8u en ik was klaar om te vertrekken. De man met wie ik had afgesproken was er niet, wel een collega/vriend van hem. Zelf zou hij een tour van 5 dagen hebben en had daarom deze man 'gestuurd'. Maar goed, hij zag er ook wel betrouwbaar uit. Dus we vertrokken... De bedoeling was om met deze tour wat van het binnenland te zien, welke je anders als toerist niet of zelden te zien krijgt, het echte Vietnam. Meteen kwamen we al dingen tegen die ik nog niet eerder had gezien. Het oogstseizoen (?) was aangebroken, dus overal was men op het veld aan het werken. En overal (op straat, langs de huizen, op de oprit) lag wel iets te drogen (rijst, chili-pepers, mais, tabak). Grappig om zien. Ook al had reeds heel wat van Vietnam gezien (incl. country-side), deze prachtige landschappen vervelen niet gauw.
1e stop: My Son, wat oude ruïnes, niet echt mijn ding. En zonder een gids zei het al helemaal niet veel. Verder cruisen door Vietnam binnenland, genieten van de omgeving rondom vanachter op de motor. Wel mijn ding! Onderwege nog gestopt bij een historische begraafplaats in een klein dorpje, een tabaksplantage, ... Dan met de plaatselijke (enorm primitieve) kleine 'ferry' de rivier over en verder cruisen door kleine dorpjes. Over de 'Ho Chi Min - Highway/trail", zo genoemd omdat hij (Nonkel Ho, de held van Vietnam) met het idee kwam om zo de evolutie van het land en de economie te bevorderen. Noord en Zuid stonden nu in verbinding met elkaar. Even gestopt om een ananas te kopen voor vanavond. Ze zouden hier beter en zoeter zijn dan eender waar anders. Verder cruisen.... Gestopt en een klein zandweggetje ingereden, na wat hiken en klimmen kwam ik bij een kleine waterval met zelfs een vennetje, meer een kleine lagune. Verdoken en rustig, echt natuur en fantastisch. Je kon er zelfs een plonsje wagen, maar gezien de nog nieuwe tattoo, toch maar niet. Verder... door kleine minderheden-dorpjes, langs de 'jungle', nog een watervalletje, en dan richting het hotel. Hier wat gerust en na een deugddoende lange douche, wat rondwandelen in dit kleine dorpje en avondeten; 'rice-pancakes'. Iets nieuws voor mij, een lokale specialiteit, beetje te pikant, maar best lekker. Na een biertje en de zeer lekkere ananas, nog een filmpje en slapen.
Lekker lang in bed blijven liggen en me zeer rustig klaar gemaakt. Ik zag dat er nu kleinere kamers (en dus goedkoper) beschikbaar waren, dus gewisseld van kamer en daarna de stad wat gaan verkennen. Hoi An blijkt een zeer klein stadje te zijn, waar niet veel meer te doen is dan kleren of schoenen te laten maken, spotgoedkoop. Ik had me voorgenomen vandaag gewoon wat rond te kijken en te verkennen, maar voor ik het wist had ik 3 jurken, 1 paar schoenen en een bikini in de maak. Maar goed, als ze afleveren wat ze beloven... Wat is hier verder nog te doen of te zien? Ik kan geen 4 dagen spenderen aan het laten maken van kleding!? Terwijl ik ergens iets zat te drinken met mijn Lonely-Planet-boek in de hand, werd ik aangesproken door een "Easy-rider". Een groep die privé-tours organiseren op een motor. Hij stelde zichzelf en enkele tours voor + liet me wat referenties zien. Ik was meteen verkocht, al wat het niet goedkoop. Doch het leek zijn prijs wel waard. Een kleine 70, alles inclusief en privé-gids voor 2 dagen met overnachting. Doen! Nu ik dan toch hier ben... Terug naar het hotel, wat opfrissen en uit voor avondeten en een drankje. Op mijn weg terug naar het hotel zag ik de grootste 'scarabee' die ik ooit gezien had, op het trapje van een hotel, wel 10cm lang. Ik kan mijn fototoestel en nog voor ik mijn foto genomen had, spreidde het zijn vleugels en sprong op me. Schreeuwend en zwaaiend met m'n armen liep ik door de lobby van het hotel. Net toen ik dacht dat ik em van me af had geslagen, zeiden 2 jongens, die daar aan een tafeltje zaten en niet meer bijkwamen van het lachen, dat ie nog steeds op m'n rug zat, kruipend naar boven. Opnieuw in alles staten en zwaaiend met m'n armen liep ik naar de andere kant van de lobby; Get it off! Get it off!!! Iemand van het hotel kwam naar me toe met zijn schoen en sloeg (wel 3x) em eraf, joeg em uit het hotel en doodde hem op straat. De 2 jongens, nog steeds aan het lachen, gaven meteen toe dat ze waarschijnlijk op dezelfde manier gereageerd hadden als ik, maar dat het toch verdomd grappig was. Ze gaven me ook een uitleg waarom hij zo reageerde. Voordien hadden zij al veel foto's van em genomen. Iemand had em zelfs opgepakt zodat zij hem konden fotograferen. Vermoedelijk was hij hierdoor enorm verveeld geraakt en ik was het slachtoffer. Ik bedankte de jongens Nadat ik bekomen was van dit alles, terug naar m'n hotel en tegen half 11 m'n bed in.
Slecht geslapen. Bang om te overslapen denk ik, wat niet gebeurd is. Ik liet mijn (nog slapende) reisgenootje achter in het hotel en zet vanaf nu mijn trip alleen verder. De vooraf geresveerde taxi was goed op tijd. Zo was ik reeds om 5u op weg naar de luchthaven. Alles verliep vlot, tot ik aankwam in HCMC-airport. Ik had geen cash geld (of toch niet genoeg) op zak om mijn visa te betalen; m'n dollars waren op en m'n euro's waren ergens in Thailand uit mijn hotelkamer gestolen en met visa kon ik niet betalen. Uiteindelijk mocht ik dan toch naar de geldautomaat en betalen in VND ipv USD. Tegen half 11 was ik dan eindelijk door de officiële heisa heen. Nu op zoek naar de check-in voor de binnenlandse vluchten. Want om 15u had ik een vlucht naar centraal Vietnam. Na ongeveer een uur had ik deze dan toch gevonden. Wat ik nu al wist is dat mijn vlucht reeds 1,5u vertraging had, dus 15u werd 16.25u. Ik was er natuurlijk veel te vroeg en ging dan maar ergens iets eten, iets drinken, wat lezen, ... Tegen 15u verscheen mijn vlucht eenmalig op het scherm en verdween daarna. Wat was er aan de hand? Waar is mijn vlucht naartoe? Dus naar de info-balie. Van hier naar naar daar gestuurd. Uiteindelijk wist iemand me dan toch te vertellen dat er technische problemen waren en geen vlucht meer was om 16.25u, maar wel om 01u 's morgens ('s nachts dus). Watte ?!? Ik was al van 5u vanmorgen onderweg, en nu al die vertraging... ??? Ze zagen blijkbaar aan me dat ik het niet erg leuk vond... Deuh..!! Meteen daarop zei men me dat ze me mogelijk op een vroegere vlucht konden zetten, 23.15u met een zitje aan het raam en aan de nooduitgang (dus extra beenruimte) + zou men mij 200.000dong (8) terug geven ter compensatie. Tja... veel is er niet aan te doen, 'k kan me enkel neerleggen bij de situatie. Dus hier zit ik dan, van half 10 's morgens tot kwart na 11 's avonds, vast op de luchthaven... en zo heel groot is het hier niet! Wat rondwandelen, een dutje van een uur, een koffietje, rondhangen, lezen, ... Tegen 23u liet men ons weten dat de vlucht (die al vertraagd was van 19.30u naar 23.15u) opnieuw vertraagd was. Ditmaal slechts een kwartier. Het einde is dan toch in zicht. Wat kijk ik nu uit naar een echt en proper bed! Al zal dit wellicht nog wel een uur of 3 op zich laten wachten... Aangekomen in Danang meteen naar buiten en de eerste taxi genomen die ik zag. Er stonden er niet zo heel veel, dus ik had nog geluk dat ik er nog één had, en zijn prijs was best ok. Dus meteen naar Hoi An, naar een hotelletje aangeraden door Lonely Planet. Alles ging vrij vlot en meteen mijn bed in.
Tegen 9u uit ons bed, ontbijt en vertrokken op onze site-seeïng trip, die we gisteren hadden uitgesteld. Al was het nog maar voormiddag, het waterfestijn was al terug van start gegaan, dag 2. Op de agenda stond 'The Grand Palace', een tempel en de slapende Boedha. Na onze 1e stop en op weg naar onze 2e, kwamen we echter een Tuc Tuc tegen, die ons overal heen wilde brengen en meer, voor slechst 10Baht. Meteen moesten we terug denken aan de taxi-chauffeur in Phuket. En gelijk kregen we. Maar hier in Bangkok vonden we het minder erg, gezien deze stad tenminste boeiend was. Dus opnieuw een zeer goedkope city-tour (25ct), maar allesbehalve droog. Zoals ik eerder zei, het 'waterfeest' bevind zich in héél de stad. Overal werden we nat gespoten, overgoten met emmers, al wandelend, rijdend in de Tuc Tuc, zelfs in de tempels.
Onze avond was, voor mij dan toch, echter best bijzonder. Eerst verzamelden we alle documenten die we nodig hadden om ons visa (bij aankomst terug in Vietnam) in orde te maken. En daarna... naar de Tattoo-shop. Al een 6-tal jaar denk ik erover om een tattoo te laten zetten. En gezien ik gedurende deze periode altijd al exact geweten heb wat ik wilde, waar en waarom, vonden al mijn collega-vrijwilligers dat ik het nu maar gewoon moest doen. En gelijk hebben ze. Als ik al deze tijd precies weet wat ik wil, waar en waarom is de kans klein dat ik er in de nabije toekomst spijt van ga krijgen hè. Een 2e reden is dat ik het gevoel heb, tijdens deze trip, mezelf opnieuw gevonden te hebben. Gezien de karakteristieken van deze tattoo een weerspiegeling zou moeten zijn van wie ik ben, was dit de kers op de taart. Tegen het einde van mijn trip een blijvende herinnering (als een stempel) aan deze betekenisvolle en belangrijke periode in mijn leven. En tot mijn eigen verbazing heb ik het ook echt gedurfd! Nog ergens ene drinken en tegen 12u ons bed in. Morgen liep voor mij de wekker al af om 4.30u...
Terug ons tweetjes. Na een rustige ochtend, uitchecken en met de 'skytrain' naar een ander deel van de stad. Dan met de boot naar het bruisende deel Khao San. Vrij snel een goedkoop en proper hotelletje gevonden. Maar droog aankomen zat er niet in. Wat gisteren begon, zette zich vandaag op nog grotere schaal verder. We hadden wat sight-seeïng op de planning staan, maar tijdens ons late middagmaal besloten we dit toch maar morgen te doen. Er was geen ontkomen aan, we moesten meedoen. We kochten onszelf een waterpistool en kleedden ons om; combat-outfit - waterproof. Waaw! De hele stad feestte; Thai + toeristen, jong en oud, zelfs de 'Red-Shirts' deden mee. Dit is vast en zeker het grootste en gekste feest dat ik ooit gezien of meegemaakt heb. Tegen de avond, de zon ging al onder, hielden we het voor bekeken. De 2e dag op rij keerden we terug naar het hotel; kletsnat en volledig besmeurd met deze witte brei. Met kleren en al de douche in. Gelukkig ging alles er vrij goed af. Fris gewassen en droge kleren, en dit wilden we graag zo houden. Voor ons wat het nu wel welletjes geweest. Maar het feesten was nog lang niet gedaan. Wat voor ons betekende dat we gevangen zaten in het hotel, doch met vele andere lotgenoten die dezelfde mening deelden. Dan hier maar avondeten en wat op internet. Tegen 22u leek het wat rustiger te worden, waarop we toch een poging waagden om elders iets te gaan drinken. Wonderwel slaagden we erin om redelijk droog te blijven. Tegen 12u uitgeput ons bed in.
Nu aangekomen in Bangkok was het een beetje zoeken naar waar nu naartoe. Gezien we vooraf niet wisten waar precies in Bangkok we zouden afgezet worden, hadden we dan oko geen verdere plannen gemaakt. Hetzelfde geldde voor het Franse duo. Dus ook nu weer besloten we samen te blijven. Zij hadden nog 1 dag hier en morgen heel vroeg een vlucht terug naar huis. Wij hadden nog 4 dagen, dus voor ons was eender wat ok, we konden daarna nog wel doen en zien wat we wilden. Met z'n 4'en + bagage in de Tuc Tuc, lekker gezellig dicht bij elkaar opeen gepakt Vrij direct kwamen we al een kamp van de 'Red Shirts' tegen. En te zien aan de (door hen in beslag genomen) militaire voertuigen die er stonden, was het de voorbije dagen vrij heftig geweest. De hele rit naar het hotel kwamen we regelmatig 'Red Shirts' tegen, met een scooter, met de auto, in groepjes langs de weg, en dit om 6u 's morgens. Vrij snel hadden we een betaalbaar hotelletje gevonden. Na wat rusten, een douche en ontbijt met z'n 4'en op city-trip. De hele dag gekuierd door de straten en winkelcentra van Bangkok. Wat een wereldstad; grote sjieke gebouwen en high tech enerzijds en gewone leven anderzijds; een fascinerende stad. Overal kwam je ofwel 'Red Shirts' ofwel agenten of militairen tegen. Maar alles bleef kalm. De opstand had blijkbaar zijn climax bereikt de dag voor we arriveerden met 21 doden en bijna 700 gewonden, maar leek nu gekalmeerd te zijn. In de vooravond opnieuw een douche en klaar maken voor een avondje uit in Bangkok. Samen ergens gaan eten en daarna een drankje. Op weg naar het centrum kwamen we meer en meer natte, hele natte mensen tegen. Ok, het is Thai Nieuwjaar morgen, dus nu voor hen Oudejaarsavond. Gezien de 'Monks' de mensen zegenen met water en een soort witte pasta, wordt Nieuwjaar hier gevierd door dit op grote schaal na te bootsen. Waterpistolen, emmers water, tuinslangen, ... Het duurde dan ook niet lang voor we zelf mee in dit waterfestijn belandden. Enkele drankjes later en kletsnat, tegen 2u dan toch terug naar het hotel. Wat een geweldige dag + avond. Ik denk dat ik nooit eerder op Oudejaarsavond zo gelachen heb als vandaag. Afscheid van de Fransen en bed in.
Zondag vandaag, rustig wakker worden, inpakken, ontbijt, uitchecken en... op naar Bangkok. Om 12u kwam een taxi ons oppikken en bracht ons naar de haven, waar we om 13u een boot hadden naar Sura Thani, om vandaar met de bus naar Bangkok te reizen. Wachtend op de boot in de haven op Kho Phang Nan geraakten we aan de praat met een Ier die nu zo'n 10jaar in Thailand woont. Toen hij hoorde dat we naar Bangkok gingen zei hij: Stay away from Bangkok. Ok, wij wisten reeds dat de Thaise regering de noodsituatie had ingeroepen, maar uit de info die wij tot nu toe kregen leek alles één grote show, een vreedzaam protest als één groot feest, zich door de straten verplaatsend. Maar volgens deze man was de situatie sinds gisteren volledig geëscaleerd. Blijkbaar betaald de vorige 'prime-minister' de (arme) mensen 2000Baht/dag om herrie te schoppen/problemen te veroorzaken, wat (en zeker voor hen, zelfs voor ons) enorm veel geld is. Er zouden 18 doden gevallen zijn. Euh... nu waren we er al iets minder gerust in, maar goed, we zien wel als we daar aankomen en dan kunnen we eventueel nog verder reizen naar een stadje net buiten Bangkok, maar nu de boot op. Een reis van een kleine 3u. Aangekomen in Sura Thani werden we met een busje ergens in de stad gedropt waar we 1,5u moesten wachten op onze bus naar Bangkok. A en ik, samen met een Frans koppel/duo. We geraakten aan de praat en besloten om samen ergens iets te gaan drinken in afwachting van de bus. Het klikte wel tussen ons. Zo zaten we ook in de bus bij elkaar. Een busrit van 12u, maar deze vloog voorbij, wat babbelen, een filmpje, slapen en we waren er al.
Vrij vroeg wakker en vast! Na een kleine 10min. woelen en draaien in m'n bed, was ik dan toch soepel genoeg om op te staan. Zou de massage van gisteren hier iets mee te maken hebben? Effe gaan wandelen en op het strand al lezend gewacht tot K en A wakker werden. Samen ontbijten en afscheid nemen van K. Verder deze dag niet veel meer gedaan. Wat geluierd op het strand, gelezen, gezwommen, ... Morgen vertrekken we naar Bankok en we willen daar en rondom natuurlijk zoveel mogelijk doen en zien in de korte periode dat we daar zijn, vandaar vandaag een dagje rustig aan. Op het strand nog wat mensen leren kennen; een Italiaansen en 3 Israeli. Met hen de verdere avond doorgebracht. Met de taxi naar een naburig dorpje voor een authentiek restaurantje en een echte Thaise avondmarkt. Boeiend! Veelal hetzelfde als overal anders. Enkel, op dit marktje verkocht men ook insecten; gebakken/gefrituurde krekels/sprinkhanen/maden, ... bah bah bah... zag her niet echt smakelijk uit. Ergens deze avond kreeg de Italiaanse die nu bij ons was een bericht van de Italiaanse overheid; een waarschuwing voor diegenen die naar Bangkok gaan, dat de demonstraties zich verplaatsen en lijken te escaleren + de melding deze proberen te vermijden. A, mijn reisgenootje, was er niet meer zo gerust in, de de Italiaanse overheid al berichten begint rond te sturen...? Maar we moesten onze vlucht daar halen, dus we moeten. Zelf ben ik er vrij gerust in dat als we de locaties waar de demonstraties plaats vinden, kunnen vermijden, het geen probleem zal zijn, maar we zullen zien....
Geen wekker, niets te doen, gewoon vakantie. Rustige ochtend aan het strand, een laat ontbijt en het stadje gaan verkennen. De hele namiddag wat sight-seeïng gedaan, tussendoor een drankje op het strand. Op dit stuk van het eiland wandel je op 10min. van de ene kant van het eiland naar de andere kant, dus altijd een strand dichtbij. Tijdens het avondeten kreeg ik enorm veel last van mijn rug. Het rondslenteren en sleuren met bagage begint zijn tol te eisen. Dus we besloten te gaan voor een massage; leuk voor de anderen en misschien wel goed voor mij, al was ik er niet zo gerust in. K & A gingen voor de full-body-massage. Voor mij was rug en nek ok. Dit ook omdat ik op mijn been, boven mijn enkel, door iets ben gebeten op het strand en duidelijk allergisch reageer. De laatste 2 dagen is mijn been onderaan en mijn enkele goed gezwollen, warm en rood. Het begint ook steeds pijnlijker te worden, vooral stilstaan - stappen - stoppen - ... Dus nee, daar hoefde ik niet gemasseerd te worden. Met momenten deed de massage enorm veel pijn. Op dat ogenblik had ik zo mijn twijfels of ik er wel goed aan deed deze massage te hebben. Maar achteraf voelde ik me toch wel beter. De pijn was duidelijk minder. Nu waren we allen zo relaxed en best moe dat we besloten terug te gaan. We lagen in ons bed rond 23u.
Iets na half 8 vertrokken we met een bus naar de haven. Een uur later waren we daar en konden we vrij meteen de boot op. Een grote passagiersboot. Een dikke 4u later arriveerden we in Kho Phang Nan. Hier namen we, samen met K die ons opwachtte, de taxi naar het zuiderste puntje van het eiland. Qua logies en strand hebben we de keuze tussen rust/stilte/privacy en party. We wilden wel een beetje van beide, rust overdag en 's nachts een feestje als we wilden. We vonden een plaatsje 5min. wandelen van het grote party-gebeuren, maar toch afgelegen. Perfect! Een primitief oud hutje met zicht op zee, bijna geen volk en toch vlakbij het centrum. In de namiddag hebben we niet veel meer gedaan dan op het strand in de schaduw gelegen. Samen met enkele andere gasten zijn we vanop een naburige rots naar de zonsondergang gaan kijken. Mooi mooi! Zowel het water als de lucht veranderden in één groot kleurenpalet. Nadien met de mensen aan de hutjes nog iets gedronken, gegeten en meer gedronken. Tegen 23u bracht een korte wandeling ons naar het centrum. Een levendig centrum. Veel winkels, restaurants, bars en veel volk. Vooral op het strand, waar het ene standje na het andere emmers cocktails verkocht; buckets. Naast deze standjes was er veel muziek, vooral oudere rock, dance en trance die allemaal in elkaar overvloeide. Aan één kant van het strand voerde men ook een hele show op met fakkels. Aan de andere kant zijn we niet geraakt. Op dit strand is elke maand de 'Full Moon Party'. De grootste fuif in heel Azië. Tegen half 2 waren we terug in onze hut. Meteen in ons bed springen zat er niet in. We werden opgeschrikt door een toch best grote spin (lijf +/- 1cm diameter, poten van zeker 2cm lang en minstens 'n mm dik) die genesteld zat in het muskietennet boven mijn bed. Blijkbaar schrok ze net even hard als wij want ze holde over alle andere bedden en verdween ergens achterin... Dan toch maar ons bed in. Het was (opnieuw) een lange dag.
