Stad Brussel drijft strijd tegen schijnhuwelijken op
In de nieuwe lokalen is een afgescheiden ruimte voorzien waar privégesprekken mogelijk zijn tussen de ambtenaren en de personen van wie vermoed wordt dat ze betrokken zijn in een schijnhuwelijk of -wettelijke samenwoning.
In 2014 moest de stad op 655 huwelijksaanvragen er 57 (9 procent) uitstellen en 26 weigeren (4 procent). Bij de wettelijke samenwoningen waren dat 53 uitstellen (14 procent) en 27 weigeringen (7 procent) op 367 aanvragen. Zodra een aanvraag uitgesteld wordt, schakelt de stad het parket in, dat de zaak verder onderzoekt. De voorbije jaren leidden de weigeringen steeds vaker tot rechtszaken. "Het is een goede zaak dat de stad deze cel uitbouwt. Het zal onze samenwerking zeker bevorderen", zegt procureur Alain Vanaudenhoven, net als een medewerker van de Dienst Vreemdelingenzaken aanwezig op de persconferentie.
Alain Courtois, in een vorig leven zelf procureur, onderscheidt drie types frauduleuze schijnrelaties: tegen betaling (de huidige prijs zou tussen 10.000 en 15.000 euro bedragen), het grijze schijnhuwelijk waarbij één van de kandidaten slachtoffer is van manipulatie vanwege de andere partner die doet alsof hij of zij verliefd is, of het gedwongen huwelijk, dat vaak moeilijk te onderscheiden valt van het door ouders gearrangeerde huwelijk. "Men probeert al 30 jaar op deze manier de immigratiewetten de omzeilen. Ik wil geen illegale situaties legaliseren", aldus nog de schepen.