Blauwe polo, bleke short en slippers aan zijn voeten. Het is niet meteen de kledij van een politieagent die jacht maakt op een levensgevaarlijke terrorist. Luis (fictieve naam omdat hij anoniem wenst te blijven) was dan ook niet van dienst toen hij donderdagnacht plots langs alle kanten kogels hoorde fluiten. Terroristen hadden donderdagnacht een tweede keer toesloegen in Spanje. Enkele uren na de aanslagen in Barcelona, wandelde Luis met zijn gezin langs de promenade van Tarragona in Cambrils toen daar een tweede aanslag werd gepleegd. “We waren net een ijsje aan het eten”, zegt hij.

“Plots was er paniek, klonken er knallen. Ik dacht eerst dat het kinderen waren die met knallertjes aan het spelen waren. Maar het waren wel degelijk schoten. Ik zag mensen wegvluchten en hoorde iemand in het Arabisch roepen. We stonden er een eindje vandaan zodat ik niet direct had gezien wat er precies aan de hand was. Maar ik zag wel een man vluchten. Zonder te beseffen dat hij een terrorist was en dat ze een aanslag hadden gepleegd, heb ik mijn vrouw gevraagd om daar te blijven en heb ik de achtervolging ingezet. Op mijn slippers. Ik was met vakantie en was dus niet gewapend”, zegt hij.

“Ik vergeet zijn gezicht nooit meer”

Vier andere daders waren intussen door een andere agent doodgeschoten. Ze waren ingereden op toeristen en hadden messen en een bijl bij. Ze droegen ook bommengordels, maar die waren vals bleek nadien.

“Ik dacht, als hij kan vluchten, vinden ze hem misschien nooit meer terug. Dus verloor ik hem niet uit het oog. Zonder te roepen dat ik agent was, anders had hij misschien op mij geschoten. Op een gegeven moment had ik hem bijna te pakken. Ik zal zijn gezicht dan ook nooit vergeten”, zegt Luis, die de man van dichtbij in de ogen keek.

Tijdens zijn achtervolging had hij gelukkig wel zijn gsm op zak en kon hij zo de politie zijn exacte locatie doorgeven.

“Ik vertel het nu alsof het allemaal een tijd heeft geduurd, maar het ging in feite razendsnel. Toen de eerste politiewagen opdook, ben ik beginnen zwaaien en roepen dat ik zelf politieman was. Daarop hebben de agenten de man gedwongen zich over te geven, maar dat was hij duidelijk niet van plan. Toen hij de bevelen van de politie negeerde, is hij neergeschoten.”

Luis heeft als lid van de lokale politie in Catalonië al van alles meegemaakt. Maar oog in oog staan met een terrorist, dat hoopt hij nooit meer te moeten meemaken.

Zijn collega’s en zijn hoofdcommissaris hebben hem intussen al gefeliciteerd voor zijn koelbloedigheid. Maar Luis blijft er bescheiden over en wil ook niet dat zijn naam in de Spaanse media opduikt. “Ik deed mijn job. En ik heb een gezin. Je weet nooit dat medeplichtigen wraak zouden willen nemen”, zegt hij.