Al wekenlang zagen we de jonge koolmeesouders zich uit de naad werken..de hele dag door werden vliegjes, rupsjes en ander insectengespuis naar het nest gebracht. We konden het allemaal goed bekijken omdat het nestkastje bij het balkon hangt. De vogels trokken zich weinig van ons aan als we -eindelijk!- eens een keertje buiten zaten.
Vanmorgen vloog het nestje uit. De een na de andere kleine koolmees stortte zich met ware doodsverachting vanuit hun hoge positie de leegte in. Soms haalden ze de walnotenboom, soms kwamen ze niet verder dan het gras. Het ging niet altijd goed..Na een uurtje zagen we een valk met een kleintje in zijn poten wegvliegen, op weg naar zijn eigen kleintjes met een lekker hapje...
Aan t eind van de middag waren alle vogeltjes op een na uitgevlogen. Ik stond in de tuin toen ik de moeder moeite zag doen haar laatste spruit het nestje uit te krijgen. Ze vloog met lekkers tot op het balkon, maar ging het beestje niet voeren..hij moest er maar wat voor doen. Een tijdje zat hij verontwaardigd uit het "raampje" te kwetteren en te piepen. Moedertje mees vloog heen en weer met een lekker groen wurmpje in haar bek, van boven op het kastje tot op het balkon en weer naar een tak in de tuin..ze maakte ook lokkende geluidjes die ook mij geruststellend in de oren klonken. Uiteindelijk liet de honger zich gelden en stortte het meesje zich zijdelings uit het kastje. Bijna tegen het raam. Hij landde gelukkig zacht in een bakje uitgebloeide blauwe druifjes..waar hij even bij moest komen. Even later zag ik hem een groot stuk tuin oversteken..ze leren verdomd snel die mezen!
