Vanneste - met een soort porno-/worstelsnor boven de lippen - trok 40 minuten lang als een dolle hond van leer. De Wevelgemnaar haalde mondhoek en wenkbrauwen naar beneden en maakte bokkensprongen als had hij een demon uit The Exorcist ingeslikt.

Opener Black Eyed maakte meteen duidelijk waar het in de Marquee op zou slaan. Baslijnen die we tot in de kruin voelden daveren, jankende gitaren, stevig slagwerk en meeslepend geschreeuw. Fan-tas-tisch.

Steak Number Eight is wereldtop op het vlak van sludge en noise en dat zal Pukkelpop geweten hebben. De band puurde vooral uit jongste telg Kosmokoma en wisselde vlot opbouwende, donkere songs als Gravity Giants af met up-tempo loeiers zoals slotakkoord The Return Of The Kolomon. “Eentje voor ip te daunsen.”

Bij die laatste liep Vanneste het podium letterlijk af, toch een val van goed twee meter, om vervolgens op de barricade te klimmen en te gaan crowdsurfen. Het absolute hoogtepunt voor de vroege vogels was toen al luidkeels meegebruld. Dickhead van de meest toegankelijke SN8-plaat All Is Chaos. Onze oren suizen nog. Een song met een boodschap trouwens voor al wie het op zaterdagochtend allemaal maar wat beangstigend lawaai vond. Letterlijke vertaling: “kust onze kl* als je onze sh*t niet leuk vindt”. Goed samengevat, tevreden bokkenpoten alom.