Ha! Ze hebben het door dat ik hier de trotse bezitter ben van een stel weerhaakjes waarmee ik me nog gretig vastklamp aan mijn coconnetje. Mama en papa proberen er rustig onder te blijven maar niemand had gedacht dat ik na de uitgerekende datum zou geboren worden, lekker wel dus. Niet dat ik jullie niet wil zien, of niet dat ik de wereld niet wil verblijden met mijn allerknapste aanwezigheid, maar het is me momenteel een beetje te warm buiten en ik wacht liever tot de Tour de France gedaan is zodat ik mijn eerste dutjes niet moet doen tijdens een tussensprint in de bergen.
De dokter kon vandaag zelfs mijn gewicht niet meer schatten, zo rond en gezond ben ik al (net zoals mama, alhoewel die het meer dan beu is om zo genoemd te worden). Aan de monitor heb ik me kalmpjes gehouden en ook bij de dokter zelf was ik braaf (dan mag ik nog wat langer bij mama blijven, hoop ik). Papa vraagt regelmatig aan me wanneer ik zal komen, maar dan steek ik eens lekker mijn poep naar boven om te tonen dat ik er eigenlijk al ben, maar gewoon nog wacht op één of ander startsein.
Laat ze nog maar wat van elkaar genieten, die twee, eens ik er ben zal hun onverdeelde aandacht naar mij moeten gaan, en dan komen mijn eerste stapjes zodat ik elk moment van de dag spoorloos zal verdwenen zijn, en daarna komt de schoolperiode, ..., en voor ze 't weten zijn ze oud en versleten en zit ik volop in mijn puberteit, zagend om een piercing en een tattoo en ga ik naar rare fuiven zodat mijn moeder tot een gat in de nacht wakker ligt omdat ik nog niet thuis ben... dus die twee weekjes rust gun ik ze nu nog wel  :-)