Floating Points op Pukkelpop: van wormgat naar wormgat

Sam Shepherd, in het dagelijkse leven een neurowetenschapper, tast als Floating Points de zenuwbanen tussen jazz, house en experimentele elektronica af. Zijn show in de Castello was voor hem dan ook speeltijd, en hij wilde dat we allemaal meededen. Hij is géén dj die plaatjes draait en verwacht dat iedereen gewoon volgt – bij hem moet je zélf aan de slag.

Het spelletje dat hij had bedacht? Verbind de stippen. Leuk? Zeker, maar niet simpel, want hoe kon je het verband leggen tussen kleine bliepjes op de radar en knalharde beatexplosies? Hoe linkte je die overstuurde bassen aan die sputterende groove? En wat moest je met die klanken uit de keukenmixer en die knetterende taser gun?

Een vogel in het haar

Het antwoord: een beetje dansen alsof je in Ibiza stond, wat wezenloos voor je uit staren alsof je je in een kunstinstallatie bevond over ‘het heelal als de ultieme eindbestemming van de mens’. En af en toe eens grondig uitfreaken alsof Squarepusher met zijn klauwen aan de knoppen zat.

Klinkt ondoorgrondelijk? Viel goed mee: de Castello, waar je meisjes zag dansen met een vogel in hun haar, vormde nu eenmaal een vrijplaats waar dit soort dingen perfect normaal waren. Dook Floating Points van het ene wormgat in het andere, dan ging de tent vrolijk mee. Berichtje aan het thuisfront: alles goed, wij zweefden even door de ruimte.

Fascinerende wirwar

Het resultaat van dit spelletje ‘verbind de stippen’ was dan ook geen helder plaatje, maar een fascinerende wirwar van lijnen. En laat dat nu nét de hoesafbeelding zijn van Elaenia, Floating Points’ prachtplaat waaruit je voortdurende kleine fragmenten hoorde passeren. Zo maakte Shepherd de cirkel alsnog rond.