Franse oud-premier Ayrault keert terug op Buitenlandse Zaken
Zoals dat stelselmatig het geval blijkt bij herschikkingen in de Franse regering, vissen de favorieten achter het net en wordt discretie beloond. Niet de alom getipte Ségolène Royal krijgt de portefeuille Buitenlandse Zaken, wel haar socialistische partijgenoot Jean-Marc Ayrault.
Jean-Marc Ayrault, die tot 2014 al eerste minister was maar eruit gebonjourd werd na voor de PS catastrofale gemeenteraadsverkiezingen, was weliswaar nooit uit de gratie van zijn vriend François Hollande, hij bleef niettemin gefrustreerd achter omdat hij zijn werk niet had kunnen afmaken. Over die wrok maakte Ayraults dochter zowaar een documentaire, Mon père ce Ayrault - apert verwijzend naar de heldenrol die ze haar vader toedichtte.
Waarom kreeg Ayrault Buitenlandse Zaken en niet Royal, terwijl de wettelijke pariteit, na het ontslag van minister van Justitie Christiane Taubira, eigenlijk een vrouw op de sleutelpost vereiste? Volgens de ingewijden was het Franse corps diplomatique allerminst opgezet met wat het als een los projectiel beschouwt - de reputatie die Royal achter zich aan sleept en die haar ook vandaag nog even geliefd maakt bij de massa als geducht in de politieke wereld.
Ayrault werd destijds geslachtofferd voor de minder linkse Manuel Valls, met wie hij het bepaald slecht kan vinden. Toch geldt de oud-premier en prille chef van de Franse diplomatie bovenal als een loyaal man, die zijn rancunes opzij kan zetten. Jean-Marc Ayrault, germanist van opleiding en een groot minnaar van de Duitse taal en cultuur, belichaamt ook beter dan welke politicus van zijn generatie het 'Françallemagne'-gevoel, het begrip van de noodzaak tot Frans-Duitse samenwerking in Europa.
Jean-Marc Ayrault geldt als een loyaal man die zijn rancunes opzij kan zetten
Verkiezingen
Ayrault is bovendien electoraal nuttig voor Hollande, want hij is een van de weinige socialistische zwaargewichten die pal achter de president zijn blijven staan. Dat kan nuttig zijn in de aanloop naar 2017, wanneer onze zuiderburen een nieuwe president kiezen - of nogmaals Hollande, wat betrokkene zelf hardnekkig lijkt te blijven hopen.
Voor de rest heeft Hollande, die zijn keuze gisteravond op tv toelichtte, ook de groenen weer in de regering binnengehaald. Voor de president is het een manier om hen mee voor zijn beleid te laten tekenen - en de noodzakelijke linkse frontvorming te garanderen met het oog op 2017.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
