Ook vandaag staan we op om kwart voor zeven en ontbijten samen. We zijn te moe (lees: lui) om met de fiets te gaan, dus we beginnen te wandelen en houden onderweg een taxi tegen. Voor 25 eurocent per persoon rijden we naar onze school. Als we staan te wachten tijdens het ‘assembly’ voor de kinderen, zie ik ineens mijn grootste nachtmerrie voor mijn ogen. In een hoekje hangt de grootste spin die ik van mijn hele leven al gezien heb. Ik vlucht het klaslokaal in en moet me inhouden niet te beginnen schreeuwen. Gelukkig merkt Madam Evelyn de spin ook op. Twee minuten later is de spin plat en vooral heel erg dood. Na het volkslied en de ‘plegde’ is het tijd om naar binnen te gaan. De lessen gaan goed vandaag. Ik schilder onder andere met de kinderen en de leerkrachten doen weer enthousiast mee.

Na de school nemen we een taxi terug naar de compound. Daar staan de pot spaghetti en tomatensaus al klaar. We lunchen zonder Wim en Isabelle. Wim is eindelijk aan zijn vrijwilligerswerk begonnen en Isabelle is mee vandaag. Op haar school is de staking namelijk nog steeds bezig en dan kan je daar dus maar weinig gaan doen.

Na het eten werk ik voor school. Daarna ga ik op bed liggen met een filmpje, even genieten van de ventilator. Het is nodig. ’s Avonds eten we pikante rode rijst met tomatensaus. Na het eten komt Kudzo bij ons zitten. Er volgt een preek van een half uur die niet zo voordelig uitvalt voor Sanne en ik. Meer details ga ik via de blog niet geven. Het gesprek was echter genoeg voor mij om linea recta in bed te kruipen. Nu ja, dat was het plan. Plots komt Lynn de kamer binnen en zegt dat Frank terug is! Die moet ik toch even dag gaan zeggen. Blij dat hij terug is, in ieder geval. Na een korte reünie kruip ik in bed. Wat een dag!