Toen Jezus terug gekeerd was naar de hemel, bleef hij in zijn vrije tijd, het scheppingswerk van zijn hemelse Vader vervolledigen. En toen hij op een dag Zonhoven had geschapen, rustte hij uit en vroeg hij een Duvelke aan een van zijn engelen, waarna hij achterover leunde op een synergetische wolk, genoegzaam in zijn lange witte baard wreef, aan zijn drank nipte en zag dat het goed was. Toch had hij een bijzonder plan in zijn goddelijke gedachten. Hij wou eigenlijk van dit dorp een heel speciaal dorp maken, waar er altijd rust en vrede zou zijn. Waar de mensen steeds blij en gerust zouden zijn en vooral, waar het dorp ieders lichtende haven en toevluchtoord zou kunnen zijn.

Terwijl er drie engelen zijn lange witte baard aan het uitkammen waren, wasten en droogden met een geluidloze en automatisch warmteregelende haardroger, die zijn baard witter maakte dan wit, overdacht Jezus hoe hij dit plan kon realiseren, want dat het niet eenvoudig zou zijn, voorvoelde hij wel. Wie kende er beter zijn Pappenheimers dan de Schepper zelf?Hij riep Jozef en Petrus bij zich en besprak met hen zijn plan. Jozef bedacht meteen hoe zijne kleine toch een speciaal manneke met originele ideeën was, maar Petrus maakte meteen bezwaar en verklaarde dat zoiets met mensen nooit te bereiken zou zijn. Onze Lieve Heer kon beter meteen aan de slag gaan aan een grote ezelsstal, dan dat hij dit plan in nog geen honderd jaar zou realiseren! Hij maakte zo’n misbaar dat Onze Lieve Heer hem meteen terug naar de hemelpoort stuurde en Johannes liet komen. Johannes bekeek het plan van alle kanten, stelde veel vragen, bekeek de achterzijde van het plan, maar daar stond niets op, stelde nog bijkomende vragen en vroeg toen bedenktijd want om zo’n dorp te realiseren, zou er toch heel wat toverkracht nodig zijn, stelde hij.

Toen Onze Lieve Heer na drie, vier dagen nog altijd niets gehoord had van Johannes, vloog hij met zijn synergetische wolk naar Johannes toe en vond hem in de hemelbibliotheek over wel honderd boeken gebogen. Het was duidelijk dat hij een ernstig probleem aan het bestuderen was. Er lagen talloze perkamenten her en der verspreid over de grootste bibliotheektafel en talloze proppen papier ontsierde de hemelse vloer rond de tafel. Toen Jezus hem vroeg wat hij aan het doen was, keek Johannes hem stomverbaasd aan en vroeg of hij het dan niet wist of zich niet meer herinnerde dat hij zijn mening vroeg over het plan om van Zonhoven een heel uitzonderlijk dorp te maken, want volgens hem wás Zonhoven inderdaad al een heel uitzonderlijk dorp, het meest uitzonderlijke van heel Limburg en omstreken, bevestigd door alle boeken die hij de afgelopen dagen bestudeerd had!(wordt vervolgd)