De vier weliswaar enthousiaste en piepjonge muzikanten van True Cover mochten de avond openen. Laten we het er op houden dat deze finale voor hun nog een paar jaartjes te vroeg kwam. Nona, de dochter van Bart Peeters zat achter de ketels. Lijkt me een toffe madam die Nona, maar we raden haar aan om nog wat drumtips bij haar vader op te pikken. En neem volgende keer ook een stemapparaatje mee.

Ook de kerels van W.A.N.C. waren erg jong. En moedig. Ze kozen resoluut voor het Nederlands. Helemaal geen evidente keuze. De zanger wist hoe hij een publiek moest aanspreken en hoe hij een noot moest aanhouden. De nummerkeuze was voorspelbaar: The Scene, De Kreuners, Noordkaap en Clouseau. Ook hier weer problemen met de stemming. Het mag vals zijn, maar dan moet dat de bedoeling zijn.

Knight Shift liet voor het eerst horen hoe het echt moet. Stevige songs –onderandere ‘Vertigo’ van U2’-, een goeie zanger en een sterk op mekaar ingespeelde band. We misten alleen wat beweging en interactie tussen de bandleden.

Heeft er iemand in België behoefte aan een tributeband van Alanis Morissette? Ik in ieder geval niet, maar The Guardians dachten daar anders over. En we hoorden een erg begaafde band met een puike zangeres van wie de stem alleen beetje veel leek op die van… Alanis Morissette.

Ballroom

Jeff B.R.I.C.K –wat is dat toch met die puntjes?- is een leuke rockband met een zanger die gezegend is met een fijn stemtimbre. De band ging het nadrukkelijk zoeken in de jaren ’70 met songs als ‘Ballroom Blitz’ en andere stevige rocckkrakers. Da’s geen evidente keuze, maar ze pasten wel als een handschoen bij deze jongens.

Het niveau steeg dus, maar een echt waauw-gevoel hadden we nog niet gehad. Dat kwam er plots wel met Boulevard Vinyl op podium. De heren grepen het publiek meteen naar de keel met een heel recent repertoire dat probleemloos van dance naar rock overschakelde en weer terug. Avicii, De Jeugd van Tegenwoordig, maar net zo goed The Editors en Falco. Straffe sound overigens met samples en een solide ritmesectie.

Niet makkelijk als je na zo’n hippe, eigentijdse band jezelf moet waarmaken met nummers uit een wel erg oude doos. Invisable Hair deed nochtans flink hun best en hun enthousiasme werkte aanstekelijk. Er was niks mis met de muzikanten en al helemaal niet met het goed bij stem zijnde duo. Nummers van Fleetwood Mac en Pink Floyd en Janis Joplin gaan er bij ons normaal ook in als zoete koek, maar de band mangelde ze allemaal door één of andere ballroomfilter waardoor al die songs wat van hun ziel verloren. Maar ongetwijfeld zorgt deze band voor een topfeestje op de juiste locatie.

Drinken

Tijd voor nog eens een kleine revelatie. En daar stond ie. Powerballs, een band die het moest hebben van rauwe, hedendaagse rock. Songs van Wolfmother en Queens of the Stone Age werden met veel bravoure gespeeld. De band deed het met twee gitaristen die, als ze afsluiter waren geweest, wellicht samen met de prijs voor beste gitarist hadden naar huis kunnen wandelen. De band had ook twee zangers. In feite allebei erg goed, maar jammer genoeg geen match bij de samenzang en dat was dan ook het enige minpunt. Tip: als de ene zingt, mag de andere iets gaan drinken.

Om halftwee ’s nachts verwacht een mens geen wonderen meer, maar dus toch. Rory Gallagher is de veel te vroeg gestorven talentvolle Ierse bluesgitarist. Het soort artiest waar een mens wel eens een tribute van wil zien omdat het origineel er niet meer is. Bullfrog Tattoo vond dat dus ook. De band moest eerst met een dodelijke vermoeide zaal afrekenen, maar het samenspel en het vuur waar deze band de nummers van Gallagher mee bracht was ontzettend oppeppend. De gitarist ging één keer hevig te keer en een andere keer subtiel te werk op zijn instrument, net zoals de overleden Ier dat ooit deed. De toetsenman voegde subtiele orgelpartijtjes toe en bij momenten kwam de zanger erg dicht bij de originele stem.

Dit waren dan ook geen kleine jongetjes. De bandleden vertegenwoordigden samen bijna 40 jaar Belgische rockgeschiedenis. Yves Vandermotte speelde ooit bij de Legendarische band Van Kessel, Luc Heyvaerts is de toetsenman van Gorki, Marc Bruynincks is een sessiedrummer die bij tal van internationale en nationale sterren achter de trommels zat.

Niet echt verwonderlijk dus dat Bullfrog Tattoo met de hoofdprijs naar huis ging en met de trofeeën voor beste drummer, toetsenman en gitarist. Boulevard Vinyl mag mee naar de finale in Nederland als tweede band. Het publiek koos voor Jeff B.R.I.C.K. en Knightshift. De bassist van Vinyl Boulevard was volgens de jury de beste in zijn genre en de dame met de Alanis Morissette-stem de beste zangeres.