broodjes en vrouw en kinderen te wekken voor een uitgebreid ontbijt. De geur van een verse bak koffie, het gebraden spek met eieren en de verse broodjes zijn steeds de afsluit van een kraaienmorgen voor ons. 

En wat doen jullie morgen? Vroeg uit de veren zou ik zeggen .....

ps vergeet geen toiletpapier in uw jaszak; kan handig zijn zo vroeg in de morgen  :) 

Morgen hoogdag voor de jagers onder ons die het geluk hebben ree in hun revier te hebben! Opening van de reebok dus morgen tot en met 15 september. Ik wens jullie een zeer mooie jacht toe en hoop dat het opgelegde afschot kan gerealiseerd worden. 

Voor de niet- jagende lezers kan ik misschien even duiden dat het afschot ree in Vlaanderen enkel en alleen kan gebeuren volgens een afschotsplan die is goedgekeurd door de mensen van natuur en bos en gebaseerd op tellingen die zijn uitgevoerd. Dit afschotsplan geeft de jager het recht maar vooral de plicht om in de verschillende leeftijdscategorieën stukken weg te nemen zodat een gezonde populatie kan stand houden.

Ieder ree moet onmiddellijk gelabeld worden na afschot en ieder afschot moet gemeld worden aan het ANB. Ik vind dit een fantastisch systeem en ben direct voorstander van het labelen mocht men dit ook voor het haas toepassen, zoals dit trouwens in Frankrijk ook al in bepaalde departementen van toepassing is.  

Goede jacht reejagers!

Het is fantastisch om te beseffen dat de mensen op het revier, na drie jaar garde te zijn, mij gaan zien zijn als één van hen. Ik heb het voorrecht om met fantastische mensen te mogen samenwerken die respect hebben voor mij als jager en bijzondere veldwachter en die, als ik hen een gunst vraag, zonder twijfelen de mouwen oprollen en hun diensten ter beschikking stellen. Het is niet makkelijk in deze moeilijke dagen om van de landbouwers, die zo strikt aan de wet gebonden zijn en het financieel niet altijd even makkelijk hebben, nog wat te verkrijgen maar waar een wil is en waar wederzijds respect getoond wordt is er echt nog wat mogelijk.    

Emanuel, Jessica... jullie zijn fantastische mensen!

Blijkbaar zijn er nog steeds mensen, die zelfs na een jaar afwezigheid, af en toe nog eens inloggen. Daar werd ik vreemd genoeg maandag op attent gemaakt toen ik op Hunting rond kuierde. Awel vriend; geen inspiratie meer? 

Nee, dat is het zeker niet en stil hebben we ook niet gezeten in het afgelopen jaar. De seizoenen zijn aan ons voorbij gegaan en het jaar is als een sneltrein voorbij gevlogen. Ik denk dat het eerder de opeenvolging van kleine tegenslagen zijn die mij de moed ontnamen om af en toe in de pen te kruipen. 

Vorig jaar heb ik kennis gemaakt met het echte leven van een garde, maar vooral met het feit dat niet ieder jaar een kermis zal zijn. De winter van 2013 was ongemeen hard en vooral de late winter heeft echt roet in het eten gegooid. Het vele harde werk en de mooie vooruitzichten voor het jachtseizoen werden dan ook nog eens gecounterd door een grensgeschil, het niet behaalde afschot die ik mijzelf had opgelegd, een ware invasie van vossen op ons en de ons omringende jachtrevieren en 'natuurvrienden' die het nodig vonden om mijn wagen eens onder handen te nemen. Ik heb heel hard moeten vechten om mezelf en ook anderen te overtuigen dat het heel goed mogelijk is om een mooi en wildrijk revier te hebben niettegenstaande de hele strenge jachtwetgeving, maar dat kan enkel met véél hard werk en een slimme aanpak. 

Op dit eigenste moment zijn we heel hard bezig met het bestrijden van rechtbekken. De twee trechtervallen hebben hun nut al een paar weken meer dan bewezen. Bijna de helft van het totale afschot kraaien van 2013 is nu reeds gerealiseerd. 

Er zijn nog een aantal vaste voedertonnen bij gekomen en er is een aanvraag ingediend voor de aanleg van een poel en de aanleg van een bos van anderhalve hectare. Dat laatste zal pas in 2015 of 2016 kunnen gerealiseerd worden omdat het perceel als bestendig grasland is ingetekend. Dus dat wordt nog even geduld uitoefenen, maar alle dossiers zijn in behandeling.

Volgende week wordt onze nieuwe wildweide ingezaaid van 100m bij 25m en wordt er ook nog eens een strook ingezaaid langs een tarweveld van om en bij de 200m bij 6m. Het beheer van onze patrijzen is voor mij echt een streefdoel op zich, waar ik de laatste jaren toch wel mooi in slaag. Het afschot is nog niet gestegen, maar de populatie des te meer. Ik zie over het ganse doelgebied verspreid koppels patrijzen en dat is nu mijn prioriteit om ze tot broeden te laten komen. Ik ben heel enthousiast omdat in dit gebied er dit jaar bijna geen mais staat maar de gewassen vooral bestaan uit tarwe,  bieten en aardappelen. Na twee seizoenen 'maisjacht' mag het wel eens wat anders zijn. Zo hebben we vorig jaar amper fazanten tegen gekomen op de jachtdagen, maar op de vossenjacht in februari ging de één na de andere fazant op de vleugel. Het bestand bestaat vooral uit hennen, dus ook hier hoop en bid ik tot God de vader om mij eens dit seizoen goedgezind te zijn zodat ik 2013 vlug kan vergeten.

Wat is er mooier dan echt wild in een weidelijk beheerd revier?? Niets volgens mij, maar dan moeten we ons wel gaan realiseren dat het vooropgestelde afschot niet altijd zal kunnen worden gerealiseerd en dat tegenslagen deel uitmaken van onze hobby ook al doen we nog zo ons best. Daarom vraag ik ook om vertrouwen te hebben in jullie gardes want niets komt zo hard aan als een slechte jachtdag en gaat zo vreten aan uw zelfvertrouwen. 

Dit wat het beheer van mijn revier betreft. Deze winter ben ik ook twee dagen gaan jagen in de Oostkantons. Het werden twee prachtige dagen met wisselend succes. De eerste dag was er bijna geen wild, maar de tweede dag was goed. Ik heb geen stuk kunnen strekken deze winter, maar daar zit ik echt niet mee. Om terug te vallen op bovenstaande; dat is jacht! Mij is het meer te doen om het buiten zijn, de vriendschap, de grappen en de grollen, de sfeer, de geur van een bos. Ik vind het echt héél spijtig dat de jacht ginder voorbij is. Voor een werkend mens als ik en mijn maat Pascal was dit betaalbaar en voor ons was dit een feest. We konden twee dagen jagen voor nog geen €370 en als je dan geen schot kunt lossen, wat kan ons dat verdorie schelen? Ik heb al een aantal jachten mogen meemaken waar grote tableaus worden geschoten, maar waar de sfeer iets mee had van een begrafenis. Waar er heftige discussies waren wie nu wel of niet de ree had gestrekt. Waar drijvers behandelt worden als str*nt en zelfs niet aan dezelfde tafel mochten zitten voor het ontbijt?? En dan gaan we nog maar zwijgen over de kostprijs per dag. Ieder zijn meuge natuurlijk, maar ik kan het gelukkig niet betalen ;). 

Dus wie ergens een jachtje heeft of organiseert waar de fun topie is en waar ik niet van achterover val van de prijs laat mij maar iets weten hé. Of wie iemand nodig heeft om eens vossen te schieten van op de hoogzit in de ardennen, geef maar een seintje! Ik ken er twee die staan te springen..

Je moet het beheer van een nieuw revier als één groot avontuur zien en als een ruw stuk hout die moet worden bewerkt. Je kijkt, brengt wijzigingen aan en wikt en weegt wat goed is gelopen en wat minder was. Je zoekt naar mogelijkheden en af en toe wordt je ervan bewust, dat hoe goed je het ook meent, niet alles mogelijk is. Na een gans jaar werken kijk je dan angstvallig uit naar de oogsttijd. Was het een schot in de roos, of heb ik nog te weinig gedaan?

Het eerste jaar werden her en der voedertonnen geplaatst. Deze kregen allen een nummer en de frequentie van vullen kwam netjes in een excell-bladje. Na twee winters werden de resultaten bekeken en werd een evaluatie gemaakt. Er werd op een plan aangeduid waar de grote verbruiksposten waren. Dit waren niet zelden de plaatsen met veel dekking. Vele kleine tonnen werden vervangen door de grote voedertonnen, waardoor we veel meer voeder in één keer konden uitvoeren, maar met het resultaat dat de frequentie van bezoeken rond de tonnen drastisch naar beneden ging. Dit had een positieve invloed op de rust in het revier.

Dit jaar zijn we begonnen met aan iedere voederton ook nog eens rabarberplanten te gaan zetten. Deze planten hebben een enorm groot blad en dienen als natuurlijk afdak bij eventuele heftige regens tijdens de zomermaanden. Deze planten trekken ook nog eens een groot aantal insecten aan, die dan weer goed zijn voor de jonge kuikens van onze vogels.

Twee jaar geleden werden ook massa's brem geplant door mijn dochter en ik, maar deze hebben niet het gepaste resultaat opgeleverd. Vele zijn kapot gegaan, maar enkele taaie struiken zijn toch uitgegroeid tot mooie planten van meer dan anderhalve meter hoog. Dit jaar zullen zij ook voor het eerst zaad afwerpen, dus fingers crossed, en maar hopen op jonge struikjes volgend jaar.

Onlangs hebben wij ook een wildweide ingezaaid en een hoogzit geplaatst voor het bejagen van de vos tijdens de wintermaanden. 

Maar daarover later meer....