Voor de tweede keer geef ik aan een groepje kinderen hier in het dorp een "stage" pompoen snijden, sculpture des courges.. Ooit in Nederland heb ik al geoefened op mijn trouwe en geduldige vriendinnen, toen dacht ik nog: ach makkie...
De eerste keer, vorig jaar stond ik met zweet in mijn handen, behalve 6 kinderen waren er ook 6 volwassenen gekomen, en moest ik in mijn beste frans voor de klas...waar was ik aan begonnen dacht ik al gauw, vooral toen twee van de volwassenen zeer oncreatief bleken, bij alles wat ze deden zetten ze een moeilijk gezicht en zuchten dat het niet lukte... Er kwam ook een journalist die graag allerlei informatie van mij wilde, die heb ik-sorry voor hem- een beetje genegeerd, ik had geen tijd, en moest op kinderhandjes met scherpe materialen letten, en proberen het zuchten van de twee dames niet te horen.
Toch, alles wat met pompoenen te maken heeft vind ik immers leuk, ga ik het weer proberen. A.s. woensdag een nieuwe dag, in de middag kinderen en in de avond volwassenen. Stiekem hoop ik dat de twee dames het eng vinden om `s-avonds over straat te gaan. Morgen ga ik samen met Lie de benedenkeuken opruimen, de pompoenen uitstallen, ik heb er ondertussen 15 klaarstaan om te snijden en de -op de rommelmarkt gekochte- sliert pompoenlichtjes ophangen.
Bijgevoegd een foto van een van de eerdere probeersels.
