Ondertussen is het half februari, en dus dringend tijd om nog eens iets van mij te laten horen! Sinds december ben ik weer enkele ervaringen rijker. De feestdagen heb ik hier in Paray-Le-Monial doorgebracht, voor de eerste keer ver weg van huis, wat toch wel bijzonder was. In het kerstweekend hebben we de kans gekregen om de uitgebreide liturgie van Kerstmis volledig mee te volgen en zelf ook deels op te luisteren. Voor de gelegenheid werd onze groep dus omgevormd tot een vierstemmig koor en samen met drie gemotiveerden nam ik de tenorpartij - oh jawel, u leest het goed - voor mijn rekening. Na vele uren repetitie, met bijbehorende crisismomentjes, belandden de tenoren op D-day naast de trompet en de hoorn, waardoor niemand ons uiteindelijk gehoord heeft. Maar hé, daar hebben we nadien best goed om kunnen lachen. De volgende dag hadden we een feestelijk kerstmaal met ESM, de directie en hun gezin en een twintigtal mensen uit de buurt die we uitgenodigd hadden om samen met ons kerst te vieren. Ook al was ik ver weg van thuis, de warmte van Kerstmis was zeker aanwezig en ik heb er echt van genoten.

De week die volgde werden we allemaal uitgestuurd voor een compassiemissie. Ik vertrok samen met Edwige naar een rusthuis in Clermont-Ferrand, bij de ‘Zusters der armen’, een congregatie die als missie heeft om ouderen die het minder breed hebben een thuis te geven waar ze op alle benodigde zorgen kunnen rekenen. Toen ik hoorde dat ik een hele week in een rusthuis mocht verblijven om tijd en gezelschap aan de residenten te bieden, was ik enorm blij. Tijdens mijn vakantiejob in september, verzorging in een rusthuis, heb ik namelijk ondervonden dat het in de zorg niet eenvoudig is om tijdens het werken door de tijd en aandacht te kunnen geven die de bewoners nodig hebben. Ik heb dus extra van deze kans geprofiteerd om tijd en gezelschap te bieden aan de mensen die ik ontmoette en bezocht in het rusthuis. Het heeft mij ook erg geraakt te zien hoe veel vrijwilligers een uurtje van hun week vrijmaken om er bijvoorbeeld de maaltijden te helpen opdienen.

Na Nieuwjaar hernamen we het gewone ritme. Een ‘normale’ dag begint hier om 8 uur met een halfuur lofprijzing, een moment waarop we samen liederen zingen om God te danken. Nadien wordt het Heilig Sacrament uitgestald en hebben we een uur stil gebed. Dit wordt over het algemeen gevolgd door tweeënhalf uur les, met uiteraard een koffiepauze tussendoor. Na de middag hernemen we de les om 14u30, vaak tot 17u. Deze lessen worden gegeven door verschillende sprekers, die gedurende enkele dagen tot een week bij ons verblijven en ons tijdens die periode inleiden in een bepaald onderwerp. Tot nu toe hebben we onderwerpen gezien zoals onder andere het oude testament, de schepping, moraaltheologie, rede en geloof, de islam, communicatie en evangelisatie en het evangelie volgens Marcus. Vaak hebben we in de namiddag voorbereiding van de missies in de plaats van les, afhankelijk van wat er de komende weken op de planning staat. Om 18u hebben we eucharistieviering met nadien ons avondmaal, klaargemaakt door de maisonnée (leefgroep van vier of vijf personen) van keukendienst. De avonden zijn elke weekdag verschillend; maandag hebben we tijd samen per maisonnée, dinsdag studie van de lessen, woensdag vrij, donderdag stilte en vrijdag workshops (zoals sport, muziek, schilderen, breien…) naar keuze. De weekends zijn over het algemeen vrij, behalve wanneer er retraites of andere evenementen gepland zijn. Een goed gevulde agenda, die ons dankzij de ingeplande gebeds- en stille tijden toch de mogelijkheid geeft tot God en tot onszelf te komen.

Eind januari hadden we een heus familieweekend, waar we een goeie honderd mama’s, papa’s, broers en zussen mochten ontvangen. Tijdens de week die dit weekend vooraf ging werd er grote kuis gehouden, sketches werden voorbereid, matrassen en bedden werden versleurd doorheen het volledige gebouw en schotels lasagne werden klaargemaakt. De opwinding was voelbaar; iedereen vol ongeduld om zijn familie te ontvangen en voor te stellen. En het was de moeite waard. Ik heb er enorm van genoten om mijn ouders, broers en zussen terug te zien en concreet te tonen waar, met wie en hoe ik hier leef.

Een ander groot evenement dat we hier hebben mogen helpen voorbereiden was het winterforum voor jongeren van 18 tot 30 jaar, dat afgelopen weekend plaatsvond in Paray-Le-Monial. Aangezien vorig jaar onder de 1200 jongeren zeker de helft van onze groep aanwezig was, wisten we dat dit voor vele toekomstige ESM’ers toch wel een bepalend moment kon zijn. Dus de vijf minuten die we kregen om onze school te presenteren moesten knallen. Al snel waren we het erover eens een rap te maken over ESM met een choreografie waarin de hele groep betrokken werd. Tijdens de making-off kwamen enkele nieuwe talenten aan het licht zoals rap, beat box, breakdance, BMX, Chinese gevechtssport… Na een beetje puzzelen slaagden we erin alles in een muzikale break de revue te laten passeren. Ons voorziene hoogtepunt was het moment waarop Wilfried na zijn breakdance ging liggen zodat Thomas met zijn BMX over hem kon springen. Gewaagd, maar haalbaar, bleek tijdens de repetities. Maar het noodlot sloeg toe en we verloren onze kameraad Wilfried… Grapje. Maar het noodlot sloeg wel toe, want een vijftal uur voor onze ‘Five minutes of glory’ brak de ketting van de BMX. En er was geen mogelijkheid meer om op het podium een plan B te repeteren. Lichte paniek… Gelukkig kwam ons aller directeur Jean-Paul met een waardige oplossing: in een vorig leven had hij redelijk wat geturnd en hij kon het vrijgekomen BMX-momentje wel opvullen. Tijdens de voorstelling vereerde hij het aanwezige publiek (én zijn studentjes op het podium) op een flikflak en een achterwaartse salto. De show was gered! Naast deze kleine anekdote was het een super weekend met sterke getuigenissen, onderrichten, gebedsmomenten en mooie ontmoetingen met stralende jongeren. Zelfs het weer was top; achttien graden met een heerlijk zonnetje is zeker niet slecht in februari.

Na al de opwinding van het winterforum genieten we nu van een dagje rust. Tijd om nog eens een blogje te schrijven dus…

20-02-2017 om 15:41 geschreven door Annelore  

Een goeie twee maand geleden zette ik aan naar Paray-Le-Monial. Ondertussen is het landschap al stevig veranderd; de bomen zijn kaal geworden, de temperatuur heeft een duik genomen, de straten zijn gedecoreerd met kerstversiering; de maand december is aangebroken. Dringend tijd om nog eens een nieuwtje op mijn blog te posten dacht ik zo. Gedurende de voorbije twee maanden heb ik al volop kunnen profiteren van het leven in de evangelisatieschool, dat heel rijk is op verschillende vlakken.

Eerst en vooral op spiritueel niveau is er een enorm aanbod. Dagelijkse lofprijzing, aanbidding en eucharistie zorgen dat ik echt tijd kan maken voor mijn relatie met God, en kan groeien in geloof en vertrouwen. In het begin van het jaar kreeg ieder van ons een schriftje, bedoeld om Bijbelverzen, gedachten, gebedsintenties te noteren. Het leuke eraan is dat ik op die manier steeds kan herlezen wat me geraakt heeft sinds het begin van het jaar. Wekelijks komen we samen met onze maisonnée (Ombeline, Sandrine, Agnès, Helena en ik) om te delen over welke Bijbelverzen ons gedurende afgelopen week geraakt hebben, op welke manier God tot ons spreekt en te bidden voor elkaar. Zo helpen we elkaar echt vooruit en helpen we elkaar vooruit op de weg van heiligheid, het ultieme doel van iedere christen!

Een belangrijk deel van onze dagindeling wordt besteed aan de vorming in het katholiek geloof. Lessen over onderwerpen zoals bijvoorbeeld het Oude Testament, de schepping en de Heilige Drie-eenheid, helpen me om steeds beter te begrijpen wie God is, welk plan Hij heeft voor de mensen en in welke zin dit vandaag op mij betrekking heeft.

Ook het gemeenschapsleven is heel rijk; we leven namelijk samen met 23 jongeren, van alle leeftijden tussen 19 en 30, 7 verschillende nationaliteiten (en 4 verschillende continenten). Aangezien we met ons 23 echt wel 24/7 samen doorbrengen is het vanzelfsprekend dat iedereen zich aan enkele afspraken tracht te houden. Een heel belangrijke is een non-kritische houding, wat inhoudt dat we onze opmerkingen uiten op een constructieve manier aan de personen die een oplossing kunnen bieden, eerder dan onder elkaar te konkelfoezen. Een andere is het vermijden van exclusieve relaties, om een groep te vormen waarin echt iedereen betrokken wordt. Natuurlijk zijn er mensen met wie we van nature uit makkelijker contact hebben, maar deze afspraak nodigt iedereen uit om toch een kleine moeite te doen om echt met iedereen tijd door te brengen. Verder heeft ieder een aantal taakjes, om op die manier het leven van alledag niet al te ingewikkeld te maken en te zorgen dat ook het huishoudelijk aspect niet vergeten wordt. Zo ben ik bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de tuin en bijhorende kippen, de was van mijn maisonnée en een wekelijkse update van wat er in de wereld gebeurt.

Verder is er ook nog het missionair aspect van de school. We leren hier getuigen van ons christen-zijn in de verschillende ontmoetingen die we hebben met mensen op straat, in scholen, parochies… Het is belangrijk stevig in je schoenen te staan en consequent te zijn in je handelingen. Eind november zijn we met de hele school vertrokken naar Namen, om daar de parochie Ste-Julienne te gaan ondersteunen. Heel de week door organiseerde de parochie onder andere conferenties, avondwakes, gebedsmomenten en wandelingen samen met ons voor allerlei verschillende doelgroepen. Overdag ging we de straat op, in scholen, rusthuizen, catechesegroepjes en zo meer om mensen te ontmoeten, te praten over geloof en uit te nodigen voor de activiteiten van de parochie. Het was een zeer intense week, vol mooie ontmoetingen. Het is fantastisch om te zien hoe God kan werken wanneer wij bereid zijn om de eerste stap te zetten en mensen aan te spreken!

Buiten de drie grote parochiale missies, hebben we elk onze plaatselijke missie. Ik, samen met Gwladys, heb het geluk maandelijks Maison St Vincent de Paul, een opvangcentrum voor daklozen, te gaan bezoeken en er de namiddag door te brengen met de residenten. We bakken vooraf een taart, zodat we die mee kunnen nemen als aanknopingspunt voor een gesprek. Waarom moeilijk maken als het ook makkelijk kan, hé? Voorbije woensdag hebben we er Lasha ontmoet, een Georgiër die enkele woorden Frans en Engels sprak, maar voor de rest amper iets verstond van wat we zeiden. We stelden hem voor het centrum van Paray-Le-Monial te gaan bezoeken en via zijn vertaler (die precies al de gewoonte had om regelmatig opgebeld te worden en te vertalen) slaagden we er in hem te overtuigen. Uiteindelijk hebben we de hele namiddag gewandeld in Paray-Le-Monial, en ondanks het feit dat we amper konden communiceren deed het hem duidelijk deugd dat er mensen echt tijd voor hem maakten en de moeite deden enkele woordjes Georgisch te leren.

Tot hiertoe de nieuwtjes en ervaringen uit Paray. Ik zou nog lang kunnen doorgaan, maar de tijd ontbreekt me jammer genoeg, dus laat ik het hierbij. En ja zeker: na 3 maand nog steeds even enthousiast! Veel liefs, het allerbeste uit Paray!

Bijlagen:
ESM-nov16-EXEFINAL.pdf (8 MB)   
http://www.esm-paray.com/   

Dag iedereen,

Ik presenteer u: mijn eerste blogbericht! Het is ondertussen een kleine twee weken geleden dat ik, na een laatste knuffel van pap, broer en zus, met een toch wel klein hartje en twee zware valiezen op de trein richting Parijs stapte, om van daar door te reizen naar Le Creusot en Paray-Le-Monial. Na een vlotte reis werd ik warm verwelkomd door directeur Jean-Paul, zijn vrouw Marie-Laure en kinderen. Daarnaast waren er ook al enkele jongeren aangekomen. We vormden een letterlijk en figuurlijk kleurrijk gezelschap: Wilfried uit Kameroen, Sofia uit Portugal, Hervé uit Republiek Congo, Madeleine uit China, Ombeline uit Frankrijk en ik. De rest van de groep zou de dag nadien arriveren. Vanaf de eerste avond zat de sfeer goed; ondanks de culturele verschillen (die toch al vrij direct duidelijk werden), voelden we onmiddellijk dat we gekomen waren met hetzelfde doel, hetzelfde verlangen. Maandag 26 september werd ons selecte groepje uitgebreid met 15 Fransen (waaronder een meisje uit Martinique, maar ik heb ondertussen geleerd dat het niet politiek correct is om dat als een aparte nationaliteit te zien) en twee Duitsers. Nog een dagje later – onze koffers waren nog niet uitgepakt en we konden weer inpakken – reden we al met vier minibusjes à la familie Van Heghe in konvooi richting Lourdes, om daar onze eerste week door te brengen.

Het werd een week vol lofprijzing en onderricht, waarin ik iedereen beter leerde kennen (en iedereen mij beter leerde kennen, lees: presentatie van mezelf in het Frans, ik heb voor minder een uur wakker gelegen), met een misviering in de bergen tussen de koeien, een eerste evangelisatie in het heiligdom van Lourdes (Frans, Italiaans, Duits, Spaans, Engels, Pools… maar Nederlands, ho maar), franse keuken en nog veel meer. Wat mij van deze week meest zal bijblijven is zaterdagavond, de avond waarop we ontvangen werden in het Cenacolo van Lourdes. Cenacolo is een gemeenschap die jongeren helpt met verslavingsproblemen, om hen een ander leven aan te bieden: een leven van gebed, werk een gemeenschap. Het is indrukwekkend om te zien hoe God harten raakt, ook van het soort mannen dat je liever niet in een donker steegje tegen het lijf loopt. Vooral door de getuigenis van een van mijn ESM-broers, die zelf slechts drie weken geleden uit Cenacolo vertrokken is, heb ik de kans gehad om kennis te maken met een wereld die voor mij eigenlijk compleet onbekend is. In Cenacolo doen de mannen hun huishouden volledig zelf; het was opvallend hoe netjes en onderhouden alles erbij lag. Zaterdagavond is hun open avond, dan vliegen er 80 pizza’s de oven in, wordt er aan tafel gezellig gepraat met de bezoekers (waaronder soms buitenlanders die heel blij zijn een keertje te ontsnappen aan de salade en brood met kaas) en is er ‘s avonds een gebedswake voor de jongeren die die nacht in de discotheek zullen doorbrengen.

Na deze kennismakingsweek werden we ingedeeld in maisonnées, groepjes van vier of vijf, met wie we een verdieping delen en eens in de week samen eten en praten over wat we de voorbije week beleefd en ontvangen hebben. De kamertjes werden verdeeld, de fameuze kelder werd geopend en iedereen haastte zich om de mooiste bureaus, stoelen, nachtkastjes en bureaulampjes naar zijn of haar kamer te transporteren, soms (zoals bijvoorbeeld in mijn geval) drie verdiepen hoog. Kort samengevat: ik ben eindelijk geïnstalleerd en alles gaat hier goed!

Vanaf morgen gaan we met de school de periode van de ‘ruptuur’ in, waarin internetconnectie in heel uitzonderlijke gevallen mogelijk wordt en laptops, GSM’s en zo meer achter slot en grendel verdwijnen voor een volledige maand. Wie me graag toch wat nieuws uit België stuurt, mag dat steeds doen via de post:

Annelore Van Heghe, 21 Rue du 8 mai, 71600 Paray-Le-Monial, FRANKRIJK

Heel veel dank voor alle financiële en spirituele steun die ik al ontvangen heb. Ik bid voor jullie, en intenties mogen ook steeds doorgestuurd worden naar annelorevanheghe@gmail.com.

Tot binnen enkele weken!

07-10-2016 om 21:09 geschreven door Annelore  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

06-10-2016 om 19:07 geschreven door