Wat ben ik toch een gelukzak… En leve m’n ouders dat ze in Sellewie zijn komen wonen, want da’s wel een heel druk bezochte plaats door de Sint en zijn Pieten. Ik denk dat ik hier zowaar ergens in de buurt van het verzamelpunt woon, of het startpunt van waaruit de Sint telkens zijn tocht aanvangt naar de andere kindjes… nadat hij eerst eens een bezoekje aan mij heeft gebracht natuurlijk. Op donderdag 30 november hoorden we plots gebonk op de vensters. Mama zette haar meest verbaasde blik op, terwijl papa klaar stond om die inbrekers bij de kraag te vatten. Toen er plots allerlei lekkers vanuit de lucht naar beneden viel slaakte papa een zucht van verlichting. Het waren de twee zwarte pieten en de goedheilig man kwam enkele meters achter. Zelf vond ik het allemaal een heel kleurrijke gebeurtenis, een heel zachte Sint-baard, leuke en lieve pieten en ook de chauffeur en de assistente van de Sint mochten er zijn. Het kon niet op, we kregen elk veel lekkers, ik kreeg een superrammelaar om tegen m’n hoofd te slaan (doe ik heel graag, tot grote angst van m’n moeder) en ik beloofde de Sint om braaf te blijven tot volgend jaar. Hopelijk brengt hij dan terug zijn twee grappige Pieten mee.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Alsof ik nog niet braaf genoeg geweest was mocht ik ook nog eens op de schoot bij Sint en Piet toen deze langskwamen bij onthaalmoeder Ilse. Alhoewel ik wat ziek was heb ik toch geprobeerd m’n mooiste dankbare glimlach tevoorschijn te toveren. Het was superleuk, maar alle emoties, alle drukte, al het geluid van het nieuwe speelgoed werd me wat teveel zodat ik de rust van m’n eigen bedje opgezocht heb.

In het besef dat de Sint constant in Sellewie rondloopt, moest ik dus heel braaf zijn, als ik op 6 december een graantje wilde meepikken van Sints verjaardag. En ja hoor : ‘s avonds had mama gezegd dat ik goed moest luisteren of ik geen ‘klik klak klik klak…’ hoorde, dat was het teken dat de Sint in aantocht was. Ik wou wel de hele nacht luisteren, maar ben dan toch maar in slaap gevallen. ‘s Morgens kwam mama me wakker maken en zei heel blij dat de Sint was gekomen. Ik vroeg me af waarom ze zo blij was, zou hij iets voor haar ook hebben meegebracht of zo (achteraf gehoord : ik mag nog geen chocolade eten, dus heeft mama de ondankbare taak op haar genomen om alle chocolade die er stond zelf op te smullen) ? Omdat ik nog niet van de trap kan stormen, droeg mama me naar beneden… en jawel hoor : hij was langsgeweest, leve papa omdat hij de deur heeft opengelaten ! Ik heb er dus een hele resem speelgoed bij, mama mag die dieetplannen weer opbergen wegens een overdosis chocolade in de kelder en papa blijft dromen van zijn telegeleide auto. Dan zal hij even braaf moeten zijn al ik, en dan komt de Sint misschien ook wel iets brengen ?

Dankuwel Sinterklaas, dankuwel aan alle zwarte Pieten !

En een dikke zoen aan oma en opa Desselgem en oma en opa Izegem, aan de nonkels Roy en Klaas omdat ze een brief hebben gestuurd naar Sinterklaas zodat hij mij wist wonen !

Op naar de Kerstman !