Nummer elf van Gounongbe levert Westerlo hoopgevend punt op in Kortrijk (1-1)
Hoop doet leven, dat lied van Will Tura zullen ze vanavond misschien wel aanheffen in de kleedkamer van Westerlo. Het zag er na de 1-0 van Elohim Rolland - die daarmee zijn penaltyflop van vorige week in Genk uitwiste - lange tijd flink beroerd uit voor de degradatiekrijgers van Bob Peeters, maar een kwartier voor tijd zorgde topschutter Frédéric Gounongbe met zijn elfde van het seizoen dan toch voor het o zo belangrijke puntje. De Kempenzonen zijn nu niet langer alleen laatste en houden OH Leuven - dat ook gelijkspeelde - in het vizier.
Bij de een was het van moeten, bij de ander van willen. Westerlo slikte vorige week een zure thuisnederlaag tegen Zulte Waregem en dat na een knappe 6 op 6 die de jongens van Bob Peeters weer hoop schonk in de strijd om het behoud. Winnen in Kortrijk was dan ook nodig en dan maar hopen dat OH Leuven niks zou rapen in Beveren. Geen wissels bij de Kemphanen die hun vast elf gevonden hebben, bij thuisploeg KV Kortrijk maar liefst vier wijzigingen. Johan Walem heeft niks meer te winnen of verliezen, de eer staat wel nog op het spel natuurlijk. Vooral thuis wilden 'De Kerels' nog eens uitpakken, zoals het twee weken geleden ook tegen KV Oostende (2-1) lukte.
D'Haene heeft er zin in
Veel goede intenties dus, maar eens het eerste fluitsignaal weerklonk, waren beide teams dat alweer schromelijk vergeten. Kenneth Schuermans wist zelfs even niet meer in welke richting hij moest koppen, Van Langendonck kon een owngoal vermijden. De thuisloeg probeerde wel, met een bedrijvige Kristof D'Haene in de hoofdrol. De ex-winger van Cercle Brugge pakte vanop de rand van de zestien uit met een leuke inswinger, de vingertoppen van de Westelse doelman brachten andermaal redding.
Lees hieronder het vervolg met twee goals!
Net niet om te huilen
Maar dat was het dan ook wel, voor het overige veel strijd en viriel spel, we zien het wel vaker in het Guldensporenstadion. Westerlo kreeg amper iets klaar, Kortrijk kwam niet verder dan de zestien. Een schot naast van een wispelturige Olaitan zorgde voor lichte opwinding, intussen waren onze gedachten afgedwaald naar een opvallend spandoek van de thuisploeg: 'don't mess with our club'. Pas toen Papazoglou een geblesseerde Chanot kwam vervangen, kregen we iets meer stootkracht te zien. Stijn De Smet claimde vlak voor rust een penalty, tevergeefs. Pfff, flauwe boel hoor mensen.
Gounongbe doet het
Na rust dan toch een beetje beterschap met al na vier minuten een geweldige misser van Stijn De Smet. Alleen op doel af trof hij het zijnet, onbegrijpelijk voor iemand van zijn kaliber. Gelukkig was de ontgoocheling snel doorgespoeld: Elohim Rolland trapte een afgeweerde corner eerst nog op ref Visser, maar in de rebound was het Van Langendonck die mocht vissen. Westerlo met het hoofd op het kapblok maar Papazoglou en invaller Mercier - leuke voetballer die Fransman - lieten na om de bezoekers af te maken. Iets wat hen zuur zou opbreken want een kwartier voor tijd buffelde Frédéric Gounongbe na geharrewar de gelijkmaker binnen. Zijn elfde van het seizoen en goed voor een belangrijk punt. De spelers van Kortrijk kregen een fluitconcert om de oren, Bob Peeters kon alsnog lachen. Westerlo leeft (nog).
