Precies op dat punt laat Vadertje Stad het nu afweten. De stad zet de bloemetjes buiten, met als argument dat het kiezen is tussen de bloemen en het organiseren van evenementen. Een argument waar een knak in zit , want uitsluitend toepasbaar op de Grote Markt. Dat het telkens weghalen van bloembakken en fuiken bij ieder evenement op die Markt problemen geeft, willen we nog geloven, al zijn voor dat probleem ongetwijfeld creatievere oplossingen te vinden. Maar de ingreep is veel omvattender, er is beslist om nergens in de stad nog eenjarige bloemen in hangmanden, perken of bloementorens te installeren. Het was en is een betwistbare maatregel, zelfs al levert het een besparing op van 700.000 euro. Hoeveel zou de stad besparen door te beslissen om nergens nog bomen te planten of te onderhouden? Sommige maatregelen gaan tegen het collectief stadsgevoel en tegen de tijdgeest in: meer groen, meer fleurigheid in de stad. Uit een recente bevraging van het district Antwerpen kwam dit als één kreet naar voren. Er is geen inwoner van Antwerpen die het schrappen van eender welke vorm van groen op zijn eigen prioriteitenlijst van bezuinigingen zal zetten. Iedere gemeente, iedere stad moet op de centen letten. Maar een stad die een status en een toeristisch imago hoog te houden heeft, overweegt zelfs niet een dergelijke ingreep. Gisteren besliste de verantwoordelijke schepen Philippe Heylen tot een snelle bijsturing: op veel plaatsen komen vaste planten en bloeiende heesters in de plaats van de duurdere eenjarigen. Maar de kleurrijke hangmanden en bloementorens die in de stad de echte zomer uitstralen, blijven definitief geschrapt, tenzij districten ze installeren. Alsof voor die districten plots een groter bloemenbudget uit de lucht zal vallen. Kortom: de stad verliest aan kleur en aantrekkelijkheid. Voor een stadsbestuur dat vooral mensen van buiten de stad naar hier wil lokken, is dat niet verstandig. Een mooie stad, net als een mooie vrouw, kost geld. Maar je krijgt er dan ook iets voor terug.