Ivoriaan zwemt van Marokko naar Spanje op surfplank
13 uur op zee
Deux Gras, een jonge Ivoriaan van 25, wandelde enkele dagen geleden zegevierend en gekleed in een oud neopreen pak het vluchtelingencentrum van Melilla binnen. Dertien uur eerder was hij van op een Marokkaans strand in zee gegaan, samen met een speelgoed bodyboard.
Tegenover het vluchtelingencentrum poseert hij voor de Spaanse journalist Néstor Cenizo van eldiario.es en vertelt: “Men zegt mij dat ik deze plank nooit weg mag werpen, want ze redde mijn leven.”
Deux Gras is opgetogen want wie in Melilla is, is in Europa. De jonge muzikant is klaar om de wereld te veroveren: “Ik doe dit allemaal om kunstenaar te kunnen zijn. Ik wil de hele wereld tonen wie ik ben.”
Het profiel van Deux Gras is niet uniek. Jonge Afrikaanse vluchtelingen wachten soms jaren in Marokko, op een kans om Europa binnen te raken. Deux Gras verliet op een zondagavond, om 19 uur, de Marokkaanse stad Nador. Maandagochtend, om 8.20 uur, werd hij door een schip in de haven van Melilla aan boord gehaald. De zeemannen konden hun ogen niet geloven. Zo’n moedige vluchteling hadden ze nog nooit gezien.
Parijs als einddoel
Deux Gras heet eigenlijk Hassan Ongoiba. Hij werd geboren in Abidjan in Ivoorkust, maar groeide op in Dabou in Mali. In het vluchtelingencentrum van Melilla noemen ze hem "Rasta", vanwege zijn kapsel en voorliefde voor reggae. Hij vertelt dat hij op z’n vijftiende zijn familie verliet om muzikant te worden. In 2015 reisde hij via Algerije en Marokko richting Europa.
Deux Gras wou al lang naar Parijs, het mekka voor veel Afrikaanse muzikanten die hopen op een internationale carrière. In de Marokkaanse stad Fez knutselde hij zijn eerste bodyboard in elkaar. Daarvoor gebruikte hij inpakkurk dat diende als bescherming voor koelkasten. De Marokkaanse politie dwarsboomde zijn plan en stuurde hem naar het zuiden, ver van de kust en de Spaanse grens. Heel waarschijnlijk heeft hij zijn leven aan de Marokkaanse politie te danken.
Koppig, reisde hij terug naar het noorden, vastberaden om al zwemmend Melilla te bereiken. Hij kocht een bodyboard met haaienmotief dat hij zelf versterkte met dikke zelfklevende tape.
Bang voor de politie
Op de plank staat in het Engels "Verboden Toegang" geschreven. Hij poseert ermee aan het vluchtelingencentrum. Andere Afrikaanse vluchtelingen komen hem raad geven: “Gooi deze plank nooit weg. Ze redde jouw leven. Bewaar ze voor jouw kleinkinderen.”
In Mali ging Deux Gras regelmatig in de rivier zwemmen. In Agadir trainde hij twee weken lang door acht tot negen uur per dag te zwemmen. Toen hij vond dat hij klaar was, reisde hij via Fez naar Nador, een stad aan de Middellandse Zee. Hij trok een typisch Marokkaans gewaad aan en haalde de kap over zijn hoofd waardoor de Marokkaanse politie zijn gezicht niet kon zien. “Toen ik aan het strand aankwam, zette ik het op een lopen en begon te zwemmen”, zegt hij alsof zoiets de normaalste zaak ter wereld is. Was hij bang? Hij knikt: “Ja, bang voor de Marokkaanse politie.”
Bob Marley
Deux Gras is wellicht de eerste die op deze manier in Melilla raakt. De laatste maanden proberen vluchtelingen de grens over te steken in de dubbele bodem of de koffer van een auto. Dat is een riskante bedoening want de Guardia Civil heeft reeds verschillende keren gestikte vluchtelingen moeten losmaken uit hun hete schuilplaatsen.
Deux Gras zal in Mali wellicht uitgroeien tot een volkslegende. Maar de muzikant kijkt nu uit naar de reis naar Parijs. Hij wil zijn Frans verbeteren en Engels leren. Want voor hem is dit nog maar het begin van een succesvolle carrière als muzikant: “Ik zal misschien niet zoals Bob Marley zijn, maar ik word groot. Daar kan iedereen op rekenen.”