‘Toen Ronald Gaastra ons vanmiddag vertelde dat wij kans hadden op de derde plaats, verklaarden wij hem voor gek. Maar bij het overlopen van de tijden van de concurrentie, kwam het geloof dat het kon. Toen ik het water in dook, deed ik dat in de overtuiging dat het mogelijk was.’

Negen honderdsten nadat Glenn Surgeloose aantikte, was derde zwemmer Emmanuel Vanluchene al vertrokken. Daarmee had hij de snelste reactietijd van het hele deelnemersveld.

‘Dat is inderdaad mijn handelsmerk. Wij trainen daar veel op, maar van nature ben ik daar al heel snel in. Ik heb in deze finale de frustraties van een hele week onder mijn niveau presteren er uitgezwommen. Deze ochtend kon ik al heel gecontroleerd de reeksen afwerken en de finale heb ik puur op karakter gezwommen. Ik mocht de jongens niet in de steek laten. Maar ik kan nog sneller. Dat heb ik vorig jaar op het WK in Barcelona bewezen.’

‘Ronald Gaastra had ons voor de start gezegd dat wij de kriek op de taart konden zetten maar dit zijn twee krieken’, reageerde Glenn Surgeloose. ‘Op het einde van mijn 200 meter was ik helemaal dood. Toen Pieter (Timmers) als derde draaide, zagen we dat het brons mogelijk was. Wij hebben met zijn allen staan schreeuwen en roepen om Pieter tot het einde aan te moedigen, ook al wisten we dat hij ons toch niet zou horen. Dat hoort er bij: samen winnen. Toen hij aankwam waren we ongelooflijk euforisch. Als we allemaal fit zijn, zit er nog meer in dan brons.’

‘Ik heb dit seizoen amper op de vrije slag getraind en wou zo snel mogelijk te vertrekken’, vertelde startzwemmer Louis Croenen. ‘Op het einde had ik iets van 'oei, oei als ik dit maar kan volhouden'. Maar ik ben blijven gaan en heb er alles uitgeperst. Het is mooi om met een estafetteploeg een medaille te halen: een moment dat ik nooit zal vergeten. Mijn goede finale en vierde plaats in de 200 meter vlinderslag heeft mentaal zeker geholpen, want in deze finale had ik geen super gevoel in het water. Maar het was de laatste race van het EK en dus heb ik alles gegeven.’