Wij zijn nu bijna 9 maanden na de operatie en het gaat SUPER met Arno !!!!
Na 3 maanden en na 6 maanden is er een controle RX gemaakt en zijn we terug langs geweest bij de Prof.
Alles verloopt volgens het boekje. Geen breukjes of losgekomen materiaal . Alles zit mooi vast en vooral recht.
Arno heeft sinds zijn operatie niet meer geklaagd van die vervelende rugpijn. Het litteken geneest heel mooi, hij mag echter deze zomer nog steeds niet in de zon komen met zijn rug en dit om een optimaal resultaat te bekomen.
Eind juni gaan we terug op controle in Pellenberg, en hopelijk krijgt hij daar groen licht van de dokters om terug beginnen sporten.
Ik kan alleen maar zeggen dat we uiterst tevreden zijn van Pellenberg, in het bijzonder van Prof. Moke en Moens. Zij hebben schitterend werk geleverd !!!! Een aanrader voor wie rugproblemen heeft.
Ook gisteren heeft Arno weer een super dag gehad ! Sinds vannacht staat hij helemaal alleen op en gaat hij ook helemaal alleen terug in bed. In de loop van de voormiddag werd dan de controle foto gemaakt. Amai wat een verschil. Het resultaat is verbluffend ! Terug op de afdeling krijgen we dan uiteindelijk groen licht om naar huis te mogen. Zijne C4 ligt klaar. Zijn papa wordt verwittigd, hij zal Arno met de ziekenwagen naar huis brengen. Koffertje is gepakt, nog even afscheid nemen van de verpleging en zo meteen is het dan zo ver. Wij willen ook nog de verpleegkundigen danken voor de goede zorgen en het vele geduld. In het bijzonder Maray, Lieve en Hilde. Marieke, de kinesiste. Prof. Moens, Dr. Moke en assistente Noushka Ook heel veel dank aan familie, vrienden en kennissen voor alle steun en moed die ons gegeven werd, en voor de vele kaartjes en smsjes .... Van zodra we beschikken over de controle foto zullen we die ook nog posten.
We zijn vandaag zaterdag, de 5e dag na de operatie.
Het is verbazingwekkend wat een vooruitgang we weer geboekt hebben. Arno kan alleen uit bed en naar de wc stappen, wel met behulp van zijn wandelrekje.
Vandaag is hij ook de 1ste keer samen met Laura een uitstapje met de rolstoel op de gang gaan doen. Zitten lukt nog heel moeilijk, slechts een paar minuten houd hij het vol. Hij wil toch zo graag eens naar buiten met dit mooie weer. Dit is echter een wandelafstand van ongeveer 10 min en dan nog eens 10 min terug, zonder de tijd dat hij even buiten is. Dat is dus nog veel te veel van het goede.
Dus nu moet er geoefend worden op het zitten. Dit lukt ook wel jongen.
Elke revalidatie is zwaar, zijn eraan begonnen en zullen er zeker door moeten.
Ook zijn bochel is zo goed als weg en heeft nu een heel mooie rechte houding. Als we nu de kans hebben om hem eens te meten want normaal zou hij ook ietsje groter zijn dan voor de ingreep. Hier zijn we toch allemaal benieuwd voor.
Vannacht is hij ook voor het eerst alleen gebleven. Dit is heel vlot verlopen. Verpleging stond direct klaar als hij iets nodig had. Ik had toch nog even naar de afdeling gebeld voor ik ging slapen, dat stelt toch altijd een beetje gerust hé als je dan hoort dat hij het goed doet.
We kunnen dus stilaan beginnen aftellen om naar huis te mogen. Dat zal voor maandag of dinsdag zijn.
Alweer een heel slechte nacht achter de rug. We slapen weer maar enkele uurtjes. Arno is heel onrustig en heeft veel pijn. We zijn weer bang om aan een nieuwe dag te beginnen. Arno valt tegen 6:30u terug in slaap tot 8:00u. Dan een paar hapjes eten en daar komt de verpleegster aan voor de verzorging. Deze valt tegen alle verwachtingen in super goed mee. Geen gekreun zoals de vorige dagen en een heel goede medewerking van Arno. Hij vraagt zelfs om zijn tanden te poetsen en rolt flink van de ene zijde naar de andere. Als de verzorging net afgerond is komt de kinesiste toe. Ik beslis om buiten te wachten omdat hij dan rustiger is en alles net wat vlotter lijkt te gaan. Super sessie wordt het. Voor het middageten stel ik voor om terug op te komen en krijg direct zijn volle medewerking. Ik haal toch voor alle veiligheid een paar verpleegkundigen erbij. Dit lukt ook weer vrij goed. We zetten hem in de zetel, maar dat is slecht voor enkele minuutjes. Dus het wordt dus weer eten in bed. Dit kan ook al wat rechter tegenover gisteren, weer een stapje verder. Vandaag komt dr. Moke ook langs. Hij vindt dat het vrij goed gaat en drukt erop goed te blijven oefenen. Ook als hij thuis is regelmatig met mama gaan wandelen. Ik heb hem dan maar zo'n Benidorm Bastaard looprekje besteld. Hier kan hij ook goed op steunen om uit bed te komen. Maandag wordt de controlefoto gemaakt en ten laatste dinsdag zal hij naar huis mogen. Zijn catheter is ook ondertussen verwijderd. Blaassonde is afgeklemd. Nu moet hij een plasgevoel krijgen en dan mag deze er vandaag ook nog uit. We gaan dus zonder buisjes het weekend in !!!
Arno blijft in een roes na zijn spuitje van vanmorgen. De verpleegster maakt van deze gelegenheid gebruik hem zo snel mogelijk zijn verzorging te geven, en dit lukt wonderwel vrij goed. Er wordt nog een infuus verwijderd. Arno slaapt nog de ganse voormiddag door. Hij merkt er zelfs niks van dat de anesthesiste zijn pijnpomp komt los koppelen. Even later komt de dr. langs en is tevreden met de vooruitgang. Ze moedigd hem aan veel te blijven oefenen. Sinds dinsdag is er ook geen wondvocht meer dus de redon wordt ook verwijderd. Het enige wat nu nog blijft zitten is zijn catheter in geval deze nog terug nodig zou zijn. Deze middag eet Arno al enkele happen macaroni en drinkt wat cola. De overschot van de macaroni wordt bewaard voor vanavond. Hij vond het lekker en wou er dan terug van eten. Om 14:00u krijgt hij zijn 1ste kine van vandaag. Dit verloopt weer met het gekende gegrom en boosheid, maar het lukt. 16:50u volgende kine sessie en dit maal vraagt de kinesiste ons om de kamer te verlaten. Dit heeft resultaat ! Arno is veel rustiger en doet minder moeilijk. Laura hoort hem zelfs plots vragen of hij even alleen mag proberen te stappen. Het lukt hem !!! Wat een overwinning. De kinesiste geeft hem een dikke pluim, ze is fier op hem. Hij bedankt haar zelfs !!! Avondmaal : terug macaroni, een gans flesje fanta en achteraf nog wat bananen milkshake. Alles blijft goed binnen, zelfs niet misselijk. Vanavond ook weer koorts : 38,2°. Hij mist zijn pijnpomp !!! Hij krijgt enkel nog paracetamol en contramal, wat natuurlijk een groot verschil is met de morfine van de voorbije dagen. Nu fingers crossed voor een goede nachtrust. Tot morgen
Na de zware inspanningen van gisteren zijn we de avond en nacht gestart met een goede slaap. Dit is echter niet van lange duur geweest. Om 0:30u riep Arno mij al, hij lag niet meer goed. Zijn kussen wat verplaatst, want dat stak wat verwrongen. Terug mijn bed in, om dan om 01:45u terug wakker te worden van de signalen van zijn pijnpomp. Hij kreunde van de pijn en drukte maar steeds weer op zijn pomp. De verpleegkundige erbij gehaald en zij heeft hem dan wat extra pijnmedicatie gegeven. Om 02:30 sukkelt hij dan uiteindelijk terug in slaap. Ik lig nog een dik uur wakker. Waarom deze lijdensweg ??? Tegen 5:45u kreunt en kermt hij terug van de pijn. Hij wordt lastiger en lastiger, ik krijg hem niet meer getroost en kan niet meer op hem in praten. Hij is boos op alles en iedereen. Niks is nog goed genoeg. "Niemand houdt rekening met mij, mijn leven is om zeep, ik kan niks meer" ............ en ga zo maar door. Ik roep de verpleegkundige er terug bij voor wat extra pijnstilling. Zij neemt contact op met anesthesie ivm zijn pijnpomp. Deze wordt voorlopig uitgeschakeld en Arno krijgt een spuitje morfine toegediend. Tegen 06:15u valt hij terug in een diepe slaap. Oef !!! Binnen enkele uurtjes is het weer tijd voor zijn verzorging en een nieuwe oefensessie met de kine. Ik hou mijn hart al vast. Dit zal weer een gegrom van jewelste worden. Tot straks
We hebben vannacht een flinke nachtrust gehad, ganse nacht goed door geslapen. Vanochtend bij de verzorging ziet Arno serieus af. Draaien en keren om gewassen te worden en propere lakens te leggen. Dan zet verpleegster brutus zijn bed rechter. Ze denkt omdat zijn lendewervels vrij zijn gebleven dat ze het zich kan permiteren om zijn bed ineens recht te zetten. Dat was dan buiten Arno en mij gerekend hoor. Dus terug plat. Even later komt de kinesiste binnen om te starten met wat oefeningen. Ze krijgt zijn benen tot 90°geplooid, wat behoorlijk goed is. Namiddag zal ze nog terug komen. Anesthesiste komt ook langs, spuitpomp met catapressan wordt afgezet en ook de morfine in de pijnpomp wordt verlaagd. Nu zal Arno wel wat minder suf gaan worden, maar tegelijk ook wat meer pijn gaan voelen. In de namiddag komt de verpleegster ook de maagsonde verwijderen. Arno mag stilaan beginnen drinken, en dat lukt heel goed. Hij voelt totaal geen misselijkheid. Om 14:30u komt de kinesiste een tweede keer langs. Samen krijgen we Arno recht en zit hij heel even op de kant van het bed ! Wat een prestatie . Uitgeput leggen we hem terug in bed. Pepe, oma en Laura komen binnen en kunnen dit allemaal haast niet geloven. Ik ga dan voor een paar uurtjes naar huis. Ondertussen komt de kinesiste zo rond 16:00 een derde keer langs en heeft ze versterking bij. Tijdens mijn rit naar huis krijg ik telefoon en een paar smsjes. Deze bekijk ik onmiddellijk bij mijn thuiskomst. Allemaal van papa : "hij staat recht" "hij stapt" !!!! Ik kan mijn ogen niet geloven. Super fier ben ik op hem, echt en top prestatie !!! Voor de rest van de avond ligt hij terug uitgeput in bed, met de nodige drukjes op zijn pomp voor wat extra morfine. De koorts is er ook nog steeds : 38,5°. Morgenvroeg komen de kinesisten terug en moet er naar de gang gestapt worden. En zo zijn we gestart met de revalidatie.
Vanmorgen om 6:15u bel ik even naar de PAZA om te informeren naar Arno zijn toestand. Hij had een heel goede nacht gehad, langdurig door geslapen. Ik krijg hem zelfs even aan de lijn. Wat was hij blij om mij te horen. "Mama ik mis je, wanneer kom je ...."
Rond 10:30u zijn Laura en ik dan toegekomen op de afdeling, net op het moment dat ze hem terug naar zijn kamer brachten. Van een geweldige timing gesproken !!!!
Hij was super blij ons te zien en heeft zelfs even tegen ons gesproken. Dus naar omstandigheden gaat alles goed.
Dan zakt hij terug weg en slaapt de ganse dag door. Soms klopt hij met zijn hand op de onrusthekken aan zijn bed, dan moeten we opstaan en naast hem gaan staan zodat hij onze handen kan vast pakken.
In de namiddag komt dan een verpleegkundige langs met maar liefst 7 kaartjes voor hem. Een opkikkertje. Er zit zelfs een kaartje bij van een zekere Leen Hayen. We kennen dit meisje niet. Zij volgt trouw zijn blog en leeft helemaal met Arno mee want ze is ook een scoliosepatiënte. Leen, hartelijk dank hiervoor .
Papa en Lidwina komen even op bezoek en dat doet hem wel deugd !!!
Hij vindt het ook fijn William en pepé en oma te zien. Zelfs bonne heeft hij even aan de lijn gehad. Jammer genoeg kan hij zich niet wakker houden. Misschien best ook dat hij goed blijft slapen, zoveel te minder pijn voelt hij.
Dan krijgt hij namiddag wat lichte koorts, 37,9°. Wat eigenlijk normaal is na zo'n operatie. Hij krijgt iets tegen de koorts en verlaagd dan naar 37,6°. Oef wat een opluchting.
Een paar uur later piekt zijn koorts dan terug naar 38,9° wat dan weer geen goed teken is. Er wordt onmiddellijk een bloedname gedaan voor een hemocultuur en er moet nog een urinestaal genomen worden. Dit wordt weer enkele dagen afwachten. Na wat extra medicatie zakt de koorts terug naar 38,2 °. Dit zal dan ook wel de oorzaak zijn dat hij zo suf en slaperig blijft, mede met al die zware medicatie dan.
We gaan toch proberen positief te blijven denken. Morgen weer een nieuwe dag en hopelijk ook weer een stapje vooruit.
Ik ben Wynants Arno
Ik ben een man en woon in Gelinden (België) en mijn beroep is Student BALO.
Ik ben geboren op 30/08/1994 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zaalvoetbal - Computer - Games.
.
