De Brugse illustrator en schilder Frank Vanden Broucke is opnieuw begonnen aan een artistieke uitdaging. Na de realisatie van zijn stripverhalenreeks 'De lotgenoten' (5 avonturenverhalen op rij) werd het tijd voor een nieuwe uitdaging. Zijn voorliefde voor het surrealisme en het magisch realisme voerde hem naar het poëtisch realisme. Opnieuw laat hij zich vangen door de gedachte om een verhaal te vertellen maar ditmaal gevangen in de beslotenheid van het doek of paneel. De voorliefde voor zijn stad Brugge en zijn ontzag en respect voor de Vlaamse primitieven vormen het bindmiddel in zijn nieuw artistiek beleven. De Vlaamse primitieven ziet hij trouwens als striptekenaars 'avant la lettre'. Hij brengt deze elementen op een subtiele manier samen en slaagt erin om een geheel eigen verhaal te brengen. Soms een tikkeltje eigenzinnig maar anderzijds ook heel speciaal. Dagelijks gaat hij in zijn stad op zoek naar bepaalde locaties die hij vanuit een geheel eigen gezichtshoek in zijn werken gebruikt. In zijn werk heeft elk element zijn specifieke betekenis en worden gebouwen door de entourage persoonlijkheden op zich. Hij neemt de toeschouwer mee naar een eigen kijk op de dingen rondom ons heen en steekt een boodschap in zijn werken. Zijn werken dragen telkenmale een titel die aanzet tot verder denken. Net zoals de Vlaamse primitieven weet hij in één afbeelding een heel verhaal te vertellen en daarmee werkt hij zeer confronterend. Meestal gaat er een periode van lang nadenken aan vooraf. Voorstudies en schetsen worden soms op het laatste moment bijgewerkt. Net zoals in zijn stripverhalen zorgt hij voor een perfecte kadrage en heeft hij oog voor detail. Het poëtisch realisme leek hem de meest aangewezen stijl omdat hij in verstilde beelden en met heel specifieke elementen (cfr. Vlaamse primitieven) een eigen beeldentaal ontwerpt. Aanvankelijk is deze schilderstijl ontstaan binnen de Franse Film van de jaren dertig. Aanvankelijk werd deze stijl bedacht door de filmhistoricus Georges Sadoul. De esthetiek van deze films is een combinatie van realisme en lyriek. De scenario's waren beïnvloed door het literair naturalisme van bijvoorbeeld Emile Zola. Het is niet voor niks dat Frank het striptekenen ooit 'filmen met stilstaande beelden noemde'. Bij Frank zijn werk zijn er tot slot ook veel insecten en eigenaardige wezens aanwezig. Botanische werelden doorkruizen de stad en omgekeerd. Alle conventies lijken losgeslagen en knipogen naar de werelden die Jeroen Bosch ooit naar voren bracht. In bepaalde opzichten is hij een hedendaagse Bosch die ook de niet Bruggelingen op een andere wijze naar deze stad zal laten kijken.
Dit schilderij symboliseert het verval van een stad en tegelijk de hoop dat er op de ruïnes schoonheid kan gedijen. De zoekende mens weergegeven door de explorateur op zoek naar die schoonheid is hier vastgelegd met een vlindernetje in de hand. Het werk dateert van enkele jaren terug en toont aan dat Frank reeds het thema Brugge in zijn werk begon in te sluiten. De afmetingen van het doek zijn 60/70 cm en ingekaderd in een baklijstje van natuurhout.
Dit schilderij toont de boommens van de schilder Jeroen Bosch die naar de interpretatie van Frank op weg is naar de tuin der lusten. Jeroen Bosch is Frank zijn grote inspiratiebron. Deze schilder zal thematisch terug keren in zijn werk en wel om de bijzondere sfeer die zijn figuren met zich meebrengen. De fascinatie van Frank voor de natuur, insecten, vreemde gedrochten en onmogelijke situaties vinden we volop terug in het werk van Bosch. Het zorgt voor een kruisbestuiving in zijn werk en wederom is de achtergrond van Brugge een uitgelezen locatie. De Brugse reien lenen zich uitstekend voor deze opstelling en er gaat waarempel iets voyeuristisch uit van dit werk. De afmetingen van het schilderij zijn 50/60 cm op paneel en ingekaderd in baklijstje.
Sacre conversazione verwijst naar de typische thema's uit de middeleeuwen waarbij ook de madonna met kind centraal stond. Kannunik van der Paele, was ooit kannunik over de Sint Donaaskerk en staat hier afgebeeld in de blinde ezelstraat te Brugge. Insectachtige wezens die een zekere vroomheid uitstralen in hun gezichtsexpressie omgorden hem en er gaat iets dreigends van uit. Het lijkt erop dat de kannunik moet weerstand bieden aan de verleidingen die hem te beurt kunnen vallen. De wespactige body's verkondigen niet veel goeds want wespen zijn hoofdzakelijk aaseters. Het werk is 60/70 cm groot op paneel en ingekaderd in baklijstje.
Dit schilderij is bedoeld als weergave van de mens die door zijn wilskracht weerstand te bieden aan demonische wezens. De heilige Antonius zit hier gevangen in een web en wat is er verschrikkelijker dan belaagd te worden door een gigantische zwarte weduwe. De twee figuren rechts komen uit de kruisiging van Jeroen Bosch ca 1483 en Frank nam deze figuren vanwege hun nogal brave opstelling alsof ze op iets banaals zitten te wachten. Er gaat een sterke tegenstelling van uit. Het werk is geschilderd op eiken houten paneel van 30/40 cm en ingekaderd in versierde lijst dat naturel werd gehouden. Frank houdt van de puurheid van een schilderlijst dat niet het hoofdaccent mag vormen.
Dit werk toont het nog enige overgebleven gebouw in Zeebrugge met een achtenswaardige historische waarde dat ternauwernood nog niet is afgebroken. Frank zet het solitair in het landschap en de dreigende lucht maakt een nog beter contrast met de witte gevel. De kinderwagen toont een half kat half menswezen terwijl twee volwaardige katten aan de zijlijn naar de toeschouwer zien. Het werk ademt een sfeer van mysterie uit en het kan zijn dat het kind ook eenvoudig een masker draagt. Het dierlijke in de mens toont aan dat we soms veel gemeen kunnen hebben met onze viervoeters. Frank heeft een grote voorliefde voor katten omdat deze wezens altijd met het nodige mysterie worden omringd. Het werk is geschilderd op linnen doek en meet 40/50 cm.
Als er iets is dat Frank het meeste aangreep dan was dit weliswaar de aanslag op de twin towers. Op zijn netvlies staat nog steeds het hallucinante van dat moment gegrift en hij was lang op zoek naar een thema om dit te verwerken. De voorstudie zo noemt het werk heeft iets ontwapends omdat de mens immers het hardst wordt getroffen op die momenten dat hij het niet verwacht. De twee figuren beneden aan het landschap lijken als het ware toe te kijken op iets dat gaat komen. Er is een duidelijk anachronisme aanwezig en de madonna uit het oorspronkelijke werk is hier vervangen door een fotomodel dat zonder gène in onze ogen kijkt. Afmetingen linnen doek zijn 40/50 cm
Dit werk symboliseert de zoekende mens en tegelijk ook de naaktheid voor het onbekende dat we tegemoet treden. Er zit ook erotiek in het werk en de titel is dan ook mogelijks letterlijk of figuurlijk te vatten volgens het standpunt van de kijker De locatie (de blinde ezelstraat) en vooral de bakstenen rode achtergrond geven het mysterie dat rond dit werk hangt nog een extra accent. Sommigen zullen verwijzingen zien naar het magisch realisme van Paul Delvaux. In bepaalde opzichten mag dit werk gerust gezien worden als een soort van hommage aan deze grootmeester van het magisch realisme. De sfeerschepping van dit werk heeft dan ook weer iets poëtisch dat perfect zou passen in een litteraire bewerking van 'Bruges la morte'.
Dit schilderij toont een gedeelte van Brugge dat minder bekend is maar de locatie is wel exact. Op de achtergrond zien we de Onze Lieve Vrouwekerk en de beide figuren op de voorgrond komen uit een werk van Jan Van Eyck 'Portret van de verloofden Arnolfini'. De bewondering voor Van Eyck steekt Frank niet onder stoelen of banken en de titel is ook een knipoog naar de vele werken van Van Eyck die in het nabijgelegen Groeninge museum te bezichtigen vallen. De tegelmozaïek is iets dat regelmatig terugkomt in Frank zijn werk en het is iets dat het oog leidt naar een bepaald punt. De hond en of kat keren ook regelmatig terug.
Dit werk sluit mooi aan bij 'het verval' en toont wederom een Brugge dat opgedroogde reitjes bevat. De mens is afwezig en insecten lijken de Aarde of althans de stad te veroveren. Het is een oudere werk van enkele jaren terug en er zit duidelijk een ecologische boodschap in. Niets is nog zeker en het is een soort van pessimisme waar we geregeld mee worden geconfronteerd.
Voormalig striptekenaar Frank (Rouck) Vanden Broucke doet een gewaagde comeback in zijn schilderijen (canvas en paneel) en dit in de stijl van het poëtisch realisme. Op deze site kunt u de voornaamste werken meevolgen en ook terugblikken op zijn stripverhalenreeks 'de lotgenoten' die ooit in 5 delen werd uitgebracht.
De Brugse illustrator en schilder Frank Vanden Broucke is opnieuw begonnen aan een artistieke uitdaging. Na de realisatie van zijn stripverhalenreeks 'De lotgenoten' (5 avonturenverhalen op rij) werd het tijd voor een nieuwe uitdaging. Zijn voorliefde voor het surrealisme en het magisch realisme voerde hem naar het poëtisch realisme. Opnieuw laat hij zich vangen door de gedachte om een verhaal te vertellen maar ditmaal gevangen in de beslotenheid van het doek of paneel. De voorliefde voor zijn stad Brugge en zijn ontzag en respect voor de Vlaamse primitieven vormen het bindmiddel in zijn nieuw artistiek beleven. De Vlaamse primitieven ziet hij trouwens als striptekenaars 'avant la lettre'.
