Na een lange trip eindelijk in Colombo, Sri Lanka, gearriveerd. Na veel luxe en westerse gewoonten in Hawaii en Japan werd het al snel duidelijk dat we in het echte Azie gestrand zijn. Waar de Japanners orde hebben in hun chaos bleek al snel dat het hier wanorde is in hun chaos. De straat over steken is een kwestie van lef en durf, zoniet dan blijf je maar op je ei broeden daar aan het zebrapad. Auto's en tuktuk's (de beroemde aziatische driewielertaxi's) tjezen langs alle kanten voorbij. Bij aankomst in Sri Lanka hebben we ontdekt dat we maar een visum hebben gekregen voor 30 dagen, en ja, we verblijven hier 33 dagen. Dus een bezoek aan de ambassade was nodig voor verlenging van onze visum. Wat een avontuur alweer. Toen we eindelijk op de juiste plaats geraakt zijn, bleek al snel dat dit een missie van lange duur zal worden. Massa volk, niet te doen. Een namiddagje aanschuiven in een stinkende, overbevolkte ruimte was niet ons plan. Al snel beslist een gok te wagen en zien wat er zal gebeuren aan de douane bij vertrek. Na wat sightseeing in Colombo, pikante rijst met curry getest en vervoer geregeld voor de volgende dag was het eindelijk tijd om weer richting het zeetje te gaan. Maar ow my god, what a hell of ride. Onze chauffeur dacht dat hij een goeie rallypiloot was en dat zijn passagiers dat de max vonden. NOT!!! Die gast was zot. Roekeloos, onverantwoord en alles wat je maar kan denken. Na een paar keer te hebben gezegd dat hij moest vertragen en dat we dit willen overleven, bleek hij het nog steeds niet te snappen. Een rit van 10 uren vol ongezonde spanning zorgde voor een enorme opluchting toen we eindelijk veilig en wel in Arugambay zijn aangekomen. Amaai, wat was dat! Doodop hebben we ons geinstalleerd in de eerste beste hut, iets eten en bed in.
Nog maar net wakker en de deur geopend en daar stonden ze al...tuktuk...tuktuk...whiskeypoint(=surfbreak)...whiskeypoint...De driewielertaxi's die aan het struggelen zijn om klanten te bemachtigen. Na een niet zo geslaagd ontbijt is het ons toch gelukt om buiten te geraken zonder een Srilankees in onze schaduw. Na een serieuze strandwandeling dan toch aan de surfbreak geraakt om te ontdekken dat er zowat 50 man in de line up zaten. Dus surfen zat er niet in die dag. De tijd passeerde snel en al gauw was het avond. Tijd om af te spreken met een vriend uit Australie die ik enkele jaren terug op de Mentawais (Indonesie) heb leren kennen. Leuk! De volgende dag dan maar toegegeven aan de tuktuk om richting whiskeypoint te gaan. Dit bleek een leuke surfspot te zijn. Veel volk maar genoeg goeie golven kunnen pakken. Geslaagde surfsessie! De volgende dagen wat vroeger uit bed om voor de grote massa van de goeie golven te kunnen genieten. Zo hebben we ook al de rondliggende surfspots gesurft zoals peanutfarm, pottuvilbeach, elephantrock en als topper okando! Alleen de rit daarheen was al de max. Veel olifanten gezien, gewoonweg super! Het dorp zelf was ook heel afgelegen en apart. Na 5minuten op het strand had je meteen 6 supporters. Staren alsof ze nog nooit blanke mensen gezien hebben. Eenmaal terug in Arugambay werd het tijd om nieuwe plannen te smeden. Ondertussen hebben we al 1 zwitser, 1 duits en 1 australier leren kennen waar we steeds mee optrekken. De 5 musketiers. Het nieuw plan was om 1 week de drukte te verlaten en richting lighthouse te gaan. Daar in een cabaña (=stro hut) aan het strand met een leuke golf voor je deur! Geen moskee of technomuziek in de oren s'nachts, ohh zalig! Maar na onze eerste nacht bleek het hier toch zo rustig niet te zijn. Eekhoorns, mieren en ratten die s'nachts in je hut binnenbreken om je eten te bemachtigen. Wat een missie om alles te verbergen voor die mannen. De eekhoorns slagen er zelfs in om tuperwaredozen op een menselijke manier open te doen. Geschift! Maar bon, liever dit dan het nachtlawaai van de stad. Het was er rustig en we hadden een gezellige surfbende in het kamp. Met 13 valt er altijd wel iets te beleven. Iedereen had wel zijn eigen hobby's en reisverhalen. Zeer leuk om dit alles met elkaar te delen. Elke dag voor de deur kunnen surfen. Ook kampvuurtjes op het strand, BBQ's en mensenkloten waren aanwezig. De week liep op zijn einde. Wel jammer want we zullen die bende missen. Maar ons ticket is geboekt en het werd tijd om richting Malediven te gaan. Kijk er al naar uit!
Kyoto...Dit was een iets oudere stad met meer Tempels dan Tokyo.Het was wel een duur ticketje met de trein.
12.500yen,zo'n 100euro voor 2uurtjes op de hogesnelheidstrein te zitn.Het openbaar vervoer in Japan is redelijk duur,slaaping iets goedkoper dan Europa en eten redelijk goedkoop...
Aangekomen in Kyoto op zoek naar het nieuw pas geopende Hostel in de stad.Eerst op zoek naar een taxi die ons wilde meenemen met onze surfboards.Onze taxirit duurde welgeteld 1 minuut,ja inderdaad 1minuut.We hadden evengoed te voet kunnen gaan.De taxichaffeur wist zelf niet dat het zo dicht was bij het station.Het is overal zodanig groot en ingewikkeld dat de meeste mensen de weg niet weten in hun eigen stad.
Kyoto had inderdaad meer charmes dan Tokyo.Meer oude tempels in het centrum van de stad .Sommige dateren uit de 16e eeuw.Dit geeft je een appart gevoel als je door de gangen op je blote voeten wandelt en weet dat hier nog keizers en samoerai's hebben gelopen.De vloer klonk als gezang van vogels,zoals de nachtegaal.Dit diende om indringers tegen te gaan.Ze hadden dit aan de hand van een speciaal mechanisme ontworpen onder de houten vloer.
S'avonds een vis barbeque op het dak van een flatgebouw met zicht op de oude stad.
De volgende dag zijn we toevallig ,door een gemiste halte met de trein,in een klein stadje beland.Daar hebben we een luch kunnen mee pikken in een oud Japans huis waar je op de grond op je knieën moest zitn aan tafel.We hadden er nog die zelfde morgen over gebabbelt dat we zoiets wilden doen bij de lokale mensen.Toevallig kwamen we dit dan ook op onze weg tegen.Soms moet je verloren lopen om de tofste dingen tegen te komen.In de living hangden schilderijen en waren er meubillair van 400jaar oud aanwezig.We kregen zelfs via de telefoon uitleg over de maaltijd en de geschiedenis van het huis.Japanners zijn het vriendelijkste volk dat ik ooit al ben tegen gekomen.Toen we wilden vertrekken na onze lunch was het aan het regenen, zeg maar gieten. We kregen een extra paraplu van een vrouw die daar ook zat te eten.Zomaar???yes,take it...i have a car!!
Na Kyoto naar de laatse halte...Osaka.Hier vertrokken we dan ook een paar dagen later richting Sri Lanka.
Osaka is een grote stad,beetje te vergelijken met Tokyo.Eindeloze straten met winkels en hoge gebouwen.
We hebben nog wat tempels bezocht en goed weest gaan eten.Onze laatste maaltijd was ons jammer genoeg niet zo goed bevallen.Waarschijnlijk het slechtste restaurant van Japan.Misschien was dit een voorbereiding op onze volgende bestemming...
Sri Lanka
Hawaï was dus niet wat we verwacht hadden de eerste 3 dagen.Het was eerder Las Vegas zonder gokken.
Dus vlug richting Big Island!!!50 minuten vliegen en we waren er.Vlug auto huren en weg.Ja lappe,auto huren in de luchthaven met internationaal rijbewijs...sorry not in Hawaï.Stressy toestanden want op the Big Island heb je een auto nodig. Tram, trein en bus hebn ze daar niet.
Alle chance dat de info balie een lijst met autoverhuurders had die dit wel deed.De max!!! En, veel goedkoper!!!
Auto in en wegwezen...Eerst naar een surfshop om een repairkit te halen.Vanessa haar surfboard was redelijk wat beschadigd aan de tail door de vlucht nog geweest van El Salvador naar Honolulu.Verzekerd?Baneen...je betaalt wel 140dollar voor je board op de vlieger maar er zit geen verzekering in,afzetters!!!
Enfin...de rit verder gezet naar de andere kant van het eiland, Kona.Na 2uur rijden kwamen we aan in resort land. Dure hotels maar prachtig landschap die de vulkaan heeft gemaakt.Kilometers zwart gestolde lave tot aan de zee...
Nu vlug een hostel zoeken en gaan tukn...De volgende morgen,baffe...zware koppijn en snotvalling.Toch een dag weest cruizen om te gaan snorkelen.S'avonds begon ik mij slechter en slechter te voelen.Volgende dag naar hospitaal.In 1,5uur een grieponderzoek,bloed getrokken,foto's van de longen en hoofdscan.In België moet je hiervoor 24uur tijd hebben.
Conclusie was zoals ik al had gedacht,griep!!Direct mondmasker aan moest 3dagen in quarantaine blijven in hotel,yeah wright...Sorry,geen tijd daarvoor.
Na het hospitaal richting onze eerste couchsurfervaring.Daar heb ik 3dagen gerust tot ik terug op krachten was.Vanessa heeft wat opzoekingswerk gedaan en ook wa gechilled want het is al redelijk zwaar geweest.We mochten volledig gebruik maken van die vent zijn huis.We hadden een eigen slaapkamer met mega flatscreen en badkamer.Iedere morgen deed hij ons een ontbijt ,Okinawa sweet potato met onions and egg klaar.John was de max!!!Hij was miss al 66jaar maar was een bezige hawaiiaan.Speelde 3 maal per week softball en nam danslessen.
Na 3 dagen rust was het tijd om er weer in te vliegen :)...surfen!!!
Vet spotje gevonden, half uurtje van den John zen huis...Honoli'i point was de max!!Iedereen chill in het water.Al zat er redelijk wa volk in, je was voldaan.Hier ook terug geen localisme maar een vrolijke bende!!!Buitenlander of niet,je werd geaccepteerd.
De laatste dag hebn we een helikoptervlucht gedaan boven de nog actieve vulkaan.Dit is de enige plek op aarde waar je dit kan zien,lava die nog in zee loopt.Bossen die nog in brand staan door de traag opschuivende rode massa.Wat een zicht!!!Na de vlucht de laatste surfsessie en
smiddags met den John naar vulcano park.Coole dag om The Big Island af te sluiten en richting Kauaï te gaan.Dit is het meest westelijke eiland. Hawaï bestaat uit 5 eilanden.Kauaï is nummer 4.The forbidden island Ni'ihua is nummer 5 maar in handen van the Robinsons.Daar wonen de echte Hawaïanen en leven op hun traditionele manier. Zonder elektriciteit! Er is geen toerisme toegelaten.
In Kauaï hadden we weer een host om bij te slapen.Rick woonde in een bombastisch huis met uitzicht op de bergen.Het was lijk MTV cribs :)...Gepensioneerde anesthisist.15 jaar gewerkt en op pensioen???Nja,nie mis...
Hier hadden we ook een eigen kamer met badkamer.De Rick verwende ons nog meer.Hij bracht vanalles mee van de winkel om te eten en nam ons geregeld mee uit dineren.
Rick zijn vrouw was vorige jaar overleden aan kanker.Zelf had hij enkele jaren geleden neuskanker gehad maar is hiervan volledig genezen.Je voelde wel dat hij een serieuze klop had gekregen.Maar het deed hem deugd om met 'jonge mensen' op te trekken.
Terug een auto gehuurd bij een lokaal bedrijfje en cruizen.Amai Kauaï is amazing :)!!!!Herinner je King Kong en Jurassic Park nog?Wel dat is hier opgenomen.Adembenemende uitzichten die je met wat klim en zoekwerk kon vinden.
De surf was hier iets minder omdat er veel wind was maar toch alle dagen in het water kunnen gaan.
In de winter heb je hier golven tot 20-30 feet, zo'n 6 tot 9 meter. Er zijn heel wat spots waar ze dan ook town-in doen.
Ook Andy Irons woonde hier in het noorden waar het in de winter los kan gaan.Je komt veel surfplanken tegen aan huizen waar opschriften opstaan dat ze hem missen.
Ook the green seaturtles zijn hier talrijk.Ze liggen gewoon te slapen op het strand tussen het volk,serieuze castaars!
In de winter zie je walvissen maar nu in de zomer zitn ze jammer genoeg in Alaska.
Haaien weeral niet gezien maar naar het schijnt toch talrijk aanwezig. Er worden toch alle jaren surfers aangevallen.Rick vertelde dat er laatst een surfster haar arm is afgebeten.Haar vader was op dit moment aan het werk. hij was dokter in het hospitaal.Ze kregen de oproep binnen van een aanval op een surfster en moesten direct de operatietafel vrijmaken.Hij zei nog dat het te hopen was dat het zijn dochter niet was...
Ook hier op het eiland veel onbewaakte stranden en dus ook het hoogste cijfer van toeristen die verdrinken.De zee is hier zeer gevaarlijk.Ik had ook een paar spots gezien waar we wilden surfen maar niemand in het water geeft niet zo'n veilig gevoel,dus verstand gebruiken.
De tijd op het eiland ging zo snel dat we besloten nog 3 dagen langer te blijven vooraleer we naar Oahu gingen.We hebben nog een coole Hike gedaan,wat gesurft en gesnorkelt.
Na 10 dagen op een droomeiland was het tijd om naar het meer toeristische eiland Oahu te gaan.Veel goeds hoorde je hier niet van.Te duur en veel volk...Doordat we geen host vonden om bij te slapen hebben we dan maar een hostel geboekt op de North Shore.Je zou het rap gewoon worden voor niks logeren.Als je weet dat je iedere dag min 30dollar p.p. uitspaard hiermee...
We hadden in El Salvador een hawaïaan leren kennen die op de North Shore woonde.Albert is ons s'avonds aan de luchthaven komen oppikken.Nog zoiets...Op de bus geen surfplanken??Hoe moet je daar dan geraken??Taxi of wa??Tis een uur rijden,wat zou dat niet kosten??en een auto huren zagen we niet meer zitten voor 4 dagen want het ging ons bijna 500dollar kosten...idd duur eiland.
Albert had geen plaats om te slapen.Hij deelde een huis met een vriendin omdat de huur daar zo duur is.Je betaald voor een kamer in een huis daar 1000dollar...Dus bijna iedereen deelt iets om de kosten te drukken.Albert is een zelfstandige tuinaanlegger.Hij werkt juist maar als er geen surf is :)...Alle dagen de surfcheck bellen was zijn eerste werk.Veel geld verdiende hij dus niet,juist genoeg om te leven.The real Hawaïan style daar blijkbaar.
We hadden chance dat er juist een noordwesten swell ging toekomen op de north shore.In deze tijd van het jaar nog uitzonderlijk.Hier is ook de winter het golfseizoen.Nja,pipeline pakt dan makkelijk 6meter en Waimea Bay begint pas te werken als pipeline 6meter is.Cool als Albert zei:"the monster is getting only awake when pipeline is 20feet..."
Overal foto's van monstergolven.Jep,this is the place for the real work.In de winter dan ook crowded.Albert ging vroeger ook in big condities maar houdt zich daar niet meer mee bezig.De vent is dan ook al 53jaar en surft nu de point breaks.Hij nam ons mee naar een coole spot,Chun's...chill point breaksje zei eij.Als de grotere sets binnen kwamen,amai...chill?en halve meter onder water het rif.Dus no face forward :).
Ik heb paar schrammen eraan over gehouden maar het was een zalige spot.Redelijk wat volk maar ook hier iedereen chill en kon je golven genoeg pakken.
Wij hebben niks gemerkt van localisme in Hawaï in tegenstelling met aan het Ooster in Oostende ist lijk geen verschil :)...
Pipeline hebben we niet echt zien werken.Twas klein maar toch 15tal man in twater aan het rippen.Toch serieus wat power.1 gast ging erin met een malibu.Je zag dat hij beginner was.Er kwam een set af en hij zat terug waar hij begonnen was,idd op strange :)...machtig.
Backdoor was ook klein maar vette rappe barrels.Jammer dat we ze niet gezien hebben op hun topdagen.Makkelijk 100man op de piek,meest pro en big wave surfers.
Kelly slater,Jack Johnson,John john hebn een stek aan de north shore en dan nog op strange...
Het Hawaïaans avontuur liep jammer genoeg ten einde.
Het volgende avontuur is meer stadsleven gericht,Japan!!!
Op het moment dat ik deze blog schrijf zit ik in de Shinkansen,de hoge snelheidsstrein...We hebn er al 3 dagen Tokyo opzitn en zijn nu richting Kyoto.Next time het volledig verhaal van het gekke Japan!!!
Hola a todos
Hier zijn we weer, met wat nieuw leesverteer! Na Nicaragua zijn we in El Salvador gestrand. We hebben daar een leuk stekkie gevonden. Alle bungalows waren ingedeeld volgens een bepaald land. Was dat nu toeval dat wij de 'Belgium room' kregen? Dat was wel grappig dat er eentje naar ons klein belgenlandje genoemd werd. Snel onze boel daar gedumpt en de beroemde surfbreaks van El Tunco gaan checken. Bleek dat er op 'Bocanito' een leuke golf aan het werken was dus No Waste Of Time And Go surfing Effetjes wa beweginge achter 10u in de n'oto zitten ku gin kwoad zeggen ze in Oostendeuh ;-) Dus ja, achter zo'n dag et nie lange geduurd voor da we strike in uz bedde lagen vanzeneigens.
Lekker geslapen, lekker ontbeten en ondertussen ontdekt dat de eigenaar een rasechte belg was. Vandaar de 'Belgium room'. Om een lang verhaal van 12 dagen kort te maken. El Tunco is de MAX. De surf is de MAX, ost nie TE groot is. Mopelia, stekkie waar we verbleven is de MAX. Tarantula's in den hof at Mopelias overal, gewoon de MAX. Buggah, Mopelia's labradorhond is de MAX. Buggah was geweunweg ut den haak! Hij was zot van water en kokosnoten. De hele dag aan het strand, met een kokosnoot in de mond, aan het wachten tot iemand de kokosnoot in zee wilde gooien. Echt zot hoe da beest in die golven dook achter zijn kokosnoot. Zat hij niet in de zee, dan was hij te vinden in de douche. Lekker koud en nat voor zijn middagdutje. Gewoon een schitterend, vuil, zot, stinkend, lief, nat, harig beest that i liked very much!!! Vergis je niet, ik ben nog steeds over Buggah aan het praten en niet over Steve e ;-)
Achter 12 dagen begon het wel te jeuken voor iets nieuws. Bij deze een bergtrip gepland voor een dag of 5. Hopla, surfboards en backpack in storage geplaatst en vertrokken met bus. En zoals je al weet, de bussen en busritten zijn niet anders dan in Costa Rica of Nicaragua. Roestige gevallen op bumperige wegen. Eenmaal gearriveerd in Santa Ana, zagen we al een duidelijk verschil met aan de kust. Real Salvador life. De mensen die constant aan het werken zijn om geld te verdienen. Het is echt vechten om te overleven. Hun fruit en groenten verkopen langs straat, op de markt, op de bus...jaja...op elke bus heb je een voorbij wandelende markt. De Salvadorians stappen vooraan op de bus met een grote mand in de hand. Wandelen door de middengang en speechen hun verkoopsitem. En stappen achteraan de bus weer af. En azo passeren er stuk of 10 Salvadorians (man, vrouw of kinderen) bij elke grote busstop. Os je klapt van e kiekenkot, ewel...os de kieken nie op 1 zijn schoot zit in de bus, ton lopen ze door de bus te kakelen
Na dagje Santa Ana zijn we naar een volgend pittoresk dorpje vertrokken, genaamd Juayua Elke zondag een groot eet- en feestfestijn in het dorp en rarara, was het wel geen zondag toen we arriveerden, juijjjjjjj....We zaten daar echt in een bergdorpje en snel was het ons opgevallen dat we in de voorbije 3 dagen nog maar 2 blanke toeristen zijn tegengekomen. Toch wel eventjes een raar gevoel om zo door iedereen nagekeken te worden. Niks gemeens of uitdagend maar gewoon...ja...de echte salvadorians waren blijkbaar niet gewoon van blanken te zien en we zitten er ook buiten het hoogseizoen. Dat was snel te merken aan het feit dat de hotels zo goed als leeg waren en de koffieplantages en natuurparken zo goed als gesloten waren. Maar het volk, zo behulpzaam en vriendelijk. Na Juayua zijn we nog Lago de Coatepeque gaan bezoeken om daarna nog een weekje in El Tunco te relaxen en te surfen.
En toen werd het 30 mei. Time to move. Na een lange tijd op dezelfde plaats te zitten, al het eten beu gegeten maar toch wel met pijn in het hart zijn vertrokken uit El Salvador. Oh my god, onze beste vriend Buggah (de hond) zag ons in de taxi stappen. Oh my god, hij begon achter te taxi te rennen. Toen de taxi gas bijgaf, gaf ook Buggah gas bij. Ik moet toegeven dat de tranen over mijn wangen rolden. Dat was echt hartverscheurend. Maar gelukkig kregen we 2 dagen later bericht dat Buggah terug met kokosnoten op het strand aan het spelen was
En zo kwam een einde aan ons Centraal Amerika avontuur. Tsjiep en Tsjoep zitten nu in Hawaii. Wat een decadent verschil! Schokkerend was het toen we Honolulu binnenreden. What the hell??!! Big buildings, big money, many people.
Het was al redelijk laat toen we arriveerden dus redelijk op en t'end. Toen bleek dat het appartement dat we online gereserveerd hadden niet bestond. Gelukkig nog geen voorschot betaald maar daar stonden we dan met pak en zak. Na 15min tsjolen zijn we dan toch bij een hostel geraakt. Onze droom van relaxen in een appartementje aan zee veranderde in een kleine kamer met 6 stapelbedden en 12 mensen. En dit nog voor 23$ de man. Maar bon, we waren blij een bed te hebben gevonden en dat we konden tukken. Uiteindelijk zijn we daar toch 3 nachten gebleven en leek het nog leuk te zijn om met de andere backpackers de socializen. Wat DE surfisland betreft van de wereld bleek niet echt ZO surfminded te zijn. Op de bus werd je niet toegelaten met een surfplank en bij elke shuttlebus moest je bijbetalen voor je surfplank, ook al hadden ze een megakoffer. Niet te geloven. De surf was redelijk klein dus time to rent a longboard. Leuke namiddag op waikikibeach en het is zoals het is in de boekskes. Os je peinst da 100 man vele is in tsop, ewel, komt e ki no waikikibeach. Share a wave is hier de slogan!!! Ondertussen hebben we onze trip uitgestippeld. We hebben een couchsurfinghost voor de big volcano island en een couchsurfinghost voor Kauai, dus dat zit goed, vooral in de portemonneeeee ;-) Wat deze avonturen ons brengen...wordt vervolgd!!!
Na 11 dagen Nicaragua houden we het voor bekeken.Waarom?Nja,het heeft wel zijn charmes maar je verliest veel tijd om op plaatsen te geraken.
De eerste dag zijn we onmiddellijk met een taxi naar playa Maderas gegaan.Klein tof baaitje met 1 hostel en 1 restaurant aan het strand.We hadden geluk,er was nog 1 kamer vrij en dit voor maar 12 dollar.We hadden dan nog een Nicaraguaan die daar werkte als buur.Het grappigste was dat hij nog in Roeselare had gewoond en paar zinnen West-Vlaams kon.
De surf was fast en hollow,de adrenaline als je daar vanachter zat was verzekert.Een longboarder,waarschijnlijk de enige in heel Nicaragua,had dan ook een vette barrel maar achteraf ook 2 planken.Het grappigste was dat hij stoked was van de golf te surfen ondanks zijn gebroken plank.Dus daarom is Nicaragua niet echt een surfbestemming voor longboarders,te rappe golven en beach breaks.
Na 2 dagen gingen we naar San Juan Del Sur.Dit was een 'grotere stad' waar we het plan hadden een auto te huren.Dat plan ging ons een beetje te duur uitvallen,zelfs duurder dan in Costa Rica?da kan niet,toch wel !!!
Maar gelukkig kon je met shuttlebussen voor een paar dollar naar de 3 stranden in de buurt.
Playa Hermosa was de beste optie.Groot strand,verschillende breaks en weinig volk.
Vlug slaapplaats zoeken voor het donker werd want het was ons meegegeven dat het s'avonds niet veilig was.
We hadden uiteindelijk vlug een slaapplaats gevonden.Het was een familie die een hutje op het strand verhuurde aan de lak.De max,een bed in het zand...De familie had ook juist een baby aapje van 6weken oud gekocht
(zie foto op facebook van mij en Vanessa).Het was een white face monkey.Er hangde wel een triestig verhaal aan vast waarom ze het hadden gekocht.De moeder wordt dood geklopt door stropers om de baby te verkopen.Ze hadden er 50dollar (45euro) voor betaald.Voor hun veel geld maar ze wilden het een goede thuis geven.Ze hadden zelfs voor hem een huisje in bamboe en palmbladeren gemaakt.
Op het eiland ook heel interessante mensen ontmoet ,waaronder een franse gast die al twee en een half jaar een wereldreis aan het maken was.Hij had nog 6 maand te gaan en ging dan naar huis.Het was wel te lang zei hij.Hij had bijna alles met de trein gedaan.Zijn verhalen waren de max!!!
Na drie dagen rond te cruizen op zanderige wegen en stenen op het eiland keerden we moe maar tevreden terug naar het vaste land en het stadje waar we vertrokken waren.We zijn daar nog 3dagen gebleven om te surfen tot we besloten op te schuiven naar het noorden,naar de stad Leon.Vanessa nog een val gemaakt tijdens het surfen op haar plank.Veel te wild een snap tegen de golf en baffe...Gevolg:gat in de plank door elleboog.Gelukkig is er een goede hersteller mee ;-)...
Na een taxi en busrit van vier uur kwamen we aan in het busstation.Daar werd je bestormd door vele taxi bestuurders en informanten van de stad.We wilden zo rap mogelijk naar een hostel aan het strand.En we hadden er weer de beste taxi chauffeur uitgekozen.Eerst weer onderhandelen over de prijs.Toen we 2min weg waren,zagen we met welke crazy driver we mee waren.Hij zag maar op 1 oog en zijn auto reed maximum 50 per uur.Onderweg sloeg hij plots de prijs op.Vanessa wou hem doen stoppen en deed terwijl we reden de deur open.Ik dacht efkes dat we met de verkeerde te maken hadden.21 km niet op je gemak in een taxi zitten in het hol van fluto is niet zo comfortabel.Hij reed meer op het linkervak dan het op het rechter.
Hetzelfde in Nicaragua.We moesten een pakketje opsturen naar huis.We hebben zelf een halfuur bezig geweest met 200 postzegels erop te plakken.Je moest dan nog zelf je plakband bij hebben.Ze zijn hier precies nog wat achter ...
Dus na die helle lange rit zijn we nu in El Salvador beland.Benieuwd wat we hier gaan meemaken.
Na een maandje Costa Rica was het tijd om op te schuiven richting Nicaragua.
We hebben nog een bewogen 10 dagen gehad na de trip met de jeep.Het begon al de dag erna toen we op een verlaten strand een baby vogeltje op de grond zagen lopen die juist uit het nest was gevallen.Jah,en nu?Eerst het plan om het mee te nemen naar Bertens place.Maar dat plan ging te lang duren om het groot te brenge.Dus op zoek naar de laagste palmboom en een halve kokosnoot.De jeep bij de boom zodat ik op het dak kon klimmen en die kokosnoot erin vast te zetten.Dan hup da vogeltje erin...was wel grappig zicht en om ons bezig te zien ook :)
Na het vogelincident nog sunsetvieuw weest checken in de bergen.Crazy roads maar wel de max!!
De laatste dag met de jeep nog een snorkelstrand gedaan.Niet veel te zien omdat de zee nogal wild was.Dan de auto gewassen en weg ermee...
Dan nog een week gechilled in Nosara met de nodige surfs en hangmat sessies.Nog wat nieuwe dieren gezien door de paar uur regen dat we hebben gehad.Zoals een pad die in het tiolet zat bij Berten.Vanessa heeft hem wel eerst beplast voor ze het door had,hilarisch...Ook landkrabben,spinnetjes,kevers en vooral meer muggen,klote beesten!!!Aja en een leguaan met hanekam van een kleine meter die de straat overliep.Â
Het toppunt na die week was,dat we van plan waren vroeger op te schuiven naar Nicaragua dan dat we nu hebben gedaan.De reden: 2 baby katjes...We kwamen op een avond terug van een restaurant en hoorden een gemiauw dat het nie meer schoon was.Een zoektocht in de jungle en opeens stonden er daar 2 katjes.Waarschijnlijk gedumpt.Jah,en nu?Inderdaad,weeral ...Vanessa een kartonne doos geprepareerd om ze in te stoppen tot de volgende dag.Ze zijn uiteindelijk 3 dagen gebleven in Bertens place tot de overgebuur Pam een huis had gevonden om ze onder te brengen.Dus wij ook nog 3 extra dagen gebleven.Hebben wij een groot dierenhart ...hoe zou je zelf zijn?ze waren de max!Berten vond het iets minder,een hond en 3 katten in huis.Hij begon wel te panikeren dat we er een zoo gingen van maken .Top of the bill een brulaap die in men toote heeft gepiest.Stinken!!!We zaten met 2 op de brommer en just in mijn gezicht.Chance dat we op weg waren naar zee.
De laatste dag nog een barbeque met de Canadese Margo,zot geval voor haar 55jaar.Details laat ik achterwege.
Nu in Nicaragua na 3 bussen en 1 taxirit.Had je met de eerste bus naar de keuring in België geweest,had je een rode kaart met 9.999 stekken.Wa was dat?Plafond,zijkant en onderkant bewogen allemaal appart.Maar we zijn er heelhuids geraakt.Nu in playa Maderas.Juist een Hostel en restaurant aan zee.De surf:fast en hollow + overhead.Morgen,na 2 dagen naar playa Remonsa en Hermosa.Benieuwd wat we daar gaan mee maken.We laten het wel weten!!
Ciao
Terug in Nosara, thuisbasiskamp We beginnen ons hier ook al serieus thuis te voelen en dat dankzij onze goeie vriend 'Berten' die ons hier goed verwent!
We zijn 10dagen geleden met ons drietjes op jeepsurfari vertrokken. Wat een avontuur! tWas DE MAX éja.
Eerste stop: Boca BORANCA!
Redelijk laat gearriveerd, een raar stadje. Toch goedkoop slaping gevonden na redelijk wat zoeken en dat zelfs na een echte plezierkamer van dichtbij gezien te hebben. Oooo wat keek die man raar dat een meisje daar met 2 mannen binnenkwam, haha. Na de kamer gezien te hebben, met handdoeken op het bed en een mega grote spiegel naast het bed, hebben we toch bedankt voor moeite :) De volgende morgen bleek de longboardgolf toch TE klein te zijn en zijn we doorgereden naar de volgende stop.
Tweede stop: Dominical!
Na heel wat surfspots te hebben gecheckt zijn we in playa Dominical gestrand. De golven leken er vet. Heel snel hebben we een leuke hostel gevonden voor niet veel geld. Was super. Houten contructie, helemaal open air, lekker hippiestyle, vol leguanen en zelfs met een toekan in de boom voor onze deur. So happy dat we de toekan van zooo dichtbij gezien hebben. Snel onze boel geinstalleerd en surftje gaan doen. Wow, dat was niet voor watjes. De mannen waren er al snel door maar tvrouwtje is er uiteindelijk ook geraakt tWas wel slikken toen die vette sets binnenrolden maar eenmaal een golf te pakken stroomde de adrenaline door ons lijf. De volgende dag hebben we een waterval bezocht en natuurlijk gesurft. Idem condities. De volgende ochtend leken de condities NOG groter en iets te rommelig waardoor het tijd werd om richting Pavones te trekken.
Derde stop: Pavones!
Mamamia, paradise on earth :) Cleane swell, e machientje gelik of da ze zeggen. En de omgeving, my god, PRACHTIG! Leek wel de Mentawais (in Indonesie) maar dan met zwart zand ipv wit zand. Het was wel niet zo simpel om slaping te vinden aangezien iedere surfer in Costa Rica wist dat Pavones (na 2 maanden geen surf te hebben gehad) ging werken. Gelukkig nog iets gevonden boven op de berg, niet zo goedkoop maar wel proper en rustig. Een chill maar mega surf 3daagse Pavones. Time to go to the next stop.
Vierde stop: Manuel Antonio!
Omdat de swell really big was (10ft)hebben we beslist wat natuur en/of rafting mee te pikken. Vandaar onze stop in het nationaal natuurpark van Manuel Antonio. Een mega leuke hostel met zwembad en ontbijt gevonden. Gebouwd in hout langs een berg in de jungle. Mega! En waar normaal geen golf te vinden is, konden we dankzij de 10ft swell toch nog een sunsetsurf meepikken. Leuke verrassing Na rondvraag voor rafting, bleek het niet de moeite te zijn. Geen water genoeg in de rivieren. Niet te geloven maar hier in Costa Rica hunkeren ze naar regen, regen en regen. Volgende morgen lekker ontbeten met white face monkeys (kapucijnapen) overal in het rond. Just perfect!
Vijfde stop: Mal Pais!
Eindelijk belandt bij de ander belgen, die ondertussen al meer costaricaan geworden zijn. Surfen was momenteel niet mogelijk. TE groot en TE rommelig. Dus tijd om te chillen, wat bij te praten en lekker te eten bij onze belgische vrienden. Na 2 dagen was het tijd om richting thuis te keren.
Eenmaal terug in Nosara hadden we nog 1dag de JEEP. Berten heeft ons in zijn buurt rondgeleid. Leuke stranden waar geen kat te zien is. Een vogeltje die uit zijn nest gevallen is, jawel, een nest in een palmboom, gered. Een trip door de bergen waar je nog het echte lowlive van Costa Rica te zien krijgt. Buena vistas (=mooie uitzichten) alom. Gaan snorkelen en nog zoveel meer, zoals surfsessies in playa guiones. Ah ja, kmoen nog zeggen van Steve dat ie geknuffeld et met e stingray Voe tmeer uit te leggen. Meneer is bovengekomen achter a whipe out en werd besprongen van een stingray. Het was dus een hele belevenis. Nu hebben we er effetjes genoeg van. De bumpy, stoffige roads willen we nu mijden. Manmanman, da is ier niet te doen. Pitten en bulten overal. Time to chill en to surf at home in the jungle ver weg van alle drukte. Life is beautyfull !!!
Hola familias, amigos y amigas,
Een weekje verder si...Tijd gaat toch veel te snel! Elke dag surf, schoon weer en a nice setting. Elke avond prachtige sunset met apero op het strand. Lekkere maaltijden en een leuke BBQ met onze belgische bovenburen. Life is beautyful!!! Jammer genoeg weinig foto's tot nu toe aangezien mijn camera zijn sjieke heeft uitgespogen, kapot dus Wachten op de eerste winkel die ik tegenkom om een nieuwe te kopen. Maar vrees er een beetje voor dat da nog nie voor direct zal zijn.
We hebben eindelijk ons eigen surfplankje. In Nosara is het aanbod miniem momenteel en redelijk duur. Dus met de jeep richting Tamarindo. Na een 2 uur durende bumpy rit konden we alle surfshops gaan inspecteren. Na veel onderhandelen is het ons gelukt. ANice boards for nice prices. We happy Ondertussen is de swell redelijk toegenomen. Heavy shit om erdoor te geraken en niet altijd even gemakkelijk om ze te surfen. Maar wel goed voor onze conditie.
De brulapen passeren in den hof wanneer het hen uitkomt. Velen dragen een baby'tje op de rug. Zoooo koddig. Maar ze maken ook veel ruzie met elkaar en shitten erop los wanneer het hen uitkomt. Echt jakkes!
Onze buur is onlangs wakker geworden door een neusbeer die in zijn vuilniszak zat te prutsen. Om dan achteraf nog te ontdekken dat er een mega slang in zijn douche zat. Brrr, best dat niet in onze douche was.
Na een week chillin in Nosara is het tijd om een tripje te maken si. Straks jeep huren en richting Pavones trekken. Naar tschijnt zitten de condities redelijk goed om eens de langste linkse golf van Costa Rica te gaan checken. Pavones ligt zo'n dikke 10u rijden, ten zuiden, van waar we nu zitten. In deze streek zitten we dichterbij het regenwoud, die we uiteraard ook eens gaan verkennen. Met watervalbezoekjes en rafting all inclusive. Jeeeeuww, we zien da volledig zitten.
Dus ik zou zeggen, check de blog binnen 2 weken nog eens om onze regenwoudavonturen te lezen.
Groetjes,
Tjiep en tjoep
Pura vida...De eerste 2 woorden die je leert als je in Costa Rica komt. Maar het was een lange weg voor we van de pura vida konden genieten.
Na 3 vluchten zijn we eindelijk in San Jose, de hoofdstad van CR, toegekomen. Onze pickup stond klaar aan de luchthaven om ons om 22u naar onze lovehostel te brengen. Haha, lovehostel amaai nie...een minikamertje met wat roze gordijnen over het bed, maar kom er niet aan of heel de boel valt naar beneden . Na het ontdekken van een mega grote sprinkhaan in het bed dan toch maar beslist om ons muskieteniglo uit te zetten. Na veel foefelen, want ja, de iglo was even groot of de kamer, is het ons dan toch gelukt. Doodop en eindelijk liggen en slapen. Maar niet voor lang want om 5u30 moesten we alweer de bus op voor 6u om in Nosara te geraken. Alles verliep vlot. In het begin toch. Na 3u begon het serieus bakken te worden in de bus en de baan begon ook niet meer op een baan te gelijken. Maar, we zijn er geraakt en onze goeie vriend stond ons op te wachten. Eenmaal geinstalleerd in zijn huis was het PURA VIDA.
Midden in de jungle, duizend en 1 geluidjes, stralende zon dus tijd voor een duikje in het zwembad. Vervolgens een bezoekje aan het strand voor een aperoboeftje om dan Guiones te gaan checken voor een surftje.
Ons eerste surftje was een feit. ZAAALLIG!!! In bikini, chille golven, shoulderhigh, dus ideaal om mee te starten. Het enigste ambetantste was...Steve en ik waren lik 2 WITTE lantaarnpalen in twater, ZOOO WIT dat wij nog zijn Eenmaal thuis was de energie op. Ik heb in elk geval geen 10 schapen meer kunnen tellen voor het slapengaan.
Na een goeie nachtrust zijn we wakker geworden met alweer de prachtige omgeving en bijhorende zingende beestjes en springende eekhoorns, ideaal dus om een nieuwe dag te starten. Een fruitontbijtje en hop, tzeetje in. Om 8u smorgens, surfen in bikinitje, en e swelltje die ondertussen wel headhigh geworden was. Nice!!!
Na een chill namiddagsje in het aperozwembad, zijn we gaan toeren met de brom. Geestig!!! Afsluiter van de dag, massa's brulapen op de baan van dichtbij gezien!!! We want more
Allee meegenieters...tot de volgende etappe van ons verhaal.
Knuf!!!
Blooper of the day: Steve die na eerste surf zijn weg terug naar huis niet vond en dus verloren gelopen is in de jungle. Nick heeft hem moeten gaan zoeken met de brom. Haha, typisch
Effetjes wa beweginge achter 10u in de n'oto zitten ku gin kwoad zeggen ze in Oostendeuh ;-) Dus ja, achter zo'n dag et nie lange geduurd voor da we strike in uz bedde lagen vanzeneigens.
Lekker geslapen, lekker ontbeten en ondertussen ontdekt dat de eigenaar een rasechte belg was. Vandaar de 'Belgium room'. Om een lang verhaal van 12 dagen kort te maken. El Tunco is de MAX. De surf is de MAX, ost nie TE groot is. Mopelia, stekkie waar we verbleven is de MAX. Tarantula's in den hof at Mopelias overal, gewoon de MAX. Buggah, Mopelia's labradorhond is de MAX. Buggah was geweunweg ut den haak! Hij was zot van water en kokosnoten. De hele dag aan het strand, met een kokosnoot in de mond, aan het wachten tot iemand de kokosnoot in zee wilde gooien. Echt zot hoe da beest in die golven dook achter zijn kokosnoot. Zat hij niet in de zee, dan was hij te vinden in de douche. Lekker koud en nat voor zijn middagdutje. Gewoon een schitterend, vuil, zot, stinkend, lief, nat, harig beest that i liked very much!!! Vergis je niet, ik ben nog steeds over Buggah aan het praten en niet over Steve e ;-)
Achter 12 dagen begon het wel te jeuken voor iets nieuws. Bij deze een bergtrip gepland voor een dag of 5. Hopla, surfboards en backpack in storage geplaatst en vertrokken met bus. En zoals je al weet, de bussen en busritten zijn niet anders dan in Costa Rica of Nicaragua. Roestige gevallen op bumperige wegen. Eenmaal gearriveerd in Santa Ana, zagen we al een duidelijk verschil met aan de kust. Real Salvador life. De mensen die constant aan het werken zijn om geld te verdienen. Het is echt vechten om te overleven. Hun fruit en groenten verkopen langs straat, op de markt, op de bus...jaja...op elke bus heb je een voorbij wandelende markt. De Salvadorians stappen vooraan op de bus met een grote mand in de hand. Wandelen door de middengang en speechen hun verkoopsitem. En stappen achteraan de bus weer af. En azo passeren er stuk of 10 Salvadorians (man, vrouw of kinderen) bij elke grote busstop. Os je klapt van e kiekenkot, ewel...os de kieken nie op 1 zijn schoot zit in de bus, ton lopen ze door de bus te kakelen 
Wachten op de eerste winkel die ik tegenkom om een nieuwe te kopen. Maar vrees er een beetje voor dat da nog nie voor direct zal zijn.
We hebben eindelijk ons eigen surfplankje. In Nosara is het aanbod miniem momenteel en redelijk duur. Dus met de jeep richting Tamarindo. Na een 2 uur durende bumpy rit konden we alle surfshops gaan inspecteren. Na veel onderhandelen is het ons gelukt. ANice boards for nice prices. We happy 
