Dat ook de Brusselse regering het handelsverdrag niet goedkeurt, is op het eerste gezicht vreemd omdat in deze regering met CD&V en Open Vld ook Vlaamse partijen zetelen die wel voor het handelsakkoord zijn. Maar wel logisch omdat in de Brusselse regering met PS en cdH – aangevuld met Défi (vroeger FDF) - dezelfde Franstalige partijen zetelen als in de Waalse en zich dus in alle regeringen op dezelfde manier opstellen. In feite worden de Vlaamse partijen binnen de Brusselse regering gegijzeld door de Franstalige partijen. Ze kunnen dat enkel doorbreken door de Brusselse regering te laten vallen. Maar daar schiet niemand iets mee op, want dan is er geen Brusselse regering meer en ook nog altijd geen akkoord om het handelsverdrag te tekenen.

Jaarlijks moeten de regionale regeringen en parlementen tientallen en tientallen internationale verdragen goedkeuren. Dat dit ooit eens voor problemen zou zorgen, stond in de sterren geschreven omdat er geen hiërarchie is tussen de verschillende beleidsniveaus. Dat werd zo beslist in de Sint-Michielsakkoorden op uitdrukkelijke vraag van Vlaanderen. Het is nu zover en de Waalse regering en het Waals parlement hebben dus perfect het recht te doen wat ze doen. Men kan zich wel de vraag stellen waarom ze zich nu pas verzetten. Over het verdrag werd zeven jaar onderhandeld. De discussies over het op te richten Investeringshof is even oud. Dat moet zich uitspreken over geschillen wanneer multinationals zich gediscrimineerd voelen door een bepaald land wanneer ze daar investeren.

Het Waalse njet is een zware slag voor de Europese Unie. Eerst was er de Brexit. Nu kan Europa zelfs geen belangrijk handelsakkoord sluiten. Dat is niet goed voor het imago van de Europese Unie en ons land dat zo al niet te best is, nog minder voor dat van Wallonië en het allerminst voor dat van Brussel als feitelijke politieke hoofdstad van de Europese Unie.

Hoe moet het nu verder? Het is niet uitgesloten dat de gesprekken, nadat het stof is gaan liggen, alsnog worden hernomen tussen de EU en Canada. En in eigen land zal men zich moeten beraden hoe men internationale verdragen moet aanpakken. Brussels minister Guy Vanhengel stelt voor om dit weg te halen bij de deelstaten en de bevoegdheid te leggen bij de Senaat waar gewesten en gemeenschappen elkaar ontmoeten en daar komen tot een gemeenschappelijke stellingname. Het is een suggestie om over na te denken.