Geef toe, een koning die voor de rechtbank moet verschijnen is niet alledaags. Al is koning Albert strikt genomen geen koning meer. Volgens de grondwet kunnen we maar één koning hebben, dat is koning Filip. Koning Albert draagt nog wel de titel van koning, dus is hij een gewone burger zoals iedereen die ook niet langer geniet van de koninklijke onschendbaarheid en zich dan ook zoals iedereen moet verantwoorden. Of hij ook effectief voor de rechtbank zal verschijnen, is afwachten. Hij kan zich laten vertegenwoordigen door zijn advocaat. Mocht dat het geval zijn, dan kan dit gevolgen hebben voor koning Albert omdat hem gevraagd is om persoonlijk te verschijnen.

Waar het over gaat, weten we allemaal. Het was Mario Danneels die in zijn boek ‘Paola van “la dolce vita” tot koningin’ voor het eerst schreef dat koning Albert met Delphine Boël een buitenechtelijke dochter had. Koning Albert had immers een relatie met de echtgenote van industrieel Jacques Boël, de wettige vader van Delphine. In een eerste fase wimpelde het koninklijk paleis de onthulling af als een ordinaire roddel. Maar in zijn kerstboodschap van 1999 was koning Albert genuanceerder. Daarin gaf hij toe dat hij en koningin Paola als koppel door een crisis waren gegaan, daaraan herinnerd werden door het boek over de koningin maar er voor het overige niet op wilden ingaan omdat het tot hun privéleven behoort.

Strikt genomen heeft koning Albert natuurlijk gelijk. Helaas voor hem hebben koningen en bij uitbreiding alle bekende mensen die leven bij de gratie van de media, geen privéleven. En als er al enige discretie aan de dag werd gelegd door de pers, dan was die vanaf 2003 helemaal verdwenen toen Delphine Boël zich begon te profileren als de dochter van koning Albert en als zodanig erkend wilde worden via DNA-bewijs. Het paleis negeerde eerst de zaak om in een latere fase zelfs te ontkennen dat koning Albert de natuurlijke vader is van Delphine Boël. Niet echt slim omdat er ondertussen steeds meer bewijzen opdoken dat hij het wel degelijk is. De Franse president François Mitterand pakte het helemaal anders aan toen bekend raakte dat ook hij met Mazarine Pingeot een buitenechtelijke dochter had. “Et alors?” zei Mitterand, waarop de storm ging liggen. Omdat iedereen weet dat ook koningen en presidenten huwelijksproblemen kunnen hebben en dan dingen doen die de mensen niet vreemd zijn. Dat toegeven zorgt voor aanvaarding. Het ontkennen voor achtervolging.