Froome wint opnieuw de Tour: hartstochtelijk gejuich maakt plaats voor boe-geroep

Hartstochtelijke toejuichingen in het Stade Vélodrome, het stadion van Olympique Marseille, gingen aan het eind van de zaterdagmiddag over in intens boe-geroep. Het liet zich gemakkelijk verklaren. Romain Bardet, dan nog tweede in het algemeen klassement van de Tour de France en de lieveling van het thuispubliek, was zojuist vertrokken voor zijn de beslissende tijdrit. En toen maakte Chris Froome, geletruidrager en Brit, zich op voor zijn start.

Een flauw glimlachje speelde op zijn gelaat - hij weet en accepteert dat hij hier niet de populairste is. Maar 28 minuten en 21 seconden later was daar de wraak en de werkelijkheid voor de Franse fans. Slechts enkele seconden achter de twee minuten eerder gestarte Fransman keerde hij over de speciaal aangelegde strook asfalt terug in het stadion.

Hij werd derde in de tijdrit over 22,5 kilometer langs de oude haven in de stad, op zes seconden van de winnaar, de Pool Maciej Bodnar, en dat was genoeg om steviger dan eerder deze ronde in de gele trui naar Parijs te rijden. Hij heeft een voorsprong van 54 seconden op de nummer twee, de Colombiaan Rigoberto Urán. De korte etappe van morgen, eindigend op de Champs Élysées, is dan ook zoals gebruikelijk een formaliteit: Froome wint voor de vierde keer de Tour de France. Het was de eerste keer dat hij zonder etappewinst zegevierde. Hij tilde er na de wedstrijd niet zwaar aan.

Hij was niet boos over het boe-geroep. 'Met een Fransman op nummer twee en een aankomst in een voetbalstadion had ik niet anders verwacht.' Weer dat lachje. 'Ik vergeef het ze.' Serieus: 'Ik had het idee dat er dit jaar meer mensen dan ooit langs de weg stonden. Het zijn die mensen die de Tour maken. Het is een Franse race, met Franse tradities. Ik ben trots dat ik daar deel van uitmaak.'

Het leek wel of hij zaterdag niet tot het uiterste ging. Hij zocht in bochten niet de randen van het asfalt op. Alleen op de lange rechte stukken gaf hij vol gas. In de laatste kilometers fungeerde de worstelende Bardet als dankbaar mikpunt. Zijn ploegleider bij Sky, Servais Knaven, had in de ochtend nog geklaagd dat er te midden van de reclamekaravaan en een wedstrijd van de dames te weinig tijd was geweest voor een verkenning van het parcours waarin één venijnig klimmetje zat: hij had één rondje achter zijn ploeggenoot Michal Kwiatkowski aangereden.

Ontgoocheling

De ontgoocheling bij Bardet was groot. Hij zeeg na de finish door de knieën. De hoop van het Franse wielrennen verloor zijn tweede plaats aan Urán, die vlak voor het stadion zelf nog bijna de hekken inreed en geheel tot stilstand kwam. Op één seconde bleef hij wel de als vierde geëindigde Spanjaard Mikel Landa voor, ploeggenoot van Froome. 'Ik heb alles gegeven', verklaarde Bardet, die nauwelijks nog uit zijn woorden komen. 'Hier zit een uitgeputte en gedesillusioneerde man.'

Froome zei dat hij zijn vierde zege ongelooflijk vond. En toen hij het podium beklom om de gele trui aan te trekken, klonk er wel degelijk volop gejuich in het Vélodrome.